Archief Etcetera

862 document(en) met "WAT HIJ WIL" • Resultaten 781 tot 800 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 70, December 1999 • Pieter T'Jonck • Klapstuk '99; veel verleiding, weinig kritische zin
Rare kwieten, straffe madammen...', op het eerste gezicht zijn het sympathieke, wat onbevangen uitdrukkingen van respect voor wat kunstenaars doen...het geval van Montalvo & Hervieu was dat evident: de multiculturele samenleving voorstellen als een vrolijke optelsom van etnische tics is, wat mij betreft, intellectueel onzindelijk, zij het dat het...Door er een hocus-pocus over een 'persoonlijke' vraag tijdens een 'persoonlijke' reis aan toe te voegen, doet hij het echter voorkomen alsof we hier aan de metafysica raken

Nr. 70, December 1999 • Pieter T'Jonck • Klapstuk '99: over intuïtie en concept
Schrijven over theater en dans is altijd een poging om te bevatten wat je geraakt of geïntrigeerd heeft in een stuk, om je bewondering voor wat iemand doet om te zetten in een soort 'begrijpen...Ik kreeg voor mezelf ternauwernood uitgelegd wat hier gebeurde, maar tegelijk was er een kwaliteit en standaard van werken die me ertoe dwong te erkennen dat dit geen triviaal 'gedoe' kon zijn...Maar ik had wel graag wat meer van die voorzetten gehoord en miste node een gelegenheid waarin iemand die beter met het werk vertrouwd is, al dan niet in een gesprek, peilde naar de sleutels die op

Nr. 70, December 1999 • Marianne Buyck • Straffe mannen en madammen
De programmatoren worden quasi tv-presentatoren: ze tonen niet wat zij, om redenen die gezegd en betwist kunnen worden, belangrijk vinden, maar datgene wat u, kijkend publiek, ook wel eens een keer...Enrique Vargas steekt niet onder stoelen of banken dat hij wil verleiden...Klapstuk lijkt, vooreerst, gekozen te hebben voor de 'présence', voor de 'straffe indruk' die een persoonlijkheid maakt, en pas in tweede instantie voor wat hij of zij te vertellen heeft

Nr. 70, December 1999 • Marleen Baeten • Jeugdtheater XL
op de wereld), jonge kunstenaars kwamen er niet uit (Woyzeck, Naar Filoktetes). In Mijn Blackie en Skaters deden Arne Sierens en Abdelaziz Sarrokh wat ze elders ook al deden, wat enerzijds de intentie om...Wat ik wil zeggen is: indien de beleidsmakers willen vermijden dat een megafoon verandert in een monopolie, moeten er zeer bewuste keuzes gemaakt worden voor meerdere megafoons, op regionaal niveau en...een stijl die hij aan zijn lievelingsauteur Louis Paul Boon ontleent en verwijzend naar vooral cultuursociologische literatuur verwoordt hij zijn betrachtingen, twijfels en gevechten

Nr. 71, Maart 2000 • Jeroen Peeters • De anamnese van het dansbare
Waar 'I' voor staat, dat is slechts wat gearticuleerd is, wat coördinaten toegekend kreeg, wat het geheugen kan vasthouden...En hij maakt het zichzelf graag moeilijk, bijvoorbeeld door een verhaal te vertellen en te kijken wat er uit de bus komt, te kijken of hij de dans te snel af kan zijn, zelfs de tijd op de proef kan...En zoals de kijker kijkt, de dans laat zijn wat ze is, moet hij ook zijn oor te luisteren leggen, ruimte laten voor de verhalen

Nr. 71, Maart 2000 • André Lepecki • Wakker worden!
Dat wil zeggen dat hij een zin over Jérôme Bel zou moeten kunnen schrijven, waarin Jérôme Bel - of wat naar hem verwijst -zichzelf op geen enkel moment aanwezig kan stellen...auteur, of zijn kritiek op de eigendomsrelatie tussen auteur en werk, maar wat hij vooral onder vuur neemt is de verborgen natuur van de functionele amnesie als een isomorfie van taal, subjectvorming en economie...Maar wat doet Hamlet/ Carallo precies wanneer hij dat vers brengt

