Archief Etcetera

817 document(en) met "HET WEG" • Resultaten 521 tot 540 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Dit was op zich al een uitdaging om het evenement te zien: pure elementen als water en lichamelijkheid (een hoop naakten op elkaar). In eerste instantie was het decor ook wel fascinerend, maar...Er schortte duidelijk iets aan de inhoud van het stuk, waardoor het niet overkwam...Onbegrijpelijk, we raakten al snel uitgekeken op het 'gespeel'. Een zeer irriterend aspect van het geheel was de rol van de zanger, die nota bene begeleid werd door muziek op band en telkens opkwam om

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Als het licht in de zaal dooft en op het gordijnloze podium enkele acteurs verschijnen, verstomt langzaam het gemompel in de zaal...Het publiek reageert als één man, laat al het andere voor gezien, kijkt en luistert alleen nog maar naar die man daar op het - de zaal ingebouwde - toneel...Bij Die Letzten kreeg ik plotseling zoiets van 'alweer'. Het plezierde me niet meer: het roepen van Damiaan, het wisselen van de rollen, de enscenering

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Rijnders is dan net weg bij het eerste gezelschap waaraan hij leiding gaf, Globe in Eindhoven (1977-1985). Hij regisseert in 1985 de toneeltekst Das Käthchen von Heilbronn van Von Kleist in de...Via de gratieuze, zuivere dans van de twee beren uit het verhaal van Heinrich von Kleist, was Rijnders 'terug' bij wat hij voor zuiverheid en gratie in het theater hield (en houdt), als het ware...omschreven werd als 'een blik waar alles in zit zit: wijsheid en argeloosheid, almacht en zwakte, geloof in het leven en kennis over de grenzen van het leven

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Dat brengt herkenning, troost, medeleven, relativering, humor, etc... Gevoelens die onszelf en de toeschouwer de kans geven om even weg te breken uit het isolement...Volgens hem vult Perceval het ritueel op de eerste plaats in vanuit een profane visie, terwijl het in essentie gaat om een verbinding tussen het aardse, het immanente en 'het gans andere', het...Volgens hem is het rituele het sterkst aanwezig op het niveau van de tekst, het geluid, de muziek

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
Het kunstwerk lijkt wreed maar het bevrijdt juist op die manier de wereld van een reële wreedheid...Door de Faust, De Trust / Raymond Mallentjer gehanteerde codes van representatie blijft het geweld veilig ver weg...Stan maakt van het kader van de Sputnik gebruik om uit het kader van het toneel, uit de fictie te stappen

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Naarmate met het klimmen der jaren het besef dood te gaan zich dwingender aandient, kan ik het narratieve, de verhaaltjes, het volgens de logica van de causaliteit verlopende gezeur van mensen op het...Deze is zelfs gevaarlijk omdat het de indruk geeft dat het lot, of zo u wilt het noodlot, onomkeerbaar is, iets dat ons blijkbaar overkomt, terwijl het juist de kunst is om niet voor één gat te vangen...Dat tonen we. Als we het niet zouden willen, als we het zo niet prettig zouden vinden of gemakkelijk, zouden we het wel laten

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ondanks de uit de grond schietende paaltjes en obstakels, hadden ze hun weg door het centrum van Enschede snel gevonden...Trouwens, ik vind het ook van ondergeschikt belang door wie en met wie een voorstelling gemaakt is, zolang de drie voorwaarden die ik in het begin vermeldde aanwezig zijn...En theater is voor mij een ervaring van het moment: als je buitenkomt is het weg

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Hoewel het een totaal ander medium is dan popmuziek lukt het in het theater soms ook, vanaf het allereerste moment, dat er nog maar één ding bestaat: dat wat er op het podium gebeurt...Probleem: het personage gaat iets doen waar het publiek niets aan heeft, terwijl het wel voor het personage klopt, voor de acteur ook...omgekeerd: dat het voor het publiek geweldig is, maar dat je het niet kunt verkopen aan de acteur of dat het personage niet meewerkt

Nr. 52, Januari 1995 • Kurt Lannoye • Podiumkunsten en management
Voor wie zich een weg moet zoeken in de administratieve en juridische kant van de podiumkunstenpraktijk is het een uitstekend hulpmiddel, schrijft Kurt Lannoye...Vrij ingewikkeld wordt het bij het bespreken van het werken over de grenzen...de twee laatste delen van het boek behandelt Paul Corthouts het opstellen van een begroting en het maken van een boekhoudstructuur

Nr. 52, Januari 1995 • (advertentie)
Het blikveld van de nieuwe generatie wordt niet meer in links en rechts verdeeld door een stel zuilen...Maar daarmee zijn ook de vertrouwde oriëntatiepunten weg

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Het gif was eruit, het systeem van repressieve tolerantie had gewerkt, en in het theater leidde het tot wat we het beste kunnen omschrijven als de Shaffy Paradox...Ook produceerde het twee kleine opera's, die onder andere in het hol van de leeuw werden opgevoerd: Het Muziektheater in Amsterdam, de nieuwe tempel van het eerste circuit, thuis voor Het Nationale...het Nederlands Dans Theater en het Scapino Ballet, die tezamen nog altijd het overgrote deel ontvangen van de totale Rijkssubsidie die voor dans beschikbaar is. Als je bedenkt dat de rest van het

