Advanced Search found 55 item(s) featuring "Anton Van de Velde"

1928 Cyriel Verschaeve: Twee legendespelen (Lode Monteyne)
  • . . . Willem Putman , van enkele door Ghéon geïnspireerde stukjes van Edward Amter , van «Christoffel» en «De zonderlinge Gast» door Anton van de Velde , van «Fra Angelico» door Jef Crick en van «'t Lievevrouwken en de Herdersknaap» door Jac. Ballings . Een . . .
1927-02-15 Oprichting van een Katholieke Vlaamsche Tooneelcentrale (R.S.)
  • . . . Boon te Elsene, Fr. De Pillecyn te St Niklaas-Waas, Edm. Kerstens te Eekeren, Lod. Bock te Thienen, Pr. Thuysbaert te Lokeren, A. Van de Velde te Antwerpen, A. Van Veerdegem te Audergem. De Vereeniging heeft voor doel het bevorderen van de Katholieke Vlaamsche Tooneelbeweging in al . . .
1931-10-14 "De Barbier van Sevilla": Wat de pers zeide over de Antwerpsche opvoering (Anon.)
  • . . . Het publiek was dol van blijdschap en juichte als bezeten toe." De "Dordrechtsche Courant" zegt: " 'n Frissche, kostelijke farce was 't; door van de Velde pittig ten tooneele gebracht. 'n Spel zoo snaaksch en leutig, zoo satirisch en ongedwongen vroolijk, dat ik genoot. Hoewel 't tempo - . . .
  • . . . van Comme-ça tolde hij in z'n, uitgedacht, costuum als de vleeschwording van wat handig, schelmsch en gevat is over de planken, goochelend met van de Velde 's geestige dialoog. Zijn verschijning, zijn spel waren dwaas, maar algemeen menschelijk. Doet 't menschelijk ons soms net dwaas aan? En de anderen? . . .
  • . . . spel waren dwaas, maar algemeen menschelijk. Doet 't menschelijk ons soms net dwaas aan? En de anderen? Volkomen pasten zij in het door van de Velde zelf ontworpen dekor, dat simpel, maar zonnig als 'n dwaze lentedag was. Karel Albert leverde leutige tooneelmuziek en had klinkende . . .
1935-07-03 Julius Caesar (N.B.)
  • . . . "Julius Caesar" van Shakespeare in St. Victor te Turnhout Dezer dagen schreef men over A. Van de Velde 's "zuidersche fantasie" die ongedroomde sprookjeswerelden scheppen kan waarin kinderen en groote menschen (die iets van't kind in hen wisten te redden), . . .
  • . . . Zou het haar wel afgaan "den rimpel van klassieken ernst te trekken in haar voorhoofd"? Zoo dachten heel stilletjejs, sommige vriendelijke menschen die Van de Velde in zijn [onleesbaar] kinderspelen, enkel "het pad van humor en lach" zagen bewandelen... Welnu de zuidersche fantasie van V.D. Velde . . .
  • . . . Van de Velde in zijn [onleesbaar] kinderspelen, enkel "het pad van humor en lach" zagen bewandelen... Welnu de zuidersche fantasie van V.D. Velde is in "Julius Caesar" uitbundig, tropicaal gebleven in kleur, beweging en plastiek. Doch - en dit vindt ik de groote verdienste dezer opvoering . . .
  • . . . en dit vindt ik de groote verdienste dezer opvoering - de weelderige fantasie heeft deemoedig de machtige gedachte van Shakespeare gediend. Van de Velde begrijpt dat de regie als opdracht heeft de toeschouwers te doen aanvoelen en meeleven - de algemeen menschelijke conflicten en zielstrijden die . . .
  • . . . Shakespeare 's gedachte en woord, tucht, evenwicht, beheersing en dienstbaar maken der fantasie uit eerbied voor het meesterwerk, ziedaar wat deze nieuwe creatie van V. de Velde kenmerkt en wat ons den sympathieken regisseur meer dan wat ook doet waarderen. "Julius Caesar" heeft als tragedie gebreken. Zoo zijn IV . . .
  • . . . aan atmosfeer en indruk. Ten slotte kunnen we niet nalaten de aangepaste orchestratie te prijzen van Lode Van Dessel. Deze nieuwe creatie van A. V. de Velde zal er weer honderden lokken naar de opvoering van 7 Juli. 't Toneel is nog niet dood! Goddank! Met zoo'n regisseur . . .
1929-03-25 Nieuwsjes uit de tooneelwereld (J.B.)
  • . . . van Paul de Mont . E.H.C. Lindemans maakte een Vlaamsche lustige bewerking van de oude Fransche klucht van Maitre Patelin. - Anton Van de Velde legt de laatste hand aan een spel in twee deelen: Halewijn. - Paul De Mont eindigde "Fortinbras" drama van het . . .
1931-10-16 "De Barbier van Sevilla" door het Vl. Volkstooneel te Brussel (C.Q.)
  • . . . hangt in de guitaar, zit op den neus van den orgelist en borelt op uit de snaaksche muziek van Karel Albert . Van de Velde biedt een uiterst verzorgde, bijna feillooze vertooning; niet het minst door de boeiende wijze, waarmee hij van de verlichting weet gebruik te . . .
1935-03-01 Radijs (H.)
  • . . . Eerste opvoering van "Radijs" te Antwerpen. Door studenten van St-Victor (Turnhout). Regie: A. Van de Velde Al den tijd van mijn terugrit heb ik aan Bot moeten denken, omdat ik Bot ook voortdurend van uit de . . .
  • . . . - toch nog - naar Bonneken en den hemel, van hem geen spoor! Ook niet noodig: in de Constance-Teichman zaal had Van de Velde hem zoo pas schitterend getoond en belicht hem voor ons doen denken en doen leven, jolig, sprankelend, gewond, tragisch en triomfeerend... Het . . .
  • . . . gedragenheid van de allegorische figuratie rondom hen. In het fijne gesneden kader van frischheid, van ritmen, van muziek en diafaan symbolisme, zooals alleen Van de Velde dit kan gedroomd hebben: hij is werkelijk de Regisseur van het vernieuwde studentenspel, de Sint Joris die het mag wagen op te . . .
  • . . . geheel is en blijft een superieur spel van de heel bovenste plank, dat alle college-leeraars en leiders van jeugdgroepen moeten zien, dan met Van de Velde achter de schermen. De zaal had veel te klein moeten zijn nu was ze, spijtig, te groot: allerhande omstandigheden hebber er schuld . . .
1929-02-11 Het VIIe Landjuweel: Opvoering van "Tijl" door de Vlaamsche Tooneelstrijders (Mechelen) (V.G.)
  • . . . zuiver-moderne voorstelling van dezen prijskamp deed brengen, en bijzonder om de, voor een dilettantengroep, verbluffend sterke opvoering die zij van "Tijl" gegeven hebben. Van de Velde 's werk vraagt geweldig veel van de vertolkers. Er hoeft daarvoor niet enkel toewijding, maar werkelijk uitbeeldingsvermogen. Onder dat opzicht beduidt deze opvoering . . .
  • . . . wekroep tegen de ontaarding van ons volk, waarbij het werkveld groot en het aantal werkers klein is. Drama en literatuur zijn niet onverzoenbaar: Van de Velde geeft met "Tijl" sterke dramatiek in een vorm die ongewoon aandoet, maar feitelijk niet nieuw is - en die ons over zijne . . .
