Archief Etcetera

1111 document(en) met "ZO" • Resultaten 621 tot 640 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Erwin Jans • Luk Perceval
Ik zoek sowieso een 'teken'. Ik ga niet zo extreem te werk dat het een oefening wordt die ontdaan is van alle tekens en die het publiek totaal isoleert in zijn wetendheid of onwetendheid...Precies omdat onze opvattingen zo diametraal tegenover elkaar staan, kunnen we mekaar op een krachtige manier bevragen...Perceval: Dat is zo

Nr. 37, April 1992 • Johan Thielemans • Gepassioneerd theater
Zo stel ik me bij Thyestes de vraag waarom Dora van der Groen dit gruwelverhaal op de planken wilde brengen...Zo is het teken van de macht: in rood gedrenkte voeten (bloed...Zo toont Dora Van der Groen ons achteraf wat er in de jaren tachtig bij zo velen aan de hand is geweest

Nr. 37, April 1992 • Erwin Jans • De andere gevoeligheid van Immer das Selbe
Zo is er in 'Les Porteuses de mauvaises nouvelles' de scène waarin een danseres haar natte haren uitwringt boven een hete plaat

Nr. 37, April 1992 • Pieter T'Jonck • De lucht is zwanger van onuitgesproken verlangens
Bij Erts heb je er eigenlijk min of meer het raden naar waarom de belichting nu eens zus, dan weer zo aangewend wordt...Omdat ze je zo aankijkt terwijl je de zaal inkomt, en haar beeld nog lang blijft hangen als de dans al begonnen is, gaat er tegelijk verleiding en brutaliteit van uit: ze kijkt je zonder verpinken aan

Nr. 37, April 1992 • Gunther Sergooris • De apotheose van de diva, de ondergang...
Falk Strukmann zet een briljante Scarpia neer, een heerlijke booswicht, zo weggelopen uit een of ander mafiadrama...Zo gebeurde en het getuigt van de kwaliteit van het orkest van de Vlaamse Opera dat het zich daar naar behoren van kwijtte...Zo stelt Achilles zich aan het publiek voor met een op gitaar begeleid melancholisch lied over zijn geboorteland:'O rich-soiled land, O land of Phthia, were we grew to manhood...' John Graham-Hall

Nr. 37, April 1992 • Hana Bobkova • De criticus en zijn verantwoordelijkheden
Zo is, denk ik, bij elke criticus de onontkoombare en essentiële band te vinden tussen zijn privé-houding en de houding die hij in zijn beroepsleven aanneemt...dat echt zo...Van het ideaal dat de criticus niet bang hoeft te zijn om te zeggen of iets goed of slecht is, omdat dat niet zo belangrijk is. De lezer is volwassen genoeg om zelf te oordelen

Nr. 37, April 1992 • Hugo Durieux • De meubels van Robert Wilson
Op zich is die titel met Saddam Hussein niet zinloos voor zo ' n stoel ; als Mondriaan zijn schilderij uit 1942 Broadway Boogie- Woogie noemt, kijken wij daar toch anders tegenaan dan als het 'Studie...geel en nog zo wat kleuren' had geheten...En met de verzameling (Saddam Hussein, beton, god, woestijn) kan je een eindje staan weg associëren voor zo'n beeld

Nr. 37, April 1992 • Maarten Van Steenbergen • boekbespreking /
Zo vindt je naast een foto van King Lear die rug aan rug gebonden is met zijn jongste dochter Cordelia - beiden gevangenen van Edmund - het volgende citaat uit 'Triptiek van het Weerzien' van Botho...Ik kan heel wat van de bevindingen in het boek onderschrijven, maar ik vind er zo weinig van terug bij het NTG

Nr. 37, April 1992 • Marcel Otten • 'Waarom kijken we niet gewoon naar de...
Hij was er daadwerkelijk in geslaagd de felbegeerde helderheid op het podium te zetten met een vlotte dosis humor, waarbij hij als het ware en passant de door hem zo verfoeide vierde wand doorbrak...Met 'De Opdracht' ben ik meer gevoelsmatig te werk gegaan, de tekst is grammaticaal niet zo complex, de moeilijkheidsgraad zit in de beeiden...Vele zijn zo gigantisch, dat ze mijn begrip te boven gaan

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries • De Opdracht theatrale kaalslag
Het lijkt alsof men is blijven haperen bij een fase in het repetitieproces: het voor zichzelf proberen de tekst zin per zin te begrijpen, en dat zo simpel mogelijk, zonder gedoe, trachten te vertalen

