Voor een schitterende zaal waar natuurlijk het Britisch element domineerde, heeft het befaamd reizend tooneelgezelschap "The English Players" Woensdagavond in den Parkschouwburg, te Brussel, een voorstelling in 't Engelsch gegeven van "Candida", de fijne comedie van Bernard Shaw.

Het was in alle opzichten iets puiks en alle rollen, ook die van ondergeschikt belang, waren in handen van artisten van allereerste gehalte.

Ons, die ons nog duidelijk de vertolking herinneren van "Candida" door het Vlaamsche Volkstooneel, een tiental jaren geleden, met Oscar De Gruyter, Dolly De Gruyter en Gust Maes in de voornaamste rollen, is het verschil in opvatting van de interpretatie ten zeerste opgevallen.

Waar onze Vlamingen met hun minder of meer onstuimig temperament deze geestige en tevens fijn sentimenteele comedie in een eerder hartstochtelijk tempo ten tooneel voerden, veelal jachtig en uitbundig, hadden "The English Players" het stuk bij voorkeur in een flegmatieken toon gezet, kalm, sober, beheerscht. Wij gelooven dat zij het dichtst de bedoeling van Bernard Shaw zullen hebben benaderd. Het was iets door en door Engelsch, zoo van geest als van gemoed.

Zooals wij reeds zeiden, had ieder artist een volkomen begrip van zijn rol en acteerde hij dan ook in streng persoonlijken stijl. Edward Stirling speelde voor James Morell, den ijverigen plichtsgetrouwen predikant, goedhartig tegenover zijn gade maar in alles vrij positief. Ian Reid was de jonge dweper Eugene Marchbanks, de onverhelpbare dichter, romantisch verliefd op Morell's vrouw Candida.

De titelrol werd vervuld door Margaret Vaughan die haar sympathiek, fijn genuanceerd en met bewonderenswaardige voornaamheid wist uit te beelden. En dan was er nog de platburgerlijke Burgess (Candida's vader) van Frank Reynolds, de lummelachtige hulppredikant Mill van Charles Carew en, last not least, de onbetaalbare Prossy Garnett (Morell's secretaresse) van Monica Disney.

De handeling bewoog zich in een stemmig gestoffeerd studievertrek en de personages waren schitterend getypeerd.

Na ieder bedrijf moest er drie, vier keeren gehaald worden en na afloop der vertooning viel het gezelschap een langdurige en geestdriftige ovatie te beurt.

De h. Edward Stirling beloofde in den herfst van dit jaar nog eens te Brussel op te treden.

H.B.