Ik - 'k Las in "Hooger Leven" reeds een flink verslag over uwe vertooning te Mechelen. Het was 'n degelijke brok kritiek.

Hij - Ja Dr. J. Van de Velde, die zelf regisseur is, zei zeer goede dingen al kunnen we niet met alles akkoord gaan. Hij heeft dit op vele critici voor: hij staat middenin de beweging en kent dus het vak.

Ik - U voert dus twee middeleeuwsche stukken op. Gaat U hetzelfde doen als het Vlaamsche Volkstooneel bij de opvoering van "Marieke van Nijmegen"?

Hij - Er kan hier geen spraak zijn van vergelijkingen. Wij zijn 'n "liefhebbersgroep" en beschikken niet over de vele factoren, waarover het Volkstooneel kan pret gaan. Wij hebben alleen dit met de Volkstooneel-artisten gemeen: veel geestdrift en veel liefde. U kent onze leuze: Wij willen door het tooneel den heiligen bouwen in den mensch.

Ik - Maar hoe gaat U dan te werk, wat is uw manier?

Hij - We namen het standpunt aan der dynamiek, niet der ziellooze dynamiek; wel zij die, spruitend uit niet vermoede diepten, 'n stijlvolle lenigheid in de speler opdringt. Wij beoogden niet in het minst een realistische voorstelling; ook niet 'n fantastische om het fantastische zelf. We trachten van "Esmoreit" zoowel als van "de Zevenste Bliescap" 'n mooi doch sterk "sprookje" te scheppen.

Ik - En het dekor?

Hij - Om het vele-verloren-gaan van kleine details in de kleuren, wendden we slechts een eenvormige kleur aan voor hetzelfde bepaald deel dekor; we meenen daardoor een scherpere duidelijkheid naar voren te brengen.

Ik - En de kostuums?

Hij - Ook de kostuums ruiken naar het procédé Roodkapje en de Bruine Wolf.

Ik - En uwe medewerkers?

Hij - Als ik over hen moet gewagen, is het met ontroerde bewondering. Zij gaan heelemaal op in onze actie. Zij geven zich totaal over aan onze verlangens. U kent te goed architect Jan Lauwers; de moderne Breughel: Prosper De Troyer opdat ik over hen verder uitwijden zou. Gust Fierens is nog heel jong, maar heeft rijke kwaliteiten. Alle drie zijn in ieder geval echte "tooneel" menschen.

Ik - En uwe spelers?

Hij - De meesteen zijn eenvoudige werkjongens. Zij leveren elke minuut van elke uur de opperste krachtinspanning, ze leven hun leven in liefde, dus goed. De meesteen onder hen zijn werkelijke Vagebonden. Zij verspreiden hun vagebonds-liefde overal: in de modernste steden en in de meest verwijderde dorpjes. St-Franciscus is onze schutsheilige: wij willen moderne Franciscussen zijn. Ik ben fier over hen.

Ik - Ik las reeds veel over uwe Gods-Vagebonden in dagbladen en tijdschriften. En dan het liefdadig doel?

Hij - Ja, al onze vertooningen gaan ten voordeele van E. H. Dr. Cornelis. Hij heeft meer dan 50 jongens te onderrichten, te voeden, te kleeden, hij heeft heel veel geld noodig. We wilden graag meer doen.

Ik- Hebt u veel hoop in goed resultaat voor toekomende Maandag?

Hij - Al hebben we twee plaatsvervangers, wegens ziekte, en zijn onze tegenstrevers, de eerste de besten niet, wij zullen onzen man staan en verhopen op een goeden uitslag.

Ik - Ik hoop het met U!

C.O.