Archief Etcetera

715 document(en) met "WEET NIET WAT" • Resultaten 361 tot 380 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 42, Juni 1993 • Johan Reyniers • De kunst van de accumulatie
Opera kan voor hem geen bevlieging of een hartewens zijn, niet iets dat hij even wil doen omdat het bijvoorbeeld (al dan niet toevallig) weer sterk in de lift zit...Daarvoor maakt hij niet zomaar opera; hij gebruikt hem, neemt wat hem zint en blijft in de eerste plaats, precies zoals in zijn vroegere werk, sterk beeldend werken...Dit stoppen en niet willen/kunnen stoppen, deze beweging die van geen ophouden weet roept sterk herinneringen op aan het middenluik van The Sound

Nr. 42, Juni 1993 • Bart Philipsen • De scène, het misverstand en het ogenblik
bedrogen verwachting en de onverwachte, ongelegen gebeurtenis; 'het ogenblik dat men niet verwachten, niet 'zien' kan' (Strauss over Slotkoor). Dit geheel van motieven rond de centrale...tegen de valse god, wiens oog wilde totaliseren wat slechts door een onherhaalbaar toeval 'coïncideert': een veelheid van private, elkaar al dan niet doorkruisende geschiedenissen, een...samen die al dan niet gewild, al dan niet toevallig met elkaar in contact komen

Nr. 43, November 1993 • Marc Clémeur • Recht op antwoord
Pairon is blijkbaar slecht geïnformeerd en weet niet dat ik met Fabre in volle onderhandeling ben om het derde deel van zijn trilogie hier te creëren op een tijdstip dat Antwerpen '93 mij dit al lang...Wat echter wel waar is, is dat ik Antigone scenisch een zwakke voorstelling vond en dus niet wilde co-produceren...Wat ook waar is, is dat Lukas Pairon een reeks privé-ambities bij de Vlaamse Opera niet in vervulling heeft zien gaan

Nr. 43, November 1993 • Hugo Durieux • Muziek/ Theater/ Politiek
Er is een onduidelijke prinses, waarvan niemand weet waar ze vandaan komt, die niet gelukkig is in die sfeer van dood en verval, die weg wil maar dat niet kan...publiek beleefd 'to muffle your coughs and sounds'. Niet dat het wat uithaalde; na enkele minuten kwam het gerochel, gefluim en gefluister weer gewoon op het oude niveau...Misschien bedoelt hij het niet zo, maar is de politieke interpretatie uiteindelijk dan niet alleen maar een verkoopsargument in een tijd van 'political correctness'? Bovendien, wat is voor mensen die

Nr. 43, November 1993 • Herman Asselberghs • Video als grensganger
Dat mag niet verwonderen: dit werkstuk is zowat het prototype van wat de componist 'de oorlogsstijl' noemt en een veelbetekenend overgangswerk tussen het verdwijnende madrigaal en het toenmalige...Monteverdi's compositie ontroert veeleer door de gesofisticeerde eenvoud waarmee hij de hartstochten van zijn woedende stijl voornamelijk in de natuur van de stem weet om te zetten...dit spel van licht en donker verwisselen dat wat rest en dat wat vervluchtigt, aan- en afwezigheid, verschijning en verdwijning voortdurend van plaats

Nr. 43, November 1993 • Bruno Koninckx • Kartonnen, holle en andere dozen
Natuurlijk is het verschil tussen een aankondigende tekst en een voorstelling enigszins te begrijpen — die teksten moeten dikwijls al geschreven worden op een moment dat nog helemaal niet geweten...Maar dan nog zouden het, omdat er een 'echt' publiek bij is, geënsceneerde repetities blijven — dit laatste is niet zomaar een paradox, maar een contradictie...Voor zover ik weet is dit, na Repetitie/I, de eerste produktie van de BMCie, zeker sinds ze 'groot' geworden is, die zo kleinschalig en sober is dat bijna alle aandacht naar het acteren en het

