Archief Etcetera

858 document(en) met "Ik-figuur Hoe" • Resultaten 561 tot 580 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 51, Augustus 1995 • Peter Anthonissen • De realiteit opnieuw bekijken
Ik loop rond, en dan zijn er bepaalde dingen die mij iets doen en waar ik van zeg: daar wil ik op doorgaan...Ik kies in de eerste plaats voor de mensen,' verduidelijkt Cassiers, 'niet voor wat ik hen al heb zien doen binnen het theater...Cassiers is hierover zeer expliciet: 'Hoe reëler een kunstwerk is, hoe beperkter het wordt, hoe minder kracht het heeft voor het grote publiek

Nr. 51, Augustus 1995 • Willy Westermann-Klep, Griet Van Laer, Martien Langman • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Naar de regisseur in wiens huid ik zal moeten kruipen, wil ik hem tenminste kunnen volgen...Ik hoor dat de dialoog, die ik op een andere plek in het stuk zette, beter werkt...Ik was er met grote verwachtingen naartoe gegaan, want tijdens het Kunstenfestival vorig jaar voelde ik me erg aangesproken door A. da Agatha, waarvoor Thierry Salmon zich op dezelfde tekst van

Nr. 51, Augustus 1995 • Marianne Van Kerkhoven • De stem van een toneelspeler
Alle vragen waarmee ik het voorbije seizoen geworsteld had, maar die ik onbeantwoord had achtergelaten, kwamen opnieuw in alle hevigheid aan de oppervlakte...Dat 'het persoonlijke politiek is' heb ik onthouden uit het werk van de vrouwenbeweging van de jaren zeventig; ik begrijp die zin nog steeds in een dubbele betekenis; enerzijds dat in alle persoonlijke...Als ik de bedoelingen van Maatschappij Discordia met hun projekt Ad memoriam revocare juist begrijp - en zo lees ik ze ook uit de reeds gespeelde proloog-voorstelling - dan is precies deze koppeling

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Joris Lamers • Het toneel helemaal leegruimen
Op het moment dat ik denk, dat ik voel, dat ik hetzelfde doe als de avond tevoren, dan word ik ontzettend chagrijnig, kwaad, gemeen...Ik denk dat Praag, hoe gruwelijk dat ook klinkt, er meer bij gebaat was geweest om dat verpletterd te zien...diezelfde tijd dat ik postzegels liet wegwaaien, zat ik op de zolder in het huis waar ik woonde, aan de gracht, aan een klein raampje op een bankje met een heel groot boek

Nr. 51, Augustus 1995 • Hilde Van Caudenberg, Kees Blijleven • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ik denk nog vaak aan die bewegingen terug als ik overdag met iets bezig ben, en heel sterk als ik bijvoorbeeld een wandeling door het bos maak...Ik snap zo'n theaterbeleid in Maastricht niet, dat voor kinderen alles maar moet kunnen...Ik herinner me dat ik tijdens de voorstelling dacht: 'Wat is dit genieten

Nr. 51, Augustus 1995 • Loek Zonneveld • Woede - verscheurdheid - troost
Op de mensenmarkten heb ik gezien hoe de mens van de mens een handeltje maakt...Ik toon hoe ze elkaar bestoken met plannen...rita Nee Zelfs het woord kut Vind ik meer verbitterd Dan vies Vrouw vind ik een mooi woord Maar man vind ik mooier Ken jij verlegen woorden

Nr. 51, Augustus 1995 • Marleen Baeten • Accidents de parcours
Hoe graag ik het zou willen, hoezeer ik de vraag ook terecht vind, maar met centen kan ik niemand verleiden...Hoe meer ik mij verdiepte in de fundamenten van deze mythe, hoe scherper ik m'n eigen labyrint onder ogen zag...En hoe langer ik theater maak, hoe meer ik van mezelf te weten kom

Nr. 51, Augustus 1995 • Een festival van persoonlijkheden
Ik weet niet hoe dat komt...hebben als jury niet de verantwoordelijkheid voor een festival met een strekking - wat ik toejuich, ik ben tegen dogma's - we hebben de verantwoordelijkheid voor een festival van persoonlijkheden...Ik had daar vooraf nogal wat schrik van: die "jongejannen" worden verpletterd door de kanonnen die in het hoofdprogramma staan, dacht ik

Nr. 51, Augustus 1995 • Jan Ritsema • Het overkomt ons niet
Waarom ik niet beter theater maak dan ik doe, en niet waarom anderen dat ook nalaten te doen...Terwijl er redenen genoeg zijn, ik bedoel: ik heb woede genoeg om beter theater te maken...Ook al blijkt hoe lan- ger hoe duidelijker dat de geschiedenis zich herhaalt en ook al riepen we dat we het nooit meer zouden toelaten, dat hun enige misdaad die ze

Nr. 51, Augustus 1995 • Adinda De Wit, Luc Dhooghe, Roos Werckx • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Als architect en scenograaf ben ik me steeds bewust van hoe zo'n omgeving inwerkt op de perceptie...Over de slechtste heb ik het liever niet, ik wil me op een positieve manier tot het theater verhouden...Ik heb al veel versies van Lulu gezien, maar hier in deze enscenering - Hollandia koos ervoor de integrale tekst te spelen voelde ik een grote zuiverheid, een respect voor de tekst

