Advanced Search for "Johan Fabricius"

. . . «De Dorpsdokter» door J. Fabricius Het verwisselen van kinderen schijnt een dankbaar onderwerp te zijn voor tooneelstukken. Men kan Fabricius voorwerpen, dat hij nogal . . .
. . . «De Dorpsdokter» door J. Fabricius Het verwisselen van kinderen schijnt een dankbaar onderwerp te zijn voor tooneelstukken. Men kan Fabricius voorwerpen, dat hij nogal een gemakkelijk aanloopje neemt om dramatische effekten te bereiken, maar, eenmaal vrede genomen met zijn uitgangspunt, moet men erkennen, dat . . .

. . . dernière victoire" in het " Théâtre du Parc ". Een koloniaal stuk. Het doet onder velerlei opzicht denken aan de stukken van Jan Fabricius -- met dit verschil nochtans -- dat het niet gesitueerd is in de Belgische Congokolonie, maar in het moederland. De hoofdpersoon heeft wel . . .

. . . Werk ", Gent. op den Landjuweel-wedstrijd te Thienen. Martens noemt zijn nieuw stuk een "familiegebeurtenis". Zijn gegeven doet onmiddellijk denken aan Fabricius ' Onder een dak , en aan het stuk van Ernest W. Schmidt : 't Is de gang van de wereld -- want . . .

. . . deze geestigheid te lomp vindt, wijte dit niet aan Gaston Martens , maar aan ons Vlaamsche volk -- want wij zijn, zooals Fabricius ergens zegt, geen heiligen. Ook het " Vlaamsche Volkstooneel " schijnt dat nu te weten. 14-11-25. Voor . . .

. . . de eerste poging tot beschaving van het Vlaamsch publiek. Hij speelde Shaw , Schnitzler , Wildgans , Ghéon , Fabricius ; en wat in onze officieele stadsschouwburgen werd onthaald op een pretentieus niet-begrijpen vond ingang bij plattelandsche toeschouwers. De reis van Dr. . . .

. . . Ranucci : Dat wat ge niet hebt - R. Kimpe : Het bateloos Offer - E. W. Schmid : De Klapperbeentjes - J. Fabricius Jr : Dole Wappers - F. Hebbel : De Niebelungen - G. Freytag : Die Journalisten - Grillparzer : Des Meeres und . . .

. . . drama der eenzaamheid, vooral der sexueele vereenzaming, onderlijnd door het zwoele van de aldaar heerschende atmosfeer. Demers doet hier nagenoeg wat Fabricius deed in «Dolle Hans» ; hij stelt het zoogenaamde driehoekprobleem in de schroeiende sfeer der tropen. Maar bij Fabricius domineert dan nog . . .
. . . nagenoeg wat Fabricius deed in «Dolle Hans» ; hij stelt het zoogenaamde driehoekprobleem in de schroeiende sfeer der tropen. Maar bij Fabricius domineert dan nog een ras-kwestie, terwijl Demers zich meer bepaaldelijk houdt bij het sexueele probleem alleen. Maar hij zal in later werk . . .

1921-11-25 EEN TOONEELVERTOONING (Karel Van de Woestijne)

. . . echter niet aan wat noodig is om een Vlaamsch publiek aan het daveren te brengen. Ofwel is het ontleend aan den grand favori Fabricius of aan Heijermans , ofwel aan Vlaamsche auteurs die doorgaans al te zeer met zichzelf ingenomen zijn. Goede stukken, die onmiddellijk op het . . .

. . . in een schouwburg. Wij vergeten de menschen rondom ons in de loge, wat wij nooit doen bijv. als wij naar een stuk van Fabricius kijken. Heyermans boeit het publiek nog steeds. Hij is zoo knap dat niemand hem kan weerstaan; Trouwens -- dat vooral -- zijn . . .

1921-01-24 TOONEEL TE BRUSSEL (Karel Van de Woestijne)

. . . onder de gunst die, te beginnen met het Fransche Dennery -melodrama, over de Duitsche Posse heen, tot bij Heijermans en Fabricius , het buitenland in Vlaanderen geniet (waarbij de Hollandsche "concurrentie" niet de minst gevaarlijke is, zooals een Vlaamsch tooneelschrijver mij nog onlangs deed opmerken, omdat . . .

. . . idee wil vormen, vergelijke het met min of meer similaire stukken... met «De Schande» van Scheffer , met «Onder één Dak» van Fabricius . Beide zullen, ondanks de technische knapheid van hun makers, veel sneller verouderen dan het minder goed gebouwde «Gezin van Paemel» van Buysse . . . .

1935 Koloniaal Tooneel (Ernest W. Schmidt)

. . . geven afdoende antwoord. "De Halfbloed is het eenige stuk van Demers dat we onder "koloniaal tooneel kunnen rangschikken. Naar het voorbeeld van Fabricius ' "Dolle Hans" teekent hij het conflict van een halfbloed, zoon van een blanken vader en een negerin, met zijn omgeving. Jean Joubart, de . . .
. . . dan: is de verachting van de blanken in Congo voor deze menschen wel zoo algemeen als Demers het doet voorkomen ? Fabricius heeft er zich wel voor gewacht in "Dolle Hans te generaliseeren, hij zegt uitdrukkelijk dat de haat voor de Sienio's slechts bij een kleine . . .
. . . verduren heeft gehad. Een toekomstbeeld? Maar dan moeten we veronderstellen dat de ontwikkelingsmogelijkheden van de negers even groot zijn als bij de blanken. Fabricius heeft in sommige van zijn stukken inlanders geteekend; hij betrachtte hun speciale mentaliteit weer te geven. Misschien is er veel conventioneels aan deze figuren, . . .

. . . hij het niet-koloniale in zijn werk te dekken door naar zijn meening gelijkaardige verschijnselen bij andere auteurs. Laat ons uit zijn opwerping enkel Fabricius en Lenormand bezijdigen (want F. Demers argumenteert hier zeer oppervlakkig) en vooral stilstaan bij «Sonna», waarin F. Demers . . .
. . . de uiteindelijke lotsonderwerping. waar zij doorwond blijft en geslagen. Wij zijn weinig tuk op orientalisme en exotiek, maar het moet worden toegegeven, dat Fabricius in die richting met «Sonna» een werk van standaardbeteekenis heeft geleverd. En laat ons even maar verwijlen bij dit ongespeelde stuk van
. . . van den halfbloed nogmaals willen veraanschouwelijken, is voor Demers lang geen gemakkelijke opdracht. Ligt in ons geheugen niet de Sienjo van Fabricius en zal Demers vermogen hier even aangrijpende psychologische beeldvormen te ontwerpen? Wij kunnen alvast aanstippen, dat deze halfbloed het zonder voorbehoud haalt . . .

. . . worsteling van stilte met geluiden gedragen. En hoe wordt de beteekenis van het conflict hierdoor niet gediend! Ik zei dat stilte ontroering bewerkt. Jan Fabricius sluit zijn bekend Indo-drama "Dolle Hans" met een stille scène. Ik herinner mij dat dit destijds voor een nieuwigheid gold; ik bedoel geenszins . . .

Corpus Toneelkritiek Interbellum