  • . . . eene betere zaak waardig, het moderne pogen kleineerden. Misschien omdat de opvoering hun te machtig was, ofwel omdat zij zich schuldig herkenden onder Van de Velde 's fantazie. V.G. . . .
1929-11-20 Tooneel in Vlaanderen. Het Landjuweel te Kortrijk (Anon.)
  • . . . luidt: twee stukken van Jac. Ballings , een van Hegenscheidt , van Paul de Mont , Willem Putman . Anton van de Velde , Delbeke-Walschap , Albrecht Rodenbach , August Monet . Onmiddellijk treft het, dat op deze wijze het Landjuweel-tornooi slechts . . .
1930-02-24 "En waar de ster..." honderd maal opgevoerd: Hulde aan auteurs en acteurs: Tien jaar tooneelarbeid gevierd (Q.)
  • . . . woorden van hulde en dank gesproken, werd een periode van tien jaar driftigen tooneelarbeid herdacht. De eerste in de rij was de heer Anton Van de Velde die samen met R. Verheyen de regie van het Vl. Volkstooneel waarneemt. Spreker herinnert aan den heroïschen . . .
  • . . . Volkstooneel zoo veel te danken heeft. De beheerraad heeft den h. Boon op een tastbare wijze willen huldigen, zegt de h. Van de Velde en heeft hem een zachten... clubzetel geschonken (warme toejuichingen). De h. Lode Geysen brengt hulde namens de Stad Antwerpen en . . .
1934-06-03 Het mysterie der mis (Anon.)
  • . . . zijn werk als dusdanig is niet meer speelbaar. Het blijkt trouwens geen voldoende getrouwe uitbeelding te geven het grote sacrificie. Verleden jaar gaf Anton Van de Velde ons een bewerking van Calderon 's spel, die geweldigen bijval oogstte in het H. Graf te Turnhout. Thans . . .
1930-02-27 Het Vlaamsche Volkstooneel te Antwerpen: Eerste opvoering van "De Hemelsche Salomé" door Felix Timmermans (V.G.)
  • . . . wordt samengebonden door het verhaal van den monnik Raymond, de levensbeschrijver van de heilige. De wijding die van dit verhaal uitgaat werd door Antoon Van de Velde met de algemeene wijze gediend. Van de Velde heeft de tafereeltjes die Timmermans geschreven heeft, gezien zooals . . .
  • . . . van de heilige. De wijding die van dit verhaal uitgaat werd door Antoon Van de Velde met de algemeene wijze gediend. Van de Velde heeft de tafereeltjes die Timmermans geschreven heeft, gezien zooals Timmermans ze ook zou geteekend of geschilderd hebben. Zoo . . .
  • . . . werd het geheel vol frissche kleuren in eene kleine ruimte, waarbij eene zeer sober opgevatte belichting uitstekend voldeed. De bespeelde oppervlakte werd door Van de Velde tot een uiterst minimum herleid, behoudens de tafereelen men den Paus en van de dood van Katharina waar de grootere waardigheid van . . .
1927-02-25 De creatie van "Jezabel" te Antwerpen (Rob)
  • . . . onze Vlaamsche schrijvers onder de gemeenschap komen. Dan zal het woord "gemeenschapskunst" practisch geen hollen klank hebben. Dus, na de gecompliceerde "Tijl" van Anton Van de Velde hebben we hier het duidelijk sprekende symbolisme van "Jezabel" van Schouteden . Dat heeft zeker veel goede stemming verwerkt. Beide . . .
1924-10-08 Het Vlaamsch Volkstooneel (Anon.)
  • . . . voorbereid en mogelijk gemaakt door de werking van Kapelaan J. Bernaerts, den ijverigen secretaris van de Algem. Kath. Tooneelboekerij ; door tooneel-schrijvers als Anton van de Velde en Frans Delbeke ; door-de-stuwing van H. van Overbeke te Gent en Pr. Thuysbaert te Lokeren; . . .
1931-10-10 Het Vlaamsche Volkstooneel te Antwerpen: Opvoering van "De Barbier van Sevilla" (J.V.G.)
  • . . . voor het Vlaamsche Volkstooneel bewerkt werd, en indien wij tevens de voorafgaandelijke berichtgeving mogen geloof schenken, dan is het de algemeene leider Van de Velde die het Vlaamsche zout aan deze bewerking geschonken heeft. Reeds vroeger hebben wij onze meening doen kennen, dat wij niet heel er . . .
  • . . . kunnen wij ons evenwel heel goed met het nieuwe opzet van Beaumarchais' "De Barbier van Sevilla" vereenigen. Dat komt waarschijnlijk hieruit voort, dat Anton Van de Velde het stuk niet enkel en uitsluitelijk bewerkt heeft als regisseur, maar er tevens een aanzienlijk persoonlijk deel van zijn erkend talent . . .
  • . . . door Maria Melis, terwijl verder vooral Leo Hens als Baziel opgemerkt werd. Maar ook Alice Christiaens, Rik Haesen en Waard Hens waren uitstekend. Anton Van de Velde hield de regie van deze opvoering en eens te meer konden wij daarbij bewonderen hoe bezonken zijn werk is. Hij betracht . . .
1927-01-18 De vijfde landjuweel wedstrijd te Mechelen (J.B.)
  • . . . meening. Zondag 16en was het de beurt aan " De Gulden Palm ", van Leuven die verleden jaar meestreed met "De Zonderlinge Gast" van Anton Van de Velde , ditmaal met "De Twee Vrienden en de Vrouw" van Ernest W. Schmidt . Deze tooneelschrijver, Ernest W. Schmidt , . . .
1926-07-15 Piet Langendijk : "Don Quichot" in den binnenkoer der Hallen, te Brugge (Willem Putman)
  • . . . jr. (Don Quichot) en Staf Bruggen (Sanche Panse); een soort reincarnatie van het tweetal Tijl en Lamme Goedzak, dat ze hebben uitgebeeld in Van de Velde 's stuk. De "Don Quichot" van De Meester overtreft m.i. verre al wat wij van hem te zien kregen; zijn typeering . . .
1926-02-20 Josip Kosor : "Onbekende hartstochten" (Willem Putman)
  • . . . in den Vlaamschen Schouwburg der Lakenstraat, waar zoovele interessante Vlaamsche modernen, als De Mont , Delbeke - Walschap , Van de Velde , voor het publiek der literaire kunstvertooningen evenzeer onbekend blijven als het geval is met Josip Kosor in Yougo-Slavië. Ik zou . . .
1930-05-30 De krisis bij het Vlaamsche Volkstooneel (Herman Deckers)
  • . . . De krisis bij het Vlaamsche Volkstooneel . Naar aanleiding van de beide artikels van Antoon van de Velde en van Herman Oosterwijk in onze voorgaande nummers, ontvingen wij een aantal bijdragen van verschillende zijden, waarvan geen enkel . . .
1928-02-10 "Vadertje Langbeen" door Het Nieuwe Tooneel, uit Gent (Paul de Mont)
  • . . . Het Nieuwe Tooneel, uit Gent . Van onzen trouwen medewerker, Paul de Mont , die ons een uitvoerige studie belooft over Anton van de Velde , ontvangen wij onderstaand schrijven (in vereenvoudigde spelling) over Het Nieuwe Tooneel, uit Gent ; en de opvoering, door dit verdienstelijk gezelschap, . . .
