Archief Etcetera

1201 document(en) met "‘Die" • Resultaten 981 tot 1000 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • (advertentie)
Skovhus - Gillian Webster - Mary Mills - Urban Malmberg - Alison Browner - Jozsef Gregor Gent, 26, 28, 30/9/95 en 3, 6, 8/10/95 - Antwerpen, 14,18, 20, 22, 25, 28, 31/10/95 Die tote Stadt korngold

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Hoge eisen uit eerbied
Daar, op die meest hoorbare plek, heeft hij zich een stem en een positie verworven, die eigenzinnig, erudiet en tegendraads, niet anders kon dan schallen in een voor de rest bijzonder braaf en mak...heeft gesproken tegen Vic de Ruyter over "trannie die ze menen te kunnen of te mogen uitoefenen over teatercritici". Volgens Hemmerechts zal Vandenbussche alle bezwaren van de Gentenaars en anderen tegen...Nu was Tindemans na al die jaren al gewend geraakt aan de gebeten reacties van theatermakers en andere personen die zich persoonlijk aangevallen voelden

Nr. 50, Juni 1995 • Dirk Lauwaert • Het schot in de spiegel
Een zelfbegoocheling die hij maar al te goed kent, waarvan hij tegelijk meester en slachtoffer is. De kritische relatie tot objecten is een romantische relatie die zich van om het even welk voorwerp...Want kritiek gelooft in de ervaring: die van de wereld en van de mensen, die van het samenleven en van de menselijke geschiedenis...Die tussen een tekst en het apparaat, die tussen een tekst en zijn medium, die tussen een woord en de manier van spreken, die tussen een beeld en zijn plaats

Nr. 50, Juni 1995 • Erwin Jans • Out, out, brief candle
Want het zijn die lagen die beroerd zijn door de aardverschuiving bij het vallen van de Muur...Het zuiden van Spanje draagt nog steeds de diepe sporen van een Arabische cultuur die op dat historische ogenblik rijker en complexer was dan de Europese...De woorden van oude (klassieke) teksten zijn dragers van een geschiedenis die veel ouder is dan de acteur die de woorden uitspreekt: doorheen zijn articulatie nu klinken die oude tijden door

Nr. 50, Juni 1995 • Pascal Gielen • Kritische verhoudingen
Waar blijft de theaterrecensent die het over Spoken Word heeft, de dansrecensent die over een travestietenshow bericht of de literatuurcriticus die de poëzie van Tricky aandurft...Hoe scherp de blik van de criticus ook is, zijn werk wordt pas interessant wanneer hij gaat vertalen, wanneer hij onthullingen doet die de rest op het eerste gezicht onwaarschijnlijk achtte...Maar het is de veelzijdigheid van dit soort zijwegenkritiek die de theater-, dans- of film-apaat misschien toch nieuwsgierig kan maken

Nr. 50, Juni 1995 • Christoph De Boeck • Durven springen
Alsof je historici zou opleiden die alleen iets weten over de periode na 1945...Opvallend is ook de opdeling die in de Vlaamse theaterkritiek bestaat, tussen critici die schrijven over kinderprodukties en critici die zich bezig houden met het andere theater...Eva Bal ondervindt bijvoorbeeld soms dat recensies onderhuidse elementen naar boven kunnen brengen, dingen die zij instinctief aanvoelt maar die ze nog niet verwoord heeft

Nr. 50, Juni 1995 • Steven Humblet • Onvruchtbare krenterigheid
Maar, heeft de reactie van de criticus hier soms niet al te veel weg van die van een jaloerse minnaar, die al te doldriest de meest verscheiden reddingspogingen wenst te ondernemen (niet beseffend dat...Het zijn deze uitzaaiingen die elke nieuwe voorstelling genereert, die de criticus in kaart wil brengen...Een criticus is dan ook niet iemand die licht het principe van de breuk zal hanteren: hij behoort niet tot de revolutionaire voorhoede van het nieuwe, of tot de dwangmatige verdediging van het oude

Nr. 50, Juni 1995 • Tom Michielsen • Opdienen als snoepgoed a.u.b.
Maar laat iemand zijn slaap om toch maar te weten te komen wie de mens is die de tickets verkoopt, die de hapjes bereidt, en die de toiletten schoonmaakt...Op die manier probeert hij mensen in een pagina te lokken die ze anders toch niet zouden lezen...Je lokt mensen door algemeen herkenbare dingen zoals Suske en Wiske, Pavarotti... En op diezelfde pagina staan moeilijkere stukken die door die 'triggering' ook gelezen kunnen worden

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
Diegenen die binnen het theaterveld actief blijven, zijn zo goed als verloren voor de kritiek...Degenen die buiten het theaterveld hun brood verdienen, zijn wel onafhankelijk, maar minder flexibel inzetbaar...Ook nogal wat theatermakers bekijken de pers met die verwachtingen

