Archief Etcetera

866 document(en) met "Hij en Zij" • Resultaten 781 tot 800 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 70, December 1999 • Dries Moreels • Vorm of vent?
Ik geef met enkele woorden samenvattend weer wat in tal van essays verspreid, anders en veel uitvoeriger is gezegd) .'(p.47) 'Over deze strijdvraag nu valt allereerst dit op te merken, dat zij...Want al treft men de tegengestelde richting niet in wat zij aan goeds heeft, men behoedt haar, of kan dit althans doen, tegen verstarring in haar eigen dogma en overwoekering door haar epigonen...het boek geschreven is door een 'vent' en niet door een 'letterkundige', een cardinale vereischte voor de betekenis van dat boek is. Dat heeft trouwens niemand ooit ontkend: ook al sprak hij het niet met

Nr. 70, December 1999 • Ivo Kuyl • Vermaningen vanuit de ivoren toren
uit haar bewondering voor de 'kille' en 'cerebrale' teksten (deze uitdrukkingen komen van haarzelf)(2) van Paul Pourveur en Finn Iunker en voor een genre als 'de betere techno'(3) dat zij vergelijkt...Maar tegelijk beschikt hij niet over genoeg geld en macht om tot de elite te kunnen toetreden, die hij bewondert en cultureel imiteert...Aan de hand van zijn personages laat hij zien hoe individuele trauma's en gevoelens van politieke en sociale onveiligheid kunnen leiden tot nationalistische identiteitsvorming en het ontwikkelen van

Nr. 70, December 1999 • Pieter T'Jonck • Klapstuk '99; veel verleiding, weinig kritische zin
Van tweeën een: ofwel gebeurt' er niets meer in de dans en is deze kunstvorm daarom aangewezen op peptalk en merchandising om te overleven tot weer betere tijden aanbreken...Gedenkwaardig is ook hoe Paxton zelfs kunstenaars, wiens voorstellingen hij binnenskamers als 'incredible bullshit' omschreef, publiek met het grootste respect benaderde en zich de grootst mogelijke...Een ander, en naar ik vrees zeer verwant, discursief probleem van dit festival was het taalgebruik van brochure en flyers, en de attitude die ze verraden

Nr. 70, December 1999 • Pieter T'Jonck • Klapstuk '99: over intuïtie en concept
uiteindelijk de weg zou bereiden voor 'cinema'. Als Steve Paxton zowat de omgekeerde weg bewandelde en zijn lichaam gebruikte als kapstok of wandelende mensen op het podium zette, dan reveleerde hij, in zijn dooie...En telkens raakten zij een blootliggende zenuw van de wereld waarin zij opereerden...En dat is ook niet zo verwonderlijk, want wat zij doet is erg moeilijk te bevatten, alleen al door de wijze waarop ze haar werk construeert

Nr. 70, December 1999 • Marianne Buyck • Straffe mannen en madammen
De programmatoren worden quasi tv-presentatoren: ze tonen niet wat zij, om redenen die gezegd en betwist kunnen worden, belangrijk vinden, maar datgene wat u, kijkend publiek, ook wel eens een keer...allen aangesproken met hun voornaam: 'please Thomas, be in it yourself', 'En ja, he'll be in it'; 'Alain is onder vrienden: met Angélique heeft hij...' Mediatieke informaliteit en weinigzeggende anekdotiek...Klapstuk lijkt, vooreerst, gekozen te hebben voor de 'présence', voor de 'straffe indruk' die een persoonlijkheid maakt, en pas in tweede instantie voor wat hij of zij te vertellen heeft

Nr. 70, December 1999 • Roel Verniers • Plaatjes bij praatjes?
De één vertrekt voor het schrijven van het artikel van zichzelf, de interpretatiekaders waarmee hij de voorstelling poogt te duiden en de specifieke kijkervaring van de voorstelling/première...Ook de fotograaf vertrekt van zichzelf en de manier waarop hij door zijn zoeker naar het theater kijkt...En als de theaterfoto geen reflexief moment inbouwt, welk statuut vervult zij dan op die cultuurpagina

