Archief Etcetera

1225 document(en) met "Te-neeter" • Resultaten 1021 tot 1040 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 50, Juni 1995 • Marleen Baeten • Mene-tekel
De kritiek dreigt dan te bezwijken onder het gewicht van de erkenning, die dikwijls gepaard gaat met commercialisering...Deze commerciële ingesteldheid speelt niet alleen mee in de selectie en presentatie van cultuur aan het publiek; ze is ook terug te vinden in de tijd die de criticus verwacht wordt te spenderen aan...Hij moet flexibel beschikbaar zijn om persconferenties te kunnen bijwonen en te kunnen inspelen op onverwachte gebeurtenissen

Nr. 50, Juni 1995 • Luk Van den Dries • Redactioneel
Altijd opnieuw zijn mensen bereid gevonden zich uit de naad te werken, zonder blik op klok of bankrekening...Geconfronteerd met de vele nieuwe theatervormen die ontwikkeld werden, werd je uitgenodigd je verbaal uit te kleden, je te ontdoen van de verbruikte woorden en op zoek te gaan naar nieuwe begrippen...nee, je leerde om te gaan met het gebrek aan vaste criteria en woorden niet te gebruiken als inpakmateriaal of sorteercentra

Nr. 51, Augustus 1995 • Paul Slangen, Veerle Van Bun • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
de verschillende bewonderaars van geweld die deze Faust omringen, zijn diverse personages uit eerdere Trustvoorstellingen te herkennen...Dezer dagen adviseert het adviesbureau Berenschot de sector theater meer kunstprodukten te maken die de toeschouwer graag wil zien (toegankelijker, conventioneler). De dood in de pot, wat mij betreft...Lopen de kans voor een steeds kleiner publiek toegankelijk te zijn

Nr. 51, Augustus 1995 • Frieda Pittoors, Colette van Wees • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
hij misschien bang een houtsplinter in zijn gezicht te krijgen...Ik voel de noodzaak iets te formuleren, iets te heroverwegen...Als hij een brief wil schrijven om orde op zaken te stellen op zijn landgoed Oblomovka, blijkt de inkt opeens op te zijn

Nr. 51, Augustus 1995 • Christien Boer • De eigen leefwereld teruggeven als kunst
Theater aan de Werf en Victoria laten zich beiden overtuigen door de zeggingskracht van een idee en nemen vervolgens het risico om dat de ruimte te geven en te presenteren...Victoria probeert jongeren bij het theater te betrekken door zelf actief met jongeren te werken...Het is daarom eigenlijk vooral interessant om je werk maar te tonen, zonder al te veel commentaar

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
En wie z'n perken te buiten gaat

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Die gaan hierin zo overtuigend te werk dat de voorstelling alles in zich heeft om een referentiepunt te worden voor wat een regisseur en acteurs met mekaar kunnen verwezenlijken...Als ik naar theater ga, zit ik te vaak te kijken naar een regieconcept dat door acteurs wordt ingevuld...Wanneer zijn dokter hem probeert duidelijk te maken dat hij aids heeft, weigert Cohn te erkennen dat hij homosexueel is: 'Not who I fuck or who fucks me, but who will pick up the phone when I call

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Maar die ene seconde waarin het lezen overgaat in het levend horen en zien, daar zit ik iedere keer op te wachten...Eigenlijk zag ik er wat tegen op om zo lang in het theater te gaan zitten, maar na een tijdje begon ik de pauzes vervelend te vinden...Zolang die helicopters boven het Westergasterrein zouden blijven hangen, konden ze ons niet al te grote problemen bezorgen

Nr. 51, Augustus 1995 • Stefaan Quix, Kenneth Herdigein • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Mijn zogenaamde dieptepunt noemen vind ik te doemdenkerig...Ik ga ervan uit dat mensen die op het toneel gaan staan, dat doen vanuit een sterke behoefte, dat ze weten waaróm ze daar gaan staan, dat ze iets te zeggen hebben...En eerlijk gezegd zie ik nooit iets wat helemaal niet gelukt is. Ik vond het bijvoorbeeld een voorrecht om in Timon van Athene van Toneelgroep Amsterdam te mogen staan

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
datgene wat door een regisseur werd vastgelegd; er wordt gepoogd om niet te 'anticiperen', maar te luisteren naar elkaar, de 'ander' te lezen zoals hij is op dat moment en het publiek daarin te laten delen...epigonisme, een verwantschap die eerder te duiden is als de verwerving van een aantal te vergelijken inzichten en werkwijzen...Zolang we beslissen in dat theater te blijven werken is ons enige verweer de politieke stem van dat theater te laten klinken

