Archief Etcetera

325 document(en) met "Moeder Zo" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 47, December 1994 • Jaak van Schoor, Dré Poppe, Hugo Van... • In memoriam: Rudi Van Vlaenderen
Iets wat hij niet zo maar aanvaardde...Zo is hij tussendoor nog programmator geweest bij de televisie, want zo werden de producers toen genoemd...Hij had immers zijn voorzorgen genomen door de tickets van de trein te bewaren om zo te kunnen bewijzen dat hij telkens op tijd was op school en dat de repetities in Parijs geen invloed hadden op zijn

Nr. 48, Februari 1995 • Patrick Allegaert • Jongeren, pop en theater
Ook al had men geen wagen — en was de mogelijkheid tot drive:in-cinema hier veraf— toch verlangde men ernaar, zeker nadat een James Dean-film de charme getoond had: 'Je reed naar zo...Een oud gevoel komt boven, samengevat klinkt het als volgt: 'zo moeilijk de jeugd bij waardevolle kunst en cultuur te brengen is, zo gemakkelijk is ze te verleiden met massacultuur, pop en pulp...Net zo eenvoudig als er een direct appél uitgaat van de massacultuur als popcultuur — het structureert de identiteit van jongeren en regelt de vrije tijd net zo moeilijk is dit voor wat betreft

Nr. 48, Februari 1995 • Freddy Decreus • Franz Marijnen regisseert Oedipus/In Kolonos
Waarom dus nu zo nodig Oedipus spelen...Iocaste, het prijsstuk van een voortaan mannelijke verbeelding, een beeld dat driften en verlangens zal gaan bepalen, de vrouw als hoer in de vitrine, de vrouw als eeuwige en overal aanwezige moeder...een bedachtzame wijze in de mond neemt en weet waarom dit zo dient te gebeuren

Nr. 48, Februari 1995 • Tuur Devens • Twee boeken over beeldend theater in Nederland
Het moet nu zo'n zeventien jaar geleden zijn dat een student-onderwijzer, die bij ons op kot zat, een werkje over de pedagogische kanten van het poppenspel moest maken...Ook, zo zegt de Groot, dacht hij niet aan Jeroen Bosch bij bepaalde scènes, maar voor mij zijn er wel duidelijke reminiscenties...Hinderik loopt wel erg te koop met zijn frustraties (ongelukkige jeugd, vader vroeg overleden, altijd bij moeder opgesloten gezeten, gemis aan vader-figuur, enorme verzameldrang, riep als 12-jarig

Nr. 48, Februari 1995 • Ilse Vandesande • Splendid's van Jean Genet door Het Zuidelijk...
Zo is er Pierrot (Rob Das) die achtervolgd wordt door de schim van zijn overleden broer, of Bravo (Benjamin Verdonck), de meest vrouwelijke van de bende, die zijn schaamte overwint en zich volledig...De sfeer wordt zo mogelijk nog brutaler en vijandiger...Zo ver dat ze Genet nog lang niet uit de taboesfeer haalt

Nr. 49, April 1995 • Peter De Jonge • Privé-domein
Elsa Solal in Alternatives Theâtrales citerend schrijven zij in het programmaboekje: Ts het niet zo dat de monoloog door nogal wat auteurs en theatermakers wordt gehanteerd om het onnoembare te tonen...Op weg naar de vlieghaven verongelukken ze echter... Halasz vertelt over mensen in zijn omgeving — vader, moeder, vrienden, tantes — in verhalen vol doodsdrift en melancholie

Nr. 49, April 1995 • Hildegard De Vuyst • Trekken aan de tijd
het zo technisch...Waarom krijgt dit soort taal zo nadrukkelijk het statuut van tekst...Zonder dat ik op voorhand weet hoe zich dat... Aan het einde van Nachtelijk Symposium krijg je zo'n omslag in de tijd

Nr. 50, Juni 1995 • Bart Meuleman • H. Claus - groothandel sinds 1952
Maar de manier waarop, de botte formuleringen, de ongegeneerdheid waarmee men mekaar aanspreekt, dat alles zit gegoten in een stijl die Claus zo dicht mogelijk bij een soort algemeen Vlaams heeft...Misschien, zo bedenk ik na Thuis, is dat katholieke Vlaanderen toch wel iets te braaf voorgesteld, waardoor ook de kritiek erop aan kracht verliest...De dans van de reiger is dat zo, in Suiker ook, in Vrijdag en in Thuis

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Reyniers • Tournée générale!
verhalen van de mensheid te spelen, 'van diene Griekse koning die mee zijn moeder getrouwd was'. De setting is Gents, de taal dialectisch, in een aantal gevallen werden verzen uit Oedipus rechtstreeks naar het...Zoals al zo vaak gebeurd is (en ik vrees dat het nog vaak zal moeten gebeuren voor er iets verandert) lopen de acteurs erin verloren, veeleer als een koning dan als een arbeider (je werkt tenslotte...Vandaag zijn, voor de jongste generatie, die dingen allemaal zo vanzelfsprekend geworden dat men er nauwelijks nog bij stilstaat