Nr. 51, Augustus 1995 • Lineke Kortekaas, Tom Van Dijck • Het mooiste en het vreselijkste theatermoment van...
Ik ben die dag, geheel tegen mijn gewoonte in, niet meer gaan kijken hoe de zaak erbij stond, zelfs niet meer toen een van onze technici om een uur of zes kwam vertellen dat we iets bijzonders in huis...Tom Van Dijck, acteur, ex-Roover, zal tijdens seizoen 95-96 bij De Tijd spelen De stukken die ik ga bekijken kies ik hoe langer hoe selectiever...Het prettigste gevoel heb ik - en dan kan ik zelfs vergeten dat ik zelf theatermaker ben -als men mij een verhaal vertelt in de zin van mij iets laten beleven, mij mee op reis nemen

Nr. 51, Augustus 1995 • Tom Blokdijk, Pol Eggermont • Achterover zitten en publiek zijn
Ik ben er mee bezig hoe ik zo goed mogelijk te pakken krijg waar dat god-verdomde stuk over gaat, waarom dat voor mij belangrijk is, hoe ik dat aan het publiek vertel, en hoe ik dat op de acteurs...Ik wilde dat openkrabben, een moord plegen waar iedereen het mee eens is.' Het tweede stuk Neoptolomos schreef hij naar aanleiding van de vraag: hoe kan een koningsdochter die tot slavin is gemaakt...Maar eigenlijk snap ik niet hoe mensen er op reageren

Nr. 52, Januari 1995 • Jürgen Pieters • Voor een kritiek van onbegrip en ironie
Hoe die andere kritiek er moet uitzien, dat is een vraag waarop in deze stukken nauwelijks wordt geantwoord...Voor een deel ga ik mee in Laermans' overtuiging dat de kritiek staat en valt met de criticus: hoe mooi en vindingrijk de metaforen ook zijn die worden rondgestrooid ter verduidelijking van de taak...En om te begrijpen wat theater tot theater maakt, wil ik daar nog graag aan toegevoegd zien

Nr. 52, Januari 1995 • Bart Stouten • Op de wankele brug van woord naar...
Hoe kun je mooie taal verzinnen voor het niets, de leegte, de alomtegenwoordige vormloze essentie waarvoor elke verklaring als een muts op een kaars is? Toch bleef Beckett veeleisend voor...je nog echt onder de indruk raakt van weer maar eens een portret door een verwante geest (zoals het dan heet), in dit geval de Roemeense filosoof Emil Cioran, wil ik betwijfelen...Vier grote periodes Wel vreemd vind ik de stilte die het boek bewaart over de vier grote periodes die Becketts teksten afleggen van het donker-licht (uit Godot) naar het schimmige (van Stirrings

Nr. 52, Januari 1995 • George Brugmans, Klazien Brummel • 59-95: is de cirkel rond?
Hoe dan ook, Nederlands bekendste choreografen betrokken in die periode hun stellingen...De danswereld, meer dan andere subculturen bedreigd door het aidsvirus, realiseerde zich hoe kwetsbaar, of abject het lichaam kan zijn en hoe vreselijk om er mee opgescheept te zitten...Niet zo lang geleden zag ik een documentaire waarin de toekomst van de westerse cultuur aan de orde werd gesteld

Nr. 52, Januari 1995 • Hugo Durieux • De gestoorde relatie tussen klank en beeld
De laatste schreef zelf als toelichting bij WELTRAUM: 'Omdat enkele tonen zich over een buitengewoon lange tijd uitspreiden, heb ik meer dan ooit het innerlijk van elke afzonderlijke toon en zijn...beide gevallen merk ik, als toeschouwer, dat het werk mij meer zegt als ik me concentreer op de muziek/het geluid en daarbij de beelden verdring die de makers nu juist als zo'n belangrijke en...Tijdens het gesprek later met Dick Raaijmakers aarzelde ik even om de vergelijking met Stockhausen te maken, maar hij begreep meteen wat ik bedoelde, en vond het verband ook nogal logisch, geloof ik

Nr. 52, Januari 1995 • Johan Thielemans • Het begrijpen als de dood van plezier...
En omdat je met dit schouwspel vele kanten uitkan, lijkt het me volstrekt legitiem dat ik beschrijf hoe ik de voorstelling beleefd heb, en langs welke weg het mij plezier heeft bezorgd...Het is mijn antwoord op de paradox: ik heb me niet afgevraagd wat het allemaal te betekenen had...Sterker nog, hoe meer ik achteraf over de achtergrond verneem (en die staat uitgebreid in het programmaboek verteld), hoe meer ik bewust niet wil weten, want dat weten vergroot mijn plezier op geen

Nr. 52, Januari 1995 • Tuur Devens • Een mens: schudden voor gebruik
Ik schreef, ik speelde, ik had publiek nodig...Het raakt sommige toeschouwers in hun eigen wezen, andere niet, die trekken een verdedigingsscherm op, en komen dan zeggen hoe goed ik iemand kan spelen die zot aan het worden is. Dat mag natuurlijk...Ik voel me auteur en acteur van theaterteksten: als ik iets schrijf, dan lees ik het hardop en is het glashelder

Nr. 52, Januari 1995 • Pol Arias • In Memoriam
Hoe Franz Marijnen kennismaakte met scenograaf Santiago del Corral weet ik niet...Vreemd, zo dacht ik, wanneer ik Santiago del Corral daar zag evolueren...Ik weet ook niet hoe hij vanuit dat verre en nu beruchte Medellin in Colombia architectuur en scenografie is komen studeren aan de Rietveldacademie in Amsterdam

Nr. 52, Januari 1995 • Marleen Baeten • Carte blanche? - Carte blanche
Ik kon wel genieten van wat ik zag en hoorde, maar op het niveau van de interpretatie was er een kortsluiting...Ik verliet de voorstelling met heel veel vragen, wat ik doorgaans prettig vind...Na een tijdje zie ik dan wel verbanden of kijk ik weer met andere ogen naar een voorstelling of naar een aspect van het leven