Advanced Search found 28 item(s) featuring "Felix Timmermans"

1932-04-09 "leontientje" door F. Timmermans (Victor J. Brunclair)
  • . . . Tooneel «Leontientje» door F. Timmermans Deze herneming drong zich allerminst op, want voor wat betreft gehalte mag dit stuk gerangschikt worden hij het repertorium der Zondagscholen . . .
1928 Cyriel Verschaeve: Twee legendespelen (Lode Monteyne)
  • . . . deze laatste betrachting hebben wij het ontstaan te danken van enkele legendespelen met religieusen ondergrond: van «Als de sterre bleef stille staan...» door Felix Timmermans en Eduard Veterman , van de «Beeldekens uit het leven van Sint Franciscus» door Michel de Ghelderode , van de «Beatrijs-bewerking», . . .
1931-05 "Het Kindeken Jezus in Vlaanderen" (Rob Erkens)
  • . . . IN VLAANDEREN. Ik vermoed dat niet ieder het met mij eens zijn zal, wanneer ik beweer dat in de werken van Timmermans een religieuze atmospheer ligt, die hij alleen te scheppen weet. Al is die religiositeit wat vaag en niet van 'n zeker pantheisme vrij te . . .
1924-08-25 Tooneel in België: Het vernieuwde "Vlaamsche Volkstooneel" (Willem Putman)
  • . . . het uitsluitende vertooningsrecht. Nog wordt voorbereid: een avond met drie stukjes in één bedrijf, zijnde: "Als de sterre bleef stille staan". Kerstspel van Felix Timmermans , dat indertijd verscheen in het tijdschrift "Pogen"; "De danser van Onze Lieve Vrouw", de bewerking eener oude legende door Wies Moens . . .
  • . . . niet slechts tooneel-vertooningon maar ook concerten en voordrachten zullen begrepen zijn. Zoo wordt gewaagd over spreekbeurten van Maritain , Ghéon , Felix Timmermans , Frederik van Eeden , L. J. M. Feber en Ellen Russe . . . .
1930-02-24 "En waar de ster..." honderd maal opgevoerd: Hulde aan auteurs en acteurs: Tien jaar tooneelarbeid gevierd (Q.)
  • . . . honderdste maal stilstond in het Paleis voor Schoone Kunsten te Brussel is voor ons Vlamingen niet zonder beteekenis. Dit stuk van Timmermans en Veterman , doorgeurd van volksche Kerstmispoëzie, dit werk van den lach en den traan, met zijn warm-kleurrijke tafereelen en zijn zoetelijke is . . .
  • . . . warm-kleurrijke tafereelen en zijn zoetelijke is een dierbaar Vlaamsch bezit geworden. De honderdste opvoering was mede bedoeld als hulde aan de aanwezige auteurs Felix Timmermans en E. Veterman , twee acteurs Staf Bruggen en Maurits Hoste jubileerden en een tooneelarbeid van tien jaar werd herdacht. . . .
  • . . . groote belangstelling voor die honderdste vertooning. Een dicht bezette zaal spaarde haar toejuichingen niet. Onder de aanwezigen vermelden wij, benevens de bovengenoemde auteurs Timmermans en Veterman , Z. E. H. Bernaerts , geestelijk adviseur van het Vlaamsche Volkstooneel , de heeren Herman Deckers,
  • . . . Z. E. H. J. Bernaerts , geestelijk adviseur, aan den heer De Haen, hoofd van het gezelschap. Spreker richt zich verder tot de heeren Felix Timmermans en Ed. Veterman , weidt uit over de gelukkige samenwerking van den Hagenaar en den Lierenaar en dankt om de gave ontroering, . . .
1926 Het mystieke tooneelwerk van Timmermans (Lode Monteyne)
  • . . . HET MYSTIEKE TOONEELWERK VAN TIMMERMANS Er zijn in het tooneelwerk, dat Felix Timmermans , in samenwerking met den Noord-Nederlander Edward Veterman , uit verscheidene van . . .
