Archief Etcetera

991 document(en) met "Ik-figuur Ik" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 19, September 1987 • Leen Thielemans • Leen Thielemans
Ik denk bij mezelf dat dit toch je reinste flauwekul is. Als dit één van de beste stukken van het seizoen is, waar het voor doorgaat, dan blijk ik de Poolse normen nog niet te kunnen volgen...Ik geraak in een euforie en bedenk dat dit pas theater is. Een opgehitst publiek strijdend voor een uurtje bedrog en illusie, elke realiteit negerend, zelfs verdringend...Ik laat me hier verdorie niet in het ootje nemen

Nr. 19, September 1987 • Jeanne Brabants • Maar wij moeten verder
Maurice Huisman - Maurice Béjart-Jules Ver-beeck (public relations), hoe dat trio het binnenskamers deed, weet ik niet; naar buiten toe kwamen ze over als drie trekpaarden...Wat mezelf betreft, ik kreeg de leiding van het Ballet van Vlaanderen nadat men Béjart om zijn advies had gevraagd...Ik had precies zoals Béjart gereageerd: om met een contract voor nog een jaar te mogen blijven, zou ik ook bedanken

Nr. 19, September 1987 • Mark Deputter • Drang naar vernieuwing leeft in grootste schouwburgen
Een jonge briefschrijfster in Die Bühne verwoordt het zo: "Het lijkt wel alsof het Peymann-tijdperk een groot, wonderlijk gastoptreden is, waarvoor ik dankbaar ben, maar kan dat op termijn bevredigen...Klopt, alleen doet de neiging om zich te laten meedrijven op gemakkelijk publiek-succes vaak de ogen sluiten voor de noodzaak van een herdachte aanpak van dit lang misprezen genre: "Ik geloof niet...een crisis van de operette; die heeft altijd al goed gelopen en ik wil toch niet voor een leeg huis spelen

Nr. 20, December 1987 • Erwin Jans, Johan Thielemans, Klaas Tindemans, Pol... • KR O N I E K
die ik voor het Nieuw Vlaams Toneel in Antwerpen schrijf... Alles bij mekaar kan ik niet klagen over de aandacht, en het soort aandacht, dat ik van de pers heb ondervonden...Ik heb geen biografie en daar ben ik blij om" schreef hij in 1945 aan Hubert Gignoux die een studie over hem ging publiceren...Als ik er dan van uitga dat er niets is, dan moet ik het zeker niet proberen te verbeelden

Nr. 20, December 1987 • Guy Joosten • Een stuk Sehnsucht van
Ik heb al vaak gezegd dat ik van je hou, maar pas nu voel ik me met jou verbonden, ja, op leven en dood...ik stond urenlang voor de open kast te huilen omdat ik niet wist wat ik moest aantrekken...Ik heb trouwens vanmorgen gemerkt dat ik gestopt ben de dagen te tellen die ik nu zonder jou doorbreng

Nr. 20, December 1987 • Guy Joosten • Een stuk van twee dagen
Ik heb al zo vaak gezegd dat ik van je hou, maar pas nu voel ik me met jou verbonden, ja, op leven en dood...ik stond urenlang voor de open kast te huilen omdat ik niet wist wat ik moest aantrekken...ik stond urenlang voor de open kast te huilen, omdat ik niet wist wat ik moest aantrekken

Nr. 20, December 1987 • Luk Van den Dries • De schriftuur van Blauwe Maandag Compagnie
Spelen economische factoren in het bestaan van een groep als BMC zeker mee in de afwisseling van een 'ruime' epische vertelling als Don Quichotte naar een gesloten ik-gerichte monoloog in Totale...Het werken rond eigen ervaringen beschouw ik als een privilege van de kunstenaar waarbij - ik citeer Norén - 'ik theater maak om mezelf te ontdekken en te veranderen...Ik heb dit beeld voor ogen gehouden en heb een dag van een vrouw gedroomd die als deze man is, die zo'n eeuwige rust aan het einde van een avontuur ervaart

Nr. 20, December 1987 • Johan Thielemans • Brecht is een zwembad, Molière een oceaan
Maar goed, ik had toegezegd, ik worstelde met het stuk, ik bereidde het op reis voor...Ik wou duiken en ik stootte met mijn kop op de drie meter diepe bodem van een zwembad, terwijl ik bij Shakespeare meteen in de zee zit...Daar heb ik het volste vertrouwen in. Ik ben heel positief verrast door de openheid, die ik bij de acteurs ervaren heb

Nr. 20, December 1987 • Theo Van Rompay • Michel Uytterhoeven: "Ik wil een kijkgedrag ontwikkelen"
Ik aanvaard de kritiek dat zij er had moeten inzitten, maar ik vond het een grotere uitdaging een goed festival te maken zonder Bausch dan met Bausch...Ik merk ook dat ik meer hou van het beginnende werk van artiesten dan van hetgene ze later maken, wanneer ze zich vaak installeren in hun stijl...Daar zou ik zowel technisch als financieel de zwaarste inspanning van Klapstuk voor leveren, maar ik zag geen enkele choreograaf aan wie ik echt een vola-vondproduktie kon vragen

Nr. 20, December 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Alchemie in een keurslijf
Indien ik mijn - uiteraard erg subjectieve - indrukken omtrent Alchemie moet verwoorden, dan lijkt "een onaangenaam gevoel van onvrijheid" mij de meest passende omschrijving...Walter Verdins videogang was ik graag wat langer gebleven en bij Bob Verschuerens planteninstallatie had ik misschien gewoon even op een bank willen zitten...Toen mij als toeschouwer ten slotte nog een soepmaaltijd, samen met artiesten en medewerkers, aangeboden werd, ben ik hard weggelopen: het was een onder-onsje waar ik niet bij hoorde