Nr. 37, April 1992 • Klaas Tindemans • De tekst en zijn varianten
vergissing'. Zo wordt, in het eerste Theaterschrift, over het ontbreken van psychologisch coherente personages in het nieuwe, het andere acteren gezegd:' De naturalistische traditie (...) wordt hier grondig met de...Het is natuurlijk wel zo dat dit tweede theaterschrift niet zozeer over drama op zich (in de betekenis van 'toneelschrijfkunst') gaat, maar over de relatie tussen tekst (dus ook 'nondrama') en de...Bestaat er (structureel gezien) wel zo'n groot verschil tussen dit 'imiteren' en het 'creëren van een nieuwe, andere wereld'? Ik twijfel eraan

Nr. 37, April 1992 • ERwin Jans • Arne Sierens Gent en de wereld
Wat in vergelijking met de andere stukken echter het meest opvalt is de afwezigheid van een epische adem die zo typisch is voor Sierens manier van vertellen

Nr. 37, April 1992 • Luk Van den Dries, Bruno Koninckx • Frank Vercruyssen
En een megamix als resultaat Vercruyssen: Ik kan niet zo goed de scheiding tussen theater en politiek aangeven, en bepalen wat die al dan niet met elkaar te maken hebben, omdat ik juist...En zo zijn er tientallen termen...Misschien is het wel zo dat de huidige generatie meer uitgaat van het individu, en niet langer de pretentie heeft in groep iets te veranderen

Nr. 38, Mei 1992 • An-Marie Lambrechts, Erwin Jans • Ignace Cornelissen
Dat was op dat moment hier niet zo bekend...Cornelissen: Ik had niet meteen een bepaalde stijl of zo voor ogen...Zo is ook dat dubbele gegeven ontstaan: het spelen van Shakespeare aan de ene kant (met o.m

Nr. 38, Mei 1992 • Marianne Van Kerkhoven • 'Klein Geschut': de context van Kindertheater
Het gebeurt niet zo vaak dat theatergroepen zelf een theoretisch discours organiseren waarin het kader van een dramaturgische fundering van één enkele voorstelling overstegen wordt en een globale

Nr. 38, Mei 1992 • Dirk Vanhaute • Het kindertheater zit in de lift. Een...
De boekhoudersmentaliteit moet doorbroken worden om zo de gezelschappen volwaardig te behandelen...De eigen inkomsten zijn ook zo laag (ca...Het risico bestaat immers dat je uiteindelijk voor je eigen vriendenclub staat te spelen en niets wordt zo vervelend en afstompend als dat

Nr. 38, Mei 1992 • Klaas Tindemans • Drie keer Goethes Tasso
Je treft zo'n vreemde rotstuin ook aan in het park naast de schouwburg van Meiningen, waar de plaatselijke hertog honderd jaar geleden de 'moderne regie' uitvond...Het is niet zo, denk ik, dat de tragedie onmogelijk is geworden, zoals Steiner beweert, door de onmogelijke verzoening van noodlot en Verlichting...Het is pijnlijk om zo'n nederlaag zo vroeg al vast te stellen -Goethe was niet zó oud, toen hij Torquato Tasso schreef - en daar geen conclusies uit te trekken

Nr. 38, Mei 1992 • (advertentie)
Theatergroep Hollandia, een voor Vlaanderen zo goed als onbekend gezelschap, speelt in de voormalige rijstpellerij op de Waalse Kaai 'Stallerhof' van de Duitse auteur Franz Xaver Kroetz...Uiteindelijk schiet Kuschwarda City met één schot de zon uit, om zo een einde te maken aan de illusie dat er nog sprake is van 'natuur'. THEATERGROEP HOLLANDIA 'KUSCHWARDA CITY' van

Nr. 38, Mei 1992 • Geert Sels • Theater Teater
Ik moet mij zo goed mogelijk tegen mijn gevoelens proberen te verdedigen...Ofwel moeten we de theatertaal op een andere manier gaan definiëren, op zo een manier dat ze wel reproduceerbaar is. Maar zonder echter het unieke van theater te verliezen...Het is niet denkbeeldig dat we over drie jaar zo ver staan dat we een theaterbewerking van een novelle van Kafka naast de sketches van Valentin en Rudimentair van Stramm zetten

Nr. 38, Mei 1992 • Johan Thielemans • Oberspielleiter Guy Joosten ensceneert brave "Meeuw"
regie heeft Guy Joosten de geluiden achter de scène zo goed als weggelaten, waardoor het fatale schot dat het stuk afsluit, des te sterker indruk maakt...Voor Joosten is zo een gunstig stuk in Die Zeit natuurlijk aardig meegenomen