Nr. 70, December 1999 • Marleen Baeten • Jeugdtheater XL
Zij besliste om met een nieuwe lei te beginnen en het bestaande KJT-gezelschap op te heffen...een stijl die hij aan zijn lievelingsauteur Louis Paul Boon ontleent en verwijzend naar vooral cultuursociologische literatuur verwoordt hij zijn betrachtingen, twijfels en gevechten...En hij vervolgt staccato: "De opvoedende, ontspannende en emanciperende waarde is toch evident

Nr. 71, Maart 2000 • Jeroen Peeters • De anamnese van het dansbare
Meer dan in welk ander stuk ook, waarin hij zich doorgaans uitlevert aan geënsceneerde paroxismen en bruut geweld, gaapt in Secrets & Stories de wonde van identiteitspsychose en trauma...En hij maakt het zichzelf graag moeilijk, bijvoorbeeld door een verhaal te vertellen en te kijken wat er uit de bus komt, te kijken of hij de dans te snel af kan zijn, zelfs de tijd op de proef kan...Met Walden verbaasde hij alvast vriend en vijand, en wellicht ook zichzelf

Nr. 71, Maart 2000 • Raimund Hoghe • De bochel
Zij noemde hem alleen maar 'zijn rug'. Als hij één, twee jaar in een ziekenhuis in een gipsbed ligt, krijgen we hem waarschijnlijk weer recht, zeiden haar dokters in een instelling voor gehandicapten...Nachts sliep hij voort in een gipsbed, dat met twee houtkleurige riemen over borst en buik vastgesnoerd was...Morgens mocht hij de handbrede banden losmaken en naast de gipsafdruk gaan liggen

Nr. 71, Maart 2000 • André Lepecki • Wakker worden!
auteur, of zijn kritiek op de eigendomsrelatie tussen auteur en werk, maar wat hij vooral onder vuur neemt is de verborgen natuur van de functionele amnesie als een isomorfie van taal, subjectvorming en economie...Daarna, na een pauze, het verwachte citaat, minder van Shakespeare dan wel uit de archieven van ons collectief geheugen: 'To be...' Hij stopt en stapt van de scène...van de eigendomsrelaties van lichaam en zelf, van lichaam en zijn en van lichaamsbeeld en sociale eigenheid

Nr. 71, Maart 2000 • Lluïsa Cunillé • La Testimone
ik niets wil horen, hij legt mijn twee handen op mijn oren en vraagt mij of ik iets hoor, ik zeg hem dat ik zijn stem hoor, hij drukt de handen harder tegen mijn oren en vraagt mij opnieuw of ik nog iets...Wanneer de laatste taxi wegrijdt, merk ik dat iemand achter mij loopt, hij loopt sneller dan ik, maar als hij bijna op mijn hoogte is, vertraagt hij en blijft achter, drie of vier stappen achter mij...dus blijf ik staan opdat hij mij zou inhalen maar hij blijft ook staan en ik voel zijn adem in mijn nek, en wanneer ik voel dat hij op het punt staat mijn rug aan te raken keer ik mij bruusk om, maar er

Nr. 71, Maart 2000 • Marleen Baeten • Een melopee van geheugenflarden
De reuzenventilator brandt zich niet alleen op je netvliezen; hij prikkelt ook je oren en neus: er werden een 'geurverspreider' en geluidsboxen op gemonteerd...Daar is hij met zijn gezelschap wonderwel in geslaagd: India Song van Het Zuidelijk Toneel zou je evengoed een concert kunnen noemen, een concert met gewone en ongewone instrumenten - een piano maar...Hij heeft kortgeleden zelfmoord gepleegd omdat zij hem verlaten had

Nr. 71, Maart 2000 • Lucas Vandervost • Herinneren: omgaan met de toekomst
En hij had geen dubbel van zijn werk, dus was hij zijn dichtbundel kwijt...Tien jaar later, ondertussen woont hij terug in Berlijn, probeert hij zich zijn gedicht te herinneren en schrijft zijn tweede versie...Zonder herhaling is geen rangschikken mogelijk en zonder rangschikken geen verhaal - er was eens, en toen, en toen, en toen -en zonder verhaal geen visie, geen standpunt

