Archief Etcetera

947 document(en) met "ALS IK KAN" • Resultaten 701 tot 720 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 54, Februari 1996 • Marianne Van Kerkhoven • Van nu tot het einde van het...
Hoe dankbaar ik ook ben om deze prijs, hoe vol oprechte verwondering ten aanzien van het vertrouwen dat de jury in mijn werk stelde, ik kan er slechts onwennig tegenover staan en herhalen wat ik...Als er al een richtlijn, een credo is, dat ik zou willen volgen dan vond ik dat toevallig in een boek van de Italiaanse auteur Primo Levi, De Kruissleutel, een bundel verhalen/gesprekken van de auteur...Kracht In alle ellende die er heerst, verspreid over de wereld, en in de prioriteiten die je jezelf dan daartegenover stelt als individu, twijfel ik vaak aan de zin van het werk dat ik doe

Nr. 54, Februari 1996 • Didier Wijnants • Het oor en de smeer
Ik vind dat een uitdaging, want we leven in een tijd waarin intellectualisme als een scheldwoord wordt afgedaan, waarin het onwelvoeglijk geacht wordt als een concert om een inspanning van het publiek...mijn Algemene Muziek Cultuur-cursussen merk ik ook dat het aanreiken van sleutels een openbaring kan zijn voor de muzikale beleving van een muziekstuk...Als ik een punt van kritiek heb dan is het wel dat het publiek volstrekt onvoorbereid was

Nr. 54, Februari 1996 • Johan Thielemans • Het woord dat mij ontbreekt
Als we de stof in een theologisch perspectief zien, dan gaat het om de vraag hoe men de boodschap van God zuiver kan houden...Als het joodse volk zijn toevlucht zoekt tot het aanbidden van het Gouden Kalf, dan is dat een compromis waarmee hij leven kan...Wil je als theaterauteur, choreograaf of componist van theatermuziek of als organisator van theatervoorstellingen meer weten over het hoe en waarom van SABAM, bel ons

Nr. 54, Februari 1996 • Jan Goossens • Is kunst genoeg?
atonale muziek als 'tegennatuurlijk'. Hiermee joeg hij het kamp van de Vernieuwers' tegen zich in het harnas: zo rekende de filosoof Theodor Adorno in '49 met hem af als de voorloper van de generatie die...als Albrecht zijn bekering aankondigt en zijn ambt neerlegt, een donkere en intieme als Mathis - in de uitputting na een laatste vlaag van creatieve energie - de wereld de rug toekeert...noodmaatregelen: enkele acteurs namen een deel van het werk van de zangers over en voor de partij van boerenleider Schwalb haalde hij in extremis 'zijn' Thomas Young in. Maar ook Alan Titus als Mathis en Inga Nielsen

Nr. 55, April 1996 • Bruno Koninckx, Kurt Melens • De tering naar de nering gezet
Dit heeft als nadelig gevolg dat er geen sprake meer kan zijn van continuïteit, temeer omdat men nu nog meer dan vroeger met jongere mensen werkt...Ulthima Thule (voorheen Joris Jozef): Het is pas na de toekenning van de subsidie dat ik ETCETERA XJV|55 als beroepspoppenspeler de beslissing heb genomen om Ultima...Nova Zembla kreeg ook de kans om de voorstelling opnieuw te laten groeien: eerst spelen, en als het goed is, dan kan het de deur uit

Nr. 55, April 1996 • Paul Derksen • Manifest
Het geloof in een strikte scheiding van een uiterlijke vorm en een innerlijk leven is overigens filosofisch ontmaskerd: hoe kan het stoffelijke immers met het onstoffelijke interageren als ze van...Gehuld in mijn kunststof oranje Yamaha-jack (als ik meer gefortuneerd was: een WLT-setje natuurlijk) nestel ik me voor de beeldbuis, gereed voor een interstellactische ruimtereis met Buck Rogers...De conceptie van ruimte als een localiteit waarin veranderingen plaatsvinden kan hier te hulp schieten