1931-11-09 De première van "Wanda" door het Vlaamsche Volkstooneel te Brussel (R.)
  • . . . in het minst de rol van "Rodolf II" een tyische prestatie van Leo Hens. Een bijzondere vermelding verdient de spelleiding van den heer Van de Velde , die geen technisch middel onverlet liet om dit tropendrama bekoorlijk en ietwat fantastisch in te kleeden; de feeërieke lichtsymphonie, die verglijdt van . . .
1930-01-30 De twee Volkstoneelen (Brunclair)
  • . . . de meetingfrazeologie inhouden aan zuivere dramatiek. Eerst dit: de Tijl van Graverson werd geschreven zonder de geringste literaire pretentie. Die van Van de Velde daarentegen wil literair zijn. Graverson geeft toe: wat ik schreef is de vlaamse Muette de Portici. Het is een stuk . . .
  • . . . Graverson geeft toe: wat ik schreef is de vlaamse Muette de Portici. Het is een stuk van rebellie; tafelspringerij op het toneel. Van de Velde schiep zijn gewrocht onder het teken der gehoofdletterde Kunst. Nu lijdt het voor de toeschouwer geen schemer van twijfel, dat
  • . . . voor de toeschouwer geen schemer van twijfel, dat Graverson 's Tijl, die aliterair wil zijn, meer dramatiese waarde veraanschouwelikt dan die van Van de Velde . Graverson heeft zijn werk ongetwijfeld currente calame geschreven. Dat wil zeggen zijn stuk bevat een minimum woorden. Het staat getekend . . .
  • . . . zonder dat daarbij toevlucht moet worden gezocht in holle slagwoorden of zinspelingen op onmiddellike voorvallen uit de Vlaamse strijd. Over de Tijl van Anton Van de Velde zullen wij kort zijn. Nooit hebben wij dergelike nonsens zoo bloedig serieus horen uitkramen. Het scenario is kristalhelder in zijn kindsheid: . . .
  • . . . gehaald en gesteld in situaties, die U in een homeriese schaterbui doen ontploffen natuurlik daar waar de auteur het ernstig bedoelt. Zo laat Van de Velde bijv. door een sabelslikker even de kin van Moeder Vlaanderen strelen, en deze dame gaat voor deze snode aanval tekeer als een . . .
  • . . . Velde ze voorstelt, is onmiskenbaar een geestelike afwijking. Frankrijk: dat zijn de hoeren en de bordelen, de ontucht en slemperijen. Pas op meneer Van de Velde , als U zoo doorholt gaat u franskiljons kweken. Zulke bekrompen franshaterij vindt men stellig niet bij den verwoedste nationalist, en de Vlaamse . . .
1928-07-07 "Gerechtigheid te Zalamea" van Calderon (Willem Putman)
  • . . . de omgeving soms op zeer eigenaardige wijze een uitzicht krijgen, dat niet voorzien was. Een vriend uit Kortrijk schrijft mij dat "Lotje" van Van de Velde aldaar in de open lucht werd vertoond op dien memorabelen Zondag, toen te Blankenberge 11.850 baden werden genomen en ondergeteekende hoogstens nog . . .
1936-06-19 Het religieus tooneel: Het spel van het heilig bloed (Willem Putman)
  • . . . er van dient geloofd, de hand kunnen leggen op twee hoofdzakelijke factoren : het licht en de muziek. Het licht -- dat was Anton Van de Velde . De muziek, dat was van Arthur Meulemans . En die eenigszins Vlaanderen kent, zal in dit tweevoudig geval vermoedelijk niet . . .
  • . . . huiveren in een heerlijke melodie, waarvan de echo thans nog in ons nazindert als het mooiste dat we van dit festijn hebben meegedragen. Van de Velde is een regisseur, die altijd blijk gegeven heeft van twee niet te onderscheiden gaven, fantazie en beheersching. De vraag, in dit Brugsch . . .
1938-11-30 Het religieus tooneel (Willem Putman)
  • . . . motiveering. Het goede overwint. Natuurlijk. Maar we krijgen niet op genoeg prangende wijze gelegenheid om deze genoodzaakte overwinning intens genoeg mede te beleven. Anton VAN DE VELDE gaf ons een stille, gemoedelijke, zeer zachtgefinte «SINT LUTGARDIS», een der werkjes, waarin hij zich allicht het zuiverst dichter toont, en . . .
1931-10-01 Argument bij Barrabas (Jan Boon)
  • . . . kanailje. In de eerste handeling komt een bloeddorstig lied voor van Barabbas, dat door Karel Albert werd getoonzet op tekst van Anton van de Velde (volgens den origineelen tekst van de Ghelderode ). Wij hebben gemeend dat ook de publicatie van den tekst van dit . . .
1924-05-03 Ward Schouteden : "Reinoud en Renilde" door "Gudrun" te Hasselt (Willem Putman)
  • . . . in onze tooneelliteratuur verschijnt. Terecht werd hier in den lande reeds gewezen op het feit, dat een tooneelwerk als De zonderlinge gast van Van de Velde door een Hollandsch gezelschap moest "ontdekt" worden, wijl het denkelijk sinds een tweetal jaren in de schuiflade ligt van een of ander . . .
1931-08-06 Onze Tooneelinterviews: Antoon van de Velde (C.)
  • . . . Onze Tooneelinterviews: Antoon Van de Velde Bij den heer Antoon Van de Velde : Algemeen leider van het Vlaamsche Volkstooneel - Meneer
  • . . . Onze Tooneelinterviews: Antoon Van de Velde Bij den heer Antoon Van de Velde : Algemeen leider van het Vlaamsche Volkstooneel - Meneer Van de Velde , mag ik U enkele indrukken vragen over . . .
  • . . . Antoon Van de Velde Bij den heer Antoon Van de Velde : Algemeen leider van het Vlaamsche Volkstooneel - Meneer Van de Velde , mag ik U enkele indrukken vragen over het verloopen tooneelseizoen? Over uwe spelers, over de kritiek, over... het publiek? - 't Duivelsche . . .
  • . . . hoelang zal 't nog duren dat de arbeid van den kunstenaar wordt gekwoteerd naar zijn politiek "isme"? - God zal 't beteren, Meneer Van de Velde , want niet alleen de samenstelling van uw troep is nu uitstekend, maar ook de keuze van uw stukken noem ik meer dan . . .
  • . . . Zal U zegenen zoo gij met uw journalitiek wilt ophoepelen! En kom de eerste zes maand niet terug, hoor!! - Goeden avond, Meneer Van de Velde ! C. . . .
1938-11-30 Het realistisch tooneel: En het sprookje (Willem Putman)
  • . . . het leven dat men ontdekt in de gouden bladzijden van het sprookjesboek... Specifiek kindertooneel, en dan ook als dusdanig bedoeld, kregen we van Anton VAN DE VELDE . Hij is zelfs daarheen «gevlucht» in deze periode van windstilte. Een vernuftige en bekorende vlucht, die het kind en ons zelf . . .
