Archief Etcetera

615 document(en) met "Wat Der" • Resultaten 381 tot 400 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • Erwin Jans • Out, out, brief candle
Maar wat mij hier in de eerste plaats interesseert is dat Shakespeare het theater gebruikt als metafoor voor die absolute nietigheid, voor de dreiging voorgoed te verdwijnen, 'niets te betekenen...zijn opstel Het theater en de cultuur schrijft hij: 'Men moet trouwens begrijpen dat als wij het woord "leven" uitspreken, het niet gaat om het leven erkend door de buitenkant der feiten, maar om dat

Nr. 50, Juni 1995 • Steven Humblet • Onvruchtbare krenterigheid
De theaterkritiek (of wat daar nog van overblijft) lijkt wel tot een onvruchtbare krenterigheid vervallen...kritiek richt zich bij voorkeur op wat zich als nieuw aandient, met alle risico's en onzekerheden vandien...aangehaalde ontbreken van de edele deugden der fierheid en waardigheid

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Maar door de strakke selectiecriteria van wat aandacht kan krijgen en wat niet, komen impliciete normen van artistieke relevantie bovendrijven...Dit heeft uiteraard te maken met de persoonlijke smaak van de criticus en de cultuurredactie die autonoom beslissen wat aandacht 'verdient' en wat niet...Voor Ingrid Van Der Veken (HLN) en Peter Jacobs (HNBL) zijn het dus nog alleen de goede produkties die geselecteerd kunnen worden voor een recensie, want wat voor zin heeft het om te zeggen: 'Daar

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Der Stein van Dick Raaymakers en Paul Koek...Wat moeten we hiermee, hoor ik mensen denken...Wat ben ik

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Op de Signaaldag maakte ik een educatieve discussie mee over "wat jongeren bezighoudt", over de fantasie die ze hebben...Ik wil dat ze leren hoe ritme werkt, hoe er met tekst gewerkt kan worden, wat poses zijn, wat snelheid is en emotie...Ik heb tegen hem gezegd: doe maar wat

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Wat ik in mijn voorstellingen probeer te verkrijgen, is dat je de regisseur vergeet...Dat is dan wat ik de acteur wil aanbieden...Theater heeft voor mij veel meer te maken met het weglaten, met het uitzuiveren van wat er buiten gebeurt, dan met creëren

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Cobain zingt 'and I swear that I don't have e gun', halverwege het nummer scheuren de boxen, wat de muziek net die extra vervorming geeft die Dc nu wel door zijn hoofd spookt...De vraag naar wat voor mij het hoogtepunt of dieptepunt van het afgelopen seizoen was, heeft me behoorlijk aan het denken gezet, over wat in het theater nu eigenlijk een hoogtepunt betekent, en wat...En eerlijk gezegd zie ik nooit iets wat helemaal niet gelukt is. Ik vond het bijvoorbeeld een voorrecht om in Timon van Athene van Toneelgroep Amsterdam te mogen staan

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Een toneelspeler die niets kan Etienne Decroux zei: 'Een toneelspeler kan eigenlijk niets en dat is ook goed, want als hij zou weten wat hij zou moeten doen, wat hij zou moeten kunnen, dan zou...En dat is tegelijkertijd ook het meest absurde en het meest leugenachtige wat er is. Hoe kan een toneelspeler een koning doen terwijl hij absoluut niet weet wat een koning is. Hoe kan een...Maar we wisten dat er op een bepaald moment mensen zouden komen, die zouden vragen: wat is er dan in de oorlog gebeurd, hoe is dat gegaan

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Vijf minuten voor aanvang rommelt het publiek naar binnen, echtparen, een eenling, kleine groepjes, en her en der een docent met zijn leerlingen, want Shakespeare skoort hoog op de menukaart van het...Een man legt zijn vrouw nog snel uit wat hij zich weet te herinneren van de Trojaanse oorlog, hij bladert vervolgens in het programmaboekje om te zien of het klopt wat hij zegt...Toneel lijkt in haar artistieke trots een andere kant uit te kijken, wat bij de huidige ontwikkeling op mediagebied een gemiste kans is. Want wat zou inter-actiever kunnen zijn dan het theater