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Sindsdien pas ik dat toe, hoewel ik meestal veel te zenuwachtig ben om dat soort dingen te onthouden en er ook nog een vreselijk grote hekel aan heb om elke avond hetzelfde te doen...Mijn vader schijnt, na een jaar of tien op het toneel te hebben gestaan, op een avond plotseling besloten te hebben om het nooit meer te doen en heeft het toen ook nooit meer gedaan...zelfs uit te laten en het donker te laten worden en te zijn

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Er was geen sfeer, overal ritselende zakjes chips, een op en neer geloop, en niemand die verantwoordelijk was om voor wat rust te zorgen...Verder liepen er kinderen doodleuk over het podium, - het was toneel op toneel - van de ene kant naar de andere kant, om naar de wc te gaan...Al voor aanvang had ik het gevoel deel uit te maken van iets bijzonders

Nr. 51, Augustus 1995 • Adel Salem, Paul Sochacki, Mieke Dus • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Aangeland op pagina vijf (er waren nog twintig pagina's te gaan) begon ik harder te praten, teneinde over het gejengel heen te komen...liedjes te zingen over 'kontjes' en 'kutjes'. Van de rest verstonden we niet al te veel...Alras wisten alle acteurs ons te betoveren, te overtuigen, ook al vereiste het stuk concentratie (lange monologen) en ging het helemaal niet om een 'luchtig' thema (familiedrama). Een

Nr. 51, Augustus 1995 • Lex Prinzen, Pierre Van Diest • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Op een doordeweekse avond besluit ik nogmaals onze voorstelling Troilus en Cressida te bezoeken, in de Stadsschouwburg van Groningen...Een man legt zijn vrouw nog snel uit wat hij zich weet te herinneren van de Trojaanse oorlog, hij bladert vervolgens in het programmaboekje om te zien of het klopt wat hij zegt...Een kracht die verloren dreigt te raken

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Te subtiel om het Brechtiaans te noemen, te gedistantieerd om het met Stanislawski af te doen...Samen te vatten als: 'anti-illusionisme', de hartstocht om niet meer te doen 'alsóf', niet meer te suggereren dat het vertoonde 'nét-echt' zou zijn...Maar de aanloop, de vluchtstrook, de zoektocht die in Eindhoven plaatsgreep, had alles te maken met het verlangen om op den duur tekst-getrouw te zijn, streng, te letten op de formele kanten van het

Nr. 51, Augustus 1995 • (advertentie)
Al te luide eenzaamheid De tekst van Bohumil Hrabal, [°1914, Tsjechië] vertelt over een personage dat in een vuile vochtige kelder in Praag papier perst

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Binnen de muren van een kapitalistische democratie is het onze plicht wakker te blijven, onszelf en het geweten van de toeschouwer op de proef te stellen, zijn bewustzijn bevestigen dat er meer is dan...En wij probeerden die werkelijkheid te overtreffen door haar te imiteren...Te lang heb ik mijn beide voeten tussen de deur geklemd moeten houden om te tonen dat ik bestond

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Die jury verplicht je naar Nederland te gaan, terug te komen, en tegen het geïnteresseerde Vlaamse toneelpubliek te zeggen: kijk toch eens wat wij missen...Om te discussiëren, en je uiteindelijk als groep akkoord te verklaren met een keus...Ik heb soms de neiging om er te vaderlijk over te spreken en te denken: wat zijn de effecten, wat doe je ze aan

Nr. 51, Augustus 1995 • Hildegard De Vuyst • Tussen duivelskunstenaar en zwarte activist
Anderen halen de schouders op: dat niets en niemand deugt, daar gaan ze sowieso van uit - de vraag is dan hoe met die wetenschap te handelen...De toeschouwer wordt geen enkele ruimte meer gelaten om daar onderuit te komen, om niet te kiezen en niet te handelen...Terwijl iedereen toch duizend-en-één dingen negeert, moet negeren, om voort te kunnen gaan

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Er is veel te zeggen, veel om over te praten, veel te ontdekken over de wereld en onszelf...heel erg vinden om daar dan weer ziek van te worden, machteloos zelfs, teneinde over een alibi te beschikken om niks te hoeven doen...Dit alles willen we zolang we ons niet verzetten, zolang we niet wensen te kiezen en de consequenties van die keuzes wensen te dragen