  • . . . HET MYSTIEKE TOONEELWERK VAN TIMMERMANS Er zijn in het tooneelwerk, dat Felix Timmermans , in samenwerking met den Noord-Nederlander Edward Veterman , uit verscheidene van zijn fleurige en sappige verhalen trok, twee goed gescheidene richtingen te . . .
  • . . . zijn fleurige en sappige verhalen trok, twee goed gescheidene richtingen te beschouwen, die elk de weerspiegeling zijn van een wel bepaalde zijde van Timmermans ' niet zoo heel ingewikkelde schrijverspersoonlijkheid. Zoo toont in een stuk als «Meneer Pirroen», waarin personages uit den roman «Anne Marie» ten tooneele worden gevoerd, . . .
  • . . . zoo heel ingewikkelde schrijverspersoonlijkheid. Zoo toont in een stuk als «Meneer Pirroen», waarin personages uit den roman «Anne Marie» ten tooneele worden gevoerd, Timmermans zich als de humoristisch-aangelegde uitbeelder eener kleurige werkelijkheid, die evenwel niet precies overeenstemt met de veel rauwere en meer grijze realiteit van elken dag. . . .
  • . . . met epicuristische wijsheid tegen de hardheden van het leven gewapende, niet van elke zelfgenoegzaamheid bevrijd gebleven burgerluidjes, als Piroen en zijn vriendenkring, schept Timmermans een zeer speciale atmosfeer, die geheel van hem -- en van hem alléén is, en waarin de geuren drijven van fijne etenswalmen, van edele . . .
  • . . . alléén : ze is getemperd door een tamelijk vaag, doch niettemin werkzaam catholicisme, dat wel bij dezen gezapigen genieter van aardsche vreugden past. Timmermans heeft, sedert hij Pallieter schreef, snel geëvolueerd -- naar het innerlijk althans, vermits hij bewaard heeft de verwenpracht zijner beeldspraak en zijn malschen verhaaltrant, . . .
  • . . . werd bewerkt, of een roman als «De pastoor uit den bloeienden Wijngaard», dat aanleiding gaf tot het ontstaan van «Leontientje». De mystiek van Timmermans bezit een uitgesproken «volksch» karakter. Ze wordt niet gevoed door een sterke overtuiging. Ze is enkel gevoel en sluit redeneering schier geheel uit. Ze . . .
1930-02-27 Het Vlaamsche Volkstooneel te Antwerpen: Eerste opvoering van "De Hemelsche Salomé" door Felix Timmermans (V.G.)
  • . . . Het Vlaamsche Volkstooneel te Antwerpen: Eerste opvoering van "De Hemelsche Salomé" door Felix Timmermans "In den naam des Vaders, des Zoons en des Heiligen Geestes." Zoo luidt de inzet en het slot van de enkele beeldekens . . .
  • . . . Heiligen Geestes." Zoo luidt de inzet en het slot van de enkele beeldekens uit het leven van de H. Katharina van Sienna, die Felix Timmermans tot een heiligenspel onder den titel "De Hemelsche Salomé" bijeen vergaard heeft. Wij zullen niet beweren dat de auteur er in geslaagd is . . .
  • . . . - daarvoor mist hij het voor alles technische sterkte en gaat het mank aan verscheidenheid, waardoor soms wel eentonigheid dreigt te ontstaan. Maar Timmermans is er in geslaagd op de hem eigen wijze, tafereelen van onweerstaanbare wijding te geven zelfs voor een niet-katholiek publiek. Timmermans is . . .
  • . . . Timmermans is er in geslaagd op de hem eigen wijze, tafereelen van onweerstaanbare wijding te geven zelfs voor een niet-katholiek publiek. Timmermans is in de eerste plaats Timmermans gebleven, en dit werk, dat hij alleen schreef, kunnen wij vaststellen dat zijn vroeger tooneel-oeuvre hoofdzakelijk . . .