Nr. 43, November 1993 • Johan Thielemans • Lezing zonder titel of: De vleugels van...
Maar dat is vandaag mijn onderwerp niet, zodat ik nog even in het Rotterdam van 1955 wil blijven vertoeven, waar E. Grolle toen zei: "Hans Croiset weet dit zo meesterlijk uit te beelden dat hem...Maar dat belet niet dat ze een proces op gang gebracht heeft, waarbij er een knagende twijfel is ontstaan over wat een acteur kan, moet en, misschien sterker nog, mag zijn...En zo heeft deze jarenlange discussie met vrienden uit Noord en Zuid geleid tot ten eerste het weten dat ik het niet weet, en ten tweede dat ik ten zeerste op mezelf ben aangewezen, want hoezeer mijn

Nr. 43, November 1993 • Tuur Devens • Van poppenkast tot figurentheater
huidige poppentheater (Waarmee ik niet wil zeggen dat dergelijke taferelen niet meer voorkomen...Zit er in het huidige poppentheater voor kinderen misschien niet meer een duidelijke pedagogische boodschap, dan zijn toch vele produkties een vorm van educatief amusement...culturele en artistieke grenzen voor het Vlaamse poppentheater nog niet open genoeg om de poppenkast er over heen te sleuren

Nr. 43, November 1993 • Gunther Sergooris • Een mogelijke onmogelijkheid
Maar in dit geval is er geen happy end: zelfs de muziek heeft niet het laatste woord...Je staat wat radeloos tegenover de in werking gezette grote machinerie...Wat ik ook weet is, dat deze drie stukken mij onuitsprekelijk meer geboeid hebben, dan het overgrote deel van hetgeen ik in de geïnstitutionaliseerde operahuizen te zien krijg

Nr. 43, November 1993 • Gerardjan Rijnders • State of the Union
Voor iets wat niet tot op de sekonde is geregisseerd bestaat in neverland kennelijk geen ruimte...Dat ik iets maak waar eigenlijk niemand iets van weet, dat er op een gegeven moment gewoon is. Geen affiches, geen reclame, geen kritieken, wat mij betreft niet eens een kassa, en al helemaal geen...reist niet, en die toeschouwers kijken en huilen en lachen en ze vertellen aan vrienden en kennissen over wat ze hebben gezien en die komen dan natuurkijk ook weer kijken en die vertellen weer enz

Nr. 44, Februari 1994 • Ignace Cornelissen • Hoezo repertoire?
Een emotionaliteit die bij gebrek aan abstrahering (vanwege het tekort aan woorden) zich tot dan toe niet kon uiten...Zoals de archeoloog uit brokstukken de vermoedelijke vaas in elkaar weet te puzzelen, zo wil ik als theatermaker met de acteurs de zinnen moduleren tot een levend geheel...Het is niet louter reconstructie

Nr. 44, Februari 1994 • Peter Stein • Peter Stein: 'Investeren in cultuur is investeren...
Dit speciale erfgoed maakt dat de Engelse acteur altijd een bijzondere positie zal blijven innemen; hij weet dat en gelooft daarom eigenlijk dat er buiten zijn eiland helemaal geen theater bestaat...Het grootse gebaar is hem al gauw te oppervlakkig, iedere retoriek hol, het gevoel onoprecht; ten slotte vindt hij zichzelf niet aantrekkelijk op het toneel...Daarom en niet alleen vanwege de miljoenen subsidie en de - nog - verbazingwekkend vele toeschouwers, zijn zijn Europese collega's jaloers op hem

Nr. 44, Februari 1994 • Marleen Baeten • Doink!
Krokodilletranen In Uil zet Uil tranenthee door te denken aan 'heel verdrietige dingen': stoelen met kapotte poten, liedjes die je niet meer kan zingen omdat niemand de woorden nog weet, een heel bord...Waarneming 'De veronderstellingen van de volwassenen komen systematisch niet overeen met de waarnemingen van de kinderen...Een voorstelling opbouwen vanuit een doelgerichtheid naar het jonge publiek toe lijkt me dus niet alleen niet wenselijk, maar ook onhaalbaar

