Archief Etcetera

610 document(en) met "MOET JE ZEGGEN" • Resultaten 501 tot 520 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 73, Januari 2000 • Gerald Siegmund • Het geheugen van ballet
Hoop en droom worden gearticuleerd en de angst is altijd aanwezig: 'Je komt naar me toe...Je zal me niet laten vallen...De vrouw in het historisch kostuum onderbreekt hem met 'Herinner je me nog

Nr. 73, Januari 2000 • Tone Brulin • TERUG NAAR DE BRON
Hij heeft soms een fijngesneden pak uit Parijs aan, maar trek zijn hemd uit en op zijn blote borst zal je amuletten van een voorvaderlijk bijgeloof ontdekken...Pas je aan of sterf...En je kan ze niet eens ongelijk geven

Nr. 73, Januari 2000 • Sarah Vanagt • EEN ONMOGELIJKE RECONSTRUCTIE VIA EEN BRIEFWISSELING
Ze denkt: ik moet zwijgen, zwijgen, zwijgen...Natuurlijk, wat in de eerste plaats telt is hoe je na de genocide verder leeft, in een nieuw land, zonder enig spoor van je kunnen, zonder referenties...Ik herhaal nog maar eens dat ik het me niet kan voorstellen, waarop zij nog maar eens herhaalt dat er zoveel is dat je je niet kan voorstellen

Nr. 73, Januari 2000 • Erwin Jans • 'I HAVE THIS GRIEF AND I DON'T...
Je suis mort, ils m'ont tué...Je ne dors pas, je ne suis pas en paix...Misschien zou je iedere keer dat je in een boek leest, er de datum moeten inschrijven

Nr. 73, Januari 2000 • Peter Anthonissen, Marianne Van Kerkhoven • 'ALS IK DIT OVERLEEF, BESTEED IK DE...
Tegen mijn leerlingen op het conservatorium van Luik zeg ik vaak dat de grote artistieke revoluties sinds het begin van de eeuw enkel maar hebben bevestigd dat je moet doen zoals Cézanne: het volstaat...Als je dit aanvaardt, kan je na de première niet zeggen: 'Ik stop, want ik hou het niet vol'.'Toen heeft ze me geantwoord: 'Ik ga ook altijd door met lezingen geven, met boeken schrijven...Als het moeilijk is om een berg te beklimmen, dan moet je verschillende pistes uitproberen

Nr. 74, December 2000 • Johan Thielemans • De toeschouwer als onderwerp van het politieke...
Ik moet behoren tot een groep die voortdurend moet uitdijen...Het klinkt politiek correct om te stellen dat de kunstenaar vrij moet zijn, sterker nog, dat die vrijheid, van de kant van de overheid, gegarandeerd moet worden...Je moet de mensen naar de mond spreken, dat pas geeft recht op bestaan

Nr. 74, December 2000 • Bernard Dort • Het boek in het theater
Je moet je overgeven...Het papier nog meer: het schuift weg, het valt op de grond, je trapt erop of je moet je in onmogelijke bochten wringen om het op te rapen tussen de rijen, met het risico de voorstelling te storen...Ik moet zeggen dat ik hou van, dat ik heb gehouden van (vandaag is die mode over) 'heldere' voorstellingen van het epische type, waarin de scène veeleer verscheen als een 'expositieruimte' dan wel als

Nr. 74, December 2000 • Jane Vander Elst • Hoe meer ik naar theater kijk, hoe...
Terwijl de ene voorstelling je een uur lang boeit met gefilosofeer over banale dingen van het leven (Wachten op Godot), de humor van een ander stuk je een tijdje bezighoudt, ga je door de prachtige...weergave van gevoelens zodanig in een ander stuk op, dat je al snel vergeet dat je in de schouwburg zit...Een overbodige verdubbeling, zou je kunnen zeggen, maar zonder deze ingreep was het heel anders en misschien niet half zo goed geweest

Nr. 74, December 2000 • Sara De Bosschere • Ik kijk altijd vanuit mijn vak
Ikzelf ken de codes niet goed, maar als toneelspeler voel je soms zelf dat je bepaalde teksten niet op bepaalde plekken kan zeggen...Wanneer je je concentreert, kan je herinneringen een plaats geven in je hoofd...Bijvoorbeeld: vanuit een reflectief denken zit Zijn of niet zijn achteraan in het hoofd, maar je kan ook eens proberen om het als een punker, helemaal vanuit je voorhoofd, te zeggen

Nr. 74, December 2000 • Luk Van den Dries • Over het samenspel van kijken en weten
Je zou kunnen zeggen dat ze schichtig zijn, maar schichtig associeer je met ogen die bang wegkijken en die hebben ze juist niet...Tenzij je je afsluit of opstapt...Kan je nog wel genieten als je een voorstelling analyseert