  • . . . de hem eigen wijze, tafereelen van onweerstaanbare wijding te geven zelfs voor een niet-katholiek publiek. Timmermans is in de eerste plaats Timmermans gebleven, en dit werk, dat hij alleen schreef, kunnen wij vaststellen dat zijn vroeger tooneel-oeuvre hoofdzakelijk zijn werk zijn opvatting en zijn taal was, . . .
  • . . . was, terwijl Veterman 's taak tot de ingeburgerde techniek van een "tooneel"-spel beperkt bleef. In dit werk, en sterker dan vroeger doet Timmermans ons zijne geloovige geaardheid aanvoelen, en wel in zoo hooge mate, dat wij meermaals voor onzen geest zagen opdagen de van den Geest bezielde . . .
  • . . . ah! on veut trouver Dieu ailleurs ku'en Dieu! Dieu!, c'est vieux, c'est démodé. Et puis ça demande des sacrifices." Het is juist dat Timmermans ons door de H. Katharina wil laten leeren en waarvoor hij haar plaats eerst in haar eigen familiekring, in strijd met hare ouders, in . . .
  • . . . uitgaat werd door Antoon Van de Velde met de algemeene wijze gediend. Van de Velde heeft de tafereeltjes die Timmermans geschreven heeft, gezien zooals Timmermans ze ook zou geteekend of geschilderd hebben. Zoo werd het geheel vol frissche kleuren in eene kleine . . .
  • . . . de Velde met de algemeene wijze gediend. Van de Velde heeft de tafereeltjes die Timmermans geschreven heeft, gezien zooals Timmermans ze ook zou geteekend of geschilderd hebben. Zoo werd het geheel vol frissche kleuren in eene kleine ruimte, waarbij eene zeer sober opgevatte belichting . . .
1921-02 Herman Teirlinck, de Nieuwe Uilenspiegel (Eugene De Bock)
  • . . . nog geen bewustheid. Het is meer schilderachtig dan muzikaal, meer sensueel dan geestelik, de zinnelikheid is er meer seksueel gedetermineerd dan bij een Timmermans . Uiting van een gederacineerd grootstedeling. Het werk bevat evenwel veel schoonheden. Bewonderenswaardig is immers het gevecht van Thyl met de buizerd, daar waait lucht . . .
1921-02-01 Jozef in Dothan (Anon.)
  • . . . menigeen rouwmoedig op de borst sla. Deze conceptie is ook in de ander kunsten niet vreemd. K. Van de Woestijne en Felix Timmermans actualiseerden aldus de stof uit het H. Schrift in hun "Drie bijbelsche verhalen" en "Het Kindeken Jezus in Vlaanderen". Albert Saverys . . .
1927-02-25 De creatie van "Jezabel" te Antwerpen (Rob)
  • . . . nemen, we hebben er kleur aan, afwisseling, naiviteit, niet te goedkoope wijsneuzige geestigheid. We hebben er ten slotte Pieter Breughel aan, Felix Timmermans . En die zijn ons lief, om dat zij "Vlaanderen" zijn. Ward Schouteden mag gerust zoo voortdoen. Toch is het voor de . . .
1930-01-20 Het Alg. Kath. Vl. Tooneelverbond in volle actie (P.D.)
  • . . . van Onzen Heer" door Sint-Augustinuskring , in Vrede Sint-Willibrordus , op 30 Januari a.s. en de creatie van "De Hemelsche Salomé" van Felix Timmermans , op 24 Februari te Lier. Beide feesten worden ingericht door A.K.V.T. en de leden genieten op beide feesten 20% vermindering. Spreker trekt . . .
1927-03-08 Te Lokeren: "O.L.Vrouw in de Doornkens" van Henri Ghéon en Felix Timmermans (J.B.)
  • . . . Te Lokeren: "O.L.Vrouw in de Doornkens" van Henri Ghéon en Felix Timmermans De vertooning van "O.L.Vrouw in de Doornkens" die zoo juist werd gegeven in het Gildenhuis te Lokeren, reken ik tot . . .