Nr. 71, Maart 2000 • Lluïsa Cunillé • La Testimone
De muziek van de jukebox houdt op en dan vraagt hij mij of ik wil dat hij een ander nummer opzet, ik verzoek hem mij te laten gaan, maar hij vraagt mij opnieuw of ik een ander nummer wil horen, dus...Hij zegt mij dat hij nog maar één geldstuk heeft en dat hij het nummer zal opzetten dat ik wil...ik niets wil horen, hij legt mijn twee handen op mijn oren en vraagt mij of ik iets hoor, ik zeg hem dat ik zijn stem hoor, hij drukt de handen harder tegen mijn oren en vraagt mij opnieuw of ik nog iets

Nr. 71, Maart 2000 • Marleen Baeten • Een melopee van geheugenflarden
Duras weigert de kijker zijn illusies voor te kauwen: als hij zich een subtropische tuin wil voorstellen moet hij dat zelf maar doen...Door de ontwrichtingen ontstaat een kloof tussen wat je ziet en wat je hoort...Wat niet wil zeggen dat we deze vaststelling tot dogma moeten verheffen

Nr. 71, Maart 2000 • Lucas Vandervost • Herinneren: omgaan met de toekomst
Wat herinnert hij zich nog van de tekst...Deze vraag stelde ik mij meer dan: wat weet en wil ik dan wel...Ook hij moest dus opnieuw beginnen met wat hij nog wist

Nr. 71, Maart 2000 • Myriam Van Imschoot • De zien-tuiglijkheid van de herinnering
Ze zien alleen maar wat ze willen zien...Willis gelooft het jongetje niet, maar wanneer hij een tape met gesprekken herbeluistert en in de intervals tussen de gesprekken door een zacht geruis op de achtergrond hoort, draait hij de volumeknop...Het is de inzet van Eventsfor Television (again) om er misschien wat meer gehoor aan te geven en het bestaan ervan te valoriseren in een grotere aandacht voor het interval, de ruis, de lapsus

Nr. 71, Maart 2000 • Jeanne Brabants • Klassiek ballet en hedendaagse dans: twee keffende...
Hij kon een groot publiek mobiliseren en enthousiasmeren en hij lag aan de basis van Mudra...noodzakelijk is. We moeten Forsythe danken want hij en zijn groep brengen de proef op de som met de goedkeuring van allen...Baervoets heeft gelijk: de klassieke dans zal nooit sterven, hij zal steeds mee-evolueren omdat hij de basis is. Zolang we twee armen en benen en een romp hebben, en geen zeven armen zoals de God

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
Allan Zipson verdeelt zijn tijd zodanig dat hij effectief aandacht kan besteden aan precies dat vraagstuk: voor vijftig procent van zijn overvolle dagen is hij (met de eveneens onvermoeibare Fransz...De leraar functioneert zo ook als bruggenbouwer: hij bewijst niks, hij pretendeert geen oplossingen te hebben voor de dreigende dichtslibbing van de door de pioniers zo bekwaam aangelegde...Wat is goed, wat is slecht

Nr. 71, Maart 2000 • Erwin Jans • De honden van King Lear
De bedenkingen die ik bij de bundel wil formuleren, gaan dan ook nauwelijks over wat er staat maar veel meer over wat er niet staat...De auteur verontschuldigt zich ervoor dat hij geen essay geschreven heeft over Bob Wilson, 'de theatermaker die ik wellicht het meest bewonder van allemaal'(162). Jürgen Pieters vertelt hoe hij meer...Dat de auteur precies weet wat de mogelijkheden van een dergelijke concrete analyse zijn, blijkt trouwens uit datzelfde opstel, wanneer hij een scène uit Le désir beschrijft en daarin de onophefbare

