Samenstelling van het Gezelschap

Orkestmeesters: H. Diels, R. Veremans, K. Candael,

Regisseurs: G. Maes, L. Plaum,

Balletmeester: W. Karnetzki,

Solisten: V. Belowa, L. Devaux, M. Johnson, Lazowsky,

Tenoren: T. Beets, J. Sterkens, J. Ordeman, A. Van Roey, G. Vercamer, J. Loyens, K. Locufier (als gast), E. Borgers (als gast),

Baritons: A. De Quick, G. Harmsen, R. Van Aert, G. Youreneff (als gast),

Bassen: G. Wouters, J. Heirstrate, E. De Decker,

Sopranen: O. Belloy (als gast), B . Briffaux, J. Calewaert, F. Hougaerts, M. Vos, J. Ooms, M. Van Dooren,

Mezzo-sopranen: R. Christiane, I. De Borger.

Feller dan ooit woedde dit jaar de schouwburgcrisis. De heer Bosmans sloot zijn seizoen reeds einde Maart af, en zóóveel redenen bestonden daarvoor dat het Gemeentebestuur in het lastboek voor den volgenden termijn van drie jaren schreef, dat het speeljaar nog slechts zes maanden zou moeten duren.

1934-35 was voor al onze schouwburgen weer een seizoen van vechten tegen den dood-óp, van alles probeeren om volk te lokken, zonder vastbepaalde lijn of richting, waarbij dan de beklagenswaardige directeuren zich steeds te moede gevoeld moeten hebben als kapiteins op de brug van een schip dat z'n kompas en zijn barometer heeft verloren en aan alle grillen van het meest onbestendig weer overgeleverd is.

Wat heeft de heer Bosmans al niét beproefd, dit derde van zijn seizoenen, — dat het laatste wezen zou? Aan de opera, de operette en 't ballet voegde hij zelfs het gesproken lyrisch drama en de pantomime toe !

En... dan had hij met het gesproken lyrisch drama tenslotte nog, op één na (dat voor « Faust ») het hoogste aantal opvoeringen kunnen boeken! Maar dat was dan ook « Charlotte Corday » en wel ...in de nieuwe — en nóg niet véél beteekenende bewerking, die er in 1912 voor den heer Fontaine van gemaakt was.

Negen opvoeringen van « Charlotte Corday » gingen onder de leiding van den heer Karel Candael en met de medewerking van den « Lasalles Kring » voor « het oproer in de straten van Parijs ».

Dat was dan de bijdrage van de Vlaamsche Opera tot het eeuwfeest van Peter Benoit, hetwelk in dit jaar 1935 werd gevierd.

Dit seizoen had de heer Bosmans op Zaterdag 29 September 1934 ingezet met « Herbergprinses », waarop hij den volgenden avond al een Fransch werk deed volgen, dat reeds sinds lang in het repertorium onzer Vlaamsche Opera ingeschakeld hadde behooren te zijn :

« Samson en Dalila » van Camille Saint-Saëns.

In alleszins bevredigende voorwaarden werd het verdedigd — onder de leiding van Renaat Veremans — door den heer Beets (Samson), Mevr. Christiane (Dalila), den heer De Quick (de hoogepriester van Dagon), den heer Harmsen (Abimelech) en den heer Wouters (de Hebreeuwsche Ouderling).

Dit seizoen stak de heer Bosmans, die reeds het repertorium met een Poolsch werk verrijkt had, er nóg een vlag op, die ontbrak : de Zweedsche, namelijk. En wel met « Vlammend Land » van Kurt Atterberg, waarvan de eerste opvoering dagteekent van Zaterdag 17 November 1934.

De leiding had Karel Candael.

Op dit repertorium ontbraken tot dusver nog steeds twee Mozartwerken : « De Ontvoering uit het Serail » en « Cosi fan tutte ».

In de eerste dezer leemten voorzag de heer Bosmans, op Zaterdag 8 December. De tweede zou door zijn opvolger, den heer Sterkens gevuld worden.

De « Ontvoering » beleefde zijn eerste voorstelling, op Zaterdag 8 December 1934, met een vreemde gast — de hooger reeds genoemde Mignona Spence — als « Constance », Mevr. Francine Bruylants als « Blonde », den heer Borgers als « Belmonte », den heer Harmsen als « Pacha Selim », den heer Wouters als « Osmin », en den heer Vercamer als « Pedrillo ».

Uit de nalatenschap van den Royal haalde de heer Bosmans nog twee stukken over :

Op Zaterdag 19 Januari 1935 : « De Favoriete », van Donizetti en op Zaterdag 9 Februari 1935 : « Paljas » van Leoncavallo.

En op de lijst der operetten schreef hij op Zaterdag 29 December 1934 nog « Mme de Pompadour » van Leo Fall bij.

Twee merkwaardige creaties waren nog : Deze van « Mme Sans-Gêne » van Umberto Giordano, waarvan de première plaats vond op Vrijdag 8 Maart 1935, — en deze van « Gudrun » het, door Ernest Brengier tot opera verwerkt treurspel van Albrecht Rodenbach.

En als we zeiden, dat de heer Bosmans zijn heil ook al gezocht had in de pantomime, dan bedoelden we de opvoeringen van het mimodrama « De Doode » van Léon Dubois, op Zaterdag 23 en Donderdag 28 Februari 1935.

Daar de GAKVO dit jaar alle betrekkingen met het bestuur van de Koninklijke Vlaamsche Opera afgebroken hadden, besloot de heer Bosmans tot een onderneming, die anders deze Vereeniging wel op zich zou hebben genomen.

Als hij op zijn prospectus voor dit seizoen « Arabella », het toen nieuwste werk van Richard Strauss, had beloofd en er bestond alle reden tot de vrees bij hem, dat de enorme inspanning en financieele offers daarvoor op verra na niet door de belangstelling beloond zouden worden, besloot hij toch eer aan zijn belofte te doen, door het Duitsch-Oostenrijksche gezelschap te doen overkomen, dat « Arabella » voor de Wagnervereeniging te Amsterdam opvoeren zou.

Ook zagen we op Dinsdag 4 December 1934 het meerendeel dezer artisten hier, onder de leiding van den Weenschen dirigent Hugo Reichenberger.

En... voor de reeds zoozeer geteisterde kas van den bestuurder werd het een nieuwe katastroof.

Van dit gezelschap maakte ook de heer Dago Meybert deel uit, die zich toen reeds, tegenover den heer Bosmans sterk bereid verklaarde om in onze taal te zingen. En die nadien nog een proef voorstelling in « Carmen » geven kwam.

Kort na afloop van dit seizoen werd de heer Bosmans vervangen door den heer J. Sterkens, en onmiddellijk daarna traden de GAKVO weer in actie.

Zij richtten de traditionneele Goeden Vrijdag-vertooning van « Parsifal » in — waarvan anders, dit jaar wel niets zou gekomen zijn, — verzekerden zich daarvoor de medewerking van Jac Urlus en vertrouwden de leiding toe aan Julius Schrey.