  • . . . «gevlucht» in deze periode van windstilte. Een vernuftige en bekorende vlucht, die het kind en ons zelf heel wat verrijking heeft geschonken. Maar Van de Velde heeft er geen oogenblik zijn eigen stijl bij verloochend. Het meest typisch voorbeeld is allicht «RADESKE», een jongensspel, dat zich beweegt op . . .
  • . . . draak «Oekselfoetsel» opkomt, steekt er een stoof buis uit zijn romp en een bordje meldt: «Kamers te huren !> Hierbij het rhythme van Van de Velde , zijn zeer speciale kwinkslagen en woordspelingen, die niet altijd even gelukkig zijn, maar die dan toch aan zijn tooneelwerk een eigenaardig brio . . .
  • . . . geklabetter van den tekst, die ontegensprekelijk nauwelijks leesbaar kan genoemd worden. Het spel is ten andere uitsluitend met het oog op voorstelling geschreven. Van de Velde wil de kinderen hoofdzakelijk boeien door opeenvolgende beelden (Radeske is een kinderheld, die den traditioneelen waagtocht onderneemt om de prinses te redden . . .
  • . . . Gelukkig krijgen ze van Sint Pieter een opdracht, die hen toelaat een reisje op den aardbol te ondernemen. Het zijn hunne gevaarten, die Van de Velde beschrijven zal. En begrijpelijker wijze, gaat hij in dit verhaal allerlei symbolische bestanddeelen mengen. Hij toont ons Herodes, die in zijn moderne . . .
1930-07-11 "Gudrun" bij het verjongde katholiek Vlaams Volkstoneel (A.J.M. Wijdeveld)
  • . . . grillige duinen wordt niet gesuggereerd in 'n lustwarande. 't Kon hier alleen gaan om toneel als toneel en als onmiddellike bron van schoonheid. Vande Velde , regisseur, auteur, gebeurlik akteur -- al zou dit laatste ook min -- voor alles, in alles: artiest die schoonheid zoekt, schoonheid schept, schoonheid . . .
  • . . . artiest die schoonheid zoekt, schoonheid schept, schoonheid mee te deelen tracht aan wie 'm nabij komt als lezer, als toeschouwer, als mens, -- Vande Velde is niet modern als aanhanger van 'n schooltje of 'n richting, maar als kind van z'n tijd, als artiest in z'n tijd levend, . . .
1926-04-03 Paul de Mont: Het geding van Onze Heer (Lode Monteyne)
  • . . . voorkomen. Paul de Mont 's werk mist het uitgesproken polemische karakter, dat we in een ander stuk met politieken ondergrond, nl. in Anton van de Velde 's «Tijl» konden erkennen. De schrijver-zèlf ontbreekt het, althans in zijn literair werk, aan strijdvaardigheid. Daaruit volgt dat de satirische bedoelingen, die . . .
1929 Contra Politiek Toneel (Victor J. Brunclair)
  • . . . gangbaarheid aan een vergelijking, die een toneelstuk van Shakespeare op dezelfde lijn zou stellen als een gewrocht van onze Vlaams-nationale dramaturg Anton van de Velde , die met zeer veel talent kan doorgaan als een schitterende verpersoonliking van politiek toneel in de meest verwarrende wanopvatting. Eerst . . .
  • . . . heet ik verwerpelik. De veraanschouweliking van Vlaanderens noden onder de gedaante van een deftige huisvrouw, die zeer onelegant gekleed gaat, zoals de heer van de Velde dat doet, ook zijn procédées om de Franse kultuur af te schilderen als ontucht, en zedenbederf zonder meer, zijn dramatiese gebruiken, die . . .
1926-12-12 Tooneel te Brussel: "Slaet op den Trommele" ("The Song of Drums") van Ashley Dukes (Anon.)
  • . . . Hier verplaatst de auteur de handeling in de herberg, waar Nele en Calleken zijn opgesloten. Wij denken aan den bar "Chez Chanteclair' in Van de Velde 's Tijl. Maar als wij verder vergelijken, wint Van de Velde het zeker op Ashley Dukes (wat dit bedrijf . . .
  • . . . Calleken zijn opgesloten. Wij denken aan den bar "Chez Chanteclair' in Van de Velde 's Tijl. Maar als wij verder vergelijken, wint Van de Velde het zeker op Ashley Dukes (wat dit bedrijf betreft) en wint Johan de Meester Jr. het op
1925-04-04 Het Vlaamsche volkstooneel: Renaat Grassin (Willem Putman)
  • . . . Vlaamsche Volkstooneel een eigen plaats. Men zou onvolledig zijn moest men hem voorbijloopen, al kan men hem moeilijk het belang geven dat men Van de Velde en Geysen gunt. Voorzeker past hij beter in het gezelschap van Renaat Verheyen , wiens lessen hij blijkbaar met . . .
1934-11-01 Uit Tijdschriften: Wie doet er op dit ogenblik niet aan spreekkoor? (Anon.)
  • . . . de heerlike opvoeringen in het H. Graf te Turnhout brengt het Bulletin des Comédiens Routiens (Paris, sept.-oct.) waar het werk van A. vande Velde tot voorbeeld gesteld wordt aan die onderwijsinrichtingen waar men nog het ideaal ziet in het ten tooneel brengen van «Ces dames aux . . .
1938-11-30 Het Vlaamsch Nationaal Tooneel; Staf Bruggen; Vlaamsch Nationaal Werk (Willem Putman)
  • . . . de groep Van de Velde greep men bij voorkeur naar Vlaamsen tendenz-werk, nl. «Gudrun» van Rodenbach en «Tijl II» van Van de Velde zelf. Maar de groep Staf Bruggen streefde naar nog scherpere opstandigheid. Vandaar een niet zeer gelukkige transpositie van Ibsen 's . . .
1927-09-21 Nawoord (Willem Putman)
  • . . . jaar zijn ons feitelijk geen nieuwe talenten veropenbaard. Geen bommen zijn ontploft als waren de stukken van Teirlinck en "Tijl" van Van de Velde , en als wij evenwel merkwaardige tooneel-gebeurtenissen mogen boeken, dan zijn het vooral zulke gebeurtenissen welke hun waarde het meest danken aan de . . .
1930-02 "Moet Barbertje hangen...?" Gemis aan vaste lijnen (Anton Van de Velde)
  • . . . we dankbaar in ontvangst. Dat is ook het enigste dat we onthouden willen uit uw inspirasie... De rest glijdt glad over onze oliejekker. Anton Van De Velde . (1) Zie Jong Dietsland van 10-1-'30. . . .
1929-07-07 Johan De Meester jr (Willem Putman)
  • . . . en ik wil geen oogenblik loochenen dat dit pogen ook aanleiding heeft gegeven tot veel merkwaardigs. Aan het wezenlijk talent van kunstenaars als Anton Van de Velde , Renaat Verheyen , Lode Geysen , Renaat Grassin wil ik geen afbreuk doen, maar hoop integendeel objectief . . .
1926-04-11 Willem Putman: "Looping the loop" (Lode Monteyne)
  • . . . het voorbeeld van Teirlinck op de eigenheid van zijn talent had gewerkt. Zeer ter snee wees een beoordeelaar -- het was Anton van de Velde , meenen we -- er op, hoe Putman met deze «Doode Rat» een slechten... «Teirlinck» had geworpen. De auteur van . . .
