Archief Etcetera

296 document(en) met "AAN JE MOEDER" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Zingen en dansen geven vorm aan vreugde, aan treurigheid en wanhoop...Een voorstelling als Hyde or the strange clauses of will brengt de toeschouwer aan de grenzen van zijn absorpsievermogen...Als je echt luistert - en met iemand met de présence en bijna magische uitstraling van Matthews ontkom je daar niet aan - kom je ziek buiten

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Purcells The Fairy Queen (1692), een anonieme adaptatie van Shakespeares Midsummernightsdream, zingt een koor van elfen en feeën dit lied terwijl de vier jonge mensen ten prooi zijn aan verwarde...Hun bestaansrecht ontlenen ze niet meer aan hun ouders of aan hun thuis maar aan het leven buitenshuis...Identiteit In La Tristeza Complice geeft de muziek letterlijk stem aan verlangen en gemis, hoe onbestemd ook

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Ie kan niet in theorie, in een klaslokaal, het verschil leren tussen zijdewol en katoen, dat is iets wat je leert na tien jaar vijfhonderd stoffen per dag door je vingers te laten glijden...Tweede belangrijke capaciteit is een vlotte omgang met mensen: jezelf kunnen uitdrukken door je tekeningen, door je manier van spreken, zodat je tot een opperbeste samenwerking met de regisseur kan...Ik heb hoe langer hoe meer een hekel aan het "geïntellectualiseer" rond theater, je moet totaal open en vrij staan

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Rijk eigenlijk: je zit overal zo dichtbij dat je alles tot in de kleinste details kan observeren: van de bestudeerde plooien in het tafelkleed tot de spontane gelaatsuitdrukkingen bij het publiek aan...steeds zichzelf spelen, moest je als toeschouwer ook je eigen rol spelen voor de andere aanwezigen: de toeschouwers aan de overkant én de acteurs...Je vraag je af wie zich het meest heeft geamuseerd: de decorateur, de regisseur, de acteurs, de technieker, de geluidsman, het publiek: iedereen binnen hetzelfde gezichtsveld lijkt even geboeid en

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
Het object in psycho-analytische zin is in eerste instantie de moeder...Daarmee is de kous af, zou je kunnen denken...Dat mag dan wel in mindere of meerdere mate waar zijn, het neemt niet weg dat een aandachtige lezing van bijvoorbeeld Happy Days op een zeer pertinente manier een waarheid over ons leven aan het licht

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
Het toont (nog maar eens) aan dat een interdisciplinaire openheid bij hogere (geldgevende) instanties niet vanzelfsprekend is. ETCETERA XIV I 55 11 SOS, A Tender...Als toeschouwer bepaal je zelf je kijkfragmenten...Je gaat rustig tegen de muur zitten, en kijkt en kijkt, je staat op, loopt verder, en komt terug

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Melens • Los Cojones del Toro & Cie orkestreert...
Denk maar aan enkele van de Korstmosprojecten die het jongste Victoria-festival bracht, of aan de performances die te zien waren bij de opening van het Van Ostaijen-jaar in het in onbruik geraakte...Wat wij doen is inventariseren en een palet van mogelijkheden presenteren aan een publiek...Waar in Het Vieruurtje het gebrek aan podiumervaring bij de meeste acteurs/muzikanten in strakke lijnen werd getrokken door Jacobs' instant regie, ontaardde Schandalig Korte Stukjes in een flauwe

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Ik trok de hoge muiltjes van mijn moeder aan...Liefde staat gelijk aan dood, Miranda', zegt de moeder...De schrijfster komt tussen de moeder en de dochter staan, duwt ze uit elkaar en zegt: 'Afgelopen'. Dat staat gelijk aan sterven

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Arne Sierens (Mouchette en Moeder en kind) en Eric de Volder (Het verhaal van Paard Parel en Boer Dees). Ze durven associatief tewerk gaan, ze overschrijden genres en door de semiotische rijkdom aan...Toen ondervond ik dat het belangrijk is om op een vertrouwelijke manier te kunnen werken met de regisseur aan wie je je stuk uit handen geeft...Met Juul heb ik het gevoel nog verder te kunnen gaan: aan de vormgeving (foto's van kunstwerken van Koen Vanmechelen) kan je aflezen dat het mijn bedoeling was om meer dan zomaar een tekst over pesten

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Eén oog- opslag maakt duidelijk dat het niet voldoet aan de minimale eisen die aan het streven naar volledigheid en aan verantwoordingsplicht jegens het bronnenmateriaal gesteld moeten worden...Wil je je eigen boot in het in- ternationale vaarwater van ballet vormen dan moet je eerst die nederige nieuwsgierigheid naar de historische canons en codes opbrengen...Evenmin wordt ergens gerefereerd aan andere kunstdisciplines die voor theaterdans onontbeerlijk zijn, zoals muziek en beeldende kunst

