Archief Etcetera

653 document(en) met "IK ZEGGEN WAT HET IS" • Resultaten 301 tot 320 worden getoond • Toon volgende resultaten

Nr. 39, December 1992 • ERwin Jans • "Ben ik dan uit de tijd gevallen?"
De ondervraging in One for the road of Mountain Language heeft niets te maken met wat er zich in het hoofd, in de psyche van één personage zou kunnen afspelen...De slachtoffers mogen hun eigen taal niet spreken (Mountain Language) of kunnen in de gegeven omstandigen nauwelijks iets zeggen (One for the road). Ook Stanley in The Birthday Party kan op het einde...Een stuk over dat wat afwezig is, over het enorme zwart dat de kamer omgeeft

Nr. 39, December 1992 • Tom Blokdijk • Het gekluisterd bewustzijn
Lineke: Toen ik je vroeg: wat vind je het lekkerst...De toeschouwer kan zich bij hen alleen betrokken gaan voelen als hij meteen oppikt waar ieder fragmentje over gaat en wat het betekent voor de mensen waar het in het stuk om gaat...Het gevolg was dat je als toeschouwer bij ieder monoloogje of dialoogje pijlsnel moest deduceren wat daaruit viel af te leiden in verband met het centrale onderwerp, een activiteit die ik, omdat ik

Nr. 39, December 1992 • Erwin Jans • Kunstencentra
Het ene zal wat meer krijgen dan het andere...Ik vond de opmerking van Dennis van Laeken dan ook terecht als hij zegt dat de vraag naar wat er dan gebeurt met negentig procent van het hele theaterbudget niet gesteld wordt...Op vlak van het theater gebeurt er wel wat in Gent, ook op het vlak van nieuwe initiatieven

Nr. 39, December 1992 • Pieter T'Jonck • Anne Teresa De Keersmaeker
Het werkt meer zo dat je denkt: als ik dit al ken en dat al ken en ik voeg dat samen, wat gebeurt er dan...Hij neemt het als basis, het is het kleine maar tegelijkertijd overstijgt het dat in een aspiratie naar het niet-tijdelijke, naar het abstracte, het alles-overstijgende...Soms vraag ik mij af of ik nog wel ooit met een andere componist zal kunnen werken, het is echt het sterkste wat er bestaat

Nr. 39, December 1992 • Patrick Jordens • Herwig Deweerdt
Ik heb ook het gevoel een zekere naïviteit te hebben bewaard die toelaat dat ik mijn ding niet kramp -achtig hoef te "infantiliseren". Ik maak iets, en het is wat het is. Blijkbaar kunnen een aantal...Ik vind het bovendien ook prettig en noodzakelijk om een zekere autonomie te behouden in datgene wat ik doe...Maar ik kan wel in je kritiek inkomen: als ik niet met de nodige rust het geheel ensceneer terwijl ik vertel, ontstaat er een drukte die niet echt prikkelend werkt

Nr. 39, December 1992 • Lucas Vandervost • Hoezo repertoire?
Men probeert te zeggen wat men te zeggen heeft door wat men te zeggen heeft weg te laten...Ik programmeer niet met de explosie van de honderdmeterloper die wel het grote publiek lokt en het koninginnestuk van de spelen is. Een 100 meter moet je winnen en winnen ligt niet in mijn aard...Ik denk dat de verloedering van het taalgebruik en daardoor ook van het denken nauw aansluit bij, maar zelfs erger is dan de gevaarlijke verrechtsing van onze maatschappij . Ik wens de Vlaams

Nr. 39, December 1992 • Johan Thielemans • Een verstikkende mantel van Cultuur
Het esthetische is dan een verhulling, een strategie om de illusie van betekenis te wekken, terwijl het bemeubelde leegte is. Wat een meubels, dat wel, maar welk een leegte...Het liet de acteurs toe om hun virtuositeit in het zeggen schaamteloos ten toon te spreiden...het begrip Cultuur, iets dat aanspoort tot hoofdletters en al te vaak een makkelijk excuus is om niet verder te denken, erger zelfs, iets wat het volstrekte alibi is om verder geen lastige vragen te

