Archief Etcetera

858 document(en) met "Ik-figuur Hoe" • Resultaten 601 tot 620 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Brussel had men beroep gedaan op de Duitse regisseur Klaus Michael Grüber, iemand van wie ik vaak hoor beweren dat hij buitengewoon is. Met deze mise-en-scène was dit echter niet het geval...Hoe sterk begrijpen we zijn afkeer van het 'beeld', van de Verworden waarheid', en hoe makkelijk kunnen we hem volgen als hij er zich plots van bewust wordt dat ook de stenen tafelen reeds de...mier 3, ergens tussen 1 en 2, houdt er ook mee op: 'waar ben ik mee bezig

Nr. 55, April 1996 • Bruno Koninckx, Kurt Melens • De tering naar de nering gezet
Alibi: In het begin denk je, wat een smak geld, wat moet ik ermee doen...Ulthima Thule (voorheen Joris Jozef): Het is pas na de toekenning van de subsidie dat ik ETCETERA XJV|55 als beroepspoppenspeler de beslissing heb genomen om Ultima...Tg Stan: We merken dat we door de in- dex-aanpassingen en een natuurlijke groei nu heel erg moeten opletten hoe en met wie we samenwerken

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Nu technologische ontwikkelingen medische transplantaties en grafische manipulaties mogelijk hebben gemaakt, klinkt scherper dan ooit de vraag hoe we dan nog onze identiteit kunnen ontlenen aan ons...Gehuld in mijn kunststof oranje Yamaha-jack (als ik meer gefortuneerd was: een WLT-setje natuurlijk) nestel ik me voor de beeldbuis, gereed voor een interstellactische ruimtereis met Buck Rogers...Mag ik nu, gezegend immers met een postmodern relativerende levensinstelling, ironisch glimlachend deze slu- we constatering verwelkomen

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Vooreerst in de belichting: toen ik de voorstelling de eerste keer zag, heb ik de ogen van beide acteurs niet één keer kunnen onderscheiden, laat staan dat er sprake kon zijn van enig blikkenspel...Bovendien zegt de klant zelf op een bepaald moment: 'De duisternis had trouwens nog dichter moeten zijn, en ik had niets moeten kunnen zien van uw gezicht, dan had ik mij, misschien, kunnen vergissen...Onder het motto 'hoe minder, hoe beter' wordt het geheel wel zeer cerebraal en bloedeloos gemaakt

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
Ik vond het pijnlijk voor de choreografe en gênant voor mezelf dat het publiek dit therapeutisch project als een voyeur moest ondergaan...Ik hoop dat er bij de volgende editie meer werk gemaakt wordt (kan gemaakt worden) van dit interdisciplinair thema, en dat er eens flink geploegd wordt in dat tussenveld van beeld en beweging, en dat...Ik ben er zeker van, dat die mengelingen tot verbluffende resultaten kunnen leiden

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
Paul Virilio, 1984) In tegenstelling tot de moderne devotie voor het lichaam die alleen over het zien van ' lichamen gaat, meen ik dat men het lichaam (nog) altijd moet associëren met voelen...weerstaan). Peeping Tom Het is een lange geschiedenis hoe wij onze tastzin steeds meer zijn gaan inruilen voor zien (het is zogenaamd ook veel beleefder natuurlijk en heel wat van de kenmerken van beleefd...Hoe beter een handeling opgedeeld, en ingeoefend is, hoe sneller ze kan uitgevoerd worden: daaraan dankte niet alleen het Pruisisch leger van Frederik De Grote zijn overwinningen in de 18de eeuw, maar

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
Ik verwijs dan ook graag naar het artikel van Johan De Feyter in Courant nr...Hoe dat komt, weet ik niet, maar iedereen zou de verhalen van de jury eens moeten horen over het tijdstip van hun aanstelling (oktober '95...vooruit te lopen, die te maken heeft met een grondige herziening van het decreet, wil ik hierbij stellen dat de bijzondere aandacht van de overheid voor de kinder- en jeugdtheatersector in één of andere vorm

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Soms denk ik, over Barnes gaat deze voorstelling, over hoe iemand zijn of haar leven probeert te formuleren...Hoe ging dat toen ik klein was...Hoe zou ik later worden als ik zo oud zou zijn als zij, als ik ook op hoge hakken zou lopen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
hoe een tegenwereld zonder (positieve) wereld als referentiepunt denkbaar is, weet te omzeilen...Recente auteurs - zoals John Turner, in zijn bijdrage aan het belangrijke boek Shakespeare: the play of history (Macmillan, 1988) -hebben er echter op gewezen hoe concreet die taal is. De metaforen...Ik geef het toe, het is een wat geforceerde interpretatie, maar ze is uitgelokt door dat éne krachtige moment in de Macbeth van Needcompany: de dissectie van de waanzin, in een beeld dat nooit in één

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
Ja, maar hoe moet hij of zij dat dan weten, en als hij of zij toch komt, hoe moet er dan gekeken worden om alsnog dans te zien...Het is, ik kan het niet anders benoemen, dans van iemand die een grondige psychologische zelfanalyse heeft gemaakt en die ervan uitgaat dat we hier, op dit moment met hem, niet over basics hoeven te...Hier wordt ons getoond hoe dubbelzinnig elke eerlijkheid eigenlijk wel is, hoe ze zichzelf te kijk zet en daar verantwoording voor moet afleggen en tegelijk aan haar paradoxale doortraptheid niets kan

