Archief Etcetera

167 document(en) met "Een D-erkenning" • Resultaten 161 tot 167 worden getoond

Nr. 105, Februari 2007 • Bojana Cvejić • Van performancepraktijk naar ruimtecreatie
De kennis die een voorstelling produceert komt dan niet verder dan een individuele opinie, een kritiek in een dagblad, of hoogstens een essay in een kwartaalmagazine...Dit initiatief, dat in eerste instantie door een choreograaf en een theoretica werd voorgesteld aan een aantal performancekunstenaars, gaat uit van een kader van bijzondere condities om...Een praktijk koppelen aan een territorium is stresserend: er moet een plek afgebakend worden waarin de praktijk zich ontwikkelt, of een concept waarvoor een grond moet worden omgespit, of er wordt

Nr. 106, April 2007 • Rudi Visker, Chokri Ben Chikha, Flore Opsomer,... • Transculturele Vibraties: De multiculturaliteit voorbij
en van iedere persoonlijkheid en moet niet gereduceerd worden tot een aparte categorie: ‘Wat moeten we dan denken van de ander, ‘van verschillen, van hun ethische erkenning...een monumentale erkenning van het verschil Vanuit deze opvatting over de werkingskracht en de symboliserende functie van de publieke ruimte pleit Visker voor wat hij noemt ‘een...Maar door bijvoorbeeld als nieuwslezer op de televisie te verschijnen, krijgt net dat niet-te-plaatsen-verschil een soort monumentale erkenning

Nr. 106, April 2007 • Bram De Cock • “Singhet ende weset vro”
een wetenschappelijke bui zou je de voorstelling dan misschien zelfs kunnen zien als een test voor de ontvankelijkheid van het publiek voor dergelijke gevoelens: een soort van graadmeter voor de...Muziektheater is natuurlijk een onding van een containerbegrip, daarom denk je in geval van Singhet ende weset vro beter aan een kruisbestuivende flirt met afgeleide vormen zoals cabaret, revuetheater...het spel wordt van emoties en allerlei andere belangen (politieke, economische, wetenschappelijke...). Cultuur is dus een constructie, een fictie, die de inzet is van een machtsstrijd tussen groepen

Nr. 106, April 2007 • Elke Van Campenhout • Tussen transgressie & banaliteit: de valkuilen van...
Dit theater is een ‘dansoir': zoals je in het Frans een ‘patinoire’ hebt waar je kan ijsschaatsen, of een ‘fumoir’ waar je kan roken, is er nu dus voor dansers een ‘dansoir’. In een ‘dansoir’ zou je...Ik werk vaak in nachtclubs na 2u ‘s ochtends, ik laat weerballonnen op in de straten van New York, ik creëer een overstroming in een huis, waar mensen zich een weg door moeten banen van de ene steen...Ik maak een kwintet voor een Afrikaanse danser, een dresseuse en drie paarden

Nr. 106, April 2007 • Florian Malzacher, Helly Minarti • Korea in notities
Niet eens de mogelijkheid om te beslissen: is dit een officiële aankondiging, een reclameboodschap, de naam van een bedrijf of een paar behulpzame instructies...Hoe moet je een platform opzetten voor kunstenaars uit Europa en Azië? Een platform dat verondersteld wordt een onderzoek op zich te zijn, dat zichzelf definieert door voortgang, niet door vooraf...Op deze manier werken, al die ideeën over work in progress, het vermijden van een doel, een product, een auteur, is een moeilijke benadering voor veel kunstenaars die dat niet gewend zijn

Nr. 107, Juni 2007 • Els Van Steenberghe • Lexicon: Jeugdtheater in Vlaanderen – anno 2007
Een verhaal over het leven van het jongetje Negentienhonderd dat in het jaar 1900 op een boot door een kapitein gevonden wordt, er opgroeit en met de boot vergroeit binnen zijn functie van pianist van...Jeugdtheatercreaties reflecteren een kinderlijk mensbeeld: een mensbeeld dat geworteld is in een aandacht voor het kinderlijke, het speels zijn...Bal streeft naar een beeld van een kind als een oprecht, integer, authentiek en kwetsbaar maar (bijna) onverwoestbaar sterk en moedig wezen dat haast als een gids voor zijn volwassen kompanen kan

Nr. 109, December 2007 • Jeroen Peeters • ‘Wij’ zeggen, een extreme oefening
Het duurt een tijdje: een gebaar van afwachten en de ruimte lezen, van wederzijdse erkenning van publiek en performers...Een diva gekleed als een witte flamingo, een tweede dame in het groen met lang, krullend haar, een jonge kerel met naakte borst, een geruite rok en beenbeschermers, verder een uitbundige heks met een...Wij’ zeggen is niet zozeer het claimen van een gemeenschap, maar het projecteren van een imaginair sociaal lichaam als horizon, dat alle mensen – en dus een oneindige reeks van verschillen – omvat