Deze eer was Dinsdag avond aan St. Augustinuskring in den "Katholieken Kring". Daarmee is om het opzet allereerst al deze voornaamste liefhebberskring uit onze kunststad te loven. De droeve klucht in vier bedrijven van den jongen schrijver Ward Schouteden verwekte heel wat belangstelling. Dat heeft zeker niet geschaad aan de Franciscaansche Missien (Oever). Een der weinige gelegenheden waarop men in die stijf-deftige Katholieke Kring veel vroolijke gezichten ziet. De jongens van St. Augustinus zijn met Ward vol geestdrift van Brussel gekomen en ze werden nog meer aangevuurd tot "spel" door de tegenwoordigheid van den schrijver zelf, die na het derde bedrijf op het tooneel geroepen werd en er zoo nederig tusschen de vertolkers neerknielde. Moge de tijd eens voor goed gekomen zijn waarin onze Vlaamsche schrijvers onder de gemeenschap komen. Dan zal het woord "gemeenschapskunst" practisch geen hollen klank hebben.

Dus, na de gecompliceerde "Tijl" van Anton Van de Velde hebben we hier het duidelijk sprekende symbolisme van "Jezabel" van Schouteden. Dat heeft zeker veel goede stemming verwerkt. Beide stukken waren een oproep tot Vlaanderen. (Zal hij gehoord worden?!) De schrijver van "Reimond en Renilde" en "Dorpsherrie" had veel mogen weg laten in zijn "Jezabel" om de spanning vooruit te helpen: b.v. het 2e bedrijf. In het vierde komen Pierewitje en [???] ons, publiek, hulp vragen. Dat valt buiten het stuk. De blinde Philidoor heeft gelukkig een kaars bij, anders liep hij in 't stuk verloren, wat komt die in 't werk doen?

Vele jeremiaden zijn in 't werk doorspekt met nuchtere vloeken. We lusten nog het een, noch het ander. Vele gapingen zijn er dan ook in die droeve klacht. Waar worden de overgangen waargenomen?

Nu hoed af voor het volgende: Het spel is van zeldzaam lieftalligheid. Wie houdt er niet van landelijke atmospheer zonder onduidelijke woorden en figuren? Vooral er is iets nieuws in waar te nemen, we hebben er kleur aan, afwisseling, naiviteit, niet te goedkoope wijsneuzige geestigheid. We hebben er ten slotte Pieter Breughel aan, Felix Timmermans. En die zijn ons lief, om dat zij "Vlaanderen" zijn. Ward Schouteden mag gerust zoo voortdoen. Toch is het voor de inrichters van een tooneelfeest altijd gevaarlijk een stuk op voorhand teveel op te hemelen. Het publiek komt dan af met groote, liever te groote verwachtingen, de schrijver heeft daaraan niet voldaan en... er is een zekere desillusie. Supporters moeten op 't voetbalplein blijven, zijn in kunst, carrièrebedervers.

De vertolking was echt braaf: Met gouden letters te schrijven in het geweten der spelers. Mej. D'Aes heeft haar gewoon opvliegerig toontje goed mogen temmen. 't Was een éénige Jezabel. Dank. Domien Holthof is geen succesjager: Dat heeft hij meesterlijk getoond b.v. na zijn klimpartij in met de typische scène van de luisterenden onder de raadhuisvenster. Frits Willems is een prachtige artist. Dat bewees zijn Philidoor. Koster Krets stond er sympathiek door Fr. Lavaerts. Wie zeker mee van de sterksten naar voor kwamen om hun wel waargenomen rake spel, waren de heeren Odiel Daem (Buisson) en Karel De Vocht (Pierewit). Mevrouw Frits Willems was een lelieblank maagdeke Meerioos. (Dat vormde zoo'n ander uiterste tegen haar "Salomé" in " 't Geding". Alzijdigheid!) Dan hadt ge daar nog die rumoerigen: Klinkemaillie Vaderstock, [???] Petrus, rollen die respectievelijk met klank gesteld werden door de heeren Goossens, Vermeersch en Van Hunsel. Aan Fr. Gevaerts hadden we een kostelijke schoolvis Gaernofs. De waard uit "Den rustigen Heylige" en zijn vrouw Filomeene waren opmerkelijk om hun belangloos buiten kader treden door heer W. Willems en Mej. J. Brouckhuyt, de heeren [???], Van den Henrel, Van Gastel, De Boeck en Roelant laten we recht wedervaren. De talrijke figuratie haalt er mee het meeste succes van: geen koeiengedoe, lomp en onbeholpen. Neen! Meelevig, redding van vergetel- of onachtzaamheden, ja, wel wat al te grooten ijver zoodat sommige acteurs door leden van de figuratie hoorbaar op 't scène geroepen werden. De heer Karel Brouwers valt moeilijk te vervangen voor de regie.

M. A. Prevenier ging zichtbaar fier op zijn zuiver aan lijn en samenhang geteekende schermen die onze goede Borgerhoutenaar Lambert Laureys gewetensvol tot op 't laatste moment borstelde. Vooral ook de heer Gust Persoons viel als componist en orkestleider in den smaak.

Wanneer "Jezabel" overal en bij elke gelegenheid zoo zal gepresteerd worden lijk hier St. Augustinuskring het gedaan heeft, dan twijfelen wier niet aan of 't stuk van Ward Schouteden, als is het zoo wat "hoog-laag, hoog-laag", gaat overal blijheid brengen. 't Was alhier de ster van 't grootliefhebbers seizoen.

Rob