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Vol hoop over wat dat zal opleveren...Veelgehoorde, concrete aanwijzingen zijn: "Die Haltung stimmt nicht", wat niet alleen betekent dat de houding niet klopt, maar daardoor, veel algemener, dat niet gespeeld wordt wat gespeeld moet...Kies per seconde wat je denkt en wat je voelt en wat je wilt laten zien

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Wat rest ons anders dan te dromen...Wat is toch die voortdurende ontevredenheid die je telkens opnieuw drijft naar een volgende produktie...Wat was dat

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Het resultaat is een vlammend pamflet over de leugen die zich in alles wat we doen heeft genesteld...Dat willen we. Dat tonen we, want we vervuilen bij alles wat we verbruiken...Van de acteur die doet alsof hij meent wat hij zegt naar de acteur die meent wat hij zegt

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Die lukt het om, ondanks die gigantische machinerie, de spanning levend te houden tussen dat wat ze kunnen en dat wat ze te vertellen hebben...Wat goed is en wat slecht is - dat is niet zo rechtlijnig...Maar wat is dat anders dan aarde met wat steentjes erop

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Het lijkt misschien niet altijd zo, maar het Nederlandse danslandschap verschilt in nogal wat opzichten van het Vlaamse/Belgische...toen de pioniers van de internationalisering in de jaren tachtig de weg bereidden voor wat nu ook in Nederland overheidsbeleid heet te zijn...Sommigen vonden daar wat zij zochten, nota bene voor de officiële Nederlandse danswereld hen erkend had

Nr. 52, Januari 1995 • Eva van Schaik • De opmars van de danser
Toch heeft niemand meer de schok door die eerste der zes Sacre-uitvoeringen in Parijs kunnen overtreffen...Maar ook deze dansers zelf zijn in of na de repressief tolerante jaren zeventig geboren en wensen geen marionetten aan de touwtjes der choreografen te zijn...misschien nog wel sterker en dwingender dan in het klassieke ballet - het dictaat der makers

Nr. 52, Januari 1995 • Carlos Tindemans, Hugo Claus, Alex van Royen • Fragmenten uit T 68 van Carlos Tindemans,...
een definitieve vertoning, (uit III.1) Een der oorzaken waarom ons officiële theater zichzelf wel oveleeft maar niet overtreft, ligt in het tekort aan bezinning...Onze ontevredenheid is gericht op de bestaande gezelschappen die pas afgestudeerde acteurs maar laten aanmodderen met hun elementaire kennis en die alle heil verwachten van wat dan routine heet...De regisseur moet die dimensie ontdekken die iets te maken heeft met wat wij willen; en wat wij willen is een theater voor vandaag, (uit IV.4) Om onze werkprincipes te realiseren, is er een

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
Het is mijn antwoord op de paradox: ik heb me niet afgevraagd wat het allemaal te betekenen had...Waarover het in De Val van Mussolini dan gaat, wat het betekent, heeft allemaal niet zoveel belang...Wie het bekijken van arbeid niet leuk vindt, moet maar wat anders doen (bv

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Peter De Graef: 'Er ontstaat een vibratie tussen wat ik ooit heb meegemaakt en wat jij hebt meegemaakt...Ook praat ik over iets wat ik niet heb meegemaakt...Omdat hij dan moet nadenken, over wat bij hém hoort en wat bij de rest van de wereld

Nr. 52, Januari 1995 • Toon Brouwers • In Memoriam
Natuurlijk moet je belezen zijn, en wat theoretische en praktische kennis verzameld hebben...Onder de vele andere eigenschappen die ik bij haar bewonderde, was er haar bekwaamheid om alles wat moeilijk was eenvoudig te maken, en om anderzijds nooit moeilijk te maken wat eenvoudig is. Ook...Alles wat ze voor het theater deed, was overigens als vanzelfsprekend

Nr. 53, December 1995 • Marleen Baeten • Purcell als een tango
La Tristeza Complice zorgen Alain Platel en Dick Van der Harst voor een spannende ontmoeting tussen straat, huiskamer en scène, schrijft Marleen Baeten...Hij laat zich leiden door een fascinatie voor al wat menselijk is. Hij voedt de verbeelding van de terrasbezoeker, die niet zozeer een vrouw en een meisje ziet, maar moeder en dochter...Dick Van der Harst haalt Purcell weg uit de intimiteit van de burgerlijke huiskamer en laat er de chaos en overlevingsdrift van diezelfde straat in doorklinken