Nr. 55, April 1996 • Jan Goossens • Het theater in de woorden
Bondiger dan Jean-Marie Piemme kan ik het niet uitdrukken: 'Chez Koltès le mot n'est pas dans le théâtre (comme chez Brecht par exemple); au contraire, le théâtre est dans les mots...Bovendien zegt de klant zelf op een bepaald moment: 'De duisternis had trouwens nog dichter moeten zijn, en ik had niets moeten kunnen zien van uw gezicht, dan had ik mij, misschien, kunnen vergissen...Als oude rot toont hij hoe het theater, in tijden van tv, video en film, een heel eigen, dwingende en betekenisvolle rol in de maatschappij kan blijven spelen

Nr. 55, April 1996 • Tuur Deevens • Kleine verkenning van een tussengebied
Lijven als lichamen, als levende lichamen, precies in dat smalle tussenland tussen levend zijn en louter materie zijn, tussen een individueel vatbare échtheid en een definitief afdruksel, net op dat...Ik vond het pijnlijk voor de choreografe en gênant voor mezelf dat het publiek dit therapeutisch project als een voyeur moest ondergaan...Ik hoop dat er bij de volgende editie meer werk gemaakt wordt (kan gemaakt worden) van dit interdisciplinair thema, en dat er eens flink geploegd wordt in dat tussenveld van beeld en beweging, en dat

Nr. 55, April 1996 • Marc Holthof • De jicht van de zonnekoning
En ik heb enig begrip voor zowel de esthetische als de praktische redenen waarom Raeves het hoofd en geslacht van zijn figuren zoveel mogelijk wil verbergen...Een beetje als museumstukken, als bewegende mummies...De ernst waarmee theore- tici als Jean-François Lyotard, Arthur en Marie-Louise Kroker, Peter Weibel of kunstenaars als Stellarc bezig zijn onze lichamen virtueel te maken, is daar slechts de

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Melens • Los Cojones del Toro & Cie orkestreert...
En voor ze het wisten werd de eerste produktie, Het Vieruurtje, in De Standaard gezien als 'een mooi staaltje van onversneden politiek-satirisch teater'. Slangekop, een hertaling van Tête de Méduse...Pieter T'Jonck vatte het in De Standaard als volgt samen: 'Erg fijnzinnig is het dus niet altijd en de akteerprestaties zijn nogal wisselvallig van kwaliteit...En als Pieter T'Jonck er een pamflet in wil lezen dan vind ik dat ok, maar dat is dan louter voor zijn rekening

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Dirk Vanhaute • Signaal '96 uit de bocht
FeVeCC heeft ook niet de sterke persoon in huis die zoiets als Signaal kan voortstuwen...Dat kan ook niet anders als elke keer opnieuw het warm water moet uitgevonden worden...Het idee moet uitgewerkt worden, maar Ik denk dat het niet goed is dat Signaal als producent zou optreden

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Anna Luyten • Alice in Wonden-land
Ik had haar graag gekend, iemand die zich als 'haar eigen botsing' beschrijft...Miranda tegen haar moeder: Als ik omlaaag kijk in de tubus van uw oog, Zie ik het lichaam van een akelige Assepoes Omhooggewerveld komen...Hoe zou ik later worden als ik zo oud zou zijn als zij, als ik ook op hoge hakken zou lopen

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Klaas Tindemans • Wreedheid zonder grond
Nee, het gaat om waanzin op zichzelf, als een zelfstandig exces, als een scheur in een rimpelloos bestaan...Hier kan ik betekenis vermoeden, in een gespannen blik op romantische pose en vulgaire plastiek...De voorstelling kan sluiten met een beeld, even theatraal en opdringerig als alle andere poses: de doorbloede vrouw, dansend op het ritme van een dof tikkende microfoon

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Stefan Hertmans • De dans als onmogelijke figuur
keer precies zo doet, netjes berekend om ons in het ongewisse te laten; op die momenten ontstaat iets wat ik alleen kan aanduiden als zure poëzie - zoals elke verwarring zuur en lekker kan zijn, iets...Het is, ik kan het niet anders benoemen, dans van iemand die een grondige psychologische zelfanalyse heeft gemaakt en die ervan uitgaat dat we hier, op dit moment met hem, niet over basics hoeven te...Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die bij dit soort uitlatingen aan een soort meta-danstaal zouden denken en dus meteen maar concluderen dat het over saaie, theoretische problemen gaat; maar

