Archief Etcetera

947 document(en) met "ALS IK KAN" • Resultaten 481 tot 500 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
Na zijn studies aan het HRITCS te Brussel werkt hij als regie-assistent en als regisseur bij een aantal Gentse gezelschappen (Arena, Arca, NTG, Vertikaal). Als schrijver debuteerthij in 1982 met Het...Sierens humor schuilt zowel verbittering als mededogen, opstandigheid als ironie...Amaai, ik kan er mijn gezicht in zien

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • Het wachten van Josse De Pauw
Ik zeg cremerern doet mij altijd aan taartjes denken zeg ik...Ik ben bang voor vuur zeg ik...Ik zeg en als de wind verkeerd staat

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
En een megamix als resultaat Vercruyssen: Ik kan niet zo goed de scheiding tussen theater en politiek aangeven, en bepalen wat die al dan niet met elkaar te maken hebben, omdat ik juist...Het kan zijn dat van zodra ik iemand als Trotsky noem, ik een ongelooflijke baard krijg en een uilebril...Ik ga niet op de grond liggen als consequentie van het feit dat ik zeg 'wat een kutwereld'. Ik doe dingen vanuit een energie en niet vanuit een 'sit back and suffer' gevoel

Nr. 38, Mei 1992 • An-Marie Lambrechts, Erwin Jans • Ignace Cornelissen
Ik voelde me daar niet zo gelukkig bij want mijn rol als regisseur was veel te vaak beperkt tot 'de dingen in elkaar steken'. Ik had te vaak het gevoel dat het werk een soort eenrichtingsverkeer was...Ik moet altijd lachen als ik zo een tragedie klassiek geënsceneerd zie...Ik ben na Oedipus iets te euforisch geworden: het soort van procédé dat ik voor ogen heb en waarmee ik naar dat transparante acteren wil, kan ik niet zomaar op iedereen toepassen

Nr. 38, Mei 1992 • Dirk Vanhaute • Het kindertheater zit in de lift. Een...
Als de absolute cijfers bekeken worden kan men stellen dat het Vlaamse kindertheater in de lift zit...En ik kan me geen kindertheaterproject bedenken dat in deze centra gerealiseerd werd...Het is toch vreemd dat zowel het kindertheater als de kunstencentra zich als vernieuwend en stimulerend aandienen, maar dat er geen samenwerking is. Ik denk toch dat de kunstencentra dringend door hun

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Ik blijf de neiging hebben om Torquato Tasso te beschouwen als een politiek relevant stuk, alhoewel ik mij tien jaar geleden liet overtuigen, door Jan Decorte, dat dit niet het geval was (zie Etcetera...Zoals Goethe lyrische verzen schreef bij de puinen van de barokke samenleving, zo kan je Goethe nu enkel nog lezen als een 'ruïne', als een drama dat zijn vleugels heeft verloren, zoals sommige Nikè...Anders dan bij Stein en Peymann, of bij Christa Wolf, is er geen heldere samenleving meer, waarop je het beeld van Tasso kan projecteren, ook niet als tegen-beeld

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Ik denk dat die tijd voorbij is. Wie kan in een tijd die geen stijl heeft, iets zinnigs bedoelen met het woord stijlconcept...Ik storm als een Ardenner paard door het collectieve onderbewustzijn...Pol Dehert: "Lugn blijft als Scandinavische bij dezelfde thema's hangen als Norén, maar ze gaat rücksichtslos veel verder

Nr. 38, Mei 1992 • Elvis Peeters • Een man kan zijn baard laten groeien,...
Ik wil jouw dood sterven, zeg ik, als jij de mijne sterft...En dan wil ik van jou houden zoals jij van hem houdt, als jij dan van mij houdt zoals ik van jou en dat hij dan van haar houdt die mij liefheeft, als zij ook van hem houdt zoals ze van mij houdt...Rilke) (Een man kan zijn baard laten groeien, hij kan weigeren zich te scheren om zijn schaamrood te bedekken

Nr. 38, Mei 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra: de noodzaak van keuzes
Het derde model staat lijnrecht tegenover het eerste en kan omschreven worden als 'kiezend programmeren' . Het betekent met 100% engagement kiezen voor bepaalde kunstenaars...Ik zag niks nieuws meer omdat ik er ook niet meer naar zocht...Zij ontloopt haar verantwoordelijkheid tegenover groepen als Stan, Dito Dito, die nu echt uit de projectenpot moeten en als gezelschap erkend

Nr. 38, Mei 1992 • Désirée Ortega Cerpa • Een theater van twee werelden
De mensen die naar het theater gaan en theater maken, beleven het als een authentieke gebeurtenis, als een vitale noodzakelijkheid, als iets dat te maken heeft met de diepere lagen van hun culturele...En als men het Europese theater oppervlakkigheid verwijt, dan kan men zeggen dat het Latijnsamerikaanse theater soms te zwaarwichtig is en vergeet dat het een theatervoorstelling is en geen (politieke...Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: in ontspanningskomedies staken schrijvers als López Rubio, Jardiel Poncela en Miguel Mihura de draak met de censuur via onderliggende boodschappen voor

Nr. 38, Mei 1992 • Gunther Sergooris • Rudolf Werthen
De afspraak met Marc Clémeur is dat ik hier blijf als dirigent, maar niet als muziekdirecteur; een combinatie van beide functies is voor mij niet langer haalbaar...Rudolf Werthen /Jan Simoen Daar heb ik het als musicus heel moeilijk mee...Ik kan me er niet mee verzoenen dat slechts een kleine achtduizend mensen Tosca "live" hebben kunnen zien