  • . . . het frische spel op verzoek der Zusters van Liefde te Eecloo en voor den tooneelgroep van het Gildenhuis te Lokeren heeft Felix Timmermans het vertaald in het Vlaamsch. Dom Olivier Rousseau , der abdij van Maredsous, maakte bij sommige tooneelen muziek die de godsdienstige poëzie . . .
  • . . . zij geneest daarenboven het kranke been van den armen sukkel die men nog verdacht had het beeld uiit de kerk te hebben gestolen. Timmermans heeft een eenvoudige vertaling geleverd en echt Timmermansche verzen gemaakt voor het argeloos voorspel der engelen. De doornenstruik, het huis der Derde-Ordelingen, . . .
  • . . . die men nog verdacht had het beeld uiit de kerk te hebben gestolen. Timmermans heeft een eenvoudige vertaling geleverd en echt Timmermansche verzen gemaakt voor het argeloos voorspel der engelen. De doornenstruik, het huis der Derde-Ordelingen, de Parochiale Kerk van Eecloo, het Gasthuis van Eecloo, waren . . .
1928 Timmermans en Veterman: "Als de sterre bleef stille staan" (Lode Monteyne)
  • . . . «ALS DE STERRE BLEEF STILLE STAAN» Drie «kerstmis-verbeeldingen» dramatiseerde Timmermans in de tafereelen, waaruit het stuk «Als de Sterre bleef stille staan...» is samengesteld. Op denzelfden stond, dat, vele eeuwen geleden, de drie Koningen . . .
  • . . . en het Kind, die langs Vlaamsche wegen in een foorwagen wonen. En zie... de drie mannen offeren al de gaven, die zij beurden. Timmermans , die uit de oude volksboekjes, waaraan zijn kunst menig mystisch en folkloristisch element ontleende, ook zijn voorliefde voor roerende anachronismen putte, heeft dezen «eersten . . .
  • . . . echter het contact met het gewone leven te verbreken. Zijn mystisch voelen en denken neemt steeds aardsche, en wel bepaaldelijk «volksche» vormen aan. Timmermans brengt den «hemel» dichter bij de menschen en, dit doende, volgt hij het voorbeeld onzer middeleeuwsche kunstenaars, die zoo niet met God-zelf, dan toch . . .
  • . . . middeleeuwsche kunstenaars, die zoo niet met God-zelf, dan toch met Maria èn Jozef èn het Kindeken, op vertrouwelijken voet verkeerden. De weg, dien Timmermans gaat, dweerst overigens de paden, waarlangs het volk doolt, zoekend naar voldoening voor zijn mystisch betrachten. De herder Suskewiet, méér nog dan zijn twee . . .
  • . . . inhoud al schraler wordt en die veel meer illustratieve dan dramatische waarde bezitten, vertoond. We schreven haast «gefilmd» -- doch dan zouden we Timmermans onrecht doen, vermits we aldus zijn gesmijdige taal, waarin volksche uitdrukkingen met hun scherpe omtrekken en sterk-aansprekende beelden zijn geciseleerd, geheel buiten beschouwing laten, . . .
  • . . . aangezien elk drama een nieuwe eenheid is, gevormd uit den volkomen samengroei van lyrische en epische elementen, beseft men onmiddellijk het euvel, waaraan Timmermans ' werk mank gaat. Het is een zuiver episch gewrocht door geen lyrisme: d.i. een uitgroei van persoonlijkheden -- gedragen. . . .
1925-09-27 Felix Timmermans en Edward Veterman : "En waar de ster bleef stille staan..." in het "Théâtre du Marais" (Willem Putman)
  • . . . Felix Timmermans en Edward Veterman : "En waar de ster bleef stille staan..." in het " Théâtre du Marais ". Het gezelschap . . .
  • . . . De Meester jr. , waarvan het secretariaat thans wordt waargenomen door Jan Boon , heeft zijn tweede speelseizoen ingezet met dit Kerstspel van Timmermans en Veterman , dat in Nederland met veel bijval werd gecreëerd. Het zal u niet verwonderen, lezer, als ik hier begin met te . . .
