Tooverachtig belicht struikgewas, rijzige boomen met helle kruinen, een vijverspiegel langs den kant: ziedaar het droomland, waar sprookjes zich thuis voelen. Heerlijke omgeving dus om een duizendtal toeschouwers in vollen nacht de dolle fantasie van Shakespeare's "Midzomernachtsdroom" voor te spiegelen! En laat ons maar van meet af bijvoegen: dit kader, door een lieve fee op de World's Fair in een openluchttheater omgetooverd, bleek ons een genot te zijn zuiverder dan de voorstelling zelf. Deze laatste immers, al bracht ze enkele geschoolde acteurs en zangers op de groene zode en al werd een weelde van figuratie bijgehaald, moest ons noodzakelijk op velerlei gebied onvoldaan laten

Het stuk van Shakespeare werd naar de gewoonte van de 18de eeuw, tot een zang- en dansspel misvormd. De gesproken gedeelten blijven hoofdzaak, maar de Fransche vertaling kreeg slechts een gebrekkelijken tekst tot basis: van Shakespeare bleef reeds in het Engelsch niet veel meer recht staan. De muziek van Purcell, den laatsen grooten Engelschen componist van de 18de eeuw, heeft met de actie niets gemeens, en kan slechts als een commentaar opgevat worden. Het is dus geen opera, zooals we er kennen in Frankrijk, rond denzelfden tijd. Deze Engelsche muziek is nochtans niet zonder bekoring: ze is levendig, vol frische melodieën, soms wel in de geest van het tooneel-ballet van Lully, en streeft af en toe naar Italiaansche zangrijkheid zonder plechtstatigheid, noch overdreven virtuositeit. Zoo men van ons over de uitvoering een oordeel acht, worden we verlegen. Het spel ging immers gepaard met een groot aantal ergerlijke hindernissen. We zaten in de nabijheid van een luidspreker, die de muziek noch zuiver noch synchronisch terugkaatste; van den tekst begrepen we sporadisch een vers. Het tooverspel werd maar al te bont, als vliegtuigen snorden door het licht van schijnwerpers, en de jazzmuziek uit de tentoonstelling doorheen het 18de eeuwse spel een paar anahronismen uitstrooide.

Voor de uitvoering had men op een groot aantal medewerkers moeten beroep doen. Onder de acteurs loven we graag het guitig spel van Puck (mevr. Radwan). Het Pro-Arte orkest stond onder de leiding van de Engelschen dirigent B. Ord. Tot zelfs de balletten Joos-Leeder brachten het hunne bij: de episode van de boschgeesten uitgezonderd, vonden we nergens sporen van Joos terug...

Het publiek was buitengewoon talrijk. Voor de volgende uitvoering dienen maatregelen genomen te worden. Kan het pleiten in het voordeel van de organisatie dat men een ongenummerde kaart moest bezitten om zeker te zijn van de plaats? De warboel bij den aanvang kon niet gunstig stemmen. Op 5 Juli wordt het stuk heruitgevoerd. Hopen we dat er veel stoornissen uit den weg zullen geruimd worden.