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Ik onderzocht in dat stuk hoe mensen met foto's omgaan...Ik ben natuurlijk geen camera die door mijn verbeelding glijdt, maar ik zie wel vaak personages tegenover elkaar staan, ik hoor ze praten en door de manier waarop ze daar staan weet ik hoe ze kijken...Bij haar leerde ik hoe de opbouw van een stuk er uitziet

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Van saters en eiknimfen Van wat ik net niet gezien heb en waar ik toch over wil vertellen...Zinnig, onzinnig, zinnelijk: zie hoe het woord zich in bochten wringt) Ik wandel graag en veel door Brussel: mijn bos...Ik vraag me af hoe het zou zijn om te sterven

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Vanhoutte, Marleen Baeten • De ingevroren theatertijd
Luc Martens: 'Ik denk dat het niet langer houdbaar is dat de vernieuwing alleen maar buiten de bestaande gezelschappen plaatsvindt...Zonder hier de waarde van vele van die gezelschappen te willen ontkennen, is het toch zeer de vraag of en hoe die vernieuwing vanuit het centrum tot stand zal komen...Je kan je afvragen waar de kritische opinie het geduld blijft vandaan halen waarmee de uitblijvende vernieuwing binnen de stadstheaters wordt afgewacht, hoe men zich blijft blindstaren op enkele

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
einde van Over dodenmaskers: 'Dé vraag is waar monumentaliteit vandaan komt, en hoe ze zich verhoudt tot het theatrale en het plechtige, en tot het sublieme, het grootse en het kolossale...Hoe ver of hoe dicht van het "lichaam" en wat daarmee samengevat wordt...Maar het lichaam is enkel waar, niet in hoe het verschijnt, maar in de wijze waarop het tussenbeide komt

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Jan De Pauw • No Motherfuckin' Shiiiit...?!
Het is een vraag die ik volgens sommige zwarte critici niet zelf kan beantwoorden, omdat ik blank ben...Ik heb niet de zwarte ervaring van diaspora en alleen al op basis van mijn huidskleur maak ik deel uit van een machtsapparaat dat zwarten sinds de slavernij heeft voorgeschreven wie zij zijn en hoe ze...Met andere woorden, ik mag die vraag niet beantwoorden, wil ik niet een historisch gegeven bestendigen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Op een bijna exemplarische wijze toont het immers hoe graag we het maatschappelijk belang en de plaats van zowel het theater als de stad zouden willen aantonen, maar hoe moeilijk dat ons tegelijk valt...Daar is niets tegen, integendeel, maar het blijft wel een open vraag hoe sterk dit soort voorstellingen verankerd zit in de Brusselse realiteit...desondanks een fundamentele vraag stelt: hoe komt het dat een zo optimistische tour de force om op voordien ongeziene wijze kunst, handel, wonen en werken in een mega-gebouw op elkaar te betrekken, nu zo goed

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Marleen Baeten • De samenleving maakt het theater mogelijk
Pierre Abi-Saab: Ik begon telkens met een situering van de voorstelling in het land en de theatrale context waarin ze ontstaan is, als aanknopingspunt voor een reflectie over de elementen die ik...Maar ik hoop en ik denk dat ze wel de maturiteit zullen bereiken om Shakespeare te ensceneren op een manier dat zijn stukken iets zeggen over de Tunesische, de Arabische en de algemeen menselijke...Daar zit een kern van waarheid in. Toch vind ik het spijtig dat er een breuk is gekomen na het Arabische Gouden Tijdperk, waarvoor de Andalusische periode symbool staat

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Blondeel • Een bolle spiegel
Wanneer ik te dicht nader -maar hoe dicht is te dicht...Ik merk hoe de mensen te dicht op elkaar zitten...Hoe meer ik kijk, des te minder ik begrijp

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Eric Min • Een kille ochtend in Rue du Progrès
bijgedragen' om het dorp op te stuwen in de vaart der volkeren, lees ik dat de voormalige krottenbewoners weldra hogerop zouden gaan 'zoals het in de wijk begon te heten': naar de comfortabele flatgebouwen die de...Geen kaalslag, geen hemeltergende ontwrichting (...) aansluitingen werden verzorgd, functies opgeslokt en verknopingen van vervoersmodi gerealiseerd'. Ik bekijk oude foto's van het plein, ik...Tot voor kort vond De Meulder de plek bepaald feëeriek; wanneer hij vertederd uitlegt hoe dat komt, krijgt het model van de ideale stad dat hier met overgave wordt beleden langzaam vorm

Nr. 58, December 1996 • Hugo De Greef, Erwin Jans • Jukebox
Onafgezien van mijn dikwijls afwijkende artistieke mening met betrekking tot het werk van de BMcie meen ik dat het lukken van een dergelijke demarche een nuttig, zelfs uniek elan had kunnen geven aan...eerste paragraaf heeft gelezen (althans dat maak ik op uit zijn artikel). Hij maakt die eerste paragraaf volledig los van de rest van het betoog en laat uitschijnen alsof die paar regels een...En als ik merk hoe reducerend er gelezen wordt, dan voelt het nu al erg koud