1934-11-20 De spreekkoren van Gery Helderenberg, door Aloïs de Maeyer (Aloïs de Maeyer)
  • . . . schaarsche pogingen die binnen het kader van tooneelvoorstellingen werden gewaagd, en waar een Lode Geysen , een Renaat Verheyen , een Anton van de Velde , een Michel van Vlaenderen zich verdienstelijk wisten te maken - als groote voortrekkers - kwam het los in jeugdgroepen . . .
1926 Willem Puteman: "De doode rat" (Lode Monteyne)
  • . . . «nieuwen stijl» op het tooneel, waarnaar o.a. ook Herman van Overbeke met zijn insceneeringen doch vooral Herman Teirlinck en Anton van de Velde met hun stukken streefden, wil Putman zijn aandeel bijdragen... Dit aandeel om de nieuwe conceptie op besliste wijze te . . .
1938-11-30 Modernistische experimenten: Michel De Ghelderode (Willem Putman)
  • . . . zullen we ook terug vinden in De Ghelderode 's bewerking van «HALEWYN». Hier zijn we inderdaad ver van de «louterende» interpretatie van Anton Van de Velde . Deze Halewyn is een demon. En het meisje, Purmelende, dat door zijn huiverig lied bekoord hem te gemoet snelt, ondergaat hulpeloos . . .
1932-09-13 Het spreekkoor, door L. Geysen (Lode Geysen)
  • . . . zijn de kansen nog veel menigvuldiger en met een beetje fantasie vindt u er stellig nog nieuwe. Zóo werd b.v. deze oplossing (door Anton van de Velde toegepast in de opvoeringen van het Heilig Graf te Turnhout, Jephta en de Geheimen der Mis) gevonden. Eén groep . . .
1926 Anton van de Velde: "Tijl" (Lode Monteyne)
  • . . . Anton van de Velde «TIJL» De jongeren waartoe Anton van de Velde behoort, beschouwen het tooneel als een apart kunstvak, geheel los . . .
  • . . . Anton van de Velde «TIJL» De jongeren waartoe Anton van de Velde behoort, beschouwen het tooneel als een apart kunstvak, geheel los van de literatuur -- een opvatting, die kan bijgetreden worden... Tooneelwerk, . . .
  • . . . als essentieele bestanddelen omvat, kan 't niet anders dan ritmies zijn. Dinamies-ritmies.» * * * Neen, het in onsamenhangende taal geschreven stuk van Anton van de Velde kan niet als «literair» gedoodverfd worden. Het is, bij lezing, slechts in zooverre genietbaar als men zich de scenische verwezenlijking voorstellen . . .
  • . . . typeering en de karakteriseering der personen voor een ruim gedeelte schijnt over te laten. De tekst-zelf geeft daaromtrent slechts luttele aanduidingen... Blijkbaar deelt Anton van de Velde , zoo niet geheel dan toch gedeeltelijk, de opvattingen van den Rus Alexander Tairoff , voor wie de . . .
  • . . . met de vergankelijkheid van het in zijn voorbijgaande vormen willekeurig ontwikkelde thema, de leefbaarheid van dit werk in de toekomst ondermijnen. Het ontbreekt Anton van de Velde al te zeer aan soberheid opdat hij gauw het ideaal, dat hij in zijn verantwoording omschrijft en waarop we groote verwachtingen . . .
  • . . . schilderkunst, spel en dans, muziek... dragen bij, werken samen tot het ontstaan van een nieuwe, onafhankelijke eenheid : het drama... Dat is bij Van de Velde gebeurd. De insceneering in haar geheel beschouwd kon niet anders zijn dan ze was. Ze bleek een uitspruitsel van het drama-zelf. En . . .
  • . . . niet worden gezegd, dat zij op ernstige wijze bijdragen tot vernieuwing van de tooneelkunst. Zelfs diegenen, welke vijandig staan tegenover het streven van Anton van de Velde , zullen moeten bekennen, dat hij in «Tijl» iets nieuws realiseerde, waarbij geen sprake kan zijn vorm en inhoud te scheiden. Zoo . . .
  • . . . Walschap (De Vuurproef), Bertha van Damme de Deken (Het verre Dorp), -- lief en vertrouwd werd, vinden wij in Van de Velde 's Tijl toch eenig spoor. En wel in het eerste bedrijf. We herinneren ons Tijl's droom, waarin Ahasverus, de Vliegende Hollander, Don Quichotte . . .
  • . . . Vlaanderen, waar de geliefde als asschepoes leeft aan den haard van den franskiljon Markies Saturé de Bel-Esprit. In het tweede bedrijf dan, poogt van de Velde het franskiljonisme belachelijk te maken. Hij slaagt er niet in zich los te werken uit conventie en traditie. Dat de scène tusschen . . .
  • . . . herinnering wekt aan de «précieuses» door Molière geteekend, houden we voor een toevalligheid. Maar we willen er toch op wijzen, dat Anton van de Velde 's voorstelling van het franskiljonisme niet veel verschilt van diegene, welke we kennen uit de tooneelspelen en kluchten onzer eerste dramaturgisten van . . .
  • . . . den schrijver van deze gekke historie en van «Christoffel» en «De zonderlinge Gast» ingeboren schijnt ? De religieuse geest spreekt niet zuiver uit van de Velde 's werk. Hij zet een christelijk motief aan, waar hij Tijl knielen doet vóór het beeld van O. L. V. van Vlaanderen, in . . .
  • . . . zijn pessimisme aan Vlaanderen's beschermster ? Ten andere : een Tijl, die versaagt, kan niet meer beschouwd worden als den geest van Vlaanderen. Anton van de Velde heeft hem uit de hoogte van zijn symbolische eeuwigheid in de banaliteit van het aardsche gesleurd. We zouden voor
  • . . . Anton van de Velde heeft hem uit de hoogte van zijn symbolische eeuwigheid in de banaliteit van het aardsche gesleurd. We zouden voor van de Velde 's Tijl, waardoor «in woedende fantazie, het wedervaren van Vlaanderen's geest door den tijd en door de wereld» heet uitgebeeld te zijn, een . . .
  • . . . tooneelen voorkomen als hallucinaties... * * * De invloed van het gewraakte realisme blijft sterk nawerken in dit als zuiver zinnebeeldig bedoeld drama. van de Velde 's symbolen wortelen diep in de werkelijkheid, waarvan zij te vergeefs pogen de essentie weer te geven ! En dat Tijl «de geest» . . .
  • . . . ons de herinnering bewaren aan de beelden, die Charles de Coster van Uilenspiegel, van zijn geliefde en van Lamme-den-smeerbalg, ontwierp ! Wat lijkt van de Velde 's plastisch vermogen nog zwak ! Zijn «Brabo» illustreert bizonder goed wat we hooger bedoelden toen we zijn stuk een «revue» -- een . . .
1938-11 Modernistische experimenten: Tam-tam (Willem Putman)
  • . . . van Paul De Mont, dat echter als «praatstuk» eerder onthutste ; en verder in onze eigen tooneeliferatuur, «FAUST JUNIOR», een stoute fantazie van Anton Van de Velde , een soort zwanezang die bij mijn weten geen vertooning heeft gevonden ; benevens dan nog het zeer ongelijke maar altijd interessante . . .
