WEINIG filmactrices hebben zo'n verblinde carrière gemaakt als de nu 20-jarige Sylvia Kristel. Na een kleine maar stellig niet onopvallende rol als "cat" in "Because of the cats" (regisseur Fons rademakers), die zij met ongebruikelijke overtuigingskracht vertolkte, stond zij direct al weer in haar tweede film, "Frank & Eva living apart together", regisseur Pim de la Parra, waarover dadelijk méér. Momenteel voltooit zij de opnamen voor "Naakt over de schutting" naar het gelijknamige boek van Vrij Nederland-hoofdredcteur Rinus Ferdinandusse onder regie van Frans Weisz (die eerder "De inbreker" maakte, evenees met Rijk de Gooyer en Jennifer Willems) en haar vierde film staat inmiddels ook al weer vast. Zij gaat de hoofd- en titelrol spelen in de Franse productie "Emanuelle". Sylvia is dan wel niet de eerste Nederlandse actrice die in het buitenland carrière maakt, maar voorlopig wel de jongste. Daarbij is "Emmanuele" de verfilming van een ook al weer allerminst alledaags boek.
"Het zal zo'n jaar of vijf oud zijn," verduidelijkt Sylvia's vriend, de schrijver Hugo Claus, "maar het is nu al klassiek. Een ondergronds klassiek werk overigens, want het is verboden. En als de de Frase overheid een boek eenmaal op de lijst van verboden uitgaven heeft gezet, blijft het er vaak erg lang op staan, al was het maar om te pesten", vervolgt Claus, wiens eigen klassieken het in België ook vaak zwaar te verduren hebben.
"De schrijfster van "Emanuelle" is anoniem, maar genoeg mensen weten van wie het is; het boek werd uitgegeven bij Le Terrain Vague. Dat is de keurige uitgeverij van Eric Losfeld. In Nederland komt trouwens binnenkort een vertaling uit bij De Bezige Bij. Het is een gedeeltelijke autobiografie met veel women's lib avant la lettre, waarin de vrijzinnigheid van de vrouw wordt verdedigd om zelf over haar sexualiteit te beschikken. Hetgeen de vrouwelijke hoofdpersoon in het boek dan ook doet, zowel met mannen als met vrouwen."
SYLVIA, desgevraagd: "Er werd mij gevraagd of ik daar bezwaar tegen zou hebben. Dat heb ik niet. De regisseur, Juste Jacquin heft mij uitgelegd dat ik geen perverse of vulgaire dingen zal hoeven doen. Het wordt eerder esthetisch, een beetje Catherine Deneuve-achtig."
Is dat niet een beetje een gotspe, vraag ik half aan Sylvia, half aan Hugo. Mar Claus grijnst breed en instemmend. Op dat ogenblik staat Sylvia op en loopt rank en slank door de riante salon van haar flat aan de Amsterdamse Jodenbreestraat en verdraaid:
"Zij hééft iets van Deneuve, zoals ik deze grote ster gezien he in de titelrol in "Liza" van Marco Ferreri (met Marcello Mzastroianni)."
Wat is het toch wat de ene artiest een ster maakt en wat de andere mist? Uren praat ik daar nog over met Claus. SOMS is het natuurlijk ook wel vervelend om ster in opkomst te zijn. Heel opvallend is de giftige manier waarop vaak over jonge actrices geschreven wordt. Nadat eerst Willeke van Ammelrooy daarvan het slachtoffer was geweest, werd Monique van de Ven het mikpunt. Verreweg de meest onzindelijke berichtgeving treft nu Sylvia Kristel, ook alweer zonder duidelijke aanleiding. Vooral Panorama en Trouw maakten het heel bont. Waarom?, vraag ik Sylvia en Hugo? Sylvia weet het niet, Hugo denkt dat het misschien aan Sylvia's toon ligt. Inderdaad kan zij dingen met een heimelijke ironie zeggen en dat wordt dan door minder intelligente toehoorders wel eens misverstaan. Bovendien is zij ontroerend eerlijk. Misschien is dit land te calvinistisch voor ironie en eerlijkheid. Zulks afgezien van het feit dat nog altijd wel gedacht wordt dat men bij een filmactrice moeiteloos tussen 'de lakens kan glijden', hetgeen nu eenmaal niet geval is. En dan praten we nog niet eens over die journalist die sylvia met stelligheid liet beweren dat in "Frank & Eva" om verkoopsreden met opzet een ontoelaatbare pornoscène was ingelast. Terwijl zij dat niet zo beweerd heeft. ER wordt hevig gespeculeerd over een dergelijke scène, maar veel grond voor dergelijke speculaties is er niet. Inderdaad hebben Wim en Pim, toen de opnamen al klaar waren, in de studie van Cinetone in Duivendrecht één scène extra gedraaid. Daarvoor bestond een goede reden: toen zij de hele film nog eens doorpraatten, ontdekten zij dat de beide titelrolvertolkers met iedereen naar bed gingen behalve met elkaar. Nu komt dat in de beste families voor, maar in het geheel van"Frank & Eva" klopte het ergens niet. Dat de scène, waarin Frank (Hugo Metsers) en Eva (Willeke van Ammelrooy) met elkaar naar bed gingen, in de studio werd opgenomen, is tegen de gewoonte van Pim en Wim, maar stellig efficiênter dan het allemaal nog eens op loctaie te draaien. Hard-core was deze bedscène in elk geval niet. Die scène is trouwens evenmin uit de film geknipt, wanneer deze 14 augustus wordt herkeurd als enige andere scène: aan "Frank & Eva" is dan niets veranderd. Pim en Wim zijn ook niet van plan persoonlijk ter herkeuring te verschijnen, ofschoon zij daartoe het volste recht hebben.
"Wij laten ons niet meer als kwajongens op het matje roepen," verklaarde Pim de la Parra vorige week. "Ik heb drie jaar lang aan het scenario van Frank & Eva gewerkt, ik heb niets aan deze film toe te voegen,' voegde Pim hieraan toe.
Pim zeer goed kennende weet ik dat dit waar is. En ik weet ook dat het medium film hem veel te heilig is om er een troebele publiciteitsstunt mee uit te halen. Als hij dat had gewild, dan had hij wel een erotische horror-film gemaakt. Zoals de Nederlandse Belg Harry Kümel. Of de film-zoon van Andy Warhol, Paul Morrisey, die verantwoordelijk is voor regie en scenario van "Frankenstein". Het is een productie in drie dimensies en op 35 mm kleur, allemaal nieuw voor Morrissey, en de producent boven Warhol is Carlo Ponti hoogst persoonlijk. Udo Kier vertolkt de titelrol maar ook Joe Dallesandro is waar van de partij. Tamelijk bloot maar - op het essentiële punt- niet zo bloot als vroeger. Anders dan Kristel en Pim & Wim van Scorpio heeft het Warhol-syndicaat zich snel aangepast.