Archief Etcetera

273 document(en) met "Vader Je" • Resultaten 141 tot 160 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • 'Onze tijd is uit zijn voegen'
Met een decorbouwer als Jan Versweyveld aan je zijde en een schare goede acteurs als Bart Slegers (Hamlet), Willem Nijholt (Claudius) en Viviane De Muynck (Gertrude), Henk van Ulsen (Polonius), Peter...zou je denken...Alle inspanningen van het Zuidelijk Toneel zijn vruchteloos als je door het acteursspel niet wordt geboeid

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
veroveringsdrang van zijn vader Darius, die nooit in staat was zijn zoon enige liefde te tonen...Zo word je je opeens heel erg bewust van de expressiviteit van die gebarentaal, en Darius wordt terzelfdertijd een haast mytisch personage, waarin alle andere personages ten dele opgaan...gelaat te geven: 'Televisie laat je een toeschouwer zijn, maar theater maakt van je een participant

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Waarom hij daar zit, dat vraag je je niet meer af, tot op het einde, wanneer het 'spannend' wordt...En het sentiment verdwijnt helemaal als Evelientje haar vader beschuldigt: 'vieze' foto's, een bedenkelijk advies van de dokter...De oprechtheid die je zolang voor vanzelfsprekend hield, daar ga je aan twijfelen, je vraagt je af of Bernard geen mythomane constructie heeft opgezet, gericht op uitstel, een poging om de herinnering

Nr. 44, Februari 1994 • Tuur Devens • Het theaterpretpark van Pat Van Hemelrijck
Het 'plaatje bij een praatje'-procédé vinden we ook niet in de Patstelling, de tweede gemonteerde berg, waarop je kunt gaan zitten, maar waar je ook kunt binnengaan...Je krijgt een walkman op, en je hoort een tekst van Willy Thomas, gesproken door Dirk Van Dijck...Dat alles kan je als toeschouwer op de tv-schermen volgen, maar je blijft je ervan bewust dat je eigenlijk meekijkt door de lens van de camera, het oog van de drie-eenheid Manuel

Nr. 45, April 1994 • Rudi Laermans • Ik lijd aan Aids, ik ben op...
Uiteindelijk voldeed Philoktetes op bevel van zijn vader aan Herakles' verzoek, waarop die de jongen uit dankbaarheid zijn legendarische boog en de giftige pijlen schonk...Als Ron Vawter bij voorbeeld in het Müller-gedeelte zijn Duitse tekst, hem toegefluisterd door een dictafoon, erg moeizaam, met horten en stoten uitspreekt, vrees je als toeschouwer meteen het ergste...Dit doe je niet', zo denkt de toeschouwer welhaast automatisch

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
wil gewoon beroemd zijn, hij houdt van succes en dat inhaleer je in grotere dosissen indien je ook voor blank doorgaat...Geboren in Teheran uit een Italiaanse moeder en een Iraanse vader met Amerikaans staatsburgerschap, wordt hij opgevoed in Iran en Engeland

Nr. 47, December 1994 • Freddy Decreus • Hugo Claus en de mythe van de...
Het moet je allemaal maar overkomen: haast een halve eeuw voor het theater schrijven (meer dan 30 oorspronkelijke stukken en meer dan 30 vertalingen en bewerkingen), de zedenpolitie, de BOB...wat Gide zei 'je n'aime pas l'homme, j'aime ce qui le dévore' of zoals Artaud ooit zei, de kunstenaar moet de koorddanser zijn op de draad van het leven die zijn eigen grenzen en mogelijkheden voortdurend...Zijn toneelwerk wemelt van figuren die van de rare aantrekkingskracht van de moeder-godin-vrouw-zuster niet afraken, die de rol van vader-heerser-kuddeleider niet realiseren, eeuwig gefrustreerd

Nr. 47, December 1994 • Gunther Sergooris • Don Giovanni in de Vlaamse Opera, Tristan...
Zelfs de dood van Donna Anna's vader betekent voor hem niet meer dan een vervelend oponthoud...Vaak krijg je de indruk dat de regisseur, ook als beeldend kunstenaar bekend, de onbeholpenheid van de personages tracht op te vangen door er op het toneel een soort klank- en lichtspel van te maken...Rood is de kleur van Isolde, niet alleen haar haar is rood, maar rood tref je altijd opnieuw aan in haar kledij: een bloedrode jurk op het einde van I, en rode striemen in het witte kleed in II en III

Nr. 47, December 1994 • Inés Sauer • Grimm
Ze vertelt over een sneeuwwit kind dat door zijn stiefmoeder onthoofd wordt en voorgeschoteld wordt aan zijn vader als kostelijk vlees...Getrouwheid betekent dat je de dooier niet breekt...Alsof de boekenkast in je kop waarin je zoekt wat je wil zeggen je belet te zeggen wat je eigenlijk te zeggen hebt

Nr. 47, December 1994 • Johan Thielemans • Rijkemanshuis
Na afloop van de lange vertoning hoor je overal hetzelfde commentaar: het stuk vertoont grote gebreken, maar het blijkt interessanter te zijn dan zijn reputatie laat vermoeden...Het stuk is heel ingewikkeld als je de lange intrige wil vertellen en buitengewoon eenvoudig als je doorstoot naar de essentie...Je kan er grote naaimachines in zien, terwijl het tezelfdertijd een reeks toneeltrekken zijn

Nr. 47, December 1994 • Herman Asselberghs • Jan & Sigrid & Lisa & Kurt...
de repertoire-klassieker bij uitstek: 'Mijn vader is vermoord...Praatschuw of praatziek, hun leuze klonk identiek: neem nooit je masker af, laat nooit je ware gezicht zien...Cobain, dat is Jim Morrisons zelfvernietigende, grensverleggende mystiek ('break on through to the other side') gecombineerd met Johnny Rottens al even vehement en tot mislukken gedoemd je m'en

Nr. 47, December 1994 • Agna Smisdom • De Laatsten door Tg Stan
Belangrijk bij de tekstkeuze is 'de verbanden die je kunt leggen, de geschiedenis die je naar hier en nu kunt trekken (...).'(Jolente De Keersmaeker in Etcetera 42) De geschiedenis in JDX...Nadja vertelt haar zus dat het huwelijk er is om minnaars te hebben, moeder houdt van haar verminkte dochter enkel uit schuldgevoel, vader gaat er tevreden van uit dat zijn ene dochter niet uit liefde...Zelfs god wordt vader genoemd

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
Een stuk van René de Obaldia bijvoorbeeld, je moest het maar kunnen verkopen aan de programmatoren...Een korte tijd werd hij programmator bij de drama-uitzendingen van de toenmalige BRT, omdat je met het theater alleen je boterham niet kon verdienen...welke vorm je ook met Rudi samenwerkte, je kreeg ontzettend veel cadeau: vertrouwen, warmte, energie, een hoop talent, intelligente en relativerende bedenkingen

Nr. 48, Februari 1995 • Wouter Van Looy, Véronique Rubens • Muziek in het jeugdtheater
Als je er dan nog in slaagt ook de zangstem van de acteurs, de spreekstem van de instrumentisten, de scenische aanwezigheid van de zangers goed in te schakelen, dan heb je al vele hoekstenen van een...Je voelt als toeschouwer niet echt met wie je te maken hebt...Als je geen overtuigende solisten hebt, zet je ze in als ensemble waarbinnen ze perfect functioneren

Nr. 48, Februari 1995 • Tuur Devens • Twee boeken over beeldend theater in Nederland
Neen, dat was niet de bedoeling'. Dan sta je als criticus wel voor lui, bij wijze van spreken, zeker bij deze produktie...Want, in deze gekke communicatie-wereld waar je hier en tegelijkertijd in New-York kan zijn, is de eeuwenoude droom van de alomtegenwoordigheid zich aan het realiseren...Hinderik loopt wel erg te koop met zijn frustraties (ongelukkige jeugd, vader vroeg overleden, altijd bij moeder opgesloten gezeten, gemis aan vader-figuur, enorme verzameldrang, riep als 12-jarig

Nr. 48, Februari 1995 • Johan Thielemans • Peter Sellars blijft verbazen
Doet ze dat niet dan krijg je de fletse, ondermaatse opvoering die in de maand november door Lidwien Roothaan in de Brusselse KVS geserveerd werd...de studies over het Elizabethaans toneel kan je lezen dat er toen een heel hechte band tussen publiek en podium bestond...Als je dan achteraan in de zaal zit en op alle schermen de maan ziet dansen, krijg je de vreemde indruk dat het de acteurs zijn die op en neer deinen

Nr. 49, April 1995 • Ludo Abicht • Zestig jaar vreemdeling
Ik was één keer in Auschwitz en Birkenau, op zoek naar de geest van mijn vader...Het was een vreselijke dag, maar de geest van mijn vader heb ik er niet gevonden...Tabori: Dat kon mijn vader me nooit gezegd hebben, want hij was journalist, net zoals onze hele familie

Nr. 49, April 1995 • Peter De Jonge • Privé-domein
Hoewel, je kan eigenlijk niet zeggen dat hij de tekst speelt...Hoogstens heb je de indruk dat Abramovic even kort voorspeelt hoe een bepaalde performance opgebouwd was...Hoogstens kan je spreken van een parcours met enkele vooraf vastgelegde bakens waarlangs het publiek gegidst wordt door gastheer Lamers - een gastheer in grijze smoking

Nr. 49, April 1995 • Stef Ampe, Geert Opsomer • Over kannibalisme en verscheidenheid
Je manier van kijken verandert volledig indien je als ervaren Vlaamse theaterbezoeker opeens in de huid kruipt van de door Les Vils Scélérats gemobiliseerde achterban...Beursschouwburg). De kennis die je opsteekt over hybriditeit, complexiteit, (on)macht, dubbel bewustzijn is enorm...De beleidsmakers en hun grensposten Eens die stap gezet, bots je op allerlei grenscorrecties en erkenningsvoorwaarden die het beleid in de jaren '80 aanbracht op vraag van de theatersector

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Het stuk ontspoort, zou je kunnen zeggen, maar niet ten nadele van de geloofwaardigheid...geëmancipeerde pastoor (je zou dit stuk kunnen schilderen, als een groepsportret). Interieur is complexer dan Vrijdag, omdat de leden van de familie Heylen, verburgerlijkte dorpelingen, vaak uit schaamte, meer...Bombastisch, in een verbeeldingloze stijl, geen greintje spot of humor; zelfs in zijn zwakste momenten zag je de auteur er niet toe in staat