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Paul Demets • Graven in de enclave
Bart Moeyaert: 'Als ik een tekst creëer heb ik het gevoel dat ik vertrek vanuit een soort stilstaand theater...Daardoor ben ik zowel mijn theaterteksten als mijn boeken meer gaan structureren, alhoewel ik mij nooit wil vastpinnen op een vooraf opgezet kader...Daardoor ging ik beseffen dat een bepaald element voor mij een motor kan zijn: die vuilnisbak werkte als beeld door in mijn gedachten en riep op zijn beurt andere beelden op

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Josse De Pauw • Van saters en eiknimfen
Daarom zullen ze naar ons toe komen en vragen hen te redden en ze zullen net zo willen zijn als wij, als de planten, als de stenen - als de wezenloze dingen, die louter noodlot zijn...Hamadryade: Als dat zo is, kan ik hen niet beklagen...Hamadryade: Als deze zondvloed er tenminste maar toe kan dienen om hun te leren wat spel en feest is. De grillen die ons onsterfelijken door het noodlot worden opgelegd en dat weten we - waarom leren

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Kurt Vanhoutte, Marleen Baeten • De ingevroren theatertijd
Maar de buitensporige belangstelling voor het gezelschapsmodel kan eveneens opgevat worden als een regelrechte manifestatie van het normenstelsel aan de basis van het conserverende theaterbeleid...verantwoorde presentatie immers als onmisbaar beschouwd). Dat 'repertoire' al in het verleden genoegzaam werd ontmaskerd als een uitgewoond begrip wordt gemakshalve vergeten...De beheerraad van dit Gentse ensemble gaf de manke werking van Het Salon aan als één van de hoofdredenen om directeur en dramaturg de laan uit te sturen en richting verleden te hollen, hun 'grote

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Laat de kunst nu maar een bolhoed...
De bundel wemelt van metaforen en vergelijkingen die weinig tastbare begrippen als 'ernst', 'denken' of 'plechtigheid' plots concreet aanschouwelijk maken, maken dat je je althans kan voorstellen wat...Een zin als 'de basisverhouding van de mens tot de wereld heeft men gedacht en beschreven als vestigen en als wonen' is een voorbeeld daarvan...Met Montaigne als voorbeeld wordt het essay vergeleken met het verzamelen: uit de bijeengelegde tekstsnippers, bedenkingen en uitweidingen kan plots iets als een 'figuur' ontstaan, een voorafbeelding

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Jan De Pauw • No Motherfuckin' Shiiiit...?!
kijkers de geheimzinnige bedenking dat 'a black body couldn't do that on stage'. Als een zwart acteur Othello kan zijn, als de come-back van Michael Jordan wordt herkend als de verwezenlijking...Het is een vraag die ik volgens sommige zwarte critici niet zelf kan beantwoorden, omdat ik blank ben...Het openingsbeeld van Walking Tall transformeert de - naakte, mind you - lelijke zwarte vrouw tot 'lionesse'; tot andere clichés dus, met name dat van de vrouw als sex-object én dat van de zwarte als

Nr. 56-57, Augustus 1996 • Pieter T'Jonck • Als het centrum leeggelopen is
Waar in de achttiende eeuw de stad beschreven kan worden als het toneel van een nieuw soort burger, die iedereen vrij kan aanspreken op grond van een gedeelde code, wordt in de negentiende eeuw de...Maar als niemand nog echt verplicht is de duizeling van de grootstad, de hectische drukte en het lawaai aan den lijve te ondervinden, kan ze gaan functioneren als een soort lunapark, een kick, zij het...Simulatie De vraag die men zich bij dit alles kan stellen is: waarom hecht het theatermilieu desondanks een bijna existentieel belang aan de stad als vestigingsplaats, wanneer het vermoeden