Dezer dagen schreef men over A. Van de Velde's "zuidersche fantasie" die ongedroomde sprookjeswerelden scheppen kan waarin kinderen en groote menschen (die iets van't kind in hen wisten te redden), zich naar hartelust vermaken...

Wat zou die uitbundige zuidersche fantasie nu wel maken van een gedachtenzware, ongenadig, logische, diepmenschelijke tragedie van Shakespeare? Zou het haar wel afgaan "den rimpel van klassieken ernst te trekken in haar voorhoofd"? Zoo dachten heel stilletjejs, sommige vriendelijke menschen die Van de Velde in zijn [onleesbaar] kinderspelen, enkel "het pad van humor en lach" zagen bewandelen...

Welnu de zuidersche fantasie van V.D. Velde is in "Julius Caesar" uitbundig, tropicaal gebleven in kleur, beweging en plastiek. Doch - en dit vindt ik de groote verdienste dezer opvoering - de weelderige fantasie heeft deemoedig de machtige gedachte van Shakespeare gediend. Van de Velde begrijpt dat de regie als opdracht heeft de toeschouwers te doen aanvoelen en meeleven - de algemeen menschelijke conflicten en zielstrijden die in een werk werden uitgebeeld. Eerbied voor Shakespeare's gedachte en woord, tucht, evenwicht, beheersing en dienstbaar maken der fantasie uit eerbied voor het meesterwerk, ziedaar wat deze nieuwe creatie van V. de Velde kenmerkt en wat ons den sympathieken regisseur meer dan wat ook doet waarderen.

"Julius Caesar" heeft als tragedie gebreken. Zoo zijn IV en V veel zwakker dan de drie eerste bedrijven. Doch in die drie eerste is Shakespeare dan ook machtig door zielsontleding, taal en bouw. Ik wijs hier slechts op de expressieve mimiek van Cassius en Brutus in I, op het genuanceerde spel van Casca, op de klassieke welsprekendheid van Brutus en Antonius in III.

Volmaaktheid kon de regisseur niet eischen van zijn 200, meestal geïmproviseerde acteurs. Doch hun gebreken werkten niet zoo storend dat zij onze schoonheidsemotie vertroebelen konden...

Wij zagen het stuk bij dagvertooning. We kunnen ons best indenken dat de avondvertooning nog 60 p.c. intenser zullen zijn aan atmosfeer en indruk. Ten slotte kunnen we niet nalaten de aangepaste orchestratie te prijzen van Lode Van Dessel.

Deze nieuwe creatie van A. V. de Velde zal er weer honderden lokken naar de opvoering van 7 Juli.

't Toneel is nog niet dood! Goddank! Met zoo'n regisseur kan het niet dood gaan!