Nr. 20, December 1987 • Hildegard De Vuyst • What the body remembers
Ik zal dus hoe dan ook onrechtvaardig zijn en lever mij met genoegen over aan die natuurlijke selectie waarbij de herinnering een kern van beelden, eigenaardigheden, emotieve en fysieke echo's uit de...En het moet gezegd: nog nooit zag ik iemand zijn lichaam als een zo autonoom instrument gebruiken als Paxton doet...Het adagium van Ar-taud - "Ik heb een afschuw van stijl maar ik merk, als ik schrijf, dat ik altijd stijl bedrijf" - is niet aan Paxton besteed

Nr. 20, December 1987 • Theo Van Rompay • Klapstuk 87
Klapstuk 85 had zich een uitspraak van Gerrit Timmers als motto toegeëigend die ik nog steeds zonder moeite kan bijtreden: "Voorstellingen spreken me niet aan door hun intellectuele gehalte of doordat...Dat gevoel hou ik over aan zowel het continue vorm-onderzoek van de Amerikaanse (post-)modernen (Dana Reitz...De produkties die mij echt konden boeien - en voor zover ik van anderen kon opvangen, sta ik met deze mening niet apart - waren het werk van hier reeds bekende artiesten

Nr. 20, December 1987 • Wim Van Gansbeke • Wim Van Gansbeke
Het vorige en het begin van het huidige theaterseizoen overschouwend, val ik, in het licht van voorgaande, dan ook terug op een oude stelling: binnen een volmaakte stilstand wordt er in Vlaanderen van

Nr. 20, December 1987 • Marianne Van Kerkhoven • Over het belang van wortels en andere...
Ik denk dat dat wat artistiek goed is voor mezelf en voor de mensen waarmee ik werk, dan ook maar goed moet zijn voor het Noorden". Gezien de situatie in Groningen op het artistieke vlak (cf...de Macbeth van De Tijd letterlijk het volgende lees (hij citeert de passus uit het hoofd): "Als ik nu een nieuwe goeroe (???) moet aanwijzen dan mik ik op Ivo Van Hove, want ten slotte is Sam Bo...Wanneer men mij in Nederland vraagt hoe ik een rol voorbereid en als ik dan antwoord dat ik altijd blank naar een repetitie ga, reageert men ontsteld

Nr. 21-22, Mei 1988 • Klaas Tindemans, Johan Thielemans, Gunther Sergooris, Erwin... • K R O N I E K
De acteur tovert vanzelf emoties voor bij "Ik moet, ik moet, ik moet...Tuts had ik graag op haar sterfbed zien wakker worden en wanhopig rondkijken...Ik erken het recht van anderen om daar anders over te denken, maar ik zie geen toneel zonder maatschappelijke betrokkenheid

Nr. 21-22, Mei 1988 • Klaas Tindemans • Dirk Van Dijck, een onstuimig acteur
Maar ondanks alles ben ik mij bewust van de enorme verdiensten die Jan had voor mijn vorming, ik die nooit had nagedacht over "Waarom speel ik die tekst, en hoe pak ik dat...Ik wil misschien zelf niet zo spelen, maar als ik zie dat die mensen door hun zoeken dingen gevonden hebben die ik misschien, ondanks het feit dat ik niet op die manier wil zoeken, toch kan gebruiken...Als ik een stuk las, ook een slecht stuk, probeerde ik ook het interessante eraan te zien, en dan sprong ik op de boot, ik zag daarna wel verder

Nr. 21-22, Mei 1988 • Alex Mallems • Ariane Mnouchkine:
Toen wou ik op een specifieke oosterse speelstijl werken omdat ik wist dat ik die nodig had...Ik weet het echt niet en ik meen dat heel eerlijk...Ik geloof niet in de "theatertechniek". Ik zou het ook helemaal niet kunnen verdragen want ik zou me danig vervelen..." Toch zijn er een aantal constanten binnen het werk die doorgetrokken

Nr. 21-22, Mei 1988 • Luk Van den Dries • Sire, er zijn geen grenzen meer
Ik denk dat ik een vaderrol vervul: ik tracht dingen uit mensen te halen die ze niet kenden...Ik doel op dat verlies van historisch bewustzijn en ook op dat moment in de voorstelling na het extreme individualisme van de spelers op het solidariteitsverlies...Ik tracht daar tegenin te gaan door de ervaring opnieuw een plaats te geven, en dat kan enkel door de grenzen van het theater af te tasten: er ontstaat een openbaring, een nieuwe blik wordt mogelijk

Nr. 21-22, Mei 1988 • Alexander Baervoets • Oskar Schlemmer: Das Triadische Ballett
Europa was een broeikast vol -ismen -- kubisme, futurisme, dadaïsme, expressionisme, fascisme, nazisme, communisme, anarchisme, en ik vergeet er nog een stel -- en specifiek voor de dans was er de

Nr. 21-22, Mei 1988 • Johan Thielemans • De "Duitse methode" in de opera
Hoe kan ik die "Duitse methode" best omschrijven...vast verbonden is aan de Komische Oper, de schouwburg in Oost-Berlijn, waar Kupfer artistiek directeur is). De soldaten die hem omringen, hebben zwarte uniformen, die ik ergens in het Oostblok plaats, maar...Het lijstje van het modieus gewilde is lang, ook voor het gesproken theater: op TV zag ik onlangs een paar oudere pro-dukties, waaruit blijkt dat de Tasso van Peymann nu gênant overkomt, dat Trilogie