Nr. 40, Februari 1993 • Bruno Koninckx • Een kunstwerk zonder vorm is geen kunstwerk
Wat is 'goed' en wat is 'politiek'? Misschien geldt deze stelling op een soort meta-niveau: door met kunst bezig te zijn neem je sowieso een positie in de maatschappij in. Maar zeggen dat je door iets...Hoewel ik meer voor een meegaande kritiek voel, besef ik dat dat meegaan niet tot in het absolute kan, al was het maar omdat je afstand moet houden...Terloops wil ik hier - want ergens anders is het nauwelijks gebeurd - de kortzichtigheid en onrechtvaardigheid van de overheid aanklagen: op het moment dat Tie3 uit het artistieke slop begon te

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Thielemans • Leve het verschil!
Ze zeggen het graag, maar denken daarbij: wat moeten we zeggen, en vooral: hoe moeten we dat zeggen...rassengeschillen alleen maar zullen toenemen, en dat de staatslieden wel eens hun toevlucht zouden kunnen zoeken tot het stigmatiseren van de medemens die niet uit Europa afkomstig is, en wat is daar handiger voor dan...Busschots, Pierre Callens, Lilian Keersmaekers, Marijke Pinoy, Bob Snijers, An Pira, Peter Thyssen T H A T E R Ik leef, ik weet niet hoe lang Ik sterf, ik weet niet

Nr. 40, Februari 1993 • Béa Migom • Kristel de Weerdt
Den Bosch ligt die in handen van het LOKV, een overkoepelende structuur met diverse belangengroepen, terwijl alleen ik in samenspraak met de theatergroep over het programma van het Stekelbeesfestival...Wat ik het allerbelangrijkste vind, zijn de contactpersonen...Ik vind het initiatief van het Speelteater in Gent wel tof omdat het de enige mogelijkheid is om die voorstellingen te zien

Nr. 40, Februari 1993 • Johan Reyniers • Tien Cunninghams cadeau voor één Meg Stuart...
Wij kijken als vanachter glas naar de berooide artiest die schrijft: 'Ik sta terecht en word gewogen voor een publiek dat deelt in mijn ongemak nu het mij blootgesteld ziet, on voorbereid als ik ben...Vernederd sta ik daar, ik wacht tot het afgelopen is en kijk al uit naar de volgende ontmoeting...woord gerept had over hetgeen men in dat verband zou kunnen zeggen over de hongersnood in de derde wereld'. Derrida verontschuldigde zich beleefd, maar liet 'zich tegelijk de opmerking ontvallen dat hij het

Nr. 40, Februari 1993 • Marianne Van Kerkhoven • 'Hoe klein zijn deze bloemen'
Die complexiteit bestaat; het heeft geen zin ze te ontkennen en toch is het dat wat precies dagelijks gebeurt: politici sloven zich uit om 'de zaken eenvoudig voor te stellen'; het Vlaams Blok...Wat is er fout aan het zoeken naar 'een eigen centrum mét een ziel'? Dat hebben wij als Vlamingen toch ook gedaan...het enige zinvolle is in deze eeuw' en dat 'wat men moet leren, wat het eigenlijke wezen van emancipatie uitmaakt, de eenzaamheid te verdragen (is).' Kunnen alleen staan om vandaaruit opnieuw naar de

Nr. 40, Februari 1993 • Evelyn Nicodemus • Een opening in een gesloten wereld
Wanneer racisme ter sprake komt, zeggen mensen vaak: 'Ik ben geen racist'. Dan wacht je enkele ogenblikken, en dan volgt een 'maar': 'Maar ik kan die en die niet uitstaan...' Ik ben racisme gaan...Maar toen de televisie me vroeg, moest ik toegeven dat ik schrik had voor wat er aan het gebeuren was, schrik voor de xenofobie...Het enige dat ik kan zeggen is: we moeten met elkaar spreken via de kunst, via allerlei vormen van expressie, in het alledaagse leven, we moeten communiceren doorheen de onzichtbaarheid en de stilte

