Archief Etcetera


Theatergedicht



Theatergedicht

Het theater

Het theater is een theater

en dus nam de acteur al het woord. Dat stond voor:

durf, drang, ijdelheid.

Ik wilde u licht duwen, zei hij, u

bewegen zonder dat u vermoedt

dat u iets gewichtigs doet.

Wij steken de rivier over, riep hij ritueel

springend over tollende boomstammen,

drijven mee naar de zee, gillend

naar het lillend landschap.

(Tiens, dat rijmt, de acteur is een poëet.)

Het theater is een theater en de acteur had last

van horror vacui, laadde de zaal op met zijn stem

maar dacht dat die groter was.

Hij zong

in een opera over de dood.

Soms was hij een karikatuur van een karikatuur

maar dat hief elkaar niet op.

Tijdens het optreden stonden mensen op

en liepen buiten om alvast de receptie te beginnen.

(Tiens, hoe was de receptie van het theater?)

Ondertussen jodelden wij – de auteurs van het sous-sol –

onder de scène onze refreinen van de dood.

Jeroen over een file op de snelweg en

toen hij eindelijk de bron van het onheil vond,

zag hij het Tentje, zei hij, zag hij

de zwaargewonde zich ter plaatse openen

voor de laatste zorgen der zalving.

En ik over een dakwerker onder een deken

die ik met wijd open ogen zag in de Parijsstraat

die met wijd open armen lag in de Parijsstraat,

alleen zijn ogen gaven nog een teken.

En Kristien over een openhartoperatie in Aalst

die ze bijwoonde en verstoorde en de arts

vermoordde met verkeerde vragen

over euthanasie. (Soms is zij zo.)

En Peter over hoe een vriend zijn hond

plots op bezoek een mus uit de lucht kon plukken

en hij de mus in een schoenendoos trekkepotend

naar het ziekenhuis bracht, op zoek naar chloroform

om een zachte dood te kopen en lukraak stormde hij

een kamer binnen (in nood mag iedereen dopen)

vragend: chloroform alstublieft.

De chirurg gaf een flesje en zei:

ga nu weg, alstublieft, en naaide verder.

En Paul tenslotte zweeg. Hij durft

zelfs zwijgen als hij gedichten reciteert.

En intussen was boven ons het theater

en het theater was een theater.

Een magere oude vent vond de avond te lang duren

en had al spijt van zijn abonnement.

Volledig artikel als PDF

Auteur Koen Peeters

Publicatie Etcetera, 2008-12, jaargang 26, nummer 114, p. 43

Trefwoorden chloroformparijsstraattienswijdalstublieftkarikatuurreceptie

Namen AalstKristienParijsstraatPeterTentje


Development and design by LETTERWERK