  • . . . van het " Volkstooneel " staat. Ik ga niet heelemaal akkoord met de aldus bewoorde beoordeeling van "Waar de ster...". Het jongste werk van Timmermans en Veterman is wel een tooneelstuk -- maar het is een tooneelstuk in één bedrijf. Het eerste Kertsnachtverhaal is bewogen door een . . .
  • . . . lang -- maar op den duur gaat dat den meest inschikkelijken toehoorder vervelen. Wel, van het oogenblik af dat de geestige zetten van Timmermans ons niet meer kunnen boeien -- is dan gansch het heil der vertooning te zoeken in de guitige sprongen der regie. Zij was uitstekend, . . .
  • . . . de waarde die ieder tafereel heeft op zich zelf. Het zijn heusch leuke schilderijtjes, die voor ons oog worden opgehangen, levende illustratie's van Timmermans ' verhaal, bovendien zoovele attesten van fijn spel en knappe regie, wondere printjes welke wij elk afzonderlijk toejuichen -- om dan de zaal te verlaten . . .
  • . . . de geheimzinnige atmosfeer van knetterende kaarsen rondom vereerde heiligenbeelden in den jenever-en zweetreuk van tjokvolle danszalen. Zoo is er in dit stuk van Timmermans en Veterman het folkloristische element naast het religieuze; de regie kan hier onderlijnen naar willekeur en het " Vlaamsche Volkstooneel " laat geen . . .
1926 Het poppenspel (Michel de Ghelderode)
  • . . . kou en ellende... En de herders gingen heen door het Breughel-land en zongen een «suyverlick liedekyn»... Want, weet het toch, lang reeds vóór F. Timmermans schreef, waren herders en koningen van Vlaamschen bloede. Heel 't oude Vlaanderen zong in die woorden. Dit waren de heerlijkste uren van mijn . . .
1928-04-28 Jef Crick: "Fra Angelico" (Lode Monteyne)
  • . . . geëvokeerde beeld van Fra Angelico's moeder verbonden wordt met het beeld der bovenaardsche Moeder. Verder gaat de verwantschap met stukken als deze van Timmermans en van Jac. Ballings niet. Levend in de nabijheid van de schilders, wier gewrochten hij verklaarde in niet meer te tellen studies, . . .
1926 Felix Timmermans en Edward Veterman: "Mijnheer Pirroen" (Lode Monteyne)
  • . . . Felix Timmermans en Edw. Veterman MIJNHEER PIRROEN. Wie «Anne-Marie» las, en daarin genoot van de kleurenweeldrige beschrijvingen -- meer misschien dan . . .
  • . . . rijken, roman, een komedie -- en dan nog wel eene in vier bedrijven -- te bewerken. En toch, in dit gewaagde opzet zijn Timmermans en zijn medewerker Ed. Veterman tamelijk wel geslaagd. Wat komen we, bij het nagaan der zich opvolgende tooneelen, al verder en verder . . .
  • . . . comedie, met één voorbereidend bedrijf, gevolgd door een middenmoot, waarin de handeling culmineert, en eindigend op een acte, welke de ontknooping brengt. Wat Timmermans en Veterman te zien geven is: voortschrijdend leven, liever nog: enkele hoofdmomenten in het voortgolvend bestaan van een mensch. Wanneer we ons . . .
  • . . . niet zonder willekeur geschikte geheel. Misschien loont het wel de moeite even na te gaan wat er van de zoo eigenaardige gaven van Felix Timmermans , zooals wij die kennen uit zijn «Pallieter», zijn «Kindeken Jezus in Vlaanderen», zijn «Juffrouw Symphorosa», en dan zijn «Anne-Marie», in deze tooneelbewerking overbleef. . . .
  • . . . vrije, zinnelijk levende en zinnelijk-genietende dagenmelker, de panthéïstisch-aangelegde mensch, wiens wezen zich met de natuur vereenzelvigt, blijft al te veel het oordeel der Timmermans -lezers beheerschen. De stuwkracht eener dionysische levensvreugde en van een optimisme, dat ons soms wel erg gemakkelijk en zelfs gewild voorkomt, doorgolft Timmermans ' . . .
