Het kan verwondering wecken dat de h. Poot - laat ons zeggen bij gebrek aan iets beters uit de jongste tooneelproductie - achtereenvolgens de oude, meeste geliefde volksdrama's voor het voetlicht laat brengen.

Zoo gaat na het verbazend sukses der "Levende brug" van voor enkele weken thans de heropvoering van het welgelukt oud historisen drama "Jane Shore" dat enkele jaren geleden nog volle zalen lokte.

We laten buiten beschouwing de meening die sommige tooneelcritici er op na houden waar ze deze stukken als draken bestempelen en zouden gaarne van nen met belangstelling vernemen wat ze zelf zouden doen indien hen de taak werd opgedragen het schouwburgprestige dat door mededinging van film en radio en zelfs door opvoering van moderne [???] tooneelstukken een gevoeligen knak heeft gekregen, hoog te houden.

"Jane Shore" is een drama uit de somberste tijdperken der geschiedenis van Engeland. Wij zijn in de 13e eeuw en vinden Edward IV op den troon. Doch op een troon die weleens aan 't wankelen wordt gebracht door 's konings broeders: de hertog van Clarence en voornamelijk de hertog van Glocester die door geheim gekuip Edward IV willen doen vallen.

Te Londen woont de juwelier William Shore niet zoo rijk als een koning doch gelukkig bovenmate met zijn vrouw Jane, die door den Schepper met ongemeene ziel- en lichaamsschoonheid is bedeeld. Haar roem drong zelfs door tot den hertog van Glocester die haar tot een wapen maakt in zijn handen. Hij laat haar een boodschap aan het Hof bezorgen en stelt haar voor aan den Koning. Een valstrik voor de edele moeder van drie kinderen. De koning weet haar te bedwelmen door den luister van het hof, wordt haar slaaf, weet haar voor zich te winnen, Jane Shore is slaaf harer vrouwelijke ijdelheid. Zij wordt koningin doch slecht voor één dag. Want Glocester is haar vijand; hij zal zich wreken, beschuldigt haar valschelijk van ontrouw en de koning jaagt haar weg. Zij wordt in den kerkelijken ban geslagen en door iedereen verafschuwd. Een giftigen ring die zij zelf naar het hof bracht voor Glocester zal de tragische martelares dooden nadat zij zich verzoend heeft met haar man en hare kinderen heeft weergezien.

We noemen de vertolking van dit drama met zwakke en sterk aangrijpende spannende fazen over 't algemeen gesproken zeer geslaagd. Ontroerend zijn het tooneel waar William Shore die geboeid, voor zijn vrouw, zetelend als koningin op een troon, wordt gebracht en haar met klem hare eer- en hartelooze handelwijze verwijt, het tooneel waar de argelooze kinderen aan Betty, naief en aangrijpend over hun moeder spreken en of ze nog in den hemel is, het gebed der lieve kleinen voor het gesluierd portret van hunne moeder en ten slotte het meest onroerend door de synthese van zwarte tragedie en luidruchtige vreugde het slottooneel waar de rouwmoedige zondares den geest geeft in de armen van haar man terwijl de koning voorbijtreedt naar de kerk waar zijn huwelijk zal ingezegend worden.

Het heeft ons verheug Mevr. Hortense Peeters hier in de titelrol te zien optreden. Onze verwachtingen ten aanzien van de kunde der voor dit speeljaar aangeworven actrice werden niet beschaamd. Wars van alle pathetische overgevoeligheid en theatraal gedoe heeft zij ons een "Jane Shore" te zien gegeven die ons nog lang zal bijblijven. Wij volgden haar belangstellend van haar huishoudelijk geluk naar het hof, waar de zielestrijd aanvangt, haar ijdelheid de bovenhand haalt, hoe zij als Koningin een ongeevenaard geluk meent te bezitten, hoe zij verstooten wordt. En we volgen haar dan op haar lijdensweg, waar hare dramatische kunst hoogtij viert tot we haar, gebroken van smart en ellende, na niet meer de pronkende koningin maar de verstooten, bleeke vrouw in zwart rouwkleed gehuld, in overgroot verdriet en overgroote vreugde om de verzoening, stervend zien neerploffen. Sober van gebaar, klaar van dictie, vol warm gevoel en volledige overgave bracht Mevr. Peeters in "Jane Shore" een ideale uitbeelding van leven en diepmenschelijkheid.

Een gelijkaardig spel gaf de h. Bouchez ons in de uitbeelding van Jan Schore. Een open doek en langdurige toejuichingen waren hiervan het sprekend bewijs. De h. Jef van Outryve die met kunde de regie voerde heeft de vertolking van de gluiperige Glocesterfiguur er op een verheven plan geplaatst.

De h. Frans Goossens was een ietwat weeke koning. Ook de andere rollen waaronder we Betty (Mevr. Cabanier), de guitige hofnar Pluggy (Adolf Kenis), Paul en Neddy (de jonge juffers Adolfine Verbeek en Augusta De Coster), niet mogen vergeten, werden flink uitgebeeld.

Het orkest onderlijnde kundig en gepast de aangrijpende passages van het drama.

Wij weten niet waaraan de slecht karige belangstelling voor de première van Zaterdagavond te wijten want "Jane Shore" kan ons nog kunst genot en ontroering brengen.