In «De Duivel op Aarde», een satyriese komedie, laat de, tot op heden in Vlaanderen nog onbekende auteur Ben van Eysselsteyn, de duivel naar de aarde komen, om daar, in de mensenmaatschappij, de praktijk van het duivel-zijn, grondig te bestuderen.

Hij leert er echter dat de mensen de duivel in boosheid verre overtreffen. Het ligt voor de hand, dat deze ervaring hem in de armen van een meisje voert, dat echter de duivel te plat is, en hem een pijnlike ontgocheling bezorgt. Uit respekt, en naar wij menen, uit meelij met een al te sentimenteel publiek, richt hij zich, ten einde raad tot God en scheurt zich los van de mensen met een schreeuw om licht.

Dat de auteur, heel dit spel door, met de duivel overhoop ligt, lijdt geen twijfel ; ook niet, dat hij met de logika gedurig de duivel overtroeft.

Deze komedie die door Ben van Eysselsteyn zeer behendig in elkaar werd gezet, speelt achter de schermen, vóór het doek, op het toneel en in de zaal zelf. Onverpoosd verspringt de aksie van het theatrale naar het realistiese, van de satyre naar het drama. De duivel zingt echter niet de lof der leugen, hij zingt de lof der waarheid, en weinigen zullen hem dit vergeven.

Staf Bruggen, die meesterlik de hoofdrol vertolkte, heeft hier tevens blijk gegeven van zijn zuiver regie-talent; een vaststelling die velen in Vlaanderen zal verheugen.

P. G. BUCKINX