Advanced Search found 2 item(s) featuring "Charles Vildrac"

1926 Jules Romains: "Knock... of de zegepraal der wetenschap" (Lode Monteyne)
  • . . . dat in een wedstrijd werd bekroond en nadien uitgegeven door de Société des Poètes français. In den aanvang maakte hij deel uit met Vildrac en Duhamel van de groepeering: « L'Abbaye ». Nadat Romains in 1908 «La Vie Unanime» publiceerde, sprak men van de Unanimisten, . . .
  • . . . Romains in 1908 «La Vie Unanime» publiceerde, sprak men van de Unanimisten, waaronder -- terecht of ten onrechte -- Duhamel , Vildrac , Arcoz , Chennevière, Durtain, Jouve, werden geteld... Van Romains verschenen nog talrijke verzenbundels en romans, waaronder we citeeren : «Mort de . . .
1926 Charles Vildrac: "De paketboot Tenacity" (Lode Monteyne)
  • . . . Charles Vildrac DE PAKETBOOT «TENACITY». Charles Vildrac staat hoog-aangeschreven als dichter... Wel was zijn naam nog niet doorgedrongen tot in de . . .
  • . . . Charles Vildrac DE PAKETBOOT «TENACITY». Charles Vildrac staat hoog-aangeschreven als dichter... Wel was zijn naam nog niet doorgedrongen tot in de kringen der lezers van romans à succès, maar de . . .
  • . . . stukken fabriceeren voor de boulevard-schouwburgen en daarin rollen ... schrijven geschikt voor de een of andere vedette van min of meer groote beteekenis... Vildrac bracht wat nieuws: eenvoud en oprechtheid, een ander milieu, een ander onderwerp... en dan, verborgen onder die vast banale simpelheid, straalden zuiver en klaar . . .
  • . . . de menschen voortstuwt of meesleurt, hen beheerscht en overwint zóó ze tegenstribbelen. Het is het Noodlot. Een zin uit Rabelais koos Vildrac tot motto van zijn stuk : «Les destinées meuvent celui qui consent, tirent celui qui refuse.» En wie even deze niet zeer . . .
  • . . . : «Les destinées meuvent celui qui consent, tirent celui qui refuse.» En wie even deze niet zeer bepaalde woorden overweegt zal Vildrac begrijpen. Wat er met Bastien, Segard en Thérèse gebeurt stemt niet tot lachen, ook niet tot weenen... Om de actie van het stuk lamfert . . .
  • . . . eenvoud is ! In dit drama wordt niet de rauwe werkelijkheid op het tooneel verbeeld. Alles is hier transpositie, herleiding, vereenvoudiging. Misschien bracht Vildrac in «Le Paquebot Tenacity» een compromis tot stand tusschen het ideëen-drama en de realistische comédie ? Men denkt onder díe lezing vaak aan stemmingskunst . . .
  • . . . men in den tekst een neiging tot spiritualiseerïng naast een realistischen trek. Maar blijkt het niet, bij nadere beschouwing van dit amalgama, dat Vildrac vooral beoogde te geven het leven in zijn essentie. En het essentieele van elk leven beschouwend, komt men tot de conclusie der afhankelijkheid van . . .
  • . . . de poëzie der teerheid van diegenen, die zich zwak voelen en goed en hulpeloos door den levensstroom gedreven... In «Le Paquebot Tenacity» gaf Vildrac een greep uit het banale leven. Hij beeldde het uit in zijn essentiëele trekken. Hij maakte het vulgaire oppervlak doorschijnend en liet ons schouwen . . .