Archief Etcetera

297 document(en) met "Moeder Je" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Alain Platel dompelt het publiek onder in de draaglijke zwaarte van het bestaan van een vrouw, moeder, en haar entourage: de kinderen, de man, de knappe verlopen buurvrouw en de Marokkaanse buurman...Een moeder die zelf slaat, knuffelt en zoent...Als je echt luistert - en met iemand met de présence en bijna magische uitstraling van Matthews ontkom je daar niet aan - kom je ziek buiten

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter...Eigenlijk weet je niet of het fragment bewust aansluit bij het statement van Mehmet Sander...confrontatie met dit alles, krijg je slechts terloops mee

Nr. 53, December 1995 • Bruno Koninckx • De ontwerper als wetenschapper
Daarnaast moet je kennis van het maatschappelijke hebben: je moet toch ergens op de hoogte zijn van hoe die dingen ontstaan zijn, in welke tijd, enz...Tweede belangrijke capaciteit is een vlotte omgang met mensen: jezelf kunnen uitdrukken door je tekeningen, door je manier van spreken, zodat je tot een opperbeste samenwerking met de regisseur kan...Het is altijd anders dan je je voorstelt

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter Van Bogaert • Something is sparkling in this age of...
Rijk eigenlijk: je zit overal zo dichtbij dat je alles tot in de kleinste details kan observeren: van de bestudeerde plooien in het tafelkleed tot de spontane gelaatsuitdrukkingen bij het publiek aan...steeds zichzelf spelen, moest je als toeschouwer ook je eigen rol spelen voor de andere aanwezigen: de toeschouwers aan de overkant én de acteurs...Je vraag je af wie zich het meest heeft geamuseerd: de decorateur, de regisseur, de acteurs, de technieker, de geluidsman, het publiek: iedereen binnen hetzelfde gezichtsveld lijkt even geboeid en

Nr. 54, Februari 1996 • Pieter T'Jonck • Peter Brook en de materialiteit van Becketts...
Het object in psycho-analytische zin is in eerste instantie de moeder...Daarmee is de kous af, zou je kunnen denken...De interpretatie van Hollandia van dit stuk is dan toch heel wat 'juister', al kan je ze evenmin erg geslaagd noemen

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
het internationale vraagt tijd, en het duurt natuurlijk nog langer voor je er rendement van ziet...Als toeschouwer bepaal je zelf je kijkfragmenten...Je gaat rustig tegen de muur zitten, en kijkt en kijkt, je staat op, loopt verder, en komt terug

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Melens • Los Cojones del Toro & Cie orkestreert...
traditie van amateurtoneel in Vlaanderen'. Een verdwaalde recensent krijgt het niet over zijn hart om de voorstelling artistiek te wegen: 'dat kan je toch niet doen'. Allemaal varianten op hetzelfde thema: de...Die oplossing lag in de figuur van de spelverdeler/moeder-van-de-generaal Arnaud Jacobs, die het plateau letterlijk en figuurlijk beheerste van achter een chaotisch ogende rekwisietentafel

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Je moet af en toe je wereld laten collapsen...Het boezemt angst in om voor altijd verbannen te blijven van mensen waarvan je geloofde dat ze je zouden helpen, want dan moet je het gevecht met jezelf aangaan...Mijn moeder kwam gehurkt voor me zitten

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Zo krijg je een betrokkenheid waarin toch altijd afstand bewaard wordt...Toen ondervond ik dat het belangrijk is om op een vertrouwelijke manier te kunnen werken met de regisseur aan wie je je stuk uit handen geeft...Je zou hun werk een onderzoek daarvan kunnen noemen

Nr. 58, December 1996 • Eva van Schaik • Een dure misser
Wil je je eigen boot in het in- ternationale vaarwater van ballet vormen dan moet je eerst die nederige nieuwsgierigheid naar de historische canons en codes opbrengen...Er deed zich in de jaren van het oprukkende management-denken in een verzadigde consumptiemaatschappij een niet mis te verstaan dochter-vader en zoon-moeder conflict voor, gevoed door ideeën buiten

Nr. 59, Maart 1997 • Christoph De Boeck • Politiek theater?
kan je tegen irrationele structuren enkel reageren door zelf over te schakelen naar een irrationele strategie...Je moet met andere woorden werken met de wapens van je vijand...Alle informatie waarvan je denkt onthouden te zijn, kan je daar terugvinden

Nr. 59, Maart 1997 • Tuur Devens • In de piste van verbeelding
Vroeger werden de circustechnieken alleen maar van vader op zoon of van moeder op dochter aangeleerd...Elk gezelschap werkt op zijn eigen manier aan een theatervorm die je maag en buik vreselijk kan doen kriebelen...Elke productie van deze gezelschappen is anders, terwijl je dat van de traditionele circusshows niet kunt zeggen