1927-01-09 Ward Schouteden: "Jezabel" (Lode Monteyne)
  • . . . te gebruiken voor zijn ontvoogding... Zoo bestaat er verwantschap tusschen de bedoelingen door Schouteden met zijn Jezabel nagestreefd en deze welke Anton van de Velde in Tijl in symbolen poogde vast te leggen... We wenschen beide werken niet te vergelijken. Het zou overigens ook bezwaarlijk gaan . . .
  • . . . is nog niet rijp. Schouteden evenwel hecht aan den invloed van het «franskiljonisme» als sloopende kracht heel wat minder waarde dan Van de Velde het doet in Tijl. De bron van alle kwaad schuilt, volgens den schepper van Jezabel, in het volk zelf. * * Als . . .
1928-01-21 Michel van Vlaenderen: "De Tragedie van Judas" (Lode Monteyne)
  • . . . kan het belangwekkend zijn, na te gaan in hoeverre hij zijn doel nabij kwam. Eerst toch moeten we opmerken, dat in «Tijl» van Anton Van de Velde reeds een wel niet met beslistheid voltrokken, doch merkbare evolutie in de richting van het scenario merkbaar was, in zooverre deze . . .
  • . . . van mise en scène en regie zou kunnen toepassen -- een opzet, waarin de schrijver nagenoeg slaagde! Nu waren in dit werk van Anton Van de Velde , ook al bleef er veel overgelaten aan de fantasie van spelers en regisseur, de karakterteekening en het conflict toch vollediger aangegeven . . .
1924 Tooneelrenaissance in Vlaanderen (Jan Boon)
  • . . . onder de schijnwerpers van het bovenzinnelijke) reeds getuigenis gaven: Frans Delbeke , Gerard Walschap , Dirk van Sina , en Anton Van de Velde . De twee eersten beperkten tot daar hun warme schoone zending: de katholieke geest weer in onze spelen, het katholieke oog weer . . .
1930-10 De Geestelike, d. i. de Zedelik-Godsdienstige Waarde in het Katholiek Tooneelrenouveau (Aloïs de Maeyer)
  • . . . katholiek oogpunt uit bekeken, behandeld en beleefd. Men versta niet verkeerd. Absoluut genomen hebben we, op het plan van modern katholiek tooneel, eerste-krachts-menschen. Anton Vande Velde met zijn "Zonderlinge Gast", zijn "Christoffel" en zijn "Tijl", met zijn "Lotje", en, waarom zou het niet zijn, met zijn "Lutgardis" en . . .
  • . . . een prachtbrok heeten voor het tweede bedrijf, en nog meer als men dan een tikje symbolisme aan de behandeling wil onderschuiven. "Halewijn" van Vande Velde blijft te vaag. Overigens zoowel hier als in "Barabbas" van De Ghelderode ligt een zeer sterke symbolische lijn: bij "Halewijn" die . . .
1928-03 Herman Teirlinck: "Ave" (Lode Monteyne)
  • . . . het eerste welslagen na vele min-of-meer bewuste en met veel of weinig bijval bekroonde pogingen van Teirlinck -zèlf en van jongeren: als Anton van de Velde (Christoffel. De zonderlinge Gast), Putman (Looping the Loop). Of «Ave» een tooneelwerk van blijvende beteekenis heeten mag, is een . . .
1925-05-25 De stilte op het tooneel: Causerie (Willem Putman)
  • . . . van spanning en ontroering. Voorbeelden daarvan vinden wij o. m. in het werk van een der meest begaafde jongeren onder de Vlaamsche tooneelschrijvers, Anton Van de Velde . In zijne twee verschenen stukken, "De zonderlinge gast" en "Christoffel", bereikt Vande Velde een merkwaardig hoogtepunt in de stilte, . . .
  • . . . begaafde jongeren onder de Vlaamsche tooneelschrijvers, Anton Van de Velde . In zijne twee verschenen stukken, "De zonderlinge gast" en "Christoffel", bereikt Vande Velde een merkwaardig hoogtepunt in de stilte, in een langzaam verzwakken der geluiden voor het opdoemen eener beheerschende pauze. Maar bovendien . . .
1926-02-09 Anton Van de Velde : "Tijl" in het Trocadero-paleis, Brussel (Willem Putman)
  • . . . Anton Van de Velde : "Tijl" in het Trocadero-paleis , Brussel. I. Deze Tijl is niet, waar vermoed werd, een dramatizeering van de . . .
  • . . . zijn niet heelemaal dezelfde helden, zooals wij ze kennen uit de legende en uit de vele adaptatie's der legende. Zij worden ons in Van de Velde 's werk voorgesteld als symbolen, als de beelden die deze populaire helden thans voor het Vlaamsche volk geworden zijn, en gezet in den . . .
  • . . . zonderlinge gast en Christoffel, namelijk de taal -- en dat is trouwens een waarde, die reeds bij de lezing nagenoeg kan bepaald wofden. Anton Van de Velde heeft zijn kleurigen fel-gerhythmeerden dialoog, waarvan ik u destijds voorbeelden zond na de vertooning van Christoffel, nog versterkt, geconcentreerd, hoekiger gemaakt . . .
  • . . . en na dit derde tooneelspel mogen we zeggen, dat dit brio, hetwelk wij gaandeweg zagen stijgen, het eigenaardigste is van de "manière" van Van de Velde , en hem bovendien in onze verjongde tooneel-literatuur een eigen plaats geeft. Hij heeft dan ook zijne conceptie van Tijl in den schitterglans . . .
  • . . . en het genot er pijlen af te schieten. Er zijn geen Vlamingen, die schrijven met zulke "panache". Zooals nu de uitwerking is, dewelke Van de Velde geeft aan zijn stuk, dat als conceptie werkelijk een vondst mag genoemd, staat zij heelemaal in het teeken van hooger-genoemde eigenschap. Zij . . .
  • . . . gesteld van den vorm. De waarde van het rhythme beheerscht de beteekenis der woorden. Daar is in dezen dialoog een sterk muzikaal element. Van de Velde vlecht door zijn gesprekken heen een muzikale adaptatie. De adaptatie boeit ons, bekoort ons, verbluft ons -- maar schaadt soms de duidelijkheid, . . .
  • . . . ? Tijl Almachtig schoon! Driekleurig de kist. Nog nooit gezien, Toen heb ik gevoeld dat ik oud ging worden. Doch de fantasie van Van de Velde kleurt ook dit laatste beeld op met een reeks geestige verrassingen. Het rhythme van het spel luwt niet, en de dialoog is . . .
  • . . . auteur zijn werk, dat inderdaad wel een beetje gek is, een beetje rammelt, maar anderzijds verbluffend rijke schoonheid biedt. In elk geval heeft Anton Van de Velde de Vlaamsche tooneelliteratuur verrijkt met een merkwaardig tooneelstuk, dat een schoon exempel is van het hedendaagsche zoeken, de tegenwoordige onzekerheid, maar . . .
  • . . . "vorm-vernieuwing om vormvernieuwing", dit gevaar zoo duidelijk waarnemen in het werk van Teirlinck bijvoorbeeld en dit loochenen in het oeuvre van Van de Velde , die, naar het heet, zijn fantastische stukken bouwt op een sterker ethischen ondergrond, waar dan de tooneelbeelden zijner schepping logisch uit opgroeien . . .