Nr. 74, December 2000 • Jac Heijer • Toneelkijken, een lust
Welke woorden kies je, welke goede zaken zijn het belangrijkste, wat wil je scherp stellen, wat wil je verdoezelen, hoe is je relatie met de spelers of met de groep, wat is het belang van de opvoering...voor het publiek, hoe veel ruimte in de krant heb ik, is er een foto bij, waar komt de recensie op de pagina te staan, wat wil je zeggen en wat kan je niet zeggen...Voortdurend moet je op je hoede zijn, dat je in de eerste plaats voor lezers schrijft die het stuk nog niet hebben gezien, dan voor lezers die hun eigen ervaring willen vergelijken met de mijne en dan

Nr. 74, December 2000 • Rud Vanden Nest • Vestiaire verplicht
je de techniek laat ontwikkelen om je stoelnummer te raden zonder Jo Dua te confronteren met het deel van je persoon dat op die stoel moet terechtkomen...Dit impliceert uiteraard dat je in je oordeel zo eerlijk moet zijn toe te geven dat het ook aan jou kan liggen...Maar je moet zelf al zo'n beetje tot je essentie herleid zijn om dat te appreciëren

Nr. 74, December 2000 • Loek Zonneveld • Gedemilitariseerde zone
Altijd doorlopen op het pad waarvan je denkt te weten dat je er moet lopen, zelfs al loop je je het heen-en-weer...Hij heeft na de Tweede Wereldoorlog van meet af aan tegen de kunstenaars geroepen: zég er wat van, zeg waaróm je het wilt, zeg dat je het wilt, en zeg hoé je het wilt...Als je 's morgens binnenkwam met het idee dat je persé iets moést, dan moest je dat van Jan Kassies maar snel weer afleren

Nr. 74, December 2000 • Paul Pourveur, Ineke de Paepe, Jonas De... • Lilith@online
Al die briefjes, boodschappen, voice mails, e-mails, die ik je stuurde om je te zeggen dat ik verliefd op jou was...Moet ik nu zeggen: Wil je terugkomen...Moet ik nu zeggen: Je hebt mijn leven verpest

Nr. 74, December 2000 • Jeroen Peeters • Het kijken vormt de inzet
Naar pure dans kan je slechts kijken, maar vreemd genoeg is er geen rol weggelegd voor de kijker...Met de kijker, of laten we zeggen de toeschouwer, zijn we nog niet bij het kijken...Maar voor je goed en wel de stukjes aan elkaar begint te lijmen gaat het licht uit, eerst in de zaal, en dan pas op de scène

Nr. 74, December 2000 • Pieter T'Jonck • De kijker, de acteur, het stuk, de...
Als kijker of als criticus stel je bij een werkelijk geslaagde voorstelling meestal alleen maar vast dat je met je mond vol tanden staat, dat elke poging tot duiding vooral gestamel oplevert...Die duiken ook in levende lijve in het zaaltje op, zo onverwacht dat je vaak niet merkt dat de man of vrouw naast je een danser is. Dat merk je enkel door hun vreemde gedrag...Maar omdat je in het ongewisse blijft, en het zaaltje zo vol mensen staat dat je nauwelijks een overzicht krijgt over wat er allemaal te zien is, ben je tegelijk het publiek aan het monsteren

Nr. 74, December 2000 • Eric De Kuyper • De recensent als toeschouwer, de toeschouwer als...
De blijde verwachting wordt nog gesmoord door de vele bezigheden die je moet uitvoeren: je kaartjes laten controleren, je jas in de vestiaire afgeven, een programma kopen, je plaats zoeken... Maar...Tot op een dag het dan toch gebeurt... en je beloond wordt voor je geduld, je trouw...Want hoe dan ook, zelfs al sta je te zingen in een vensteropening, als je een rasechte artieste bent en je treedt op voor publiek, dan laat je je niet zo gemakkelijk van de wijs brengen

Nr. 74, December 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Theater verandert in je geheugen, dat is...
Want,' zegt hij, 'dat is het schone aan theater: platen blijf je bijhouden en als je ze jaren later terug beluistert, vraag je je af hoe je dat ooit goed kon vinden, maar voorstellingen blijven...Je zit constant te denken aan wat mis kan gaan; je probeert constant te onthouden wat je achteraf moet zeggen...Als regisseur voel ik me vaak als iemand die een geboorte achter de rug heeft en zijn kind meteen moet afstaan: je voelt je bedrogen

Nr. 76, Maart 2001 • Katrien Darras, Steven De Belder • Sociaal-artistieke projecten: de schaamte voorbij
Asociaal artistiek werk moet kunnen, maar is in de podiumkunsten toch onbestaande: telkens als je met een publiek werkt, doe je aan sociaal-artistieke projecten...terwijl je eigenlijk moet zeggen: wij kiezen ervoor om een klein aandeel in zulke projecten in te zetten...Verbist: Je moet je sociaal kunnen indekken

Nr. 76, Maart 2001 • An van Dienderen • Het lichaam - site voor de antropologische...
Want vanaf het moment dat er een camera in de buurt is, pas je je houding aan, je handelingen, je taal...Je kan een spade nemen en alles omwoelen...Men moet kunnen zeggen: ik ben dit én dit én dit, en niet: dit of dit of dat