  • . . . Timmermans -lezers beheerschen. De stuwkracht eener dionysische levensvreugde en van een optimisme, dat ons soms wel erg gemakkelijk en zelfs gewild voorkomt, doorgolft Timmermans ' verhalen, schenkt hun een groote bekoring, welke ons dikwijls belet de warme innigheid te genieten, die er onder de kleurige woordjes en de sappige . . .
  • . . . bekoring, welke ons dikwijls belet de warme innigheid te genieten, die er onder de kleurige woordjes en de sappige gezegden te smeulen ligt. Timmermans ' virtuositeit in het scheppen van blije zonnigheid is het, die ons inpalmt en dan ook menig detail negeeren doet, waardoor zijn warme gevoeligheid ons . . .
  • . . . roman lijk «Anne-Marie», zoo vol stemming en fijn sentiment. Die warme innigheid en die zuiver menschelijke gevoeligheid, welke in het verhalend werk van Timmermans al te veel wijken moeten voor zijn beschrijfkunst en die hij minder blijken laat dan zijn wel eens gewilde liefde voor de schoone «koleuren», . . .
  • . . . vernieuwingskracht ontleent, hersteld. (Terwijl we dit neerschrijven denken wij eraan, dat het wellicht heel verkeerd is Pallieter steeds afzonderlijk te beschouwen, los van Timmermans ' eigen leven en van zijn vorig werk, waarop het een reactie is). Toch zegeviert des schrijvers optimisme, vermits Pirroen zijn jonkvrouw «krijgt». Het tragische . . .
  • . . . laatste twee bedrijven temperde, wordt aan het slot vaneengereten. Tragiek ! Lijkt dit woord niet te drastisch, te donker van klank, waar het Timmermans geldt ? Er is tragiek in Mijnheer Pirroen's geval, die geduldig twintig lange jaren wacht op de beminde bruid, wier hooghartigheid hij nimmer overwinnen . . .
  • . . . gezegden, die het op het tooneel toch altijd minder doen dan in den roman, bloeien de stemmingen op en groeit de atmosfeer. Wat Timmermans ' sappig-gekleurde, soms door een paar bizonderheden gekarakteriseerde beschrijvingen onder de lezing voor onze oogen optooveren, moet op de planken verwezenlijkt worden door een naar . . .
1925-09-27 TOONEEL TE BRUSSEL (Karel Van de Woestijne)
  • . . . Voor een schitterende zaal in het stemmige " Théâtre du Marais " is hier de eerste voorstelling gegeven van het bekende legendespel van Timmermans en Veterman . Met En waar de Ster bleef stille staan.... zette het vernieuwde " Vlaamsch Volkstooneel " zijn tweede tooneelseizoen in. Daar het . . .
  • . . . geheimzinnige atmosfeer van knetterende kaarsen rondom vereerde heiligenbeelden in den jenever- en zweetreuk van tjokvolle danszalen. Zoo is er in dit stuk van Timmermans en Veterman het folkloristische element naast het religieuze; de regie kan hier onderlijnen naar willekeur en het " Vlaamsch Volkstooneel " laat geen . . .
  • . . . bedrijven het gemis van verband tusschen de diverse tafereeltjes. Het zijn heusch leuke schilderijtjes, die voor ons oog worden opgehangen, levende illustraties van Timmermans ' boek, zoovele attesten van fijn spel en knappe regie, wondere printjes, welke wij elk afzonderlijk toejuichen - om dan de zaal te verlaten onder . . .
  • . . . vertolkt in uitstekende voorwaarden. Vooral de begeleiding van het foorwagen-tooneel was indrukwekkend, naïef en vroom, één exempel van wat tooneelmuziek dient te zijn. Timmermans zelf ontwierp de kostumeering, heelemaal in den trant van de boekverluchtingen en teekeningen, die wij van hem kennen. De drie koningen waren éénige exemplaren; . . .