Nr. 44, Februari 1994 • An-Marie Lambrechts • Column
gebruikten toen von Kleists onderscheiding die de ware gratie maar vindt in de volkomen on-bewuste jonge man (die zich niet geobserveerd weet) en anderzijds in de perfecte acteur, van wie de kunde zo...Ik weet het niet...En juist dat is het wat het toch tere weefsel op de scène niet verdragen kan; dan stort alles ineen en kan je alleen maar hopen dat het gewoon een beetje leuk was, of dat de kinderen er alleszins veel

Nr. 44, Februari 1994 • Nancy Derboven • Een schermutseling tussen Markies de Sade en...
De kritieken hekelden het gebrek aan actie, de droge dialogen en het intellectueel gebabbel over seksuele relaties ('een moeras van woorden'), de intelligente analyse die echter dramatisch niet werkt...ballinschap, zijn strijd tegen de gangbare moraal maar vooral ook zijn obsessies en twijfels rond de eventuele ontrouw van zijn 'vrouw' Nora Barnacle). Heel wat critici konden zich ook niet verzoenen met het open...Ook de verzuchting van Bertha in de 'vriendinnenscène' met Beatrice dat ze 'niks begrijpt van wat hij [Richard] schrijft' (en niet eens de helft van wat hij zegt) is een bekende uitlating van Nora

Nr. 44, Februari 1994 • Johan Thielemans • Het talent van Pierre Audi
Ook al werkte hij voor een commercieel bedrijf, toch belette dat niet dat Monteverdi zeer veel aandacht besteedde aan de kwaliteit van het onderwerp dat hij op muziek zette...Dat was niet alleen omdat het zoveel muzikale mogelijkheden bood, maar vooral omdat het toeliet een filosofische argumentatie op te bouwen...Wat het leest, laat het beter toe het muzikale verloop te volgen en verklaart ook wat het ziet

Nr. 44, Februari 1994 • Johan Thielemans • Carmen, een tragedie
Ze verkiest de waarheid te spreken, want ze wil geen huichelachtig spel spelen, en daarbij wil ze ook duidelijk stellen dat ze een vrije vrouw is, die zich niet door de bezitsdrang van een man wil...Ze proberen dan niet krampachtig om te 'acteren', maar geven zich ongegeneerd bloot voor wat ze zijn: operazangers...Het verhaal wordt verteld tussen de spanning van wat er op een scène gebeurt (en wat dus 'gespeeld' is) en van wat er binnen het verhaal authentiek moet zijn (en dat zijn de gevoelens en passies

Nr. 44, Februari 1994 • Myriam Van Imschoot • Een slingerbeweging tussen denken en dansen
Toch niet, Mantero verwerpt het denken niet, maar plaatst het in een antagonistische relatie tot de dans: of het een of het ander...Mantero: 'Natuurlijk weet ik dat daarmee de communicatie niet opgelost is, dat zou naïef zijn...De uiteindelijke teneur is niet de wanhoop, maar een voorzichtig vertrouwen in de toekomst: 'Ik hoop dat wc doorheen de voorstelling, later misschien, tot een orde kunnen komen -maar niet via de

Nr. 44, Februari 1994 • Marianne Buyck • Het paard dat ik in mij weet
Kleren, wat blijft er over als je ze uittrekt, wat blijft er over als je ze aflegt, als je afgelegd wordt...Wij hebben niet leren praten, niet leren bewegen, wij leerden niet met anderen omgaan...Als het kleine jongetje op het einde tussen de twee broers dood blijft liggen, weten ze niet wat ermee aan te vangen

Nr. 44, Februari 1994 • Peter De Jonge • De algemene poëzie van het handelen
Dans blijkt dus niet alleen een metafoor voor de filosofie maar ook een metafoor voor de andere kunsten te zijn...De beoogde integratie van de verschillende vertogen - liefde, wetenschap, natuur, technologie - over het lichaam tot een sprekend geheel door hen naast en tussen elkaar te plaatsen, wordt niet bereikt...Die zelf niet danst... Dansende hoofden dansen niet