Archief Etcetera

1018 document(en) met "ZE ER NOG" • Resultaten 521 tot 540 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 36, December 1991 • Paul De Bruyne • Tone Brulins wondere wereld
Hij had er Teirlinck als mentor...onze bibliotheken staan ze niet meer, vaak zijn ze niet eens uitgegeven, en Brulin zelf heeft ze ook niet meer in zijn kast staan...schuilkelder de storm de schimmem die uit de muren komen en er weer in verdwijnen de plotse duisternis het plotse licht de donkere, vage vorm, die lijdzaam beweegt en los zweeft van de grond, als een enorme

Nr. 36, December 1991 • Frank Theys • Lied van mijn land TV-Wagner
Daarna is er alleen nog de verveling, alles is gelijk, er zijn geen grote gebeurtenissen meer, geen helden, God is dood, alleen het volk blijft over als massa, knetterend vuur en kabbelend water...Na vijfjaar zou er nog over gepraat worden en het zou nog te bekijken zijn...Maar er is nog een ander argument tegen een hedendaagse opvoering van de Ring in theater zowel als in de bioscoop

Nr. 36, December 1991 • Gunther Sergooris • Den seligen Göttern, wie geht's?
de loop der jaren was het een ware opluchting te constateren dat er nog waren die door datzelfde virus gebeten waren...Wotan krimpt er in mekaar als een kind dat men zijn dierbaarste speelgoed wil afnemen, wanneer hij hoort dat de reuzen ook nog de ring willen...De grote emotie wordt hier te kijk gezet en de vraag is wat er nog van overblijft in dit weinig piëteitsvolle beeld

Nr. 36, December 1991 • Willy Thomas • Iemand graag zien
Er is goed nieuws voor de kinderen...Maar gelukkig voor het theater is er nog 'de andere sinema' want daar hebt u wel een totaal andere klok horen luiden; die van de wanhopige vreugde van Dirk Lauwaert...daar dan nog fier "Ja" op antwoordde en dat ze daarbij in het spoor traden van de groten der aarde zoals daar zijn: Buster Keaton en Freek De Jonge, was ik toch blij dat ik er zeker van kon zijn dat

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • opinie /
Zij praten over hun schouwburgen als over 'hun huis', en ze laten er slechts die kunstenaars toe die ze graag ontvangen...Ze werken er zich te pletter en willen er tenminste arbeidsvreugde aan overhouden...de onbenullige leukerds van de Franse groep 'Les Grands Magasins' in deSingel kwamen doen, als het in datzelfde, rijkbegiftigdhuis ondertussen onmogelijk bleek om Vlaanderen in te lichten over wat er

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De deuren van de tijd gaan niet...
Het ontbreekt hen aan een referentiekader waarin ook het meest lelijke, het verwerpelijke, het afschuwelijke, het smakeloze, het niet-authentieke, een betekenis krijgt - en als ze er wel over...Percevals Wilde Lea). De Vlaamse theatermaker staart naar zijn navel, en lacht minachtend met de dommeriken: hij doet alsof ze bestaan, maar hij geeft ze geen leven van vlees en bloed, hij verbant ze naar een...zijn - regelen de zaken vaak op een even cynische manier als dat in het politieke milieu gebruikelijk is. Maar kunstenaars willen dit niet weten, ze zijn er te afhankelijk van, het is comfortabeler de eigen

Nr. 37, April 1992 • Ludo Abicht • La Muette de Portici was geen grote...
mogelijke bouwmaterialen, zeggen ze), maar we weten beter: kunst is kunst, en het theater is geen 'moralische Anstalt', zoals Schiller, Brecht en ook wij nog geloofd hebben...Daar die artiesten echter zelf deel uitmaken van de polis, en ze daarom voortdurend zullen gedwongen worden, keuzes te maken (Mephisto als een van de voorbeelden), kunnen ze zich ook niet aan hun...Maar dat ze het dan in Nelsonsnaam als kunstenaars, schrijvers en dichters doen en niet als pseudo-politici, als burgers (sorry) met een of meer speciale talenten en met de bescheiden zekerheid dat ze

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Ik voelde toen emotioneel aan welke richting ik uit wilde maar had nog geen terminologie, nog geen abc...Othello had als uitgangspunt: er is pas communicatie met het publiek als er communicatie is tussen de spelers op de scène...Je ziet niet wat er gebeurd is, maar naarmate er meer verteld wordt, ga je meer zien

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • Gepassioneerd theater
Zulk een mentaliteit zal Dora Van der Groen wellicht niet bevallen, en wellicht heeft ze willen aantonen wat er bij het hedendaags theater ontbreekt...Doorprikken Dora Van der Groen voegt aan haar verhaal nog een derde dimensie toe, dank zij twee detonerende momenten: er is de kabouter, over wie we het reeds hadden, en er is het laatste moment van de vrijpartij...En, als het ware en passant, toont ze ook nog eens hoe deze relativering het gepassioneerd en gekund acteren niet in de weg mag staan, want precies daar schuilt de kracht van het theater

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • De andere gevoeligheid van Immer das Selbe
Er ontstaat een vriendschap tussen beide mannen en de ontmoetingen vermenigvuldigen zich...Er zijn nog andere elementen in de voorstelling die verwijzen naar de oude man...Immer das Selbe gelogen' is een paradoxale voorstelling, een voorstelling die nog niet weet te kiezen tussen twee gevoeligheden