Nr. 50, Juni 1995 • Johan Thielemans • Troje, of er valt niets meer te...
Zo weten we dat het koor in de tragedie zong...Zij verwerpt de waarden van haar maatschappij en staat hiermee pal tegenover Hectors moeder, incarnatie van alle conventies waarop de Trojaanse maatschappij rust...Zo wordt de Troje-stof in deze versie bijzonder actueel

Nr. 50, Juni 1995 • Paul Demets • Het gedanste Voorland
Zo eindigt de voorstelling in voorzichtige chaos: de jongens en de meisjes hebben elkaar maar eventjes gevonden, en de echte eenheid blijft problematisch...Zo ontstaat er een boeiende spanning: de actrice lijkt alle wijsheid in pacht te hebben: haar vader heeft haar verteld wat mooi is en ze weet bijvoorbeeld dat jongens anders naar hun nagels kijken dan...Moeder en kind, de recente theatervoorstelling van Victoria, die resulteerde uit een samenwerking tussen Arne Sierens en Alain Platel, is zo'n open structuur die een brug slaat tussen verschillende

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Zo kwam Mechtild Prins naar Gent...Blok: 'Maar het is niet vrijblijvend wat er uitkomt, en het is niet zo dat we geen successen zouden willen...Je mag niet mislukken, omdat het noch voor het Moeder en kind, Victoria / Phile Deprez publiek, noch voor jezelf, noch voor de kunstenaar interessant is om

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Als ik de bedoelingen van Maatschappij Discordia met hun projekt Ad memoriam revocare juist begrijp - en zo lees ik ze ook uit de reeds gespeelde proloog-voorstelling - dan is precies deze koppeling...Vandaag zijn er nog nooit zoveel toneelspelers aan het woord geweest en nog nooit met zo weinig stem...waarover ik het in het begin van mijn artikel had, doet opnieuw het verhaal van de man met de baby; met meer details nu, dat de moeder en de grootmoeder gedood waren en dat de man in de rug geduwd werd door de

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Steeds dezelfde vraag duikt dan op: wat bezielt de mensen om zo te bewegen zodra ze muziek horen...Maar de ellende herhaalde zich, wel zo'n vier of vijf keer...De opgebouwde spanning was zo bijzonder, dat we (en vele andere toeschouwers) in onze stoel gekneld bleven, ook na de voorstelling

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
De schrijver en regisseur van deze scène zegt er zelf over: Ik vind het prachtig, zo'n scharminkeltje op zo'n grote vent...Rijnders: 'Zo perfect mogelijk, zo uitgebalanceerd mogelijk, zo weloverwogen als mogelijk is, vorm geven aan een tekst, met als doel, alle inhoudelijke facetten van die tekst even gelijkwaardig aan...rita Getroffen Geraakt Zo'n woord dat precies klinkt Als wat het betekent Zo'n woord dat met zichzelf Samenvalt Zo zou ik ook willen zijn richard Sereen

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
presenteert in het seizoen 1995 - 1996 Moeder & Kind Herneming van de succesvolle produktie van regisseur/choreograaf Alain Platei en dramaturg/schrijver Arne Sierens...Moeder & Kind werd gecreëerd voor TIME Festival 1995...Hoe is het zo ver kunnen komen

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Johan Thielemans: 'Dat hoor ik ook vaak, dat er in Nederland zo hard op eikaars voorstellingen wordt gereageerd...het zo dat het Theaterfestival in dat gebied trends zét of trends vólgt, of allebei een beetje...Ik denk dat we met zijn negenen in zijn totaliteit zo'n 500 voorstellingen zien

Nr. 52, Januari 1995 • Eva van Schaik • De opmars van de danser
Profetische woorden zo bleek, want de eerste Sacre zou alles opslokken wat nog aan Sacres komen moest...Zo lang een choreograaf geen reputatie heeft opgebouwd, blijven de zalen leeg...de moeder- kunst der kunsten - als een a priori depersonaliserende acte van zelf-transformatie, waarin ontastbare zaken van geestelijke emancipatie lichamelijk

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Leven Goed voorbereide voorstellingen, die altijd ook iets van een 'opvoering' hebben, halen niet zo gemakkelijk de intensiteit van improvisaties...Een moeder die zelf slaat, knuffelt en zoent...Ophüls confronteert zo de toeschouwer met mensen die in onmogelijke omstandigheden proberen om met een minimum aan middelen hun leven zo waardig mogelijk in te richten, te blijven eten, te blijven

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter...Sommige mensen trachten zo snel mogelijk te ontsnappen aan de blik van onbekenden; anderen stemmen hun lichaamshouding er bewust op af...De tien dansers en de twee kinderen zijn net zo anoniem als de tien muzikanten en de zangeres