Archief Etcetera

747 document(en) met "ZIJ WIL WEL" • Resultaten 641 tot 660 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 71, Maart 2000 • Marleen Baeten • Een melopee van geheugenflarden
Het ophalen van de 'legende' van Anne-Marie Stretter brengt hen terug bij hun eigen geschiedenis, zij het met een verschillende intensiteit...Duras weigert de kijker zijn illusies voor te kauwen: als hij zich een subtropische tuin wil voorstellen moet hij dat zelf maar doen...Zijn ze nog wel geschikt als herinnering

Nr. 71, Maart 2000 • Lucas Vandervost • Herinneren: omgaan met de toekomst
Ik zeg wel eens aan de telefoon, als iemand me wil strikken om nog meer te doen dan ik al doe: sorry, ik heb een overvolle agenda; maar zo een boekje vol data, uren, namen, plaatsen en feiten heb ik...Jammer eigenlijk, ik had het wel prettig gevonden mijn eigen notities eens te doorbladeren...Deze vraag stelde ik mij meer dan: wat weet en wil ik dan wel

Nr. 71, Maart 2000 • Myriam Van Imschoot • De zien-tuiglijkheid van de herinnering
Overigens, om nog even op het statuut van het contact in Events terug te komen: is het contact met de performers wel überhaupt zo 'vol', indringend als Jones ons voorhoudt...De performers lijken zelf wel heropgewekten...putten zij zich allen uit in repetitieve danssequenties en handelingen

Nr. 71, Maart 2000 • Loek Zonneveld • Wiseguys & Mariken
Zaallicht uit, gordijn open, toneellicht aan -dat wil nog wel eens helpen...Zij verstaan hem en elkaar...Mariken is een eigenwijs kind van haar tijd, ze vraagt en handelt en leeft volgens het eenvoudige principe: wie wil dat de wereld blijft zoals ze is, die wil niet dat ze blijft

Nr. 71, Maart 2000 • Pieter T'Jonck • Spelen met gebouwen
op het ogenblik dat deze instellingen zich in een identiteitscrisis bevinden omdat hun maatschappelijke positie en de wijze waarop zij zich verkopen, belangrijker is geworden dan de kunst zelf...Een mogelijke verklaring kan zijn dat zij uitgekeken geraakt zijn op de steriliteit van de black box...Het zegt iets over de sensibiliteit van een theatermaker die zichzelf niet wil herhalen, maar steeds op nieuwe wijzen wil blijven spelen met de elementen van een voorstelling, ook de ruimte dus

Nr. 71, Maart 2000 • Paul Pourveur • De verfomfaaide ruimte
De taal tracht niet langer een gevoel, een daad, een situatie te vatten waardoor zij zich substitueert aan een gevoel, de daad, de situatie...Maar het feit is dat, indien ik de werkelijkheid wil kennen, ik die kennis slechts kan bekomen als ik mij op een meta-niveau plaats...Enkel indien de taalmatrix onjuist is, zou zij bewijsbaar zijn, maar - paradox - dan is de taalmatrix juist, omdat zij bewijsbaar is. Ik herhaal (vooral voor mezelf): men kan enkel bewijzen wat

Nr. 71, Maart 2000 • Eric De Kuyper • 'Ik heb geen bijzonder goed geheugen'
Je kan je wil opdringen...En ik besef wat ik hier allemaal moet missen omdat ik een paar pagina's eerder juist wel in staat was een melodie te horen en zo de scène in een rijkere sfeer te plaatsen...Terwijl zij mijn herinneringen lezen, herinneren zij zich de hunne

Nr. 71, Maart 2000 • Jan Goossens • De stadstheaters als cultuurhuizen
Bovendien moeten we wel proberen een kat een kat te blijven noemen: Vlaamse gesprekspartners van het 'establishment' verwijten dat ze je enkel willen 'recupereren' en dan zelf - toegegeven, zeer...En gaat men Luk Perceval nu echt aanrekenen dat hij met de jonge theatermakers en gezelschappen die hij in Het Toneelhuis uitnodigt, ook een gezond 'discours' op gang wil brengen dat voor beide...Niet om tot een of andere 'monocultuur' te komen, wel om de diversiteit en het pluralisme die we dagelijks rondom ons zien en voelen een juiste en interessante weerspiegeling te laten vinden in het

Nr. 71, Maart 2000 • Roel Verniers, Rudi Laermans • Allemaal Indiaan: verhevigde realiteit of emo-terreur?
Wil Allemaal Indiaan overigens wel zo expliciet rooksignalen sturen uit het asiel...Wel Allemaal Indiaan met een uitroepteken...Ik vraag me wel eens af of mijn beperkte geschiedenis van bekeken producties in mijn werkzaamheden als recensent nu een min- dan wel een pluspunt is. In het archief kunnen duiken is ongetwijfeld mooi

Nr. 71, Maart 2000 • Frank Vande Veire • Wat willen wij?
Vluchtend voor de onzekerheid over wat het zelf wil, geeft het publiek zich maar al te graag over in de handen van een ander die weet wat het wil en het ook opdient...zo glibberig als men ze aanspreekt op wat ze aanbieden: zij beweren enkel te brengen wat 'men' wil, en wie kan daar iets op tegen hebben, wie heeft de pretentie iets tegen dit 'men' te hebben...Stel dat hij, uit respect voor het publiek, het niet paternalistisch 'geeft wat het wil', maar zich durft bezighouden met wat hij zelf eigenlijk wil, en dus met zijn eigen diepe onwetendheid