1927-03-26 Timmermans en Veterman: "Leontientje" (Lode Monteyne)
  • . . . «LEONTIENTJE» «Leontientje» werd door Timmermans andermaal met de hulp van Eduard Veterman , bewerkt naar zijn roman «De pastoor uit den bloeienden Wijngaard». In dit verhaal bewees
  • . . . andermaal met de hulp van Eduard Veterman , bewerkt naar zijn roman «De pastoor uit den bloeienden Wijngaard». In dit verhaal bewees Timmermans ten overvloede, dat zijn kracht vooralsnog niet te zoeken valt in de psychologische verdieping van strijdende menschenzielen als deze van het vrome Leontientje en . . .
  • . . . onvermurwbaarheid van den halsstarrigen vader, die toch een doorgoed mensch is, vinden we overigens nog minder een voldoende verklaring. De groote originaliteit van Timmermans schuilt nagenoeg uitsluitend in de taal -- ook voor wat zijn tooneelwerk betreft -- en in de eigenaardige volksche kleurigheid, waarmee hij zijn beeldspraak . . .
  • . . . wat zijn tooneelwerk betreft -- en in de eigenaardige volksche kleurigheid, waarmee hij zijn beeldspraak weet op te smukken. Schrijf een bladzijde van Timmermans over in zuiver Nederlandsch, en ze is niet alleen haar uiterlijken glans, doch -- bij gebrek aan innerlijke beteekenis, ook haar diepere waarde verloren. . . .
  • . . . voortdurend de aandacht wordt gevestigd, een karakteriseerend element dat nochtans, in deze op pittoreske effectjes berekende tafereelen, eenigszins buitensporig lijkt. In «Leontientje» blijft Timmermans dichter bij de werkelijkheid dan in «Als de Sterre bleef stille staan», waardoor we gevoerd worden in de regionen der fantasie. In «Leontientje» wordt . . .
  • . . . de bekeering van Isidoor, aan het einde der al te lang gerekte sterfscène van Leontientje, niet voldoende naar voren treedt. Van al wat Timmermans voor het tooneel wrochtte, lijkt «Leontientje» ons het zwakst, want in de ontwikkeling der handeling het minst gemotiveerd, terwijl de uitwerking van het conflict . . .
1939-07 HET VEERTIGSTE JAAR 1937-38 (August Monet)
  • . . . August Monet , met muziek naar Chopin , door Leo Fob . Op Dinsdag 22 Februari 1938 : «Anna-Marie» een libretto van Felix Timmermans , met muziek van Renaat Veremans . Toen den heer Sterkens de tekst van «Zwarte Viooltjes», met de meeste liederen erin . . .
  • . . . de aankleeding en de vertolking verlangen konden, zagen ze verwezenlijkt. De schermen voor de vier bedrijven waren geborsteld, trouw naar de teekeningen van Felix Timmermans zélf. De eerste opvoering ervan hadden de GAKVO onder hun bescherming genomen. De ministers Marck en Bouchery vereerden haar door hun . . .
1928 Jac. Ballings: "Van 't Lievevrouwken en de Herdersknaap" (Lode Monteyne)
  • . . . «VAN 'T LIEVEVROUWKEN EN DE HERDERSKNAAP» II. Jac. Ballings «VAN 'T LIEVEVROUWKEN EN DE HERDERSKNAAP» Met het werk van Timmermans en Veterman staat het spel van Jac. Ballings «'t Lievevrouwken en de Herdersknaap» in eenig verband. Beide spelen zijn inderdaad . . .
  • . . . die Constant Eeckels bijeen las tot «Een ruikertje voor de Lieve Vrouw». Maar een gelijke mystische hoogte als deze dichters, bereikte Felix Timmermans niet, vermits hij hoofdzakelijk bekommerd bleek om het aanwenden van de folkloristische kleurtjes, die er te schitteren lagen op zijn rijk palet. En . . .