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Redactioneel
Geconfronteerd met de vele nieuwe theatervormen die ontwikkeld werden, werd je uitgenodigd je verbaal uit te kleden, je te ontdoen van de verbruikte woorden en op zoek te gaan naar nieuwe begrippen...De houding die eruit gewonnen werd, is toch fundamenteel: enthousiasme voor het medium; nieuwsgierigheid als principe; openheid om mee te gaan met het spoor van de artiest, al wijkt dit nog zo af van...Een kritiek-op-niveau die verder kijkt dan een voorstelling lang is, dieper dan een eerste aanblik, wijdser dan de contouren van de lijst

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Het publiek moet willen begrijpen, waarom een kunstenaar zich uit op de manier die hij gekozen heeft...Veerle Van Bun, sinds 1 februari 1994 directrice van De Adelberg, het nieuwe cultureel centrum van Lommei Ik ben van nature niet iemand die compleet euforisch na een voorstelling uit de bol...Met Een Tartuffe doen ze wat ze al altijd gedaan hebben, maar nu ook voor een breed publiek, zonder dat het plat en commercieel is. Ik heb me die avond van de voorstelling heel goed geamuseerd, en

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ik word nu medepatiënt in hun inrichting, ik wil via die man die alsmaar hout kapot slaat woorden herkennen, en die woorden misschien ook stilletjes voor mezelf formuleren...Een ouderwets schouwtoneel met pluche theatergordijnen vormt het kader van de aria Casta Diva (gezongen door Maria Callas). Een meeslepende aria die uit volle borst door een live optredende, wulpse...De aria van Maria Callas doet al snel een lichte huiver door het lichaam kruipen, maar hier is het vooral de stap die Oblomov durft te nemen die me raakt

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Van al die die niks te zeggen hebben, zijn die die zwijgen yt aangenaamst combineerde toneelspel met videokunst...Die leeftijdsgroep, waar die mensen mee bezig zijn, ik zou dat niet meer kunnen missen...Maar eigenlijk ben ik er wel iedere keer van overtuigd dat wij met mensen werken die wèl produkties maken die de moeite waard zijn

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
Als bewijs dat De Morgen geen krant is die de dingen zwart-wit ziet, krijgt u ze voortaan met meer kleur

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
De kracht ligt in het wonderlijke evenwicht dat Cassiers weet te bereiken met een enerzijds terughoudende regie, die anderzijds gericht genoeg is om acteurs die hun eigenheid mogen en kunnen uitspelen...Die thematiek is eveneens aanwezig in De Zeven Hoofdzonden, waar de danseres Anna, de kunstenaar als individu, verstrikt raakt in de wetmatigheden die de sociaal-culturele context haar opdringt...zijn onderzoek naar de werking en de zin van die fictieve werelden (en van het brein achter die werelden, vaak de kunstenaar) is het werk van Cassiers er zo alsmaar politieker op geworden

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ik kijk naar de twee actrices die deze twee vrouwen gaan spelen...Ik hoor dat de dialoog, die ik op een andere plek in het stuk zette, beter werkt...Na afloop zei een vrouw - die klaarblijkelijk onze wanhopige gezichten niet had gezien: Mooi hè, die helicopters, hoorde dat erbij

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Cobain zingt 'and I swear that I don't have e gun', halverwege het nummer scheuren de boxen, wat de muziek net die extra vervorming geeft die Dc nu wel door zijn hoofd spookt...Ik ga ervan uit dat mensen die op het toneel gaan staan, dat doen vanuit een sterke behoefte, dat ze weten waaróm ze daar gaan staan, dat ze iets te zeggen hebben...Er waren in die voorstelling momenten waarop hij niet toneelspeelde, maar toverde; zoals Jessye Norman kan zingen alsof ze door God is aangeraakt

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
de regisseur in historisch perspectief een instantie die een mogelijkheid tot grotere professionaliteit in het theater installeert, een instantie die zich in die zin ontwikkelt of is de regisseur een...Waas Gramser: 'We willen een voorstelling maken die de onze is, die de wereld vertelt die op dat moment de onze is en niet een andere wereld die zich op het toneel afspeelt'. In het spanningsgebied...Als men ook in de verderafgelegen geschiedenis terugkijkt naar die momenten waarop een uitgesproken politieke vorm van theater bedreven werd, dan vallen er nog kenmerken op die in 'dit soort van

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Er waren in Amsterdam wel mime-gezelschappen in die tijd, er waren ook mensen die al eerder naar die man toe waren gegaan, we wisten dus zo ongeveer... we waren wel voorbereid, we dachten van, oké...Als je dan de gotspe had om daar iets over te zeggen en op de een of andere manier toch iets ging zeggen over die boeken, brulde hij dat het helemaal niet ging over die boeken...als een groots, prachtig samengesteld systeem van de informele toneelspeler, die alles kon, die kon brullen als een leeuw en die kon springen als wat dan ook

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Die ging door in de stoffige, kale dansstudio van het Klapstuc in Leuven...Het was het mooie an sich, zoals in de abstracte plastische kunsten, of in poëzie, waar je aan de tekens geen betekenis moet koppelen, maar die je gewoon op je af moet laten komen...Er was geen sfeer, overal ritselende zakjes chips, een op en neer geloop, en niemand die verantwoordelijk was om voor wat rust te zorgen