Nr. 71, Maart 2000 • Redactioneel
Waar de Commissie bijvoorbeeld met de drie grote stadstheaters naar toe wil, is tegenstrijdig...kwalitatieve werking' en 'het potentieel aan artistieke krachten' in Het Toneelhuis wil de Commissie een onderscheid maken met kvs en Publiekstheater Gent (de fusie ntg-Arca). Het advies voor deze twee...De andere commissies mogen wel hopen op een financiële inhaalbeweging en maken daar dankbaar gebruik van

Nr. 72, Juni 2000 • Rudi Laermans • Succes als trauma?
Ik wil dat graag geloven, maar vraag mij wel af of de specifieke constellatie waarbinnen het boek tot stand kwam niet zwaar op het uiteindelijke concept heeft gewogen...Hinckfuss, de tekst van Van Kerkhoven, wordt gedragen door dat utopisch aandoend geloof dat misschien (let wel: 'misschien'!) ook voorop stond in de begindagen van de kunstencentra...Ik kan mij daarom zeer wel vinden in de visie van Erik Temmerman

Nr. 72, Juni 2000 • Luk Van den Dries • Vaudeville
Misschien hadden die hard roepende tegenstanders wel gelijk...willen houden: hij wil het een én het ander, hij wil de minister zijn van de traditie én de vernieuwing...Zij opereren min of meer autonoom

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven • Van archipels en satellieten
ontpoppen zich tot 'maker', tot 'creator'; zij gaan voorstellingen ontwikkelen, zij beginnen te schrijven, te regisseren, te choreograferen, te componeren enz...kortom zij groeien uit tot artistiek hoofdverantwoordelijke, tot 'auteur' van een productie, zonder dat zij daarom de 'titel' van schrijver, regisseur, choreograaf of componist als dusdanig willen...Dit soort van 'freelancer' heeft zo zijn eigen project of zijn grillige traject waarin hij/zij wil samenwerken met bepaalde andere kunstenaars, die niet noodzakelijk 'onder één dak wonen'. De

Nr. 72, Juni 2000 • Katrien Darras, Rudi Laermans • 'Voortdurend denken: ik wil stoppen, het is...
Wanneer ik bijvoorbeeld met Viviane De Muynck werk, weet ik wat ik kan en weet zij wat zij kan...Misschien is dat wel het enige zinnige traject: voortdurend denken 'ik wil stoppen, het is de allerlaatste keer'. Het gevaar is immers dat je verliefd wordt op je eigen werk...Ik wil nog wel met Grace werken, maar of daar een voorstelling zal uitkomen...? Misschien moet ik zelf niets doen, gewoon de inspirator zijn: in m'n zetel gaan zitten en de mensen een kans geven

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen • 'Als je jong bent, is het witteridderschap...
Peter Anthonissen sprak met voortrekker Wil Beckers...Maar zij hadden niet allemaal dezelfde veerkracht als hij...Misschien was de bobijn wel af, hoor, dat zou best kunnen

Nr. 72, Juni 2000 • Peter Anthonissen, Dries Moreels • Een wiel met haakjes
Zij komen met oplossingen die werken, maar die helemaal niet gevraagd zijn...Wel, misschien moet je nu een wiel uitvinden waar haakjes aan zitten (lacht). Als de dingen minder vlug gaan, heb je de mogelijkheid afstand te nemen en je af te vragen of het wel goed is wat we doen...Goed, wat wil je dan

Nr. 72, Juni 2000 • Johan Wambacq • Wanhoop en weerzin, liefde en lust
Een nieuwe Jan Decorte is ons geboren, één die baalt van het kunstzinnig wroeten in gecanoniseerde teksten en die zijn acteurs niet langer als marionetten wil manipuleren maar met hen wil samenwerken...Maries benen zijn rood geschilderd tot aan haar knieën, zij wordt vermalen in het conflict tussen haar broer Garga en Shlink die zij bemint...wil Korteweg weten

Nr. 72, Juni 2000 • Marianne Van Kerkhoven, Marleen Baeten • Een artiest moet in zijn parcours bochten...
Dat wil zeggen dat je geen organisatie maakt die kaders oplegt aan de artiest, maar dat je kiest voor bepaalde artiesten, die beslissen wat zij willen maken...Ik wil daar Victoria niet gaan reconstrueren; we willen er wel inbreken en ter plaatse een andere artistieke mentaliteit binnenbrengen...Maar in het parcours dat ik in mijn leven wil afleggen, wou ik dit wel eens doen

Nr. 72, Juni 2000 • KUNSTENAARS OVER HUN PROJECT
Wel proberen we elke keer de ultieme voorstelling te maken en te combineren: wel en geen inleving, een politiek statement, een manier van spelen waar we bij het bekijken van bepaalde voorstellingen...Het theater van de kleine man, het politieke theater, het spreekt ons allemaal wel aan, maar we willen niet poneren: 'dat is nu waarvoor we staan'. We hebben wel een aantal grote voorbeelden...Wel willen zij heldere opdrachten, maar zij hoeven niets... Hun carrière is er al (de dansers waren: Diana Payne, Simone Forti en Louis Ziegler, nvdr). De première