Archief Etcetera

297 document(en) met "Moeder Je" • Resultaten 141 tot 160 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 47, December 1994 • Herman Asselberghs • Jan & Sigrid & Lisa & Kurt...
Ik ben verliefd op mijn moeder...Het is kantje boordje: als actrice doorstaat ze de storm con brio, als Lisa voel je haar soms wankelen wanneer Jan er echt grof tegen aangaat...Praatschuw of praatziek, hun leuze klonk identiek: neem nooit je masker af, laat nooit je ware gezicht zien

Nr. 47, December 1994 • Agna Smisdom • De Laatsten door Tg Stan
Belangrijk bij de tekstkeuze is 'de verbanden die je kunt leggen, de geschiedenis die je naar hier en nu kunt trekken (...).'(Jolente De Keersmaeker in Etcetera 42) De geschiedenis in JDX...De Laatsten zit geen enkel 'goed' personage: ze zijn zwak (oom Jakorev, moeder en zoon Pjotr) en/of onnozel (dochter Vera) en/of over-verbitterd (dochter Ljuba) en/of verdorven (zoon Alexander...Zij doet hierbij meermaals beroep op haar eigen status en die van Sofja als moeder

Nr. 47, December 1994 • Marianne Van Kerkhoven • Jac Heijer
Dat je je moet toetsen aan een ander publiek dan het gebruikelijke: het op verplaatsing spelen als remedie tegen de sclerose...Zomaar even tussendoor ergens in je ochtendkrant...het stuk over zijn eigen motieven als criticus ontsluierde hij het geheim van zijn schrijfwijze: "Op de achtergrond, hou ik altijd het motto: 'Kan mijn moeder het begrijpen

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
Een stuk van René de Obaldia bijvoorbeeld, je moest het maar kunnen verkopen aan de programmatoren...Een korte tijd werd hij programmator bij de drama-uitzendingen van de toenmalige BRT, omdat je met het theater alleen je boterham niet kon verdienen...welke vorm je ook met Rudi samenwerkte, je kreeg ontzettend veel cadeau: vertrouwen, warmte, energie, een hoop talent, intelligente en relativerende bedenkingen

Nr. 48, Februari 1995 • Patrick Allegaert • Jongeren, pop en theater
De jeugdwereld contrasteerde dan heel fel met de wereld der volwassenen: jong-zijn stond voor vrijheid, los, gek, seks en alles tenminste één keer proberen voor je in het vaste keurslijf terechtkomt...Ook al had men geen wagen — en was de mogelijkheid tot drive:in-cinema hier veraf— toch verlangde men ernaar, zeker nadat een James Dean-film de charme getoond had: 'Je reed naar zo...De aanschouwelijke lessen in "making love" kon je zo toepassen op de achterbank van je wagen

Nr. 48, Februari 1995 • Freddy Decreus • Franz Marijnen regisseert Oedipus/In Kolonos
Je kiest als regisseur niet alleen voor een sereen einde van een gruwelverhaal, maar je schrapt uit de vertaling die Claus in '71 maakte als geesteskind van Artaud...Lokte het sterke openingsbeeld je blik voor de eerste keer naar de verre trechtermond, dan zie je gedurende de gehele eerste tragedie op die plek de vrouw zitten...Niet de goden, wel de mens Als toeschouwer ben je dus getuige van tijdeloze waarheden in een sobere, maar niet arme ruimte: een koning, koor- en familieleden, figuren halfweg de mythe en elk

Nr. 48, Februari 1995 • Tuur Devens • Twee boeken over beeldend theater in Nederland
Deze mensen noemen zich theatermakers die een fascinatie hebben Voor de dramatische kracht van materiaal dat in beweging wordt gebracht'. Je krijgt beroemde solospelers, zoals Jozef van den Berg...Hier worden, denk ik oneerbiedig en met een lichte jaloezie (want zo mooi kon/kan ik niet dromen), natte jongensdromen heel mooi gevisualiseerd, en ach, dat mag je toch niet verdringen, niet waar...De beelden van opspattend water, van kruipende lichamen, van glijdende en klimmende mensen, van eenzaamheid in zijn naakte puurheid, die beelden boeien constant, anderhalf uur fascineren ze, maar je

Nr. 48, Februari 1995 • Ilse Vandesande • Splendid's van Jean Genet door Het Zuidelijk...
Splendid's (1948) kan je lezen als een meditatie, als een innerlijke dialoog over de betekenis van de misdaad voor de misdadigers en voor 'het publiek'. Begin 1994 werd het stuk voor het eerst...Van Hove slaagt er vanaf het eerste moment in de sfeer van de voorstelling te bepalen: de ruimte baadt in schemerdonker, een kakafonie van geluiden komt je tegemoet, er wordt op je geschoten... Kortom...Wanneer de radio bruusk afgezet wordt, krijg je een duidelijker beeld van je omgeving

Nr. 49, April 1995 • Peter De Jonge • Privé-domein
Hoewel, je kan eigenlijk niet zeggen dat hij de tekst speelt...Hoogstens heb je de indruk dat Abramovic even kort voorspeelt hoe een bepaalde performance opgebouwd was...Hoogstens kan je spreken van een parcours met enkele vooraf vastgelegde bakens waarlangs het publiek gegidst wordt door gastheer Lamers - een gastheer in grijze smoking