  • . . . doorgloeid-zijn met mystische gevoelens, zooals dit wèl het geval is voor de verzen van August Van Cauwelaert , geeft het tooneelspel van Timmermans niet den indruk. Jac. Ballings hecht hoofdzakelijk, doch niet uitsluitelijk, beteekenis aan de uiterlijke handeling. Het innigst blijft hij in de twee . . .
1930-07 Een onnoozel hart in de wereld (Robert Erkens)
  • . . . de Vlaamsche Opera . De zaal was zoo goed als leeg, geen tiende der plaatsen was bezet. Had de Hemelsche Salomé van Timmermans hier schuld aan? Lokte de Antwerpsche wereldtentoonstelling ieder naar buiten? Het Vlaamsche Volkstooneel heeft reeds veel bereikt, maar menige opvoering dient als experiment . . .
1927-09-21 Nawoord (Willem Putman)
  • . . . zulk belang, dat we moeilijk tekst van interpretatie kunnen afscheiden. Ik spreek er straks over. Anders is het met "Leontientje", het stuk van Timmermans en Veterman , waarmede het " Volkstooneel " zijn seizoen heeft afgesloten. Men heeft zich afgevraagd hoe dit suikerzoete stukje dat op menige plaats . . .
1935-11 Een monographie over Verschaeve (Gerard Walschap)
  • . . . letterkunde en kunst. Groot zijn Benoit , Gezelle , Streuvels , Rodenbach , Verschaeve , niet noemenswaard is Timmermans en de anderen zijn wortelloozen. Dat zit als volgt in elkaar: Door de verbastering van adel en stadsburgerij trok de volksziel zich op . . .
1922-12-05 FRANSCH-BELGISCH TOONEEL (Karel Van de Woestijne)
  • . . . eveneens om de drie jaar, kan worden bekroond. Hieraan te herinneren, verschaft mij de gelegenheid, even terug te keeren op het geval van Felix Timmermans , zooals gij weet met den jongsten prijs voor Nederlandsche letterkunde vereerd, doch die zich den prijs betwisten zag op grond dat zijn bekroonde . . .
  • . . . heeft, en bedoelde boeken niet te kennen had, als verschenen na de periode die zij had te behandelen. De talrijke Hollandsche vrienden van Felix Timmermans kunnen dus gerust zijn: hij zal het slachtoffer niet worden van eene vergissing, die zich trouwens wel meer voordoet; hij krijgt zijn prijs; . . .
  • . . . niet dat wat men bekroont veel meer een bepaald boek is, dan een hoogstaande naam. Wie zou, dien ten gevolge, durven ontkennen dat Felix Timmermans den prijs verdiende? Ik sluit deze parenthesis en keer terug tot de prijzen voor tooneelliteratuur - Wie, in dit land, van letterkunde eene . . .
1931-07-30 Vier zomersche uren te Halle: De zooveelste opvoering van het Mariaspel (J.B.)
  • . . . kleuren der engelengewaden zijn voornamer van kleur en glans geworden en ik herinner me den glinsterenden engelenval over het besneeuwde Kerstmisveld waarin één Timmermans toon tusschen fijnen eenvoud te vinden was, als een blijvend schoon tooneelmoment; ik heb oprecht achting voor de volgehouden styleering, het bewustzijn van den regisseur, . . .
1927-01-09 Ward Schouteden: "Jezabel" (Lode Monteyne)
  • . . . folkloristisch-getinte chromo's zijn we geneigd een stuk als Jezabel te beschouwen. Schouteden lijkt wel het procédé door Veterman en Timmermans gevolgd in «Als de Sterre bleef stille staan», op zijn beurt te gebruiken en met een niet te onderschatten consekwentie door te voeren. Hierdoor . . .
1938-11-30 Het Vlaamsche Volkstooneel; Anton Van De Velde (Willem Putman)
  • . . . humoristische aria's en de kleurige onderlijning van de plaisantste tooneelen... Onder de regie van Anton Van de Velde werden ook van Felix Timmermans stukken vertoond, namelijk «DE DANSENDE SALOME» en «HET KINDEKE JEZUS IN VLAANDEREN», (dit laatste zijnde een bewerking door Neel Doff en . . .