Nr. 37, April 1992 • Pieter T'Jonck • De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens
Het emotionele zwaartepunt van de voorstelling ligt ongetwijfeld nog steeds daar, maar de energie die ze vroeger bij haar vrouwelijke dansers wist los te werken, is er voorlopig niet...Omdat ze je zo aankijkt terwijl je de zaal inkomt, en haar beeld nog lang blijft hangen als de dans al begonnen is, gaat er tegelijk verleiding en brutaliteit van uit: ze kijkt je zonder verpinken aan...De plotse kwetsbaarheid op het enorme speelvlak - De Keersmaeker bespeelt het effect van de scène hier perfect - wordt nog sterker als ze neerhurkt en in langoureuze bewegingen rond haar as tolt

Nr. 37, April 1992 • Gunther Sergooris • De apotheose van de diva, de ondergang...
Deze historische lokaties worden herleid tot wat ze in wezen zijn: theater in het theater...Deze speelstijl is in de opera nog altijd gebruikelijk, zangers bezondigen er zich voortdurend aan door onkunde, luiheid en een ongereflecteerd reproduceren van achterhaalde codes...nog met de nodige reserves en kanttekeningen verteld kan worden

Nr. 37, April 1992 • Hana Bobkova • De criticus en zijn verantwoordelijkheden
Er zijn er zelfs die beweren dat kunst weerloos geworden is. Ik geloof dat niet helemaal...Er zijn veel activiteiten te bespeuren waarover de meningen weliswaar sterk uiteenlopen, maar er is een groeiende publieke be-lanstelling...Volgens Fuchs hebben ze allemaal iets te maken met de desillusie, van de ontgoocheling van erchitect Solness tot Pewtoesjok die er in 'Cerceau' niet in slaagt een gezamenlijk huis voor iedereen te

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
Dan zijn er op onhandige hoogte -vlak bij de grond of hoog in een hoek- nog een aantal videomonitoren, waarop 'Mr...De opera uit 1976 gaat helemaal niet over Einstein (hoewel er wel een figuur in voorkomt die lijkt op een van de bekende portretten van de fysicus). Sterker nog, The Live and Times of Joseph Stalin...Zijn beelden krijgen niet alleen een betekenis doordat ze een rol speelden in zijn theater, ze worden nu -als autonoom kunstwerk- nog eens opgeladen met de betekenis die achter die rol kon steken

Nr. 37, April 1992 • Maarten Van Steenbergen • boekbespreking /
Je kan ze achteraan in het boek raadplegen...De overtuiging is er dat theater iets kan uitdrukken, dat de wereld van het theater een theater van de wereld kan zijn...Ik heb bij het NTG knappe voorstellingen gezien zoals King Lear en De koning sterft van Marijnen, zoals Taghe De Vrek of Triptiek van het Weerzien in een regie van Mette Bouhuijs, maar ik heb er nog

Nr. 37, April 1992 • Marcel Otten • 'Waarom kijken we niet gewoon naar de...
Vele zijn zo gigantisch, dat ze mijn begrip te boven gaan...Soms zijn ze zo plat, dat ik me achteraf wel voor mijn hoofd kan slaan dat ik er niet eerder opgekomen ben...Een claus die mij bijvoorbeeld al jaren achtervolgde is: 'Waarom zijn we er niet gewoon en kijken we naar de oorlog der landschappen

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries • De Opdracht theatrale kaalslag
Ontdaan van de politieke couleur locale waarin ze tot nog toe gesitueerd werden, zijn hierin nu de dieperliggende vragen leesbaar waarmee Muller de geschiedenis (en die reikt voor hem zelfs verder dan...Terwijl ze deze opdracht uitvoeren, krijgen ze bericht, dat als gevolg van de gebeurentissen van de 18de Brumaire in Parijs, Napoleon aan de macht gekomen is en de opdracht terug ingetrokken werd...Maar weerkaatst ze ook zodat ze onontkoombaar tot de realiteit van deze ruimte en dit moment zal behoren

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De tekst en zijn varianten
van Dodendans van Strindberg vaak verschrikkelijk vervelend, met al die zogenaamd Freudiaanse achtergronden die er natuurlijk wel zijn, maar volgens mij veel gutturaler, veel schraperiger, veel valser en...Het is goed datje, op een debat bij de verschijning van dit theaterschrift, Wanda Reisel en Rob de Graaf uitnodigt, maar ze waren beter op hun plaats geweest binnen het nummer...Als een produktiehuis zoals het Kaaitheater meer doet dan de eigen praktijk beschrijven, en er conclusies over het gehele landschap aan wil verbinden, dan zorgt het voor spraakverwarring: we weten wel

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
Amaai, ik kan er mijn gezicht in zien...Er wonen geen goden, maar sukkelaars; je ziet er geen tragedies, maar melodrama's. Daarom gaan de personages in mijn stukken niet gebukt onder het Noodlot, maar onder noodlottigheid: het toevallig...Er is geen verhaal meer, evenmin een vertelling die het geheel nog een duidelijke richting geeft

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • Het wachten van Josse De Pauw
Een dialoog die door de man verteld wordt met een tegelijk obsederende en poëtische herhaling van het werkwoord zeggen: 'Ze zegt ik wil gecremeerd worden zegt ze...Wegwaaien zegt ze...Niet toevallig kreeg de tekst als ondertitel He do the life in different voices (een variant van een van de oorspronkelijke titels van Eliots gedicht). Het meerstemmige is nog een duidelijker