Archief Etcetera

348 document(en) met "GA IK HET DOEN." • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Te subtiel om het Brechtiaans te noemen, te gedistantieerd om het met Stanislawski af te doen...veren / En maakte er vleugels van / Ik deed ze om / En sprong / En vloog / Door het heelal / Tussen de sterren / Ik was een argeloze engel / Eindelijk weer kind / Daar was ik niet bang / Ook niet voor de dood...rita Nee Zelfs het woord kut Vind ik meer verbitterd Dan vies Vrouw vind ik een mooi woord Maar man vind ik mooier Ken jij verlegen woorden

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Het enige wat we doen en kunnen doen is de grote existentiële vragen luidop stellen, én in de manier waarop ze gesteld worden "iets" aanreiken van een mogelijk antwoord...Je probeert uit je fouten te leren en je stelt jezelf de vraag: Waar kom ik vandaan en waar ga ik naartoe...Hoe graag ik het zou willen, hoezeer ik de vraag ook terecht vind, maar met centen kan ik niemand verleiden

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Arthur Sonnen: 'Op mijn buitenlandse reizen voor het Holland Festival merkte ik dat het Nederlandstalige 'spreek'-theater in het buitenland nagenoeg onbekend was...Laat ik het zo zeggen: ik hóóp dat het verband bestaat...Het heeft veel te maken met wat ik mij ten doel stelde, toen ik nog toneel programmeerde voor het Holland Festival: niet de harde, pure avantgarde kiezen, ook niet dat wat zich allang bewezen heeft

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Tom Van Dijck, acteur, ex-Roover, zal tijdens seizoen 95-96 bij De Tijd spelen De stukken die ik ga bekijken kies ik hoe langer hoe selectiever...Trouwens, ik vind het ook van ondergeschikt belang door wie en met wie een voorstelling gemaakt is, zolang de drie voorwaarden die ik in het begin vermeldde aanwezig zijn...Het prettigste gevoel heb ik - en dan kan ik zelfs vergeten dat ik zelf theatermaker ben -als men mij een verhaal vertelt in de zin van mij iets laten beleven, mij mee op reis nemen

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Probleem: het personage gaat iets doen waar het publiek niets aan heeft, terwijl het wel voor het personage klopt, voor de acteur ook...Heb ik dat gevonden, dat het publiek het zielig kan gaan vinden, dan ga ik kijken als publiek...Daarmee stuur je de acteurs het bos in.' 'En elke keer komt weer die fase: wat ben ik in godsnaam aan het doen?. Zit ik nou een toneelstukje te maken

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Waarmee ik niet wil suggereren dat diens werk geen bron van inspiratie kan zijn; enkel dat het niet het enige soort kritiek is dat een plaats verdient in het theaterdiscours...Kritiek kan er enkel toe doen als ze haar plaats krijgt naast het kunstvoorwerp, als ze zelf een kunstvorm wordt en niet zomaar een nevenverschijnseltje dat enkel interessant is in het zog van dat ene...Als ideaal kunnen we het daar voorlopig wel mee doen, denk ik

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Het problematische van Becketts personages ligt nu juist in het eindeloos doorratelen van die stem, die met toenemende verstomming en onbegrip ('ben ik dat...Vier grote periodes Wel vreemd vind ik de stilte die het boek bewaart over de vier grote periodes die Becketts teksten afleggen van het donker-licht (uit Godot) naar het schimmige (van Stirrings...Het oude bastion van de discursiviteit moet het ondertussen met de woorden blijven doen

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
Wat die regisseur daar met beelden probeert te doen, (wijst naar de regisseur) doe ik hier met klanken...beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Herkenning Ik weet het, in sommige theaterkritiek is het begrip herkenning een vies woord, en wordt het direct geassocieerd met 'lagere cultuuruitingen', zoals smartlappen en soaps, die direct...Mensen, het is illusie, ik ben het maar, ik vertel maar een verhaaltje...Ik voel me auteur en acteur van theaterteksten: als ik iets schrijf, dan lees ik het hardop en is het glashelder

Nr. 52, Januari 1995 • Luk Van den Dries, Wouter Hessels • De toeschouwer een geweten getrapt
Maar laat ik een tegenvoorbeeld noemen uit het afgelopen seizoen: De Troje-Trilogie (Koos Terpstra, Theater van het Oosten). Ook daar oorlog en geweld, maar dan vanuit de afstand tot het materiaal...Een vrouw die het mechanisme tracht tegen te houden door haar man aan te spreken: ga niet naar het slagveld, jij kan door niet te gaan het verloop van de oorlog veranderen...Na het Vlaams-Nederlands Theaterfestival in Gent, waar ik onder de indruk was van het prachtig verschrikkelijke, of moet ik schrijven verschrikkelijk prachtige toneelspel in Who's afraid of Virginia

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Natuurlijk is het waar, natuurlijk weten we het allemaal natuurlijk is het zo dat het uiterlijk een grote rol speelt als je een appartement wil huren, als je werk wil vinden...Wat kan ik doen...Ik zou graag het moment nog meemaken waarop al die onbeweeglijke, loodzware tevredenheid geconfronteerd wordt met de beweging van alles wat ontevreden is. Meer en meer wordt ontevredenheid een

