Advanced Search for "Edgar Tinel"

1920-02-06 Franciscus (Jef Crick)

. . . had te Gent, onder leiding van den heer Karel De Sutter , in het Feestpaleis , eene tweede uitvoering plaats van Tinel 's oratorium. Het blijf altijd een waagstuk een dergelijk werk, waarin naar het oordeel van alle muziekcritici de hoogste eischen aan koren en orkest worden . . .
. . . Munt , waar wij het oratorium onlangs hoorden uitvoeren, wel het ideaal kader. Aristocratisch. Dit is wezenlijk het woord dat past bij Tinel . Heel zijn kunst is zoo voornaam, zoo edel van lijn, zoo aristocratisch fijn tot in haar minste trillingen. Muziek om met "smek-lippen" te proeven. . . .
. . . komt ten onpas. God! Wat deden die schielijke losbarstingen van applaus me soms pijnlijk aan toen zij de fijne draden van emotie welke Tinel 's muziek spon, zoo ruw braken. Dit gezegd zijnde als parenthetis, kunnen we de uitvoering van zondag gerust loven. Al waren er ook enkele oogenblikken . . .
. . . hij kan zijn malsche tenorstem zoo plooien, zoo zoet maken, zoo streelend, dat het bijwijlen een ware betoovering is. Het is kenschetsend hoe Tinel , iedermaal als hij zijn geliefden heilige mag laten optreden, eene muziek schrijft die zoo puur en zoo lyrisch staat dat zij als een regen . . .
. . . al die bladzijden waarin Franciscus aan het "woord" komt, staan zoo huiver-frisch van bezieling dat geen hart hier koud blijven kan. Hier bereikte Tinel het hoogste. Ziel en techniek gaan op in eendere vlucht. En de heer Verniers heeft ook con amore die paradijs-mooie zang vertolkt. Om te . . .

. . . Memlinc en Dirk Bouts . "De Verloren Zoon" wordt gedanst op muziek van Peter Benoit , Paul Gilson en Edgar Tinel ; de costumes zijn ontworpen naar Pieter Breughel . Het is mij een groot genoegen hier te kunnen verklaren dat het onthaal . . .

Corpus Toneelkritiek Interbellum