Archief Etcetera

483 document(en) met "ZE TOCH OOK DOOD" • Resultaten 161 tot 180 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 31, September 1990 • Sigrid Bousset, Hildegard De Vuyst, Dirk Verstockt,... • K R ON I E K
Als zo'n raam dicht moet, moet het dicht en als dat om wat voor reden dan ook niet gaat, dan moet ik daar toch iets van voelen in dat lijf, in dat spel, in die adem, in die zang...Allen, op de Sheyk en de dansleider na, dragen ook zij de lange zwarte mantels, die ze zeer snel zullen afleggen...Ze zijn volledig in het wit gekleed, de kleur van de Onschuld, de kleur van het absolute begin waaruit alle andere kleuren ontstaan, maar tegelijk ook de kleur van de klinische laboratoriumruimte

Nr. 31, September 1990 • (advertentie)
LANGE DAGREIS NAAR DE NACHT Eugene O'Neill Regie: Franz Marijnen (219.90) PAARDEN SCHIETEN ZE TOCH OOK DOOD Horace McCoy Regie: Dominique Deruddere (31.10.90) PIAF

Nr. 31, September 1990 • Heleen Verburg • Heleen Verburg
Was dit de eerste keer dat wij naar Ze is niet dood, ze wou ons laten Ze roept ons wel...Zouden jullie volgen ? de schrijver Gaan we ? Gaan we eindelijk naar binnen ? de trots Je zei toch stel ? Ze zei toch stel ? de lust Dat zei ze ja...Toch ? Weet ze dat ik het koud heb ? de lust We kunnen kloppen, de trots Ik zou nog even wachten, de lust We kunnen zachtjes kloppen, de oudste En als ze komt, wat dan

Nr. 31, September 1990 • Johan Thielemans • HET SPOOK VAN DE OPERA
Toch was ik ook hierdoor gefascineerd...konden onmiddellijk zien dat ze niet uit de Bolsjoi kwam, maar wel uit het Stanislawski-theater, ook in Moskou maar wel een totaal andere wereld...Zullen ook jonge Vlaamse regisseurs in de toekomst een kans krijgen ? "We hebben nu een generatie van jonge theatermakers, die bewezen hebben dat ze op een internationaal niveau staan

Nr. 31, September 1990 • Gunther Sergooris • HET SPOOK VAN DE OPERA
Dat je echter door abonnementen het publiek dwingt om ook minder populair werk te zien, lijkt mij de zaken mooier voorstellen dan ze zijn...Die Soldaten van Bernd Alois Zimmermann werd in de opera van Köln gecreëerd en stelde toch ook heel wat buitenissige eisen aan het traditionele apparaat...Hij veegt de vloer aan met de dramaturgie van Bizet, terwijl Carmen toch een erg gaaf werk is. Dat ze geen partituur kunnen lezen, betekent voor vele regisseurs een handicap bij hun werk in het

Nr. 32, December 1990 • Rud Vanden Nest • Un malheureux vêtu de noir
Diezelfde kentrekken zijn overigens ook terug te vinden in de partituur van Van Vlijmen : een schier continue, veelgelaagde muziekstroom (nauwelijks of niet onderbroken door stiltes bij de...Samenvattend : geen muziek die uitblinkt door eigengereidheid, geen klankenorgie 0 la Zimmermann, evenmin flou artistique en, de hemel zij geprezen, ook geen zoveelste postmodernistisch citaat van...de voorlaatste scène, die van de laatste ontmoeting tussen beide broers en van Vincents dood, verschijnt dan de emblematische stempel van de produktie : de fameuze stoel

Nr. 32, December 1990 • Erwin Jans, Dirk Verstockt • Love Theater
ST : "Neen, en ze proberen dat ook niet...Ze hebben ook een bepaalde vrijheid om zich van elkaar te verwijderen...Zonder aanleiding verscheen ze op het balkon, zonder aanleiding verdwijnt ze