Nr. 52, Januari 1995 • Carlos Tindemans, Hugo Claus, Alex van Royen • Fragmenten uit T 68 van Carlos Tindemans,...
68 wil vanuit het geweten van de tijdgenoot doordringen tot de fundamenten van het verleden; wij wensen ons niet te beperken tot het formele, het oppervlakkige, het arbitraire van een plot, het alleen...Daarom is er een absolute scheiding noodzakelijk in het denken over het theater en het drama...Wat T 68 wil ontdekken en cultiveren is een nieuwe impuls, een nieuwe imperatief, een nieuwe en betere reden waarom duizenden, die nu aan het TV-scherm kleven, de weg naar het theater terugvinden

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Alle weetjes ontnemen het raadsel aan het gebeuren, en het raadselachtige is precies de grote kracht van het vertoonde...Het dubbele van het kijken valt nu weg

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Herkenning Ik weet het, in sommige theaterkritiek is het begrip herkenning een vies woord, en wordt het direct geassocieerd met 'lagere cultuuruitingen', zoals smartlappen en soaps, die direct...Het zit er allemaal in. Het is niet echt, maar het is het universele lijden dat persoonlijk is. Daarom is het een gast die in Brazilië zit, en geen leraar biologie uit Kortrijk...Het werd het beste theaterprodukt van de vier teksten van auteurs die gewoon waren prozaverhalen te schrijven en zich voor het eerst op het theater stortten

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Het mooi verzorgde en degelijke programmaboek helpt de geïnteresseerde toeschouwer al een heel eind op weg in het diverse aanbod...Doordat een festival het grootste deel van het jaar 'ondergronds' werkt, zou het accent meer kunnen liggen op de bredere artistieke en maatschappelijke context waarin het zich situeert...Deze moeizame weg biedt tevens perspectief op een eigenzinnig artistiek project, waardoor het 'internationaal kunstenfestival' van Brussel niet de zoveelste doorslag - met plaatselijke accent - wordt

Nr. 52, Januari 1995 • Willy Thomas • Jusqu'ici tout va bien
Natuurlijk is het waar, natuurlijk weten we het allemaal natuurlijk is het zo dat het uiterlijk een grote rol speelt als je een appartement wil huren, als je werk wil vinden...Lucht die de kortste weg vindt naar het centrum van onze geestesvermogens...moffelen niet weg, we laten zien wat het is hoe het is. Dat is dan ook een totaal verschillend uitgangspunt dan dat waar de integratiepolitiek van vertrekt

Nr. 53, December 1995 • Sophie Van Weert • Anatomie
Poirier worden bij het begin van de solo gefragmenteerd door de belichting: enkel zijn hoofd is zichtbaar, of zijn romp, zijn armen... Alsof we de anatomie van het lichaam aan het bestuderen zijn...de volgende delen gaat Gaudreau weg van dit 'statische' danswerk en wordt het geheel een stuk dynamischer...Vormelijk, omdat het lichaam van zichzelf en zijn naaktheid ontdaan wordt door het te bekleden met een spannende, kunstmatige tweede huid

Nr. 53, December 1995 • Marianne Buyck • Verschillende trajecten
Wat gezegd en gezongen wordt verzelfstandigt niet, het wordt geen 'betekenis', het blijft verzonken in het lichaam en in de voorwerpen die het omringen...Het geluid is zeer dominant en neemt veel aandacht weg van de dans...De openingsvoorstelling van Klapstuk, met Amanda Miller en de Pretty Ugly Dancecompany, bracht 'zuivere dans', waarin het dansplezier het wel duidelijk won van het 'onderzoek'. De 'handeling

Nr. 53, December 1995 • Robert Steijn • Bezinning bij de status quo
Bij de nieuwe lichting had ik niet de schok van het nieuwe, zoals bij de eerste versies van het Klapstukfestival...Zij spelen op het publiek, kijken het aan en kijken dan weer plotseling weg, terwijl mensen als Steve Paxton en Katie Duck zich meer op de pure dans richten...Ontroerend is het om te horen hoe het geneurie van Glenn Gould op de band zich ongemerkt vermengt met het gehijg van Paxton op het podium

Nr. 53, December 1995 • Sigrid Bousset • Moedervlekken op de ziel
Misschien heeft ze ooit gepoogd om weg te vliegen, zoals de vrouw die we eerder op het podium zagen, maar bleek de verlamming de enig mogelijke vlucht...het schone op zich toch niet echt treurig, keert het gewoon telkens onvermoeibaar terug na de ontgoocheling, het verlies en het verdriet, om te getuigen dat hoop, verlangen en vitaliteit onuitroeibaar...Zoals de vrouwelijke opschik hardnekkige depressies versluiert, openbaart de schoonheid zich als het aanbiddelijke gezicht van het verlies, een verlies dat zij metamorfoseert om het te doen leven