  • . . . het heet, zijn fantastische stukken bouwt op een sterker ethischen ondergrond, waar dan de tooneelbeelden zijner schepping logisch uit opgroeien -- want als Van de Velde onder al de Vlaamsche tooneelschrijvers degene is die schrijft met de meest panache, zijn jongste werk, het nec plus ultra van dezen . . .
  • . . . helpt daarin mee. Om deze redenen heeft dit stuk m.i. in de evolutie onzer tooneelkunst minder waarde ook dan eenig ander werk van Van de Velde , minder waarde ook dan eenig werk van Teirlinck of zelfs -- om jongere acteurs te noemen --Nuances van
  • . . . Tijl vergelijken met een nerveuze pittoreske virtuosen-executie op een piano. Het was echter Johan De Meester jr. , die den hamer hanteerde. Van de Velde wordt veelal een zeer knap auteur genoemd. Knap is misschien het adjectief, dat bij zijn naam het minst past, Hij is begaafd, . . .
  • . . . Knap is misschien het adjectief, dat bij zijn naam het minst past, Hij is begaafd, bezield, enthousiast, vernuftig, rijk. Knapheid onderstelt beheersching ; Van de Velde mist controle. Knapheid omvat ook constructieve eigenschappen ; Tijl mist climax. Knapheid beduidt evenwicht. In Tijl vinden wij naast verzen als deze . . .
  • . . . populi, Fox dei". Het is misschien de overdaad van zulk soortigen esprit vooral, die het werk doet rammelen. Het ziet er vaak uit, Van de Velde in zijn stuk gewoon alles ingeschoven heeft, wat maar eenigszins zijn geest doorflitste ("Allah is groot, en Tijl Uilespiegel is zijn profeet . . .
  • . . . de onduidelijkheid nu menigeen ontmoedigde. Het stuk, zooals het werd geschreven en trouwens in boekvorm verscheen, is een goed-gemaakt drieluik-stuk (geestig is dat Van de Velde door de Vlaamsche critiek om den origineelen vorm van zijn stuk wordt afgezonderd van de schrijvers van drieluik-stukken), dat zich alleen hierdoor . . .
1938-11-30 Het Vlaamsche Volkstooneel; Anton Van De Velde (Willem Putman)
  • . . . ANTON VAN DE VELDE Allicht als van geen ander dramaturg is de loopbaan van Anton Van de Velde aan die van het . . .
  • . . . ANTON VAN DE VELDE Allicht als van geen ander dramaturg is de loopbaan van Anton Van de Velde aan die van het Volkstooneel verbonden. Zijn «Tijl» gaf Johan De Meester jr. aanleiding tot het verwezenlijken van . . .
  • . . . Johan De Meester jr. aanleiding tot het verwezenlijken van een zijner schitterendste regie-prestatie's. Maar na De Meester 's heengaan zou Van de Velde ook dadelijk als regisseur optreden, en zelfs -- na de splitsing -- algemeen leider van het Vlaamsche Volkstooneel worden. Het is . . .
  • . . . van het Vlaamsche Volkstooneel te volgen. In de inleiding van het gezelschap zagen we vier persoonlijkheden, vier regisseurs naar voren treden : Anton Van de Velde , Renaat Verheyen , Lode Geysen , Renaat Grassin . Wij zullen hier nu hun werk pogen gade te . . .
  • . . . te slaan, en vooral in elk van de vier gevallen aandacht geven aan een paar hoogtepunten in hun onderscheidelijke verwezenlijkingen. Vooreerst de auteur-regisseur Van de Velde . En dan in de allereerste plaats Van de Velde als regisseur van zijn eigen werk. Met «HALEWIJN» namelijk werd het . . .
  • . . . geven aan een paar hoogtepunten in hun onderscheidelijke verwezenlijkingen. Vooreerst de auteur-regisseur Van de Velde . En dan in de allereerste plaats Van de Velde als regisseur van zijn eigen werk. Met «HALEWIJN» namelijk werd het tweede lustrum van het Volkstooneel ingezet. Vooreerst trof het dat . . .
  • . . . met een kanonschot, het sein van den opstand, en Tijlzoon zegt: «Het woord is aan het volk!» Afgeloopen. Maar Van de Velde heeft aan het publiek den lach willen schenken, dien men van hem vroeg. Revanche op den zwartgalligen en morosen Tijl I. Deswegen . . .
  • . . . denken er niet aan terug. Het is de beste manier om alles goed te vinden. Ontegensprekelijk echter werd dit vinnig en frisch gespeeld. Van de Velde schreef dit stuk als speel-stuk, zocht derhalve meest naar plastische bestanddeelen, naar regiewaarden en spel-mogelijkheden. De dichter is regisseur geworden. Het innerlijk . . .
  • . . . naar regiewaarden en spel-mogelijkheden. De dichter is regisseur geworden. Het innerlijk gehalte van zijn werk heeft er allicht onder geleden. Maar de «regisseur» Van de Velde kon in deze uitbeelding een jacht en een animo steken, waardoor zijn nog onbedreven spelers zeer goed vermochten hun tekortkomingen te camoufleeren . . .
  • . . . vonden wij hier een geestdrift en een rhythme terug, die wij sinds De Meester 's heengaan verloren waanden. Ook het spel voldeed. Van de Velde was er in geslaagd zijn spelers te «bezielen»... Maar ook aan werk van anderen zal Van de Velde zijn talent . . .
  • . . . het spel voldeed. Van de Velde was er in geslaagd zijn spelers te «bezielen»... Maar ook aan werk van anderen zal Van de Velde zijn talent van regisseur wijden. En zoo heeft hij op zijn weg de klucht ontmoet. Een fatale en mijns inziens niet zeer . . .
  • . . . mijns inziens niet zeer gelukkige ontmoeting. Humor schijnt een aangeboren gave te zijn. Niet iedereen heeft ze. Men kan deze gave den auteur Van de Velde bezwaarlijk onthouden, maar als regisseur -- althans zooals blijken moest uit een eerste ontmoeting met een blijspel van Shakespeare «DE . . .
  • . . . hem een soort tegenstrever van Verheyen te zien, verbaasd zijn geweest over dit resultaat. Ten andere tusschen deze nieuwe manier van Van de Velde en die van Verheyen is er, dunkt mij, een primordiaal onderscheid te maken. Verheyen was spontaan en frisch . . .
  • . . . Verheyen is er, dunkt mij, een primordiaal onderscheid te maken. Verheyen was spontaan en frisch tot in zijn onzinigste buitensporigheden. Van de Velde echter bereikt hoofdzakelijk een gemaakte, valsche komiekerigheid, die ons eerder ontstemt dan dat ze ons amuseert. Reeds bij den aanvang trof het . . .
  • . . . en kan de partij beginnen...» Deze boutade werd blijkbaar gaarne overgenomen door den bewerker van thans, die zich verschuilt onder den naam Pietro Pigmento , doch dien wij om tallooze redenen een dubbelganger achten van Van de Velde zelf -- en dan nog wel van den . . .
  • . . . bewerker van thans, die zich verschuilt onder den naam Pietro Pigmento , doch dien wij om tallooze redenen een dubbelganger achten van Van de Velde zelf -- en dan nog wel van den minder goeden Van de Velde , dien Van de Velde , van . . .