Nr. 60, Juni 1997 • Bert André, Johan De Feyter, Paul Goossens,... • ... Alain Platel
Moeder en Kind en La Tristeza Complice uit 1995) en dat in 1996 zijn sterke betekenis en zijn originaliteit in het Vlaamse theaterveld bewees met de voorstelling Bernadetje, gemaakt in nauwe...Op alle niveaus is Platel bezig met het opheffen van hokjes': je kan van Bernadetje moeilijk zeggen of het een theater-, een dans- of een circusvoorstelling is; het materiaal en de manier waarmee er...Hetzelfde geldt voor eerdere voorstellingen van Platel waarbij uitgangspunten van zeer diverse aard werden gehanteerd, zoals de foto's van Nick Waplington in Moeder en Kind of de muziek van Purcell

Nr. 60, Juni 1997 • Geert Opsomer • Geschiedenis en theater: de speler en de...
met de instinctieve zekerheid dat dit hun moeder is. De Amerikaanse filosoof Daniel Dennett merkt in dat verband op dat het 'inprentingsproces' bij deze dieren is misgelopen...Ze kunnen zich niet hechten aan hun echte moeder omdat ze kort na de geboorte de imprint van die moeder via geuren, zichtbare en hoorbare signalen hebben gemist...Zonder die herinnering is de terugkeer naar de moeder onmogelijk, en wordt de 'natuur' om de haverklap om de tuin geleid

Nr. 61, Januari 1997 • Griet Op de Beeck • 'k Moest alleen JA zeggen
Al die zo onbestede hartstocht, dat groot verlangen van de, zo kom je tijdens het stuk te weten, eeuwige minnares-van-de-eeuwig-op-het-punt-van-scheiden-staande-man...Van Het Vermoeden (1982), via De Soldaat-Facteur en Rachel (1986), Los Mueritos/Onze Lieve Doden (1988), Je pleure des bananes (1989), Mouchette (1990), Constant Pardon (1990) over Boste (1992) en De...meer metier met elkaar gemeen dan je op het eerste gezicht zou vermoeden

Nr. 62, December 1997 • Rudi Laermans • De tragédienne en haar meesterwerk
Ik zeg altijd: "je moet elke productie aangaan op de toppen van je eigen kunnen, maar je kan niet altijd langs de toppen van je persoonlijke ambitie sche- ren...En dan komt de fase waarin je denkt: ho maar, pas op, je staat niet alleen op de scène, je doet je ding samen met andere mensen, dus samen van nul naar honderdvijftig in tien seconden...Zodat je de behoefte voelt om meer en meer naar de pure essentie van wat je bent te gaan, met al zijn extremen... Je poogt die essentie te vinden, en juist daarom lijken zovele dingen je zo overbodig

Nr. 62, December 1997 • Peter Anthonissen • Turn out the stars
Geen afbeelding van zijn moeder, zoals ik aanvankelijk dacht, maar een platenhoes: Alone van Judy Garland...Kan je als kunstenaar blind blijven voor de politieke context waarin je werk ontstaat...Kan je met operadiva Elisabeth Schwarzkopf beweren dat je altijd alleen maar hebt willen zingen

Nr. 62, December 1997 • Willem Dauw • 'Star Quality'
Het decor is een vogelnest, je steekt je hoofd erdoor, je wordt geschminkt als een ei, en dan mag je ongezouten commentaar leveren op alles wat je wilt...Hoe bekender je wordt, hoe meer je lastig wordt gevallen door totaal onbekende mensen die je allerhande verwijten naar het hoofd slingeren...Op zo'n moment zou je naar hem toe moeten lopen en zeggen: 'Ik vind je platen fantastisch, ik bewonder je werk

Nr. 63, Maart 1998 • Pieter T'Jonck • Als spreken tot niets leidt
vrouwen (vooral Grietje Debacker als tante Anna, maar ook Martine Werbrouck als moeder-sloor Vonne of Karin Tanghe als François' vrouw Helga) met een kleed dat nauwelijks contouren, die naam waardig...De bewerking van Bart Cardoen is echter zo doorspekt met typische gebruiken (zoals de 'zantjes' met vrome gedichtjes) dat je wel moet veronderstellen dat van het oorspronkelijke stuk niet veel meer...Het hoeft weinig verwondering te wekken dat er dode momenten ontstaan in dit stuk: tegen de pauze denk je dat je het 'ding' wel begrepen hebt

Nr. 63, Maart 1998 • Luk Van den Dries • Ten Oorlog
Daar wil Shakespeare, samen met zijn bewerkers Perceval en Lanoye, je hebben: tot je oren in braaksel en drek, smekend naar zuivering...Niet in de beslotenheid en veiligheid van een alles verklarende mythe waaraan je je kan troosten, maar in de kapotte spiegels, de valklemmen, de verroeste prikkeldraad tussen het gras, waaraan je je...Je herkent het niet, tot je te laat zijn vingers rond je keelt voelt