Voor de Heyermans-herdenking was het een gelukkige ingeving, «Schakels» opnieuw te monteeren, want dit stuk behoort tot de meesterwerken van den in 1924 ontslapen tooneelschrijver en mag zelfs beschouwd worden als een der toppen van de Nederlandsche dramaturgie. Zaak is echter, hier een geschikt speler te vinden voor de spilfiguur van Pancras Duif. Ofschoon gehandicapeerd door de nagedachtenis van Piet Janssens, moeten wij de prestatie van E. Gorlé als hoofdvertolker onvermengd roemen. Geschoold in den naturalistischen speelstijl, is E. Gorlé de eenige vertegenwoordiger der oude generatie, die zich nog ongemeen talentvol bij de eischen van het moderne repertorium aanpast, en andermaal stonden wij hier voor een glansrijk bewijs van zijn artistiek kunnen. Pancras Duif werd door hem op al de verschijningsvlakken van zijn psychologisch wezen uitdrukkingsvol gemodeleerd.

In Mevr. de Coen vond hij een zeer sobere tegenspeelster (Marianne). De bijbezetting stond in den gewenschten realistischen toonaard en de binnenhuisteekening van den familieraad is een meesterstuk van kleinkunst. De heer W. Benoy, wiens Heyermahnskultus voldoende bekend is, speelde zelf de rol van den boekhouder Joseph waarvan hij een zeer levendige teekening uitstip pelde en nam de algemeene leiding met onbetwistbaar kennerstalent waar.

V.J.B.