Nr. 32, December 1990 • Luk Van den Dries • De man, hij wankelt
Hoe praten ze met elkaar ? Keuvelend, samenzweerderig, hoffelijk, kirrend, fluisterend ? Hoe zitten ze ? Raken ze mekaar aan ? Vluchtig, intens, intiem ? Een man een een vrouw aan tafel...Ziet zij dat ook ? Hoe ervaart ze dat ? Hoe lang zijn ze al samen ? Welk soort mechanismen hebben zich genesteld ? Wat bindt, wat scheidt ? Relaties...Relaties ook op een ander niveau, op dat van de theatraal-culturele voorstelling : er is een spanningsboog te trekken tussen deze produkties en een traditie van overgeleverde opvattingen; er valt ook

Nr. 32, December 1990 • Erwin Jans, Luk Van den Dries, Dirk... • Theater als een nauw pad
Hoe eigenzinnig die produkties ook zijn, ze hebben voor mij iets "oppervlakkigs" omdat ze op een compromis gebouwd zijn dat het geheel naar beneden haalt...Het beeld van Caesars dood deed me denken aan een lied van Lou Reed uit Songs for Drella waarin het ook gaat over het vastleggen van een beeld en het toch laten bewegen...Zou je kunnen zeggen dat de mannen pas na hun dood weten wat de vrouw al wist, dat ze pas na hun dood op een andere, veel lichtere manier met elkaar omgaan, vrij van intriges en machtsstrijd

Nr. 32, December 1990 • Dirk Verstockt, Alexander Baervoets, Sigrid Bousset, Johan... • K R O N I E K
Net als Cunningham legt ze ook geen betekenis in haar dans en berust de samenwerking met de andere kunstvormen eveneens op een vrijblijvende interferentie...Zijn Brown's werken abstract en doordacht, dan zijn ze toch niet koud...Ook bij Larrieu speelt de dood een rol : "Er is een tendens aanwezig om de dood te vergeten

Nr. 32, December 1990 • Gerardjan Rijnders • Rijnders, Gerardjan
JULIA Het leuke van een gesprek tussen echte mannen, je weet wel, van die echte, hele echte... nou ja, dat je er toch langzaam achter komt dat ze wel degelijk ook emoties uitwisselen, echte...VRIENDIN Dat heb ik nou met monologen, eh mongolen, maar daar kun je toch ook van houden ? Zo'n kwijlende mond, zo'n natte scheet, dat ontroert toch ? JULIA...EURIDICE Ze kunnen toch gewoon weer door die afgeknipte hals, ik bedoel, zoals ze ook zijn binnengekomen ? AMOR Nee, dat had hij zich ook afgevraagd maar dat marmerende

Nr. 33, Maart 1991 • Dirk Verstockt, An-Marie Lambrechts, Johan Thielemans, Erwin... • KRONIEK
Toch ontsnapt ook hij, in zekere zin, niet aan die nivellering : zijn hanteren van een theaterpraktijk - resulterend in produkties - is ook een systeem geworden, waarvan de resultaten vaak niet verder...zijn broekzak haalt, doet Marie het maar zelf : "steek, steek, steek," zegt ze, en ze valt voor dood...Alles wat ze doet heb ik al eerder gezien, duizend maal eerder, tot en met haar grote gebaar, en toch geeft ze aan haar gevoelens opnieuw gestalte

Nr. 33, Maart 1991 • Sigrid Bousset • Wim Vandekeybus : Lichamen in vrije val
zien ook welke impact ze hebben op twee lichamen, liggend, schokkend, bruusk bewegend op de grond...Het is ook bedreiging, snijdende spanning tussen mensen, onzekere gevechten tussen mannen en vrouwen...Het is schraal, puur materiaal, zoals ook het lichaam alleen naar zichzelf verwijst, alleen met zijn fysiek aanwezig is; zoals de decors bestaan uit forse boomstammen of hout op de grond; zoals ook de