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
De Volder: 'Neen, dat ruikt naar museum terwijl het levend is. Dat verleden kom je tegen op zoek naar wie je bent, wat je plek is, welke opdracht je doorgegeven is in diegenen uit het verleden die je...En dat slaat niet op het klassieke telefoonboekenverhaal; dat je eender wat kan gebruiken...Vaak weet je niet of je naar levende doden of dode levenden zit te kijken

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Maar Edwards citatenkunst is volstrekt aanvaardbaar, omdat er ook een subtiele dosis zelfspot in steekt en je er alle kanten mee op kunt...Het stuk ontspoort, zou je kunnen zeggen, maar niet ten nadele van de geloofwaardigheid...geëmancipeerde pastoor (je zou dit stuk kunnen schilderen, als een groepsportret). Interieur is complexer dan Vrijdag, omdat de leden van de familie Heylen, verburgerlijkte dorpelingen, vaak uit schaamte, meer

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
Je hoopt dan ook dat dat zal gebeuren als je gaat kijken naar die andere manier om met Claus' vijfenzestig jaren om te gaan: ze spelen zijn werk weer eens...Dat zie je meteen als je het weer zou gaan vertalen...Nergens krijg je hierbij het gevoel dat het gaat om teksten die toch alweer twintig jaar oud zijn; Claus-clichés als de moeder/zoon-binding worden (en dat zal vroeger wel anders geweest zijn) niet

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Solo Terwijl je bij het Ro Theater de wederwaardigheden van Hekabe volgt, realiseer je je plots hoe dicht dit onbekende stuk van Euripides bij de tekst van Koos Terpstra staat...Hectors moeder, voor Euripides een aanleiding is om ons te confronteren met de zinloosheid van het bestaan...Waarom om deze ene zwaar getroffen vrouw wenen, als je tot de bittere conclusie moet komen dat lijden de regel is. Als toeschouwer van dit schitterende stuk begrijp je achteraf niet waarom het

Nr. 50, Juni 1995 • Paul Demets • Het gedanste Voorland
Vluchtig gefantaseer over een dansvoorstelling krijg je bij een toeschouwer pas indien het denken in beelden niet gestimuleerd wordt: door zwakke choreografische taal, overdreven esthetisering of het...Alleen Alleen / Speelteater Gent Moeder & Kind, Victoria / Phile Deprez Conflict Uit Nederland, dat al een zekere traditie heeft op het gebied van...zou je eigenlijk kunnen spreken van een derde personage

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Het verschil is, als je je kwetsbaar opstelt, krijg je het stigma: dat is kennelijk een organisatie die mag mislukken...Je mag niet mislukken, omdat het noch voor het Moeder en kind, Victoria / Phile Deprez publiek, noch voor jezelf, noch voor de kunstenaar interessant is om...Ik denk dat dit de frustratie is van het werk dat wij doen: als je het verhaaltje neerschrijft, en je vertrekt vanuit de betrokkenheid van de kunstenaar, dat je niet meer uniek bent, want alle

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Freud is daarin uiteraard een spilfiguur: als je echt een persoon wil worden, zegt hij, moet je jezelf leren kennen, moet je die hele miserie van denken/ doen/ beslissingen nemen ontrafelen...De grootste tegenstelling is wellicht dat je terwijl je het gevecht voert voor je eigen persoonlijke en politieke emancipatie je dat ook doet binnen een maatschappelijke context waarin je mee...Sara De Bosschere: 'Als je op een podium gaat staan, doe je dat niet zomaar voor je eigen succes, voor applaus

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar wat doe je als je blind bent, en geen bewegingen van een choreograaf kunt overnemen...Dan werk je alleen via het gehoor, en dat is een wonder...De moeder deed haar best het kind rustig te krijgen

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Ze vraagt: je bent kwaad, maar hoe lang is je woede...Kies per seconde wat je denkt en wat je voelt en wat je wilt laten zien...Niets dan buitenkant, uiterlijk vertoon waar je tegenaan kunt kijken, maar die je niet aan het denken zet

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Als Vlaming herkende je niet alleen de gefrustreerde wanhoop, de benepen ideologie, de psychische verminking, maar je werd ook onmiddellijk aangesproken op de mogelijkheden je daaraan te ontworstelen...Op scherp staan jullie selecteren wel, maar of je ook krijgt wat je geselecteerd hebt, weet je van te voren niet...Je komt van school, je maakt een belangwekkende voorstelling, en je staat op het festival naast Rijnders, Simons, Van Hove, Tanghe

Nr. 53, December 1995 • Register Etcetera jaargang XIII (1995), nrs 48...
Speelteater Gent, nr 48 p 17 Miles - Teatro Piccoli Principi, nr 48 p 17 Moeder en Kind - Victoria, nr 50 p 38, nr 53 p 35 Monoloog - Jan Joris Lamers, nr 49 p 18, nr 51 p 36...krijg je alle nog beschikbare, tot nog toe verschenen nummers (dat zijn er ca...Je kan je bestelling natuurlijk ook komen afhalen