Vrijdag hield E.H.C. Lindemans een lezing van een nieuw stuk in "Met Tijd en Vlijt". Alhoewel het stuk nu ingestudeerd wordt onder leiding van Staf Bruggen, toch is het bij mijn weten nog niet gekend. De toehoorders van het aloude taal- en letterlievend genootschap waaronder eenige leeraars van het St-Pieterscollege, genoten de eer, het stuk voor het eerst in 't publiek te hooren voordragen door den auteur zelf.

"De Blinde" is een modern sprookje in 3 bedrijven met een voor- en naspel. Het voorspel voert ons in een Brabantsch stadje, waar voor de kerkdeur drie bedelaars ons een aalmoes smeeken: de Dikke, de Magere en de Dunne. Zij ontvangen weinig omdat het publiek wel ziet dat het drie luiaards zijn en al de voorgewende miserie louter uitvindsel is.

Terwijl de Dunne even de kerk is binnengegaan beramen de twee andere een plan om een echte miserie aan het publiek ten toon te spreiden en aldus gemakkelijker geld te verdienen. Zij zullen den Dunne eenvoudig de oogen uitbranden en dan met hem gaan bedelen. Wanneer deze uit de kerk komt stellen ze voor dat iemand hunner zich zou laten blind maken en laten aan den Dunne toe de strookes vast te houden die over het slachtoffer zullen beslissen. De Dunne blijft natuurlijk met het kortste zitten en zal worden de oogen uitgebrand.

In het eerste bedrijf zien we den Dunne die nu blind is, in een bosch bij een zak geld wachtend op zijn makkers. Hij is nu reeds een jaar zijn oogen kwijt en heeft schatten verdiend voor het gezelschap. De Dikke en de Magere komen aan in een nieuw pak gestoken, en zijn besloten den Blinde kwijt te spelen om alleen van het geld te kunnen genieten. Dit wordt dan ook gedaan en onze sukkelaar is nu moederziel alleen aan zijn eigen treurig lot overgelaten. Maar opeens begint het te spoken... Twee uilen komen aangevlogen en maken hem bekend dat er op deze plaats een heksensabbat gaat plaats grijpen. De Blinde verbergt zich in een boom en de heksen van Brabant, Kleveland en Bretagne komen op hun bezemstelen toegevlogen. Door de eerste vernemen we dat er daar in 't bosch een bronne is, die het gezicht weergeeft aan de blinden die zich met dit water wasschen. De tweede leert ons dat er grooten watersnood heerscht in Kleveland maar dat er zal aan verholpen worden als men den hoogsten boom der streek omkapt. De derde meldt dat het prinsesje van den koning van Bretagne ziek ligt en niet genezen zal alvorens de padde die onder haar bed ligt en gal spuwt zal gedood zijn. Daarop verdwijnen ze.

Onze Blinde gaat naar de bron en komt de waarheid van hun tooverspreuken te ondervinden: hij is weer ziende. Hij zal nu ook de zending gaan vervullen die hem is weggelegd en zal op de bedreigde plaatsen het goed aan de menschen komen doen.

In het tweede bedrijf bevinden wij ons voor de poorten der stad Kleve, alwaar de grootste verslagenheid heerscht. De stadsproost, en zijn schepenen van diverse politieke schakeering weten geen raad meer om de volksellende te lenigen, tot onze Dunne daar aankomt en hun het geheim der heksen mededeelt. De hoogste boom wordt omgehakt en de verlangde water is gevonden. Als belooning krijgt de Dunne 10.000 mark en een schip om naar Bretagne te varen.

Het derde bedrijf toont onze avonturier voor de poorten van het Koninklijk paleis in Bretagne, waar de Wetenschap te vergeefs getracht heeft, genezing te brengen. Na wat parlementeeren met de Nar wordt onze Domme binnengeleid en redt het zieke prinsesje met de kwade padde te grijpen en in 't vuur te werpen. Ter belooning krijgt hij een kist vol goudstukken. De Domme is nu schatrijk maar heeft een zekere wroeging omdat het geld verkregen werd zonder te werken. De Nar zal hem vergezellen en hem een goed gebruik van zijn schatten wel aanleeren.

In het naspel bevinden we ons terug in Brabant, voor de herberg "Den gouden kamer" waar voor de deur de Dikke en de Magere haveloos nu en uitgeput liggen te slapen. De Domme is op logist in de afspanning en vindt hier nu zijn oude kameraden terug. Maar in welk een toestand! Zonder kruis of munt en geen blinde meer om mee te bedelen.

De Nar die nu als leidsman optreedt zal den Domme om ze niet te verschoppen maar hen goed te doen door mee te deelen van zijn rijkdommen. Maar de Domme zal hun eerst de les spellen. Hij kan ze ten laatste overtuigen met hem aan 't werk te schieten tot het bouwen van een kerk op de plaats waar de heksen verschenen om aldus O.L.Heer te beloonen voor zijn goedheid en de toekomstige bedelaars aan te zetten de leniging hunner smart in het werk te zoeken.

Zooals blijkt uit deze inhoudsopgave heeft schrijver zijn fantasie vrij spel gelaten. Ja, het is een modern sprookje. Maar de karakters zijn naar de werkelijkheid gekonterfeit en in sommige tooneelen komt er door de fantasie een heele realiteit loeren, vooral in het tooneel van de stadsproost en zijn schepenen in Kleveland. De stijl is ongemeen vlottend en er wordt er zwierige dialoog gevoerd doorspekt met zoo'n echte Vlaamsche zetten die schrijvers andere werken ook kenmerken. We onthouden ons van alle kritiek, gezien onze onbevoegdheid, maar we zijn echter overtuigd dat de moderne Vlaamsche tooneelliteratuur een puik stuk rijker is geworden. Met verwachting zien we dan ook uit naar een eerste opvoering.