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
Enkel Jef Aerts haalt Bernadetje aan als 'ontgrenzend' theater...Je moet met andere woorden werken met de wapens van je vijand...Alle informatie waarvan je denkt onthouden te zijn, kan je daar terugvinden

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Het circus is in West-Europa aan een revival toe...Ie zou er voor minder de brui aan geven...Elk gezelschap werkt op zijn eigen manier aan een theatervorm die je maag en buik vreselijk kan doen kriebelen

Nr. 60, Juni 1997 • Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens,... • ... Alain Platel
omgesprongen werd, leverden een onvermijdelijk, noodzakelijk resultaat op: het is wat het is omdat het zo moest zijn; het wou niet vooraf aan wat dan ook beantwoorden...zijn persoonlijkheid; het gaat eerder om het erkennen van de diversiteit aan persoonlijkheden én van de diversiteit aan bestaande technieken; het gaat er met andere woorden om dat een breakdancer...de manier waarop hij vorm geeft aan hun en aan zijn eigen verhaal, nieuwe publiekslagen aan te boren, die de weg naar het theater of verloren of nog nooit gevonden hadden

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
Ze kunnen zich niet hechten aan hun echte moeder omdat ze kort na de geboorte de imprint van die moeder via geuren, zichtbare en hoorbare signalen hebben gemist...Wellicht zijn we dan wel het resultaat van een verzameling illusies, van een verbeelding die geen oorspronkelijke kracht is, maar juist de herinnering aan het andere, aan het reële, aan een buitenwe...Deze houding maakt het voorlopig althans mogelijk meer aandacht te besteden aan de voorwaarden voor goede representaties, dan aan het realiteitsgehalte t.o.v

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Ontgoocheling en machteloosheid over wat de oorlog Rachel en haar liefde heeft aangedaan nemen de bovenhand en driftig mept Rachel naar de vliegen die vreten aan de gapende wonden die de oorlog...Het is een tekst die ontroert zonder sentimenteel te worden, die direct durft zijn zonder in drammerigheid te vervallen, die loopt als een trein waar geen stoppen aan is, een trein die je willens...Het is een fragment uit Moeder en Kind, de successtory van het duo Sierens en Platel die aan Bernadetje voorafging

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
De persoonlijke associaties zijn belangrijk tijdens het werken aan een voorstelling; je moet ze je zodanig eigen maken dat ze effectief een lichamelijk geheugen vormen...aan woorden, aan onzekere formuleringen, aan gezoek en getast, aan intonaties en gebaren, aan 'stemmigheid'. Aan conversatie: ieder gedrukt interview is een leugen...Hij: 'Wat ik er zo mooi aan vind, is dat je in extremis toch al je kennis en individualiteit ten dienste van iets wil stellen

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Kan je met operadiva Elisabeth Schwarzkopf beweren dat je altijd alleen maar hebt willen zingen...Hier is de man aan het werk die tien jaar lang aan het ensemble van Pina Bausch verbonden was en daar als dramaturg meemaakte hoe choreografieën ontstonden op basis van een eindeloze reeks vragen die...Voortdurend probeert Hoghe zijn toeschouwers te onttrekken aan het hier en nu, aan de huidige tijd en ruimte, om er hen in meer absolute termen mee te confronteren

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Als acteur kun je heel snel een soort ster of bekendheid worden wanneer je in Familie of Wittekerke speelt en dan ook nog aan allerhande tv-spelletjes deelneemt...Het decor is een vogelnest, je steekt je hoofd erdoor, je wordt geschminkt als een ei, en dan mag je ongezouten commentaar leveren op alles wat je wilt...Tja, als je daar aan meewerkt, beland je al gauw in een kringetje

Nr. 63, Maart 1998 • Pieter T'Jonck • Als spreken tot niets leidt
Wat meteen frappeert aan Zwijg kleine, een Volksstuk in vijf taferelen (in het West-Vlaams)', geregisseerd door Dirk Tanghe, is het decor: een langwerpige horizontale uitsnede uit een pikzwart gordijn...Het 'typisch beeld' van West-Vlamingen als een vreemd bevolkingsdeel dat alleen aan eten en geld denkt wordt hier in een extreme vorm gerepresenteerd...Het hoeft weinig verwondering te wekken dat er dode momenten ontstaan in dit stuk: tegen de pauze denk je dat je het 'ding' wel begrepen hebt

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Maar de Engelsen deden dit in schuifjes, terwijl de BMC het project in één geut zou repeteren, en het pas aan het einde van de rit ook aan het publiek presenteren...Niet in de beslotenheid en veiligheid van een alles verklarende mythe waaraan je je kan troosten, maar in de kapotte spiegels, de valklemmen, de verroeste prikkeldraad tussen het gras, waaraan je je...Je herkent het niet, tot je te laat zijn vingers rond je keelt voelt