Advanced Search for "Friedrich Hebbel"

. . . In den Nederlandschen Schouwburg te Antwerpen had verleden Zaterdag de «première» plaats van het eerste deel der «Nibelungen», door Fr. Hebbel . Het Nibelungen-epos kon niet anders dan de dichters er toe brengen het in hunne moderne taal te herzingen. Het epos-zelf immers, stamt uit . . .
. . . dramatische conflikten, en daarom werden zij minder tot bewerking aangewend. Het schijnt dat het bijwonen eener vertooning van Rampach 's «Nibelungen-Hort », Hebbel aanzette deze stof opnieuw te dramatiseeren. Is Rampach 's bewerking totaal in den vergeethoek geraakt, en behoudt ze slechts historische waarde, dan heeft . . .
. . . deze stof opnieuw te dramatiseeren. Is Rampach 's bewerking totaal in den vergeethoek geraakt, en behoudt ze slechts historische waarde, dan heeft Hebbel het slechts aan zijne groote dichterlijke kracht te danken dat zijn werk niet denzelfden weg is opgegaan. Want al 'heet' hij het ook een . . .
. . . hebben». De opvoering van «De Nibelungen» heeft ons volledig in het teeken van de romantiek geplaatst. Niet enkel en alleen het werk van Hebbel , maar heel de vertolking en esceneering voerde ons meer dan vijftig jaar terug. Eens te meer blijkt geschiedenis de eeuwige terugkeer van het voorbije . . .

. . . R. Kimpe : Het bateloos Offer - E. W. Schmid : De Klapperbeentjes - J. Fabricius Jr : Dole Wappers - F. Hebbel : De Niebelungen - G. Freytag : Die Journalisten - Grillparzer : Des Meeres und der Liebe Wellen - G. Hauptmann : . . .
. . . klassieke reeks zou bestaan uit: J. v. d. Vondel : Lucifer - Hooft : Warenar - Sophokles : Philoktetes - F. Hebbel : De Niebelungen - Grillparzer: Des Meeres und der Liebe Welle - G. Freytag : Die Journalisten - Moreto y Cabana : . . .

. . . eenzaam in zijn eenzaam dorp en... schrijft drama's. Het versnelde tijdsrhythme voelt hij weinig. Zijn voorbeelden blijven Vondel , Goethe , Hebbel . Zijn geest blijft die van de Renaissance. Hij liet een treffende studie verschijnen over Michelangelo 's Profeten. Zoo zou hij menschen willen scheppen. . . .

. . . ! Prof. dr. Baur wijst er op, dat Verschaeve nog wachten moet op algemeene erkenning, en haalt er het voorbeeld van Hebbel bij. Ik laat de waarde dezer vergelijking buiten quaestie. Verschaeve, die den Rembrandt-prijs met Streuvels deelen mocht, is geen lid der Academie . . .

Corpus Toneelkritiek Interbellum