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Bij de nieuwe lichting had ik niet de schok van het nieuwe, zoals bij de eerste versies van het Klapstukfestival...Ik had het geluk dat ik alle vier de sessies kon bijwonen...Zo kon ik zien hoe de dansers hun aanvankelijke nervositeit om te veel te willen doen van zich afschudden en zich steeds meer openstelden voor wat er op het moment plaats zou kunnen vinden tussen hen

Nr. 54, Februari 1996 • André Lepecki • Schrijven in beweging
Want door in te roepen wat al altijd aan het oog en het woord is ontgaan, verlang ik misschien te veel en baken ik een pad af dat niet direct het meest rechte is. Het is het pad van de geschiedenis...Ik heb hem keer op keer opnieuw gelezen voor ik naar het volgende tekstdeel overging...dit verschijnen en verdwijnen ligt de problematische kern van de danskritiek (en van de choreografie), want daarin ligt het element dat het mogelijk maakt te zeggen: ik ben aan het dansen, ik zie dans

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
doorprikker kennen, hier zo meteen het ondenkbare durven te doen - in en door zijn eigen lichaam laten zien waar het hem om te doen is op een scène...Het is, ik kan het niet anders benoemen, dans van iemand die een grondige psychologische zelfanalyse heeft gemaakt en die ervan uitgaat dat we hier, op dit moment met hem, niet over basics hoeven te...Ga je gang, het volgende ogenblik toont hij je, als een glanzende kers op een barokschilderij, een puur clicheetje of een kleine fetisj, offhand en liefdevol, als het ware toevallig, maar de hele

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Het wettigt overigens het vermoeden dat de pijlsnelle teloorgang van het theater in het Oostblok, na het vallen van het ijzeren gordijn, veel te maken heeft met precies het in snel tempo eroderen van...Het woord collectiviteit lijkt veel weg te hebben van het monument dat het publiek voor zichzelf opgericht heeft nadat het ter ziele gegaan is. Als het leven dat herdacht wordt nadat het verdwenen...Het lijkt nog wel op de oude, weinig opgesmukte theaters waar het publiek vrank en vrij zijn zeg kan doen, zichzelf een spektakel is, maar in de praalzieke decoratie van het gebouw zelf worden de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
Als ik in Brussel buiten kom en ik zie aan de overkant een groepje jongens staan, dan kan ik twee dingen doen...En terwijl ik het allemaal opteken - honderden gesprekken, interviews, notities - ga ik ervan houden...Ik heb dingen gezien en ik vertel ze door en misschien moeten we dat vaker doen

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven, Pascal Gielen • Het kostbare theaterarchief van de BRTN
Ik reisde in de jaren '50 wanneer ik kon naar Oost-Berlijn om de voorstellingen te zien van het Berliner Ensemble...het oudere deel van het archief kan alleen ik mijn weg nog vinden...Als ik nu naar de uitzendingen van vroeger terugkijk, stel ik met schrik vast dat onze zendtijd steeds beperkter geworden is, terwijl de brtn in het verleden het theater gevolgd heeft op een manier

Nr. 59, Maart 1997 • Myriam Van Imschoot • Forsythe met friet
Het komt erop neer dat ik andere dingen wil doen, zonder dat ik daarom het ballet opgeef...Daarmee bedoel ik dat ballet, of ik het nu bewust gebruik of niet, deel is geworden van de informatie van mijn lichaam, zonder dat het daarom de centrale motor ervan is. Die kennis zit in mijn lichaam...Say Bye Bye (tijdens het Holland Festival heropgevoerd door het Nederlands Dans Theater, MVI) is een omhulsel van een periode die voorbij is. Ik maakte het stuk voor negen à tien dansers, voor dié

Nr. 59, Maart 1997 • An-Marie Lambrechts, Jeanne Brabants • Dans in Vlaanderen
kritiek op het boek Dans in Vlaanderen, waarvoor ik mee voor de redactie teken, zou ik u graag persoonlijk ontmoeten, want het is mij nog niet vaak overkomen zoveel rancune te lezen in één tekst...Hoe vaak ik uw tekst ook herlees, steeds weer lees ik niet het verhaal over een boek op zich, maar een verhaal over een boek zoals u het graag gelezen had, of - indien ik uw stijl zou hanteren - over...Ik heb het mij daar als directeur niet gemakkelijk gemaakt door ook moderner werk op het programma te zetten

Nr. 59, Maart 1997 • Marianne Van Kerkhoven • In het brandpunt
alhoewel ik dat nu toch weer doe bij het Zuidelijk Toneel (De Trojaanse Vrouwen). Dat is misschien wel inconsequent, maar ik wilde gewoon weer weten hoe het is, of ik nog gelijk heb...Ik had meer het gevoel dat ze applaudisseerden om het feit dat het gebeurde dan omdat ze nu zo'n fenomenale prestatie hadden meegemaakt...Als het zo doorgaat moet ik er gewoon mee stoppen: gaan filmen of schilderen of andere dingen doen