  • . . . wij om tallooze redenen een dubbelganger achten van Van de Velde zelf -- en dan nog wel van den minder goeden Van de Velde , dien Van de Velde , van wien Paul Kennis zegt dat zijn taal op sommige plaatsen doet denken aan het woordengeschetter . . .
  • . . . achten van Van de Velde zelf -- en dan nog wel van den minder goeden Van de Velde , dien Van de Velde , van wien Paul Kennis zegt dat zijn taal op sommige plaatsen doet denken aan het woordengeschetter van Edmond Rostand . Ook . . .
  • . . . vitaminen niet zoo duidelijk ervaren, dan kunnen we nog altijd onderstellen dat de werking ervan zich later zal openbaren. Kortom, het gehalte van Pigmento 's geest is zeer ongelijk. In dit vroolijk spel zijn natuurlijk tal van actualiteiten ingewerkt. Men wil ons opvroolijken «in onze eeuw van slapelooze nachten . . .
  • . . . adaptatie, zoowel in de aardige balletten als in de humoristische aria's en de kleurige onderlijning van de plaisantste tooneelen... Onder de regie van Anton Van de Velde werden ook van Felix Timmermans stukken vertoond, namelijk «DE DANSENDE SALOME» en «HET KINDEKE JEZUS IN VLAANDEREN», (dit laatste . . .
  • . . . Neel Doff en Henri Brochet ). Het eerste was een mislukking, waaraan we indertijd vinnige critiek hebben besteed, maar waarvan Van de Velde heeft gered wat er te redden was. Het stuk bestaat uit zeven «tafereelkens» tot stichting van de Katholieke gemeenschap, mild overgoten met . . .
  • . . . al te gewild populair. Het andere element, het mystische, wordt er bepaald door overwoekerd. Geen regie kan dat goed maken. Beter uitslag bekwam Van de Velde met «Het Kindeken Jezus», hoewel ook in dit stuk de beeldekens zeer ongelijk zijn in waarde. Ik herinner mij daaruit nog hoofdzakelijk . . .
  • . . . hier ook nog gewagen van de vertooning van «ASTRID», een spel van Madeleine Boetlingk , dat een van de eerste regie-proeven van Van de Velde is geweest. Feitelijk dateert deze première van einde 1929. Op dat oogenblik onderlijnde zich in de leiding van het Volkstooneel een . . .
  • . . . zal te spreken hebben. Zij waren zoovele pogingen om als het ware het tooneelspel uit de literatuur los te rukken, terwijl de auteur-regisseur Van de Velde nagenoeg het omgekeerde betrachtte, en gelukkig zijn stukkenkeuze daarbij aanpassen kon. Vooral van dit standpunt uit was de keuze van «Astrid» teekenend. . . .
  • . . . mensch niet meer geleidelijk omhoog tot zedelijke volmaking : een ziel ondergaat met vertwijfelingen en woede den onverbiddelijken doem op te stijgen.» Anton Van de Velde heeft dit stuk diep aangevoeld en in den juisten toon geregisseerd. Zijn décor was prachtig. In een omheining van kleurige gordijnen . . .
  • . . . een soort plooibaar scherm, dat bij elk tafereel van vorm veranderde en uitstekend de plaats der handeling aangaf. Het was eenvoudig en voldoende. Van de Velde wil namelijk niet verbluffen met handige bijkomstigheden en kleurige uiterlijkheid. Zulke regie zou vloeken met de essentie van dit stuk. Het gaat . . .
  • . . . Volkstooneel -- een gevolg ten andere van dat danig experimenteeren. En zoo komt het dat dit stuk, ondanks de voortreffelijke intentie's van Van de Velde , bij de lezing méér liet verwachten dan de vertooning eigenlijk bood. Het rest mij althans nog te spreken over een der beste . . .
  • . . . liet verwachten dan de vertooning eigenlijk bood. Het rest mij althans nog te spreken over een der beste geslaagde dingen, die wij aan Van de Velde danken, namelijk de zeer verzorgde vertolking van «DE STAD» van Claudel , in een vertaling van Urbain Van de . . .
  • . . . van Urbain Van de Voorde . Ongetwijfeld een hoogtepunt in deze periode, die op de splitsing van het Volkstooneel volgde, toen Van de Velde voor de zeer zware taak stond de reputatie van zijn gezelschap hoog te houden met behulp van eenige goedgezinde maar vaak vrij . . .
  • . . . zijn gezelschap hoog te houden met behulp van eenige goedgezinde maar vaak vrij ongeschoolde dilettanten. Ik zal in dit boek nog verder over Van de Velde te spreken hebben, o. m. in verband met zijn belangwekkende proeven van Kindertooneel en zijn regie van het Brugsch massaspel van het . . .
  • . . . hier schoonheid geboden op een plan, dat voor het gewone publiek onbereikbaar is. Het stuk is dan wat men pleegt te noemen «langdradig». Anton Van de Velde heeft dezen tekst ongeschonden willen bewaren. Het is een gevoel van piëteit, dat we begrijpen. Ook vraagt dit stuk dan bovendien . . .
  • . . . willen bewaren. Het is een gevoel van piëteit, dat we begrijpen. Ook vraagt dit stuk dan bovendien nog een trage en statige uitbeelding. Van de Velde heeft zich geheel in dienst gesteld van den tekst. Hij heeft geen enkele concessie willen doen, om eventueel het publiek met deze . . .
  • . . . of men moet hem laten liggen. Tot heden lieten alle regisseurs «De Stad» liggen. Van een tooneelstandpunt uit hebben zij geen ongelijk. Maar Van de Velde moet worden geprezen om zijn durf. Hij heeft Claudel gediend en een brok schoonheid op het tooneel gesteld, zonder zich . . .
1937-07 Spreekkoor en Massa-Tooneel: Ontwikkeling, Theorie, Praktijk (Jozef Boon)
  • . . . ik toen opgeworpen : hoe komt het, dat we empyrisch kunnen vaststellen, dat de beste teksten, zooals b.v. «Wij» uit Tijl II van Anton van de Velde , «Groeninghe» van Guido Gezelle , «Te Wapen» van Adama van Scheltema telkens weer een conflict inhouden, maar den . . .
  • . . . het tooneel niet uitgevochten met den vijand, zoodat we hijgend den wankelenden strijd zouden meemaken zooals in het drama. Ook in «Wij!» van Anton van de Velde uit Tijl II is er de vijand en het conflict : in het overige van dit spel zullen we de twee . . .
  • . . . Calderon enkelingen zouden zijn die representatief zijn voor een heele gemeenschap, als b.v. een christen, een heiden, een jood. En zoo kon Anton van de Velde in het H. Graf de Geheimen der Mis geven tot een echt koorspel. Zoo konden we in Barabbas den . . .
  • . . . Velde in het Heilig Graf te Turnhout. In 1931 gaf men er Jephta van Vondel . Het volgende jaar gaf Anton van de Velde in zelfde pensionaat Calderons Geheimen der Mis met 500 meisjes : de personen waren er tot spreekkoren omgezet. Daar . . .
  • . . . over eigen werk en experimenten, herinnere zich dat ik slechts eigen bevindingen neerleg. Ik kon hier spreken van het fijne cultureel werk van Anton van de Velde in Turnhout ( H. Graf en St. Victors ) en ook in Holland (Eindhoven, Amsterdam, Breda). Ik kon spreken . . .