Nr. 71, Maart 2000 • Pieter T'Jonck • Spelen met gebouwen
Het idee van vervreemding betekent onder meer dat je de toeschouwer bewust maakt en houdt van het illusoire, spelmatige karakter van wat hij ziet, zodat hij voor zichzelf kan beredeneren wat er in het...Het zegt iets over de sensibiliteit van een theatermaker die zichzelf niet wil herhalen, maar steeds op nieuwe wijzen wil blijven spelen met de elementen van een voorstelling, ook de ruimte dus...hij op een oude ingebouwde kast uitgestald had

Nr. 71, Maart 2000 • Paul Pourveur • De verfomfaaide ruimte
Al weet ik niet hoe hij de ruimte beschouwde, ik weet erg goed hoe hij zich voelde als hij migraine had...Hoe meer hij de oneindigheid van de ruimte indook, hoe meer hij echter wel moest inzien dat hij een nietig wezen was...Toen hij ten slotte besefte dat ons zonnestelsel niet eens het centrum was van het heelal, realiseerde hij zich dat hij nog onbeduidender was dan hij dacht

Nr. 71, Maart 2000 • Eric De Kuyper • 'Ik heb geen bijzonder goed geheugen'
En toch is het een heel andere film geworden dan wat wij op basis van het draaiboek hadden verwacht...Hij of zij ziet alleen de film en beseft niet wat de film in kwestie had kunnen zijn...Het publiek kan het product overigens heel erg waarderen, dat verandert niets aan de zaak, namelijk: dat de maker beseft dat hij die andere film, die hij niet gemaakt heeft, heeft gemist

Nr. 71, Maart 2000 • Jan Goossens • De stadstheaters als cultuurhuizen
wat slechte wil ook van een vreemde logica kunnen getuigen; ik vermijd dan zorgvuldig het woord 'onnozel'. Om al deze redenen vond ik deze persoonlijke reactie dus nodig, ook al is ze dan in grote mate...En gaat men Luk Perceval nu echt aanrekenen dat hij met de jonge theatermakers en gezelschappen die hij in Het Toneelhuis uitnodigt, ook een gezond 'discours' op gang wil brengen dat voor beide...Antwerpen, Gent en Brussel wordt mijns inziens precies getracht dat fenomeen opnieuw te definiëren en het op allerlei levensnoodzakelijke manieren te verbinden met wat er in de grote Vlaamse steden

Nr. 71, Maart 2000 • Roel Verniers, Rudi Laermans • Allemaal Indiaan: verhevigde realiteit of emo-terreur?
Een recensent(e) die bespaart op taalwerk of schriftuur kan dan ook uitsluitend terugvallen op het gezag dat hij of zij claimt in hoofde van zijn of haar positie als scribent...Wat mij aan Allemaal Indiaan het meest stoort is de klakkeloze reproductie van een handvol stereotiepe voorstellingen van 'het volle volkse leven'. Hun schijnbare waarachtigheid is fake: ze berust op...Ik wil dat gebeuren niet definiëren

Nr. 71, Maart 2000 • Frank Vande Veire • Wat willen wij?
de plaats van uit zijn geprivilegieerde verhouding met de kunstscène voor zichzelf uit te zoeken wat hij het beste vindt, verschuilt hij zich achter Jan Publiek die hij zijn gading wil geven...Bang voor de lichte duizeling die hem zou bevangen indien hij zou moeten nadenken over wat hij zelf wil, doet hij slechts wat de ander, de zuigeling, wil...Stel dat hij, uit respect voor het publiek, het niet paternalistisch 'geeft wat het wil', maar zich durft bezighouden met wat hij zelf eigenlijk wil, en dus met zijn eigen diepe onwetendheid

Nr. 72, Juni 2000 • Rudi Laermans • Succes als trauma?
Ik wil dat graag geloven, maar vraag mij wel af of de specifieke constellatie waarbinnen het boek tot stand kwam niet zwaar op het uiteindelijke concept heeft gewogen...Want wat schrijft Marianne Van Kerkhoven aan het eind van haar bijdrage...Deze uitspraak is vooral treffend omdat hij op een directe manier gewaagt van het al genoemde verlies van een 'originaire' (en 'originele') identiteit, een verloren gegane 'eenzelvigheidskaart