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Sexbommen en televisieschermen met ruis
Dit gedachtengoed kadert perfect in de muzikale achtergrond van Foccroulle, want hijzelf is als uitvoerder één van de verdedigers geweest van zowel de barok als de hedendaagse muziek...Als hij later de tekst van Muller er nog eens op naleest, kan hij er niet achter komen wat de componist tot deze vorm heeft gebracht...Popken). Delcuvellerie is wel helemaal de pedalen kwijt als hij de zeeman (Scot Weir, mooie stem, komisch talent) opvoert als een hedendaagse Amerikaan (dikke knipoog naar Peter Sellars

Nr. 38, Mei 1992 • Benoît Vreux • Kolen en diamant
De muziek is een knappe mix van repetitieve zinnen en 'gezapt' klankmateriaal (televisie, industriële geluiden). 'Ik verplaats lichamen, zoals ik een potlood verplaats,' zegt Trisha Brown en deze...van morgen is. Het lijkt een paradox dat uitgerekend deze twee choreografen, die als vernieuwers aangeschreven staan, het meest teruggrijpen naar de klassieke techniek als basis, of alleszins als teken...Dat ideaal is natuurlijk weggedeemsterd, en de choreografieën van Armitage en Petronio komen vandaag meer over als revolte dan als conservatie

Nr. 39, December 1992 • Jean Pierre Rondas • De criticus als dilletant
Maar als hij zijn plaats kwijt is, als er geen ideëel punt meer is van waaruit hij zijn slinger kan laten slingeren, geen archimedisch punt van waaruit hij zowel het publiek als het gezelschap kan...Omdat ik dit soort professionaliteit verwerp, moet ik wel kiezen voor het eerste: iets is mooi, goed of belangwekkend voor die mensen die door allerlei sociale mechanismen als beoordelaars aanvaard...Daarom pleit ik voor de criticus als toeschouwer, als dilletant, connoisseur, voorstellingenbeschrijver en begeleider van een onwillig publiek, als leraar van codes

Nr. 39, December 1992 • Johan De Boose • Het eerste cijfer
Cultuur kan niet straffeloos worden beschouwd als een beperkt aantal kruisingen tussen fenomenen als honden, die door de zogenaamde weldenkendheid bijeengefloten worden en opgesloten tussen...Als ik poëzie zeg, bedoel ik evenzeer cultuur in het algemeen als theater in het bijzonder...Zelf beweert hij dat er net zo goed iets als niets kan gebeuren tijdens de voorstelling ("Het is een schaakspel", zegt hij); het kan dus ook mislukken, en soms mislukt het effectief

Nr. 39, December 1992 • Bruno Koninckx • Waar je bent, kan je niet meer...
Als ze klaar zijn om te vertrekken, stelt de touroperator zich voor als Micha...Deze lichte, grappige toespraak krijgt plots een andere toon en inhoud wanneer de touroperator begint te 'filosoferen' over ergens zijn, met zinnen als: 'Daar waar je bent, kan je niet meer komen...Van de toeschouwer vraagt die evolutie in setting ook een verandering van houding: waar je in het begin van de voorstelling nog wel min of meer 'een verhaaltje' kan volgen, moet of kan je na verloop

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Ik heb je mond gekust, Jochanaän
Catherine Malfitano (die prachtig beweegt, ze heeft dan ook een opleiding als danseres achter de rug) danst in de donkere kooi van het toneel rond (vakkundige choreografie van Lucinda Childs) en...De liederlijke Herodes, die als toppunt van decadentie even boertachtig meedanst, komt aan de zaak niets veranderen . Alleen op het allerlaatst maakt één ogenblik indruk...Bondy, zo lijkt het, heeft met zijn terecht geroemde opvoering van Cosi fan Tutte een bijzonder gelukkige hand gehad, maar als regisseur is hij erg ongelijk

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
Net zoals Wachten op Godot kan de situatie van Ben en Gust geïnterpreteerd worden als een existentiële metafoor: de mens opgesloten in zijn hoek van het universum (zoals Ben en Gust in de kleine kamer...zonder raam) gecontroleerd door een macht die hij niet kan overzien (net zomin als Ben en Gust iets afweten van hun opdrachtgever en van de organisatie waarvoor zij werken). Maar zoals iedere...De dubbelzinnige spelling van The Dumb Waiter (normaal: dumbwaiter, dienstlift) kan ook gelezen worden als: 'stomme (in de zin van zwijgende) wachter', m.a

Nr. 39, December 1992 • (advertentie)
En als ik genoeg op mijn rekening heb staan, betaal ik onmiddellijk want een kunstwerk kopen, is vaak een kwestie van snel handelen...Verder kan ik informeren naar de laatste wisselkoersen of vreemde bankbiljetten, cheques en overschrijvingsformulieren bestellen...Ook als ik zondags een galerie bezoek, kan ik bij de Kredietbank terecht op een regionaal nummer

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Ik ontkleed me, ik verf me, ik versier mijn lichaam, als een jood, een vrouw...Als ik 's ochtends naast je wakker word, en ik zie die varkenskop... Sylvia: Ik ben altijd 't eerste... Adolf: ...dan hou ik me slapende, 't Liefst hield ik me dood...Titus: Als jij dat niet durft, dan kan ik toch niet zeggen waarom ik dat zei