Archief Etcetera

1009 document(en) met "WEL OOK NIET" • Resultaten 541 tot 560 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 39, December 1992 • Hugo Durieux • De tragedie van het luisteren
Meestal was dat ook niet erg: het publiek kende zijn klassieken en kon, voor zover nodig, de verhalen over Samson en Dalila of Ifigeneia wel volgen...De muziek zit vol subtiliteiten en is in haar complexiteit erg spannend, en ik gaf er dan ook de voorkeur aan mijn ogen te sluiten en niet te kijken naar de muzikanten, die gewapend met trompetten en...Niet voor niets praat Sellars ook over zijn operawerk als over "mijn shows". (Overigens, Leven met een idioot kwam niet alleen op naam van componist Alfred Schnittke, maar er

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Ik vond de opmerking van Dennis van Laeken dan ook terecht als hij zegt dat de vraag naar wat er dan gebeurt met negentig procent van het hele theaterbudget niet gesteld wordt...En die verwachten we eigenlijk ook niet in de volgende jaren...Op vlak van het theater gebeurt er wel wat in Gent, ook op het vlak van nieuwe initiatieven

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
Gaat het daar ook niet om een analoog proces...Het gaat erom dat je naar bepaalde processen kijkt en bij het niet weten liefst rustig maar ook vaak angstig blijft kijken en probeert... Je zoekt aan de hand van iets wat bestaat, hoe je dat door...De mens voelt zich zo superieur... Het zou heel drastische stappen vereisen om dat proces terug te schroeven, maar eigenlijk kan ook dat niet meer

Nr. 39, December 1992 • Dirk Vanhaute • Het Mattheüseffect in het kindertheater
Niet dat dit een minwaarde is, het is wel belangrijk om weten...Een theatermaker kan best wel op voorhand weten wie er in zijn zaal komt zitten als hij liefst niet heeft dat ze regelmatig afgebroken wordt...Dit is niet alleen een gemiste kans, de studie bevestigt ook de heersende denkwijze

Nr. 39, December 1992 • Patrick Jordens • Herwig Deweerdt
Ik heb ook het gevoel een zekere naïviteit te hebben bewaard die toelaat dat ik mijn ding niet kramp -achtig hoef te "infantiliseren". Ik maak iets, en het is wat het is. Blijkbaar kunnen een aantal...Maar ik kan wel in je kritiek inkomen: als ik niet met de nodige rust het geheel ensceneer terwijl ik vertel, ontstaat er een drukte die niet echt prikkelend werkt...Niet om daar definitief nostalgisch over te doen, maar wel vanuit de stiekeme hoop dat ze iets zouden aanboren in zichzelf, nl

Nr. 39, December 1992 • Eddie Vaes • Twintig jaar schotten doorbreken
De speelruimte is bij hen niet zondermeer speelruimte, maar ook architectonische ruimte waar je in kunt bouwen in funktie van het stuk...Tegelijk wordt die ruimte tijdens het spel opnieuw ontmanteld, de schotten worden doorbroken, ze hebben geen funktie, althans niet de funktie om spelers van publiek te scheiden, ook niet als decor...Bij herlezing ontdekte hij tot zijn verbazing dat het niet zozeer over kunst ging dan wel over het uitglijden van mensen, over menselijke verhoudingen, over mensen die niet meer verder komen

Nr. 39, December 1992 • Benoît Vreux • Contract tussen kunstenaars en overheid
Die politiek kwam uiteraard alleen maar de vaste, meer bepaald de Brusselse gezelschappen ten goede, en wel in die mate dat bij de eerste staatshervorming van 1970 in de Franse gemeenschap nog slechts...De rest van het theater ressorteerde onder een krappe en juridisch niet omschreven begrotingspost, de ad-hoc-subsidies...overleg met de technisch directeurs van deze theaters, zou er ook steun komen voor de technische uitrusting van de zalen

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Rieks Swarte
Swarte moest dit niet alleen aan zijn acteurs tonen, maar moest hen ook overtuigen dat het kon, dat deze speelstijl nog werkzaam was...Hij wilde ook een poppenkastversie maken van Goethes Die Wahlverwantschaften, omdat daar de verhoudingen ook op symmetrie steunen (later is dit nog als een apart programma getoond). De opdracht was...Bij Proloog is dat falikant afgelopen, maar dat kan niet betekenen dat politiek theater dat ook goed theater is onmogelijk zou zijn

Nr. 39, December 1992 • Gunther Sergooris • Freudiaanse huwelijksanalyse
Hier lag het niet zozeer aan de zangeres, maar wel aan de visie van de regisseur op de wrede prinses...Om haar te veroveren moet Calaf niet alleen drie raadsels oplossen, maar wordt hij ook gedwongen Liu, de slavin die hem totaal onderdanig is, op te offeren...Misschien is dit happy-end ook moeilijk geloofwaardig te brengen omdat het niet aan de innerlijke logica van het stuk en niet aan de Pucciniaanse denkwereld beantwoordt

Nr. 39, December 1992 • Gunther Sergooris • Berouw na de zonde
Voor dit verschil is niet alleen het feit verantwoordelijk dat Dido and Aeneas (1689) muziekhistorisch tot de barok behoort en Les Troyens (1858) een produkt van de romantiek is. Ook de bedoelingen...Les Troyens is weliswaar een werk dat de grote middelen vereist, maar is dat ook niet het geval met Götterdämmerung, Salome, Die Frau ohne Schatten en Aïda...Hier heerste operaroutine, niet slechter, maar ook niet beter dan wat we in een gebruikelijke opvoering te zien krijgen