Nr. 40, Februari 1993 • Erwin Jans • 'Elk mens kan slechts één keer zijn...
een opstel van Michel Foucault lees ik eenzelfde inzicht: "Met de dood voor ogen haast het spreken zich voort, maar ook begint het opnieuw, vertelt het over zichzelf, ontdekt het verhaal in het...Nee, geen balans opmaakt, want dat lukt niet: "Hoewel ik verlang naar een oordeel, ben ik niet in staat mezelf, laat staan u de geringste indruk te geven van het totaal...De voorstelling eindigt niet met een woord, maar met een beeld: het spreken dat zich het zwijgen oplegt en de dood geeft wat de dood toekomt

Nr. 41, April 1993 • Agna Smisdom • Tableau vivant van de geborneerdheid
Ik zag de voorstelling twee maal: één avond bereikten de acteurs een behoorlijk niveau, de andere avond ontbrak het hen aan overtuigingskracht, maar bleef het regieconcept wel overeind...Dit evoceert niet enkel een gevoel van beklemming, het is ook een reeds herhaaldelijk toegepast procédé binnen het 'nieuwe theater'. De acteur kruipt niet in de huid van het personage, maar laat het...Het is precies dit element dat ik in Nonkel mis

Nr. 41, April 1993 • Patrick Jordens • Tussen literatuur en theater
Als het kind de taal leert, leert het tegelijk wat te onderzoeken valt en wat niet te onderzoeken valt...Als het leert dat in de kamer een kast is, dan leert men het niet eraan te twijfelen of dat wat het later ziet nog altijd een kast is of alleen maar een soort coulisse...Japans interieur in. Wat mij tijdens het bezoek aan de Karaoke het meest trof, was de openheid en gelijkwaardigheid waarmee Hoste de kinderen benaderde

Nr. 41, April 1993 • Tom Blokdijk • Hoezo repertoire?
Het woord repertoire-toneel roept bij mij net zulke intense emoties op als het woord rooms-katholiek: het verenigt alles waarvan je houdt en wat je haat...Terwijl zij nog bezig waren hun methodes te ontwikkelen, zag ik in het buitenland al, dat je ook met oud repertoire iets over je eigen tijd kunt zeggen...Hoewel ik niet al die regisseurs in hun kijk op de wereld kon volgen en dus ook niet door al die ogen naar de werkelijkheid kon kijken, juichte ik toe wat ze deden

Nr. 41, April 1993 • Johan Thielemans • Klein en klein
Heb ik het juist gelezen en mag ik het zo samenvatten: Brussel heeft geen internationaal festival nodig en Frie Leysen en Guido Minne kunnen best hun tijd aan zinniger dingen besteden...Ik meen dat Frie Leysen en Guido Minne het bij het rechte eind hebben...het initiatief van Leysen zie je even wat Brussel op cultureel gebied hoort te zijn

Nr. 41, April 1993 • Johan Thielemans • L.A.'s best bewaarde geheim
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ik zoveel gunstige reacties op het werk van de Actors Gang hoor omdat de reputatie van Tim Robbins, de man die het in Hollywood gemaakt heeft, op de acteurs en...Het is een nieuwe miskenning van het eigen, plaatselijke talent, hoor ik theatermakers, schilders en journalisten zeggen...om voorstellen in te dienen voor het project Crossing L.A.. In de oproep lees ik dat Sellars belooft dat het project absoluut tot een van de hoogtepunten van het festival zal worden "a fabulous

Nr. 41, April 1993 • An-Marie Lambrechts • Een hoofd vol sneeuw
mijn geval denk ik dat alles wat ik ook maar enigszins goed gevonden heb, het resultaat is van een toeval van waaraf ik heb kunnen werken...die overdracht van die energie-explosie naar een publiek toe, zie je vaak dat het publiek letterlijk opgewonden geraakt; een staat van extreme alertheid ontstaat of moet ik zeggen extreme...Ik zou wensen dat het publiek waarneemt, observeert wat er gebeurt