Nr. 71, Maart 2000 • Myriam Van Imschoot • De zien-tuiglijkheid van de herinnering
aanwezige kunstwerk plaatst Jones daarentegen een radicale interdependentie tussen kunstenaar, kunstwerk en kunstbeschouwer, die zij het best werkzaam ziet - praktisch - in het genre van de body art en...Meer nog, de steeds al werkzame relatie tussen kunst(enaar) en toeschouwer wordt verinnigd tot een in elkaar verstrengeld just-the-two-of-us. En met Merleau-Ponty in de arm laat zij niet na te wijzen...Willis gelooft het jongetje niet, maar wanneer hij een tape met gesprekken herbeluistert en in de intervals tussen de gesprekken door een zacht geruis op de achtergrond hoort, draait hij de volumeknop

Nr. 71, Maart 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Aantekeningen omtrent geheugen en lichaam, traditie en...
een gesprek met Paxton in 1989 over hoe hij zijn improviseren 'open' houdt en het materiaal blijvend kan laten variëren, verwees hij naar het geheugenfenomeen dat het eerst bij paarden werd ontdekt...Bovendien wijst hij erop hoe onvolkomen en onefficiënt de taal wel is wanneer zij bewegingen moet beschrijven; zo is er b.v...met de dualiteit tussen het bewuste en het onbewuste, tussen het rationele en het emotionele, tussen geest en lichaam, tussen het objectieve en het subjectieve, tussen jezelf van buitenaf bekijken en

Nr. 71, Maart 2000 • Jeanne Brabants • Klassiek ballet en hedendaagse dans: twee keffende...
Met Jiri Kylian en William Forsythe zou het Koninklijk Ballet van Vlaanderen weer op een nieuw spoor zitten, want zij kunnen hun werk perfect dansen...Hij kon een groot publiek mobiliseren en enthousiasmeren en hij lag aan de basis van Mudra...Baervoets heeft gelijk: de klassieke dans zal nooit sterven, hij zal steeds mee-evolueren omdat hij de basis is. Zolang we twee armen en benen en een romp hebben, en geen zeven armen zoals de God

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
Zij verstaan hem en elkaar...Dat de zon valt, dat hij niet meer opgaat, voor onweer, voor elkaar, voor God en voor mij: de Duivel...Zijn rode hoorntjes en zijn zwarte cape heeft hij nog, maar verder is deze Duivel een wezen dat vrij verstandig uit de hoek kan komen

Nr. 71, Maart 2000 • Pieter T'Jonck • Spelen met gebouwen
op het ogenblik dat deze instellingen zich in een identiteitscrisis bevinden omdat hun maatschappelijke positie en de wijze waarop zij zich verkopen, belangrijker is geworden dan de kunst zelf...Het idee van vervreemding betekent onder meer dat je de toeschouwer bewust maakt en houdt van het illusoire, spelmatige karakter van wat hij ziet, zodat hij voor zichzelf kan beredeneren wat er in het...zoals licht en duister, hitte en koude, hoogte en laagte, benauwdheid en weidsheid

Nr. 71, Maart 2000 • Paul Pourveur • De verfomfaaide ruimte
Misschien heeft de wereld migraine en ziet zij virtuele sterren voor de ogen dansen...Zolang hij dacht dat de aarde het middelpunt van het heelal was, had hij reden om te denken dat hij toch wel een belangrijk wezen was...Toen hij ten slotte besefte dat ons zonnestelsel niet eens het centrum was van het heelal, realiseerde hij zich dat hij nog onbeduidender was dan hij dacht

Nr. 71, Maart 2000 • Eric De Kuyper • 'Ik heb geen bijzonder goed geheugen'
Hij is en wordt een personage dat ik niet heb voorzien...Hij of zij ziet alleen de film en beseft niet wat de film in kwestie had kunnen zijn...Het is dan ook geen toeval dat ik later semiotiek ben gaan studeren: de kunst en wetenschap om tekens beter te kunnen ontcijferen en te duiden