Nr. 39, December 1992 • Janine Brogt • Hoezo repertoire?
Althans niemand die ik kende, en ikzelf ook bijna niet...Ik weet trouwens ook niet wat dat is. Ik weet wel, dat de mensen die het hanteren, meestal bedoelen dat je het stuk moet blijven tonen in een vanuit de negentiende eeuw overgeleverde, en door negen...Zelfcensuur is het grootste gevaar, maar ook het herhalen van een succesformule, of het door blijven spelen van voorstellingen die wel een publiekssucces zijn maar die artistiek niet deugen, en het

Nr. 39, December 1992 • Lucas Vandervost • Hoezo repertoire?
Ik besef ook wel dat deze eenmalige beleving de grootste troef van het theater is, waardoor het zich onderscheidt van andere media...Dan pas zal er ook vanuit overtuigingen kunnen worden samengewerkt of gecoproduceerd en niet zoals zo vaak uit financiële noodzaak...Ik programmeer niet met de explosie van de honderdmeterloper die wel het grote publiek lokt en het koninginnestuk van de spelen is. Een 100 meter moet je winnen en winnen ligt niet in mijn aard

Nr. 39, December 1992 • Gommer van Rousselt • Hoezo repertoire?
Zijn wij niet allen bezig met 'repertoire', zoals Janine Brogt zich ooit terecht afvroeg...Want het fundamentele verschil waardoor de ene groep zich onderscheidt (of zou kunnen onderscheiden) van de andere is niet of die ene repertoire speelt en de andere niet, maar is de wijze waarop ze...Niet de politicus, de syndicalist of de lobbyist

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
het niet merkwaardig dat de commentaar van theatertechnische aard is? Moet de belangrijkste vraag niet zijn waarom zo nodig dit onbekende en zeer lange stuk van Hebbel in Amsterdam gespeeld moest...De psychotische verkramping rond de 'zuiverheid' en de 'eer' ligt zo ver van elke morele bekommernis van de dag van heden, datje wel sprakeloos blijft...Ook hier blijf je achteraf met vragen zitten

Nr. 39, December 1992 • Geert Opsomer • Van schilder tot schrijver van de ruimte
ruimtelijke potentie van de tekst geëxploreerd, maar worden ook de eerste stappen gezet voor een dramaturgie die niet uitsluitend door de dramatekst wordt gegenereerd...Toch zijn deze theaterelementen niet alleen dienaars die de politiek-satirische functie van de enscenering uitbazuinen...Hoe naïef en rechtlijnig deze procédé's voor ons gevoel ook zijn toegepast in de praktijk, een confrontatie met de scenografie van het interbellum maakt niet alleen een passieve kennisoverdracht

Nr. 40, Februari 1993 • Luk Van den Dries • Moord op onschuldige kinderen
Het Zuidelijk Toneel voorziet niet in een waaier van behoeften, breidt niet uit in de breedte, maar wil uitgroeien tot een artistiek huis met een eigen label, smaak, voorkeur...Er is dan ook niet echt sprake van een onderzoekstraject dat door een toneelgezelschap afgelegd wordt: er wordt niet met een vaste acteurskern naar een eigen speltechniek, een eigen acteerstijl...Ook Gered stijgt boven de couleur locale van het sociale milieu uit in een ruimte-ontwerp dat wel elementen van die sociale bepaaldheid van de personages gebruikt, maar ze zo schikt dat ze niet langer

Nr. 40, Februari 1993 • Bruno Koninckx • Een kunstwerk zonder vorm is geen kunstwerk
Kritiek Niet alleen het maken, ook het beoordelen van produkties die zich expliciet in de actuele politieke of maatschappelijke situatie (willen) plaatsen, is niet evident...Werk krijgt hij tegen uiterst slechte voorwaarden van een soort mafioso, de kamer die 'nette' burgers te huur hebben blijkt voor hem niet beschikbaar, warmte vindt hij gelukkig wel in de armen van een...Misschien kunnen deze produkties wel van invloed zijn op mensen die geen uitgesproken mening hebben en tonen zij hen de lelijke plekken in hun eigen cultuur, waar ze zich misschien niet ten volle

Nr. 40, Februari 1993 • (advertentie)
Het eerste nummer, Beyond Indif-ference, probeert de niet-artistieke motieven in het creatieve proces te doorgronden...Bovendien staat het gebouw in het hart van de stad en heeft het, ook vanuit zijn traditie, een grote betekenis voor Gent...Om die redenen is Vooruit misschien wel het belangrijkste kunstencentrum in Vlaanderen

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
rassengeschillen alleen maar zullen toenemen, en dat de staatslieden wel eens hun toevlucht zouden kunnen zoeken tot het stigmatiseren van de medemens die niet uit Europa afkomstig is, en wat is daar handiger voor dan...De vraag moet gesteld of dezelfde boodschap niet met theatrale tekens duidelijk kon worden gemaakt, zodat delen van het publiek zich niet gehandicapt hoeven te voelen...Busschots, Pierre Callens, Lilian Keersmaekers, Marijke Pinoy, Bob Snijers, An Pira, Peter Thyssen T H A T E R Ik leef, ik weet niet hoe lang Ik sterf, ik weet niet

Nr. 40, Februari 1993 • Bart Van den Eynde • De bloeddorst van de ideale vorst
Ook andere stukken van Shakespeare kennen een mager verhaal, maar deze tekst ontbeert ook de veelduidigheid, de gelaagdheid die de meeste van zijn stukken zo universeel en steeds actueel maken...Maar dit zijn geïsoleerde tekens binnen een voorstelling waar niet zozeer aan inhoudelijk onderzoek is gedaan, als wel gezocht naar vormgeving...Dit alles geeft een werkstuk dat, vooral dank zij de acteerprestaties van Goeie Derick en Peter De Graaf, niet verveelt maar dat ook absoluut niet beklijft