Nr. 33, Maart 1991 • Johan De Boose • Tadeusz Kantor
een wereld die uitsluitend in de verbeelding van de levende bestaat : de dood, de overkant, gene zijde...essentieel is, komt Kantor, in 1975, tot de geniale definitie van een theaterconcept, dat zijn plaats in de geschiedenis verguldt : het concept van het Theater van de Dood...De kunstenaar kan deze attitude ook bewust en, hoe paradoxaal het ook lijkt, permanent aannemen, en dat is precies wat Kantor sedert Dodenklas nastreefde : elke creatie moest de laatste zijn

Nr. 34, Juni 1991 • Heiner Müller • Bloed in de Schoenen
geen Hand voor hun ogen, omdat zij zich niet Mogen bewegen en hun ogen mogen zij Volgens de spelregels ook niet sluiten...Het was het Gouden Tijdperk van de Duitsers : geluk in de osmose met de collectieve dood, de gelijkheid voor het getijdenglas een voorschijnsel van de gerechtigheid op de Jongste Dag...Die liep steeds de andere tuinen in en mijn moeder moest hem doodmaken, 's Avonds, toen ze hem had klaargemaakt, zei zij, dat het mijn haan was en als ik niet wilde, hoefde ik hem niet op te eten

Nr. 34, Juni 1991 • Pieter T'Jonck • Rome / Over theatraliteit
De hovelingen aan het hof, de personages op het theater, ze zijn niet verwikkeld in een intrige, maar gevangen in een blik die kent, en waarvoor ze niets kunnen verbergen...Ze maakt - zoals Rome - "de dingen des levens waar of wezenlijk, zonder ze een doel te geven of ze te verbeteren...Je zou de hele moderne theatertraditie dan ook kunnen gaan schrijven vanuit de pogingen om aan het perspektief te ontsnappen, van Brecht over Cunningham tot het straattheater van de jaren '70

Nr. 34, Juni 1991 • Henri Bloemen • Frisch en Dürrenmatt
Wie de naoorlogse duitstalige Zwitserse literatuur slechts van op afstand gevolgd heeft, zou na de dood van Dürrenmatt en Frisch wel moeten concluderen, dat deze toch altijd al een beetje verdoken...Beiden hielden zich ook op hun manier met politiek bezig : Frisch als de kritische democraat, die het kleinburgelijke Zwitserland telkens weer op de korrel nam, maar ook in de Duitse politiek...echter telkens weer door het onwaarschijnlijkste toeval onderbroken (zie ook hier weer Homo Faber). Alleen voor de toeval van de dood, waarmee hij een jaar lang worstelde, vond hij geen 'rol'; de eigen dood

Nr. 34, Juni 1991 • Gunther Sergooris, Maarten Van Steenbergen, Geert Sels,... • KRONIEK
Toch blijven ze de onderlinge interactie van de personages uitbeelden...Niet alleen noemde hij haar vroeger al de enige ongerepte bloem van dit gezelschap, maar ze vormt ook de schakel die Bazarow weer met zijn grote antagonist Pawel confronteert...Politiek gezien moet hij haar ter dood veroordelen, maar het is zijn nicht en ze is voorbestemd te huwen met zijn zoon Haimoon

Nr. 34, Juni 1991 • Gunther Sergooris • Jakob Lenz
Het is ook een plaats van isolement en vereenzaming...Op die manier is Vehstedt in staat de zangers ver van het pubhek te houden, maar ze ook te midden van de toeschouwers op te stellen...Zo plaatst ze Lenz voor zijn grote monoloog "Oft fühl ich um Mitternacht" op dat plateau

Nr. 34, Juni 1991 • René Eljon • Moeders
dat gaat toch allemaal over haarzelf, omdat ze denkt dat zij het allemaal elk jaar weer georganiseerd heeft TIEN dat is toch ook zo LIED ja maar toch niet zonder ons TIEN dat...dat is toch leuker HAN kom op zeg geef haar gewoon een koppie TIEN nee ze wil die zwarte dat vindt ze leuker EMMA ze heeft gezegd dat ze liever die...zielen 't is me nogal wat waar ze ons allemaal voor uitgemaakt heeft niet tekort ze lijkt wel gek ze is gek, zeg ik je gek is ze HAN he, stil toch TIEN daar moet professionele hulp bij