Archief Etcetera

301 document(en) met "Vader Wat" • Resultaten 141 tot 160 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 36, December 1991 • Gunther Sergooris • Den seligen Göttern, wie geht's?
Siegmund wordt een wat plompe figuur, die blijk geeft van weinig emoties...sympathiek te maken, en dit wil wat zeggen voor dit hoogst problematische personage, dit merkwaardige en vaak irritante produkt van Wagners blonde Germanendromen...Weliswaar is William Cochran wat de stem betreft geen luxe-Siegfried, maar hij weet er een aanvaardbaar en vaak zelfs grappig personage van te maken

Nr. 36, December 1991 • Willy Thomas • Iemand graag zien
Een vader die een moeder de keel overbijt en dan het bloed opdrinkt en zegt dat het lekker is, daarna eet hij samen met zijn kind de moeder op (wel eerst in kleine stukskes gesneden). Of nog: een...dochter die haar vader met zijn broek af op een stoel heeft vastgebonden en dan met haar hoge hakken zijn twee ogen uitstampt...Als je aan Decorte vraagt wat het pubhek dan wil dan antwoordt hij "Hetzelfde wat ik wil: iemand graag zien

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Wat mij vaak opvalt is de leugen...Ik wil die leugen, de gesublimeerde ambitie die strijdig is met wat een personage verlangt, als een teken gebruiken, waardoor je bijna het tegenovergestelde toont van wat iemand zegt en er een vacuüm...Anderzijds toon je via het materiaal van anderen wat je in een interview niet gezegd krijgt, wat je voelt en wat je wil delen

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • Gepassioneerd theater
Zulk een mentaliteit zal Dora Van der Groen wellicht niet bevallen, en wellicht heeft ze willen aantonen wat er bij het hedendaags theater ontbreekt...Dat is dan misschien het verrassendste in deze voorstelling: dat deze doorprikkende momenten overkomen als iets wat talrijke jongere theatermakers kenmerkt...Zo toont Dora Van der Groen ons achteraf wat er in de jaren tachtig bij zo velen aan de hand is geweest

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
Dat is wellicht een van de redenen waarom de taal van het stuk een wat gewilde indruk maakt (vb...Mouchette is de confrontatie van het meisje Colette en Arsène, een wat oudere man, een verlopen kerel die wegens moord in de gevangenis heeft gezeten en door zijn vrouw is verlaten...Ben heel kwaad op u. Sa, maar wat riek ik hier toch?? 'K zal nekeer gaan kijken in de keuken

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Oberspielleiter Guy Joosten ensceneert brave "Meeuw"
Hij koos voor De Meeuw van Tsjechov, nam als scenograaf de Nederlander Paul Gallis, rechterhand van Gerardjan Rijnders, en stelde een cast samen met acteurs die in Duitsland heel wat naam hebben...De nieuwe Oberspielleiter kan zich al wat geruster voelen...Joosten zelf speelt alvast op safe, want hij heeft Strindbergs Vader en Shakespeares Othello gekozen, twee stukken die op het repertoire van BMC stonden, zodat hij met die teksten reeds goed vertrouwd

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Afwezig Wat wel in alle stukken zit, is de vroegtijdige afwezigheid van de vader...Aangezien er in Rijnders' stukken geen sprake is van wat in de klassieke dramaturgie plot wordt genoemd, is er ook niet wat daarin 'handeling' wordt genoemd...En met mensen die dat doen kan je niks, zelfs al is het echt wat ze doen en wat hen overkomt

Nr. 39, December 1992 • Gunther Sergooris • Freudiaanse huwelijksanalyse
Wat het culminatiepunt had moeten worden, ontaardt in een conventionele, houterig geacteerde, liefdesverklaring in operastijl...Soms leidt deze Freudiaanse aanpak tot wat voor de hand liggende symboliek, zoals het reusachtige bed, dat Calaf bij het begin van het derde bedrijf verlaat om Nessum Dorma te zingen...hun prinses Turandot tot een wat geciviliseerder omgang met de heren der schepping kan bewegen

Nr. 40, Februari 1993 • Luk Van den Dries • Moord op onschuldige kinderen
Na de dood van de moeder hertrouwt de vader met een jonge vrouw die uit is op een snelle erfenis...Wordt in O'Neills stuk deze kindermoord nog min of meer psychologisch gemotiveerd vanuit een passioneel relatiedrama, blijft een verklarend motief globaal afwezig in Bonds Gered, wat wellicht de...Af en toe zie je een glimp van wat het had kunnen worden: een speelstijl die in de buurt komt van de verhevigde, geëxalteerde staat van Wooster Group acteurs

Nr. 40, Februari 1993 • Bart Philipsen • Als een open scheermes door de wereld
Het heeft hem niet belet in enkele jaren een poëtisch oeuvre bij elkaar te schrijven, dat tot het belangrijkste behoort wat de Duitse literatuur heeft voortgebracht...tot hij 'aan den lijve' moet verifiëren wat hij altijd al intuïtief geweten heeft, wat hem nachtmerries bezorgt en stemmen doet horen: dat de wereld van binnen hol is; en dat de (ontbrekende...Wat in het clair-obscur van die achterkant zichtbaar wordt, is eerst en vooral het blote staketsel, de theatermachinerie, aan het begin en einde van de voorstelling even gedrenkt in het hoerig en

Nr. 40, Februari 1993 • Gunther Sergooris • Wantrouw heersers die verheerlijkt worden
Verdi en zijn librettist Antonio Somma hadden zich immers uitgesloofd van hun Gustaaf III, koning van Zweden,' een vader des vaderlands' te maken, kortom een crème van een koning...Antwerpen zag het er allemaal wat opulenter, wat spectaculairder uit; in Brussel was de aanpak veel soberder met een groter esthetisch raffinement: een mooi, maar vrijblijvend toneelbeeld...En we lijken warempel in de beste der werelden te leven, want het publiek doet wat van hem verwacht wordt: het applaudisseert

Nr. 41, April 1993 • Agna Smisdom • Tableau vivant van de geborneerdheid
Onbehagen In dit opzet is Cornelissen met Nonkel geslaagd, zowel wat de setting als wat de acteerstijl betreft...Op het eerste gezicht houden de spelers zich aan een quasi-natuurlijk acteren, wat de personages herkenbaar maakt...Wat in Koning Oedipus wél lukte - de acteurs die ook keken naar hun eigen spel -, is in Nonkel niet echt gelukt

Nr. 42, Juni 1993 • Tuur Devens • De grote infernale oerkont
Van Dyck, Turbiasz en Dehöllander vinden nogal wat inspiratie bij auteurs als Witold Gombrowicz en Daniil Charms...Je kunt je afzetten tegen die burgerlijke waardering, maar wat als je als individu een gedicht van die auteur ook nog goed vindt...de laatste lange scène van de confrontatie vader-zoon verschijnt een therapeut/repa-rateur in een witte jas met Opel-embleem

Nr. 43, November 1993 • Eddie Vaes • 'Onze tijd is uit zijn voegen'
Niet alleen zijn vader is dood, ook zijn moeder is er dan voor hem niet meer...Voeten wil niet beter zijn dan Shakespeare, wat van Komrij niet kan worden gezegd...Helaas, er schort wat aan deze Hamlet

Nr. 43, November 1993 • Jan Goossens • Aeschylos en de Golfoorlog
veroveringsdrang van zijn vader Darius, die nooit in staat was zijn zoon enige liefde te tonen...Wat Sellars toont, lijkt dan misschien weinig te maken te hebben met het oorspronkelijke werk: het gaat hem er inderdaad niet om de tekst nog eens te 'spiegelen' op de scène...de stad waar Sellars woont en werkt, in deze produktie van een Griekse tragedie op te doemen... Wat heel wat toeschouwers en ook journalisten in Salzburg bleek te irriteren, was dat in deze

Nr. 43, November 1993 • Klaas Tindemans • De kleine dood
Het eindigt op een brutale breuk: Evelien gaat Arabistiek studeren, verraadt daarmee (zo voelt hij dat) de joodse wortels van haar vader, en ze verwijt hem een schuldige intimiteit...even later, tijdens de nacht van de moord op John Lennon: Evelientje zoekt troost bij haar vader...Wat een traditionele, om niet te zeggen ouderwetse, verhouding van inleving lijkt (tussen toeschouwer en acteur/figuur) evolueert, onmerkbaar, naar een bittere ervaring — die 'sympathieke' man zet je

Nr. 44, Februari 1994 • Tuur Devens • Het theaterpretpark van Pat Van Hemelrijck
Als een God de Vader stuurt hij zijn Zoon naar de wereld, om er iets aan te doen...Door het oog van de camera ziet het publiek op de tv-schermen, wat Manuel als het ware ziet...Maar je wordt ook aangetrokken door wat er op de tafel echt gebeurt, wat er in het echt te zien is. Hoe wordt die sigaret gerookt, hoe wordt dat glas wijn leeggedronken door de camera... Dat levert

Nr. 45, April 1994 • Rudi Laermans • Ik lijd aan Aids, ik ben op...
Philoktetes-Variaties is een 'valse' voorstelling, een stuk waarin niets is wat het lijkt en alle theatrale elementen voortdurend een andere lading verkrijgen...underworld is forever empty but orange trees still blossom under the underword' - dat soort van ironisch slang dus (ze is overigens erg grappig, want volstrekt absurdistisch; op Odysseus' vraag wat er...Ach, ze zijn nog jong, ze babbelen maar wat', zo leek Wieme's monkelende mond te zeggen

Nr. 46, Januari 1994 • Mieke Kolk • Het universum van Karst Woudstra
Wat gewenst mag en wat geweten/gezien kan worden, hangt bij Woudstra nauw samen...structuren als esthetische conventies (namelijk wat gepast en waarschijnlijk is) voorschrijft maar die de auteur tegelijkertijd zou dienen te problematiseren...Wat Woudstra ons hier laat zien is dat wat ik sowieso het belang vind van wat we postmodern theater zijn gaan noemen: een uitbreiding van dat wat we kunnen en mogen zien en uiteindelijk kunnen denken

Nr. 46, Januari 1994 • Herman Asselberghs • Dar A Luz' Tight Right White
Dankzij die ingreep beantwoordt het beeld wat beter aan het verwachtingspatroon van de lezers die gewoontegetrouw een zwarte huidskleur met misdaad associren...sociaal-politieke realiteit die met (meer dan) medeplichtigheid van het Westen ginds zorgt voor wat op tv oogt als een onvermijdelijke natuurramp...Dar A Luz zet op het podium wat Peter Sellars bedoelt wanneer hij stelt dat "Nairobi is in London, Bogota is in New York", de derde wereld is